Ruzie om wie er als eerst in de douche mag, wat er gekeken wordt op tv of wie het laatste stukje taart krijgt. Als je een broer en/of zus hebt, herken je dit vast en zeker. Ik heb vaak genoeg gewenst dat ik enig kind was, maar nu is het ineens zover... 

Mijn broer is sinds de zomervakantie uit huis en dat is best even wennen. Als je gewend bent iemand elke dag te zien en dan ineens veel minder, is dat stiekem toch best jammer. Ook al is het je vervelende broer of zus. 

Mijn broer en ik zijn altijd best close geweest. We hadden relatief weinig ruzie, maar we konden wel veel kibbelen om kleine dingetjes. Omdat ik verder geen broers of zussen heb, ben ik dus ineens enig kind thuis. En dat heeft zo zijn voor- en nadelen... 

Voordelen

Ten eerste hoef ik niet meer met mijn broer te vechten om de afstandsbediening. Superchill! Verder merk ik dat ik meer aandacht van mijn ouders krijg. Ik hoef nu niet meer door de regen te fietsen naar de volleybalclub omdat een van mijn ouders me nu graag even wil brengen. Dat scheelt weer een nat setje kleren. Bovendien merk ik ook dat mijn ouders wat losser doen met geld nu ze voor één persoon minder hoeven te zorgen. Afgelopen week hadden we zelfs sushi besteld! Dat is bij ons thuis iets zeldzaams. 

Nadelen

Hoewel ik me soms echt kon ergeren aan mijn broer, zijn er ook minder leuke kanten. Meer aandacht kan namelijk ook iets negatiefs zijn. Mijn ouders verdelen hun aandacht niet meer: ze letten veel meer op mij nu. Het is vast wel herkenbaar dat je ouders in je magister kijken en verbaasd reageren op een rood cijfer. De laatste tijd krijg ik die verbaasde blik steeds vaker. Oeps!

Wat ook wel handig was toen mijn broer nog thuis woonde, waren de gratis bijlessen. Ik heb de humor thuis, maar mijn broer de hersenen. Maar wat ik misschien nog wel het meeste mis, zijn onze muzieksessies. Ik speel al lang drum en mijn broer gitaar dus dat deden we vaak samen. Ik ga dit echt missen.

Ritueel

Tot slot is er is altijd wel iets gezamenlijks wat je met je broer of zus samen doet. Een soort ritueel. Mijn broer en ik hadden als ritueel dat we elke verjaardag van mijn ouders samen ontbijt op bed gingen maken. Hij maakte me dan vroeg in de ochtend wakker en had al een leuk recept gevonden. Drie keer raden wat er misging de eerste verjaardag van mijn vader zonder mijn broer. Ik sliep door mijn wekker heen, en was vervolgens het hele ontbijt vergeten. Oeps!

Gelukkig is hij nog niet helemaal spoorloos verdwenen. We wonen nog steeds in dezelfde stad. Dus als ik een keer bij hem word uitgenodigd, sta ik zo op de stoep. En hij komt af en toe ook wel eens langs bij ons want stiekem mist hij ons thuis ook een beetje. Dus ik kom er wel overheen (hoop ik).