Le petit Nicolas 1. La photo de la classe (de klassenfoto) ’s Morgens kwam iedereen blij naar school. Er zou een foto van de klas worden gemaakt. Geoffroy kwam aar school verkleed als marsmannetje en Nicolas heeft hele vette gel in zijn haar gesmeerd. De foto wordt gemaakt tijdens de rekenles. Agnan,die de beste van de klas is en het lievelingetje van de juffrouw, vindt dit niet leuk. Dat komt omdat hij zijn rekenopgaven goed had gemaakt. Eudes is heel sterk en wil Agnan een klap op zijn neus geven, maar dat mag hij niet want Agnan draagt een bril. De juffrouw en de fotograaf willen dat de kinderen wat rustiger doen. Voor de foto moet de eerste rij op de grond gaan zitten, de tweede rij moet gaan staan en de derde rij moet op kisten gaan staan. De kinderen gaan naar de kelder om naar kistjes te zoeken. De kinderen vermaken zich wel in de kelder. Dat komt omdat Rufus ondertussen een oude zak over zijn hoofd heeft getrokken en doet alsof hij een spook is. Dan komt de juffrouw binnen en wordt boos, maar Rufus gaat gewoon door. De kinderen zijn helemaal vies geworden. De fotograaf zegt dat ze zich moeten gaan wassen, behalve Geoffroy en Agnan want die zijn schoon. Dat komt omdat Geoffroy een helm op had en Agnan zou zoiets nooit doen. De fotograaf zet de kistjes goed en de kinderen moeten plaats nemen voor de foto. De grootste kinderen moeten op de kistjes gaan staan en de kleinste moeten gaan zitten. Eudes vindt dat hij op een kistje moet staan, maar Geoffroy is het daar niet mee eens. Eudes geeft hem een klap op zijn helm. Maar dan zit de helm klem. Geoffroys vader is heel rijk en Geoffroy zegt dat hij een beter fototoestel heeft. De fotograaf wil dat hij gaat zitten. Alceste eet een boterham met jam, maar die boterham laat hij op zijn hemd vallen. Hij moet dus ruilen met Eudes. Eudes zegt dan: Waarom gaat hij niet met z’n rug naar het fototoestel staan. Hij krijgt strafwerk van de juffrouw. Uiteindelijk gaat Eudes op de eerste rij zitten en Alceste gaat op de kistjes staan. Als het eindelijk rustig is en iedereen zit, is de fotograaf vertrokken zonder iets te zeggen. 2. Les cowboys (de cowboys) Nicolas nodigt zijn vrienden uit om bij hem thuis cowboy te komen spelen. Rufus heeft een politiepak aan met alles erop en eraan, wat hij van zijn vader heeft gekregen. Eudes heeft een scoutinghoed op en een riem met holsters en revolvers. Alceste heeft een indianentooi op en houten bijl. Nicolas vindt hem meer op een dikke kip lijken. Geoffroy is helemaal als cowboy gekleed met een schapenbroek, een geruite hemd, een leren vest, een grote hoed en revolvers. Nicolas heeft een zwart masker op, een rood sjaaltje om zijn nek en een pijl en boog bij. De moeder van Nicolas heeft beloofd de kinderen te roepen voor een kleine maaltijd in de namiddag. Nicolas wil een jonge heer zijn, de anderen moeten voor dief spelen. De anderen zijn het daar niet mee eens, en Eudes zegt dat hij een jonge heer wil zijn. Alceste zegt dat Eudes met zijn hoofd de jonge heer niet kan zijn. Dan zegt Rufus dat hij de sheriff zal zijn, maar Geoffroy zegt dat dat niet kan, omdat er geen sheriffs zijn die een kepie (soort petje) dragen. Ze krijgen ruzie, en Rufus geeft Geoffroy een klap. Dan pakt Geoffroy zijn revolvers, met als gevolg dat hij nog een klap krijgt van Rufus zodat hij op de grond valt. Geoffroy doet net alsof hij Rufus neerschiet. Ondertussen galoppeert Nicolas door de tuin op zijn denkbeeldig wit paard. Eudes zegt dat Nicolas een paardendief is. Op een gegeven moment zegt Alceste dat hij de sheriff zal zijn, maar daar is Rufus het niet mee eens. Met als gevolg dat Alceste hem op zijn kop slaat met zijn houten bijl. Dan heeft