De kinderkaravaan door An Rutgers van der Loeff

De kinderkaravaan
Dit boekverslag is geschreven door Paul uit H1D.

Algemeen
Titel van het boek: De kinderkaravaan.
Waar speelt het boek zich af? In de Rocky Mountains gebergte (Noord-Amerika).
Wanneer speelt het boek zich af? In 1844 (19de eeuw).
Schrijver: An Rutger van der Loeff.
Uitgever: Ploegsma bv, Amsterdam 1949,2006.
Druk en jaar van uitgave: 25ste druk, herziende druk 2006.
Illustraties: C. Hollander.

Over de schrijver
De schrijver van het boek is An Rutgers van der Loeff.

An Rutgers van der Loeff werd op 15 maart 1910 geboren in Amsterdam. Ze las als kind al heel veel boeken, maar ook deed ze veel aan sport. Toen ze elf jaar was, erfde ze een reusachtig schrijfbureau. Ze schreef er niet aan, maar ze ging liever knutselen, knutselen of figuurzaken aan het bureau. Na de middelbare school ging ze Latijn en Grieks studeren. Tijdens de studie leerde ze de jongen kennen met wie ze later zou trouwen. In 1929 pleegde zijn vader zelfmoord, toen was ze zo geschrokken dat ze haar studie opgaf. In 1934 trouwde ze met haar vriend. Ze kreeg vier kinderen twee jongens en twee meisjes. Later leerde ze een uitgever kennen. Op een dag zei hij: ’Je moet zelf gaan schrijven.’ Toen haar vier kinderen wat ouder waren en op school zaten is ze echt met schrijven begonnen. Het eerste boek wat ze schreef ging over zweden, en daarna kwam De kinderkaravaan. De boeken van An Rutgers van der Loeff worden over de hele wereld gelezen. Zo is De kinderkaravaan vertaald in het Engels, Duits, Deens, Portugees, Zuid- Afrikaans, Spaans, Italiaans, Noors, Zweeds, Fins, Hebreeuws, Indonesisch, Joegoslavisch, Frans en Nederlands. In 1941 schreef ze met haar moeder het boek: Het oude huis en wij. En in 1949 schreef ze zelf de kinderkaravaan, maar in 1954 schreef ze het boek: Lawines razen. In 1956 kreeg ze voor dat boek de prijs voor het beste kinderboek. Ook heeft ze de Oostenrijkse staatsprijs en de Duitse jeugdboekenprijs gewonnen. In 1976 werd ze benoemd tot de Ridder in de Orde van Oranje- Nassau vanwege haar bijdragen aan de Nederlandse jeugdliteratuur. Op oudere leeftijd begon Rutgers van der Loeff met schilderen en tuinieren. In 1982 stierf haar man. Drie jaar na dat hij overleed ging ze in 1985 in het Rosa Spierhuis wonen. Daar woonde ze nog vijf jaar en op 19 augustus 1990 op tachtigjarige leeftijd stierf ze in Laren.

Samenvatting
De kinderkaravaan gaat over de familie Sager die op een boerderij woonde, maar toen ze hoorde dat Dr. Whitman Oregon had bereikt en een dorp heeft opgesticht wouden de ouders van de familie Sager dat ze met de karavaan mee zouden reizen naar Oregon. Hij wou dat hun kinderen daar zouden opgroeien.
De hoofdpersonen van het verhaal zijn: vader Henry Sager, moeder Naomi Sager, John; 13 jaar en erg streng, maar ook vaak erg behulpzaam, Louise; 12 jaar en erg aardig, Francis; 11 jaar en erg behulpzaam, Catherine (Cathie); 9 jaar en zeurt erg veel, Matilda; 5 jaar en erg gevoelig en vriendelijk, Elizabeth; 3 jaar en de baby Indepentia, dat betekent onafhankelijk.

