July's people door Nadine Gordimer

Nadine Gordimer – July’s People (1981) Summary In Zuid-Afrika is een burgeroorlog tussen de ‘witte’ en de ‘zwarte’ mensen bezig. De Smales-familie (een liberaal ‘wit’ gezin, bestaande uit vader Bam en moeder Maureen met hun drie kinderen Gina, Royce en Victor) vlucht weg uit hun huis, omdat het daar niet meer veilig is. Zij duiken onder bij hun huisbediende July, die zelf in een ‘zwart’ dorp woont. July leert dit gezin leven in de behoorlijke primitieve samenleving waar hij woont. Er is geen elektriciteit en moderne apparaten zijn niet aanwezig. De ‘zwarte’ bevolking kijkt dan ook raar tegen dit ‘witte’ gezin op, omdat ze hele andere gewoonten hebben. Bovendien is de Smales-familie met een auto (yellow vehicle – bakkie) gekomen, iets wat de ‘zwarte’ mensen niet hebben. Gina, Royce en Victor passen zich snel aan de omgeving aan. Ze leren leven met de dingen die er zijn. Het eten is bijna elke dag hetzelfde en er is geen douche. Zwemmen in de rivier mogen ze niet, omdat Maureen bang is dat ze allerlei ziekten krijgen. Ondanks de snelle aanpassingen gaat er ook wel wat mis. Op een dag zijn de autosleutels kwijt. Bam verdenkt July ervan, omdat hij July heeft leren autorijden. De familie moet ook naar de politie, omdat zij in vreemd grondgebied zijn. Dit loopt wel goed af, want ze mogen blijven. Aan het eind van het verhaal kan Maureen er niet meer tegen. Ze verlangt teveel naar haar eigen moderne huis. Main Characters July: Hij is de ‘zwarte’ huisbediende van de Smales-familie. Als deze familie niet meer veilig is in hun eigen huis, geeft hij ze onderdak in zijn eigen dorp. Hij leert de familie leven in zijn dorp. Bam: Hij is de vader van de ‘witte’ Smales-familie. Hij neemt de leiding over zijn familie. Hij is de baas. Hij beschikt over de autosleutels en over een geweer. Iedereen hoort te doen wat hij zegt. Maureen: Zij is de moeder van de ‘witte’ Smales-familie. Zij heeft de taak als huisvrouw. Ze leert hoe ze voedsel moet zoeken en klaarmaken. Ook heeft zij de zorg over de kinderen. Gina: Zij is een dochter van de ‘witte’ Smales-familie. Zij past zich gauw aan de nieuwe omgeving aan en heeft binnen een paar dagen een vriendje gevonden. Victor: Hij is een zoon van de ‘witte’ Smales-familie. Ook hij past zich snel aan de omgeving aan. Hij helpt overal een beetje mee en speelt met de andere kinderen in het dorp. Royce: Hij is een zoon van de ‘witte’ Smales-familie. Net als de andere kinderen past hij zich snel aan en helpt net als Victor een beetje mee. Ook speelt hij met de kinderen in het dorp.
Narrative Perspective Het verhaal is vertelt in vorm van de alles wetende verteller. Setting Het verhaal speelt zich rond 1980 af in Zuid-Afrika, in en bij Johannesburg. Themes De thema’s in dit verhaal zijn apartheid en racisme. Gordimer wilde met dit verhaal laten zien dat de ‘zwarten’ in Zuid-Afrika nog steeds niet geaccepteerd worden. Zij wil precies weergeven hoe de ‘zwarten’ en de ‘witten’ met elkaar omgaan. My Opinion Ik vind dit een heel realistisch verhaal. De schrijfster geeft de situatie in Zuid-Afrika verschrikkelijk goed weer. Je kan je helemaal inleven. Je begrijpt hoe het ‘witte’ gezin zich moet voelen in een ‘zwart’ dorp. Ik heb voor de manier waarop Nadine Gordimer deze situatie weergegeven heeft zeker bewondering. Dit ben ik nog niet vaak tegen gekomen. Een minpuntje vind ik dat het verhaal redelijk eenzijdig is. Bladzijde na bladzijde wordt het leven van de Smales-familie weergegeven. Er gebeuren zeer weinig dingen, waardoor het verhaal een iets andere wending krijgt. Writer De schrijfster van dit verhaal is de Zuid-Afrikaanse Nadine Gordimer. Zij is in 1923 in Springs in Transvaal geboren. Haar vader was een jood uit Letland en haar moeder een Britse. Zij wordt beschouwd als de belangrijkste Engelstalige schrijfster van de twintigste eeuw van Zuid-Afrika. Nadine Gordimer bezocht privé-scholen en de universiteit van Witwatersrand. Gordimer beschrijft in haar werk de verhoudingen tussen zwarten en blanken met pijnlijke precisie. Apartheid en racisme zijn de belangrijkste thema's in haar romans. Zo beschreef ze bijvoorbeeld hoe een liberale blanke werd weggepest, omdat hij het opnam voor de gekleurde medemens. Zij werd lid van het zwarte African National Congress. In 1991 werd de Nobelprijs voor literatuur aan Nadine Gordimer toegekend, vanwege de ironische en inzichtelijke manier waarop ze schrijft over maatschappelijk onrecht. Belangrijke werken van Nadine Gordimer zijn: "The lying days" (1953), "The late bourgeois world" (1966), "A guest of honour" (1970)", "The conservationists" (1974), "Burger's daughter" (1979), "July's people" (1981), "A sport of nature" (1987), "Jump and other stories" (1991), "None to accompany me" (1994) en "The house gun" (1998). Gordimer was onder de apartheid een door het blanke minderheidsregime gehate persoonlijkheid. De meeste van haar romans waren in Zuid-Afrika verboden en ze was graag gezien in anti-apartheidskringen. Maar July's People uit 1981, door literaire critici beschouwd als een meesterwerk, is in de ogen van de adviesraad 'een anachronisme', want het boek 'projecteert een toekomst in Zuid-Afrika die nooit plaatshad. Gordimer heeft de verhoudingen tussen de mensen in het boek bovendien beschreven vanuit het oogpunt van blanke superioriteit', aldus de raad. In een reactie tegenover een Zuid-Afrikaanse krant zei de schrijfster: "De criteria van de commissie en de toon van deugdzaamheid klinken tot mijn ontsteltenis eender als de taal en de houding van de oude raad van censuur onder de apartheid."