Eudes een idee; ze zijn allemaal cowboys behalve Alceste, die is hoofd van de indianenstam. De indiaan zal één van de cowboys gevangen nemen, en die cowboy wordt dan bevrijd door de rest van de groep cowboys en de indiaan wordt overwonnen.Iedereen is het daar wel mee eens, behalve Alceste. Hij vraagt zich af waarom hij nou de indiaan moet spelen, dat is natuurlijk omdat je een verentooi op je hoofd hebt staan zegt Geoffroy. Alceste is het er nog steeds niet mee eens en zegt dat hij niet meer meespeelt, en gaat boos in een hoek staan om een broodje te eten. Als de rest verder gaat, Alceste weer terug en zegt dat hij toch meedoet, maar alleen als hij een goede indiaan mag zijn. Iedereen gaat hiermee akkoord. Dan dient het volgende probleem zich aan, want ze weten niet wie de gevangene moet zijn. Eudes zegt dat Geoffroy de gevangene moet zijn, maar dat wil hij uiteraard niet. De kinderen krijgen ruzie en maken zoveel herrie dat de vader van Nicolas naar buiten komt. Hij vraagt waarom ze ruzie hebben. Eudes geeft Geoffroy de schuld, omdat hij geen gevangene wil spelen. Vader zegt dat hij de gevangene zal zijn. De kinderen zijn het er mee eens, en binden vader vast met de waslijn aan een boom. Op dat moment komt de buurman door de heg heen en wil ook meespelen. Hij vindt het leuk om de vader van Nicolas te plagen. De buurman is ook een indiaan met de naam: rechtopstaande stier. Hij danst allemaal om vader heen en slaakt rare kreten. Dan roept de moeder van Nicolas voor de kleine maaltijd en de kinderen gaan naar binnen. Na het eten gaan ze naar de kamer van Nicolas om met zijn elektrische trein te spelen. Wanneer Nicolas ’s avonds buiten komt is de buurman weg, maar zit zijn vader nog steeds aan de boom vast. Nicolas zegt dan: “Ik wist niet dat papa het zo leuk vindt om cowboy te spelen.
3. Le Bouillon (naam) De juffrouw was vandaag niet op school. Er was een surveillant. De surveillant zei dat de juffrouw vandaag ziek was. De kinderen noemen de surveillant ‘Le Bouillon’, als hij er niet is. Ze noemen hem zo omdat zijn ogen op vetoogjes lijken die in de soep zitten. Meneer Bouillon heeft een grote snor en hij geeft vaak straf. De kinderen vinden het niet leuk dat hij hun surveillant is, maar gelukkig zegt hij dat hij niet bij hun blijft. Hij moet werken met de directeur. De kinderen moeten beloven dat ze braaf zullen zijn, dat beloven ze en bovendien zijn ze altijd braaf. De surveillant vraagt om de slimste leerling van de klas, “dat ben ik, meneer”, zegt Agnan trots. De kinderen vinden Agnan niet zo leuk. Ze proberen hem vaak een klap te verkopen, maar dat mag niet , want Agnan draagt een bril. Bouillon zegt dat Agnan aan het bureau van de juffrouw mag zitten en dat hij de klas en zijn klasgenootjes in de gaten moet houden. Bouillon zegt dat hij af en toe komt kijken en dat ze hun lessen maar moeten nakijken. Agnan gaat tevreden achter het bureau zitten en Bouillon gaat weg. Agnan zegt dat ze hun wiskundeboeken moeten pakken en dan gaan ze een wiskundeprobleem oplossen. Clotaire vraagt dan of Agnan gek is, waarop Agnan roept dat hij zijn mond moet houden, en dan zegt Clotaire weer dat hij niet naar Agnan luistert. Dan komt meneer Bouillon binnen. Hij zegt dat hij de hele tijd heeft staan luisteren en de kinderen moeten voor straf een hele lange zin vervoegen. Dan gaat Bouillon weer weg en hij belooft om weer terug te komen. Joachim wil bij de deur gaan staan om de surveillant te bespieden. Iedereen is het daar mee eens, behalve Agnan. “Ga terug naar je plaats”, roept Agnan tegen Joachim. Joachim steekt zijn tong uit naar Agnan, en hij gaat voor de deur staan en kijkt door het sleutelgat naar buiten. Als