De familie vertrok uit Fort Laramie met de karavaan met veel wagens,vee en voedsel richting Oregon. Toen ze nog niet zo heel lang onderweg waren begon het te stormen, dat richtte veel schade aan, daarom moesten de wagens die nog heel waren verder reizen en de wagens die kapot waren eerst gerepareerd worden. De wagen van de familie Sager was nog heel, maar er werd gevraagd of vader Sager wou helpen met de wagens te repareren en hij kreeg ook de leiding over de achterblijvers, daarom besloot hij met zijn familie om bij de achterblijvers te blijven. Toen ze weer verder konden was de voorste groep twee dagreizen verder, maar ze besloten om die twee dagreizen dag en nacht door te reizen tot ze bij de voorste groep kwamen. Onderweg moest moeder Naomi bevallen. Het kind werd Indepentia genoemd, dat afhankelijk betekent. De moeder Naomi werd na de bevalling ernstig ziek en niet lang werd vader Henry ook ziek. John riep er een dokter bij en de dokter ging de wagen in en kwam al snel terug naar buiten en hij keek John niet aan, maar hij riep: ‘Ze zijn dood, allebei.’ Nu moest de baby spoedig naar Oregon om gedoopt te worden. De kinderen van de familie Sager begonnen te huilen. John stopte het eerste met huilen en zei: ‘We gaan vannacht weg.’ Toen het nacht werd pakte john één van de ossen (Walter) om de spullen die ze bij zich hadden te dragen. Ook pakte hij een koe voor melk (Anna). En John kocht een wolfshond die ’s nachts de wacht kon houden (Oscar), Maar er was een probleem want de baby moest met de familie Forts mee reizen voor de veiligheid, maar John vroeg ’s avonds aan de familie Fords of hij hem even bij hem in de wagen mocht hebben. Toen John de baby mee nam liep hij richting de heuvel waar hij zijn broer en zussen liet wachten. Toen vertrokken ze stilletjes zonder dat iemand het had gemerkt. John nam de leiding van de groep. Aan het begin viel de reis erg mee, maar toen ze wat langer aan het reizen waren moesten ze vaak rivieren oversteken en Cathie was bijna opgezogen door het drijfzand. Ook pakte John de andere heel hard aan. Ze liepen langs de rivier de Snake, die moesten ze volgen om bij het Columbia dal te komen waar Oregon lag, maar omdat de Rivier door een kloof stroomde konden ze niet bij het water. Ze hadden al dagen geen water gehad, en ze schoten ook niet veel. Toen ze bij Fort Boise aankwamen kregen ze voedsel, water, schone kleren en drie indianen om de weg te wijzen. Toen ze drie dagen aan het reizen waren sinds dat ze bij Fort Boise waren werd Francis wakker en keek rond. Hij rende naar John en zij dat ze beroofd waren. John keek rond en zag dat alles weg was. Alleen Anna de koe, Walter de os, de kinderen, geweren en slaapzakken, zelfs de hond Oscar was meegenomen, maar later op de dag kwam de hond weer aangelopen met een grote streep bloed op zijn rug. Ook moesten ze vluchten voor een bosbrand. Ze klommen een berg op tot er geen gras meer groeide, maar toen het keihard begon te regenen en het vuur doofde zagen ze dat ze waar ze stonden niet veilig waren, want iets verder op de berg groeide weer groen gras. Toen John keek of iedereen er was zag hij dat Walter de os er niet was. Hij ging naar de os op zoek. De zoektocht duurde kort, want toen hij een klein stukje naar beneden liep zag hij Walter de os dood op de grond liggen, maar ze was niet dood gegaan door het vuur. Ze was doodgegaan doordat ze omviel en toen stond zijn hard stil. Het regende nog steeds en er ontstond een overstroming en weer moesten ze vluchten voor hun leven. Het was er slecht aan toe met de koe Anna, want ze was omgevallen en viel op Louise waardoor ze een dubbele beenbreuk had. Eindelijk kwam Oregon in zicht. Toen ze er waren liepen ze naar het huis van Dr. Whitman. John vroeg aan Dr. Whitman of hij de vader van hun allemaal wou worden en of het kind hier gedoopt kon worden. Dr. Whitman besloot samen met zijn vrouw hun ouders te worden, en de baby zou gedoopt worden. Toen zei Matilda, Nou is dat kind eindelijk gedoopt.

Eigen mening.
Ik heb dit boek gekozen omdat ik het een paar jaar geleden ook heb gelezen op vakantie en ik vind het een heel leuk boek. Het is een spannend boek waar veel in gebeurt.

Er staat in het boek dat het een waar gebeurd verhaal is, maar dat kan ik bijna niet geloven, want er gebeuren soms hele vreemde dingen.

Ik vind het knap van de schrijver hoe ze al die informatie bij elkaar zamelt om een boek te schrijven. En ook vond ik dat ze zich goed met de karakters bezig hield.

Als ik het boek een cijfer moest geven, dan zou ik het een 8,5 geven.