Clotaire vraagt of hij iemand ziet, zegt Joachim dat hij niemand ziet. Dan wil Clotaire dat Agnan zijn wiskunde boek gaat opeten, dat wil Agnan niet en roept dan dat hij een bril heeft. Geoffroy wil met de bal spelen, maar Agnan is het daar niet mee eens, want die wil het wiskundeprobleem oplossen. De kinderen besteden geen aandacht aan Agnan en schoppen de bal naar elkaar toe. Dan horen ze een gil en zien ze Joachim op de grond zitten met zijn handen voor zijn neus. Bouillon had net de deur geopend en Joachim had hem niet zien aankomen. Meneer Bouillon pakt hem bij zijn arm en neemt hem mee naar buiten. De kinderen rapen de bal op en gaan naar hun plaatsen. Bouillon komt terug met Joachim, en zijn neus is helemaal opgezet. Bouillon zegt dan dat hij er genoeg van heeft en vraagt waarom ze het voorbeeld van hun klasgenootje Agnan niet volgen. Daarna vertrekt hij weer. Vervolgens legt Joachim uit dat hij in slaap gesukkeld was en daarom Bouillon niet aan zag komen. Agnan gaat ondertussen verder met zijn wiskundeprobleem, maar dan roept Joachim dat het de schuld van Agnan is dat zijn neus pijn doet. Clotaire wil nog steeds dat Agnan zijn wiskundeboek gaat opeten. Dan begint Agnan te huilen, en komt Bouillon weer binnen. Bouillon denkt dat ze hem gek maken en zegt dat ze allemaal moeten schoolblijven. De kinderen vinden het niet leuk dat ze straf hebben en besluiten braaf te zijn. De kinderen zijn allemaal heel stil, en ze horen alleen het geluid van een snikkende Agnan en het kauwen van Alceste. Dan horen ze de deurknop heel langzaam draaien en de deur gaat langzaam open. Iedereen kijkt naar de deur. Dan roept iemand dat het Bouillon is, en komt Bouillon helemaal rood binnen. “Wie zei dat?”, vraagt hij. De kinderen roepen allemaal door elkaar en geven elkaar de schuld. Dan komt de directeur binnen en vraagt: “Wat gebeurt er, le Bouil? Monsieur Dubon?” Bouillon zegt dat hij het niet weet, want de ene rolt over de grond, bij de andere bloedt zijn neus en de rest is aan het schreeuwen. Bouillon zegt dan dat hij zoiets nog nooit heeft gezien, en hij haalt zijn had een keer door zijn haar en zijn snor beweegt alle kanten op. De volgende dag is de juffrouw weer terug op school, maar niemand heeft Bouillon ooit nog gezien. 4. La visite de l’inspecteur (het bezoek van de inspecteur) De juf komt de klas binnen en zegt dat de inspecteur langs komt en dat de kinderen zich moeten gedragen. “ Het is een nieuwe inspecteur”, zegt de juf. Ze zegt tegen de kinderen dat ze niet mogen praten als hij vragen stelt, ze mogen niet lachen zonder toestemming en ze moeten hun knikkers niet op de grond laten vallen. Ze vraagt aan Alceste om niet te eten en Clotaire mag geen opmerkingen maken, omdat hij de slechtste van de klas is. Dan vraagt ze aan Agnan om inkt in de potjes te doen voor het geval dat de inspecteur een dictee wil geven. Agnan schenkt de inkt in de potjes van de voorste tafel waar Cyrille en Joachim zitten. Dan roept er iemand voor de grap dat de inspecteur eraan komt. Daardoor morst Agnan de inkt overal over de bank. Omdat de voorste bank vol met inkt zit, wil de juf de voorste bank achterin de klas zetten, maar dan komt de inspecteur binnen. Cyrille en Joachim draaien met hun rug naar hun tafel. Als de inspecteur dat ziet vraagt hij wat er is gebeurd en wil dat ze hun tafel weer goed zetten. De inspecteur legt zijn handen op de tafel van Cyrille en Joachim en vraagt waarom ze hun tafel wilden verzetten. “Voor de inkt”, zegt Joachim. “Inkt?”, vraagt de inspecteur, en hij kijkt naar zijn handen die helemaal blauw zijn van de inkt. Hij probeert zijn handen af te vegen met een doekje. De inspecteur zegt dan tegen de juf dat de kinderen wat moeite hebben met de discipline, en hij gaat laten zien hoe het moet. Hij vertelt een grapje over twee doven mensen en moet erg lachen, maar de kinderen niet omdat de juf hun geen toestemming heeft gegeven. Dan zegt de juf dat ze het verhaaltje aan het lezen zijn van de raaf en de vos. De inspecteur vindt het een goed plan als ze dat verhaal eens gaan lezen, en de juffrouw geeft Agnan de beurt om het verhaal op te zeggen. Maar de inspecteur wil dat Clotaire het verhaal opzegt, die begint te huilen en de juf zegt dat Clotaire erg verlegen is. Dan geeft de inspecteur Rufus de beurt, maar die kent het verhaal ook niet uit zijn hoofd. Hij weet alleen dat het over een raaf ging die een stukje roquefort in zijn bek had. Dan krijgen de kinderen ruzie, omdat ze het er niet over een zijn wat voor soort kaas de raaf in zijn bek had. Op een gegeven moment roepen de directeur, de inspecteur en de juf dat ze moeten gaan zitten. Als ze zitten veegt de inspecteur zijn gezicht af, maar hij was vergeten dat er inkt op zat, dus heel zijn gezicht zit nu onder de inkt. Hij draait zich naar de juf om en zegt dat hij veel sympathie voor haar heeft en dat ze zo door moet gaan, en dan vertrekt hij snel met de directeur. 5. Djodjo (naam) In de middag kwam de juf op school met een nieuwe leerling met rood haar, sproeten en blauwe ogen. Hij kan nog geen Frans en zit op school om dat te leren. De juf vraagt de nieuwe leerling om zijn naam te zeggen, maar hij verstaat het niet. Hij lacht alleen maar en de kinderen zien dat hij lelijke tanden heeft. Alceste vindt hem een geluksvogel, omdat hij zo goed grote stukken kan afbijten. Omdat de nieuwe leerling nog geen Frans kan, zegt de juf dat hij Georges Macintosh heet. Maixent vraagt aan de juf hoe hij nou precies heet: Georges of Dgeorges? De juf legt uit dat hij Georges heet, maar dat je het uitspreekt als Dgeorges. “Goed”, zegt Maixent, “ wij noemen hem Jojo”. “Nee”, zegt Joachim, “je moet het als Djodjo uitspreken”. Waarop Maixent weer zegt dat je dan ook Djoachim moet zeggen. De juf zet ze beide in de hoek. Agnan doet wel aardig tegen Djodjo. De juf vindt het jammer dat Djodjo de taal niet spreekt. Agnan zegt dat hij wel een beetje Engels kan, maar wanneer hij het probeert lacht Djodjo hem uit. Hierdoor is Agnan erg op zijn teentjes getrapt. Als het pauze is moet Clotaire binnen blijven. In de pauze gaat iedereen rondom Djodjo staan en stelt hem vragen, maar Djodjo antwoordt niet. Als hij toch iets zegt kunnen ze hem niet verstaan. Geoffroy, die vaak naar de bioscoop gaat, en zegt dat Djodjo in zijn originele taal spreekt en dat hij eigenlijk ondertiteld moet worden. Agnan probeert het te vertalen, waarop Rufus zegt dat hij een idioot is. Dan begint Djodjo allemaal idioot te roepen en is daar erg trots op. Iedereen vindt Djodjo wel aardig behalve Agnan. Dan vraagt Eudes wat voor sporten er in Engeland zijn, maar Djodjo roept alleen maar idioot. Geoffroy zegt dat Engelsen tennissen. Eudes wordt boos op Geoffroy en geeft hem een klap. Djodjo vindt het wel leuk dat ze gaan boxen, en hij doet net alsof hij een boxer is en springt rondjes rondom Eudes en geeft hem een klap en Eudes valt op de grond. De pauze is voorbij en Alceste eet nog snel de rest van zijn eten op. Als ze weer binnen zijn vraagt de juf of Djodjo het leuk heeft gehad. Agnan zegt dat hij lelijke woorden heeft gezegd, waarop Clotaire zegt dat dat niet waar is. “Gek, idioot, vuile leugenaar”, roept Djodjo. De jus is daar niet tevreden over. “Jullie moesten jullie schamen”, zegt ze, “profiteren van een klasgenoot die jullie taal niet spreekt, jullie zijn onbeschaafd”. Djodjo herhaalt de woorden die hij heeft geleerd en wordt steeds blijer. Als de bel gaat zegt de juf tegen Djodjo dat ze zich afvraagt wat zijn ouders hierover zullen zeggen, waarop Djodjo gemene klikspaan antwoordt en geeft haar een hand. Djodjo is niet meer teruggekomen op school en Nicolas denkt dat dat komt omdat de ouders van Djodjo vinden dat hij genoeg geleerd heeft. 6. Les carnets (de rapporten) Na school was iedereen droevig, omdat de rapporten uitgedeeld waren door de directeur. De directeur keek niet erg blij en hij zei dat hij nog nooit zo’n onoplettende klas had meegemaakt in al de jaren dat hij directeur was. “Jullie rapporten zijn om te huilen”. Clotaire, de slechtste van de klas begon te huilen, omdat zijn ouders altijd boos zijn vanwege de bijgeschreven tekst. Op het rapport van Nicolas stond: drukke leerling, vaak onoplettend, kan beter werken. Bij Eudes stond: onoplettende leerling, vecht vaak met vriendjes, kan beter werken. Op het rapport van Rufus stond: blijft maar spelen in de klas, kan beter werken. De directeur las voor wat er op het rapport van Agnan stond: intelligente leerling, en vond dat iedereen daar een voorbeeld aan moest nemen en vertrekt. Als de bel gaat, gaan de kinderen rustig naar huis. Thuis moeten ze het rapport laten tekenen door hun ouders. Op straat loopt iedereen langzaam en schoorvoetend. Ze moeten wachten op Alceste die nog zes chocoladebroodjes wil kopen voor het geval dat hij ’s avonds geen toetje krijgt. Op zijn rapport staat: als hij evenveel energie in zijn werk zou stoppen als dat hij eet, dan zou hij de beste van de klas zijn, kan beter werken. Als ze bij de hoek komen gaan ze uit elkaar. Clotaire is huilend vertrokken, Alceste etend en Rufus zacht fluitend. Nicolas blijft bij Eudes, die er het minste over in lijkt te zitten. Eudes zegt dat Nicolas vanavond bij hem mag slapen. Hij is een goede vriend. Hoe dichter ze bij het huis van Eudes komen, hoe minder hij zegt en hij wordt steeds onrustiger. Ze blijven nog even buiten staan wachten. “Zullen we naar binnen gaan?”, vraagt Nicolas. Eudes krabt even op zijn hoofd en zegt dan dat hij nog even wil wachten. Als hij naar binnen gaat, staat de deur op een kier. Nicolas hoort een klap en een stem die iets roept. Dan gaat hij toch maar naar zijn eigen huis, onderweg denkt hij aan wat zijn vader waarschijnlijk gaat zeggen. Want zijn vader was vroeger heel goed op school en kreeg veel onderscheidingen, maar die zijn ze tijdens de verhuizing kwijtgeraakt. Dan zal hij gaan vertellen dat hij zijn laatste centen aan Nicolas uitgeeft en dat hij een goede opvoeding krijgt, maar Nicolas is alleen maar ondankbaar. Waarschijnlijk zal hij ook niet meer naar de bioscoop mogen. Het begint al donker te worden als Nicolas thuiskomt. Zijn vader is in gesprek met zijn moeder over de hoge kosten van het levensonderhoud. Nicolas geeft zijn vader zijn rapport, maar die zet gauw een krabbel en kijkt er niet eens naar. Daarna gaat hij weer verder met zijn probleem. Nicolas’ moeder zegt dat hij op zijn kamer moet gaan spelen. Nicolas gaat naar zijn kamer om te slapen en denkt: als mijn ouders van mij houden, bemoeiden ze zich een beetje met mij. 7. La répétition (de repetitie) Vandaag meldde de directeur dat de minister langs zou komen op deze school. Meneer de minister is een oud leerling van de school. De directeur wil meneer de minister een onvergetelijke ontvangst geven. Clotaire en Joachim moeten in de hoek gaan staan, omdat ze gevochten hebben. Daarna brengt de directeur alle leraren en surveillanten bij elkaar om ook hen in te lichten over de komst van de minister. Als iedereen bij elkaar is, vertelt de directeur hoe hij de minister wil ontvangen. Eerst moeten ze bij zijn binnenkomst het volkslied zingen. Dan krijgt de minister drie bosjes bloemen aangeboden. De directeur wil dat ze het meteen gaan oefenen. Iedereen is blij dat ze geen les hebben. Mevrouw Vanderblergue is de zanglerares en gaat de kinderen leren hoe ze het volkslied moeten zingen. Iedereen zingt behalve Rufus en Alceste. Rufus komt niet verder dan ‘lalala’ en Alceste is aan het eten. Mevrouw Vanderblergue is boos, omdat Rufus niet goed meezingt en omdat iedereen in een ander tempo zingt. De directeur zegt tegen Alceste dat hij niet moet doen alsof hij zingt. Na het volkslied kiest de directeur drie kinderen uit die de bloemen mogen geven, het worden Agnan, Eudes en Nicolas. De directeur wil ook dat ze op de dag van het bezoek in het blauw, wit, rood gekleed komen met een lint in het haar. Dan wil de directeur dat ze het geven van de bloemen gaan oefenen, maar dan moeten ze wel iets hebben wat daar op lijkt. De surveillant Le Bouillon zegt dat hij er wel iets op weet en vertrekt. Even later komt hij terug met drie plumeaus die hij aan Agnan, Eudes en Nicolas geeft. De directeur doet net of hij meneer de minister is en ze moeten de bloemen aan hem geven. Dan wordt de directeur boos op Geoffroy, omdat hij aan het lachen is. Hij moet lachen bij het idee dat Agnan, Eudes en Nicolas een lint in het haar moeten. “Moet je een klap op je neus?”, vraagt Eudes. “Ja, doe dat!”, zegt Nicolas, waarop hij een klap krijgt van Geoffroy. Iedereen begint dan te vechten, behalve Agnan. De directeur zwaait met de plumeaus en roept dat ze moeten stoppen. Maar de kinderen rennen alleen in het rond en mevrouw Vanderblergue is onwel geworden. De volgende dag komt de minister. Helaas hebben Nicolas en zijn klas er weinig van gezien, omdat ze waren opgesloten in het washok. Goede ideeën heeft de directeur.
8. Le Petit Pouchet (Klein Duimpje) De directeur van de school gaat vertrekken. Hij gaat met pensioen. Voor zijn vertrek wordt een feest gehouden en elke klas moet iets instuderen. Sommige hoogste klas gaat gymmen en een andere klas gaat dansen. Een oud-leerling geeft een toespraak. De klas van Nicolas moet een toneelstukje opvoeren. Het heet: Klein Duimpje en de Gelaarsde Kat. ’s Middags worden de rollen verdeeld. Geoffroy is verkleed als cowboy naar school gekomen, maar de juf houdt daar niet erg van en er spelen ook nog eens geen cowboys in het stuk mee. Dan moet Geoffroy in de hoek gaan staan. De juf legt kort uit waar het verhaal over gaat en vraagt dan wie de hoofdrol wil spelen. Agnan wil dat wel. Hij is de beste van de klas en vindt dat hij dus ook de beste rol moet hebben. Eudes is het daar niet mee eens en Agnan begint te huilen. De juf zet Eudes in de hoek. De juf heeft een reus nodig, die Klein Duimpje wil opeten. Nicolas vindt dat Alceste dat wel kan zijn, omdat hij dik is en altijd eet. Alceste is het daar natuurlijk niet mee eens. De juf roept om stilte en begint de rollen verder te verdelen. Alceste is een dorpeling en de souffleur, om zijn klasgenoten te helpen als ze hun tekst kwijt zijn. Alceste vindt dat wel leuk en gaat akkoord. Maixent mag de Gelaarsde Kat spelen. De Gelaarsde Kat heeft een kostuum met een zwaard en een staart. Maixent vindt zich dan op een aap lijken met die staart. “Het scheelt niks”, zegt Joachim en hij krijgt een klap van Maixent. Dan moeten ze allebei in de hoek gaan staan. Nicolas mag in plaats van Maixent de Gelaarsde Kat zijn. Rufus mag reus zijn en Clotaire wordt de Markies van Karrabas. De juf moet de hele tijd straf uitdelen en kinderen in de hoek zetten. Dan moet ze er wel een paar terughalen, omdat er anders maar één dorpeling is. Alceste is daar niet blij mee, want hij wil alleen dorpeling spelen. Dan gaan ze beginnen. Agnan moet als eerste, hij moet zijn broertjes in het bos gaan zoeken en vindt dan de Gelaarsde Kat. De dorpelingen moeten dan zeggen: “Maar dat zijn Klein Duimpje en de Gelaarsde Kat.” Alceste neemt zijn rol van souffleur iets te serieus, en praat Agnan na. Dit vindt Agnan niet leuk, want er vliegen allemaal koekkruimels uit de mond van Alceste die net een biscuittje aan het eten was. Dan zet Agnan zijn bril af om hem schoon te maken en Alceste geeft hem gauw een klap, want dat mag nu omdat hij geen bril opheeft. Agnan begint te huilen. Maixent, Joachim en Geoffroy gaan verder met hun rol als dorpeling en Nicolas begint met Rufus te vechten. De juf wordt helemaal gek en zegt dat ze allemaal moeten gaan zitten. Ze zegt dat ze helemaal geen toneelstuk meer gaan opvoeren. Dit is de eerste keer dat Nicolas meemaakt dat de juffrouw de directeur straf geeft! 9. Je suis malade (ik ben ziek) Nicolas voelt zich niet goed, want hij heeft te veel gesnoept. De dokter was ’s middags langsgekomen. Hij zei dat Nicolas rust nodig had en dus de hele dag in bed moest blijven en hij moest op dieet. Als de dokter weg is, pakt Nicolas een boek. Het gaat over een kleine beer die in een bos vol jagers zit. Eigenlijk houdt Nicolas meer van cowboyverhalen, maar hij krijgt altijd met zijn verjaardag boeken over diertjes van zijn tante Pulchérie. De boze wolf op het punt om de kleine beer op te eten, als Nicolas zijn moeder binnenkomt met Alceste die Nicolas komt opzoeken. Alceste heeft chocolaatjes bij zich. Moeder vindt het aardig van Alceste, maar Nicolas moest op dieet en mag de chocolaatjes niet opeten. Alceste gaat op de rand van het bed zitten en begint zijn chocolaatjes op te eten. Nicolas vraagt of hij er ook een mag, maar Alceste wil niets geven omdat hij ziek is. Dan beginnen ze te vechten. Moeder komt binnen en zegt tegen Alceste dat hij moet vertrekken. Nicolas vindt dat jammer. Door het vechten zijn de chocolaatjes platgedrukt en is alles vies, zelfs Nicolas zijn pyjama en zijn haar. Zin moeder verschoont de lakens, wast Nicolas met Eau de cologne en trekt hem een nieuwe pyjama aan.Moeder wil dat Nicolas haar niet meer stoort. Nicolas gaat weer naar zijn bed en begint weer te lezen. De boze wolf eet de kleine beer niet meer op, omdat de jager de wolf vermoord heeft. Dan wil een leeuw de beer opeten, maar de beer ziet de leeuw niet omdat hij honing aan het eten is. Nicolas krijgt erge honger als hij die verhaaltjes aan het lezen is. Hij gaat naar beneden om iets uit de koelkast te halen. Hij pakt een kippenboutje, een slagroomtaartje en een fles melk. “Nicolas!”, roept zijn moeder achter hem. Nicolas schrikt zo erg dat hij alles uit zijn handen laat vallen. Moeder is heel boos en neemt hem weer mee naar de badkamer en wast hem weer en trekt hem weer een schone pyjama aan. Als hij weer in bed ligt, gaat zijn moeder naar beneden om de keuken op te ruimen. Nicolas besluit te gaan tekenen. Hij gaat op zoek naar een vulpen en papier op zijn vaders bureau. Als hij dat heeft gaat hij terug naar zijn kamer en begint te tekenen. Hij tekent een oorlogsschip dat aan het vechten is met vliegtuigen en een vesting. Omdat zijn moeder niks hoort gaat ze even kijken. Ze gilt opnieuw als ze ziet dat alles onder de inktvlekken zit. Moeder is heel boos. Opnieuw maakt ze alles schoon inclusief Nicolas. Omdat alle pyjama’s al vies zijn moet hij een oud overhemd van zijn vader aan. ’s Avonds komt de dokter weer en zegt na zijn onderzoek dat Nicolas genezen is. Maar dan kijkt hij naar Nicolas’ moeder en zegt dat zij er ziek uitziet. Ze moet naar bed gaan en op dieet!