Salachas, Jean de la Fontaine, Benacquista, Claudel: Samenvatting Gedichten

Chute Libre – Salachas

Het verhaal gaat over twee jongens, Ludovic en Joël, die door de straten van een grote stad lopen. Ze willen iemand beet nemen, vooral iemand die onaardig is. Ze kiezen als doel Axel, een jongen die minachtend, rijk en slim is, het is een hele slechte vriend. Die dag had Axel uitgekozen om de buurt zijn ‘prachtige’ harmonicaspel te laten horen op het balkon. Hij denkt dat hij het goed doet en improviseert erop los, het klinkt alleen verschrikkelijk. Ludovic en Joël besluiten hem een lesje in nederigheid te leren. Ze beginnen hem te vleien en zeggen dat hij erg getalenteerd is, ook zeggen ze dat hij beter speelt dan de professionals die ze gezien en gehoord hebben op televisie. Axel, die niet bescheiden is, ontvangt al de vleierij en beweert dat hij het nóg beter kan. Ludovic vraagt of hij zonder handen kan spelen, Axel antwoordt dat dat onmogelijk is, hierop krijgt hij te horen dat hij het moet proberen. Axel probeert en produceert een geluid als van een brandweersirene. ‘Bravo!’ krijgt hij te horen. Dan krijgt hij de vraag zonder handen te spelen én mee te zingen, hij antwoordt dat hij hen zal gaan verbazen. Uiteraard lukt dit niet en het instrument valt op de grond. Ludovic vangt hem op en stopt hem in zijn zak. ‘Geef mij mijn harmonica, dieven!’ zegt Axel. Hij krijgt te horen: ‘Je krijgt hem terug als je kunt spelen, want anders krijg je hem nooit meer terug. De volgende keer moet je je proberen te behoeden voor je fans!’.

 De wolf en het lam – Jean de la Fontaine

Een lammetje stond bij een heldere beek en baadde zich erin. Er kwam een wolf aanlopen die verontwaardigd verkondigd dat het lam niet zomaar zijn water vies mag maken, en gestraft moet worden. Het kleine wezen smeekt om genade en vertelt dat zij zich een stukje verderop baadde, stroomafwaarts en het water van de wolf niet troebel heeft gemaakt. De wolf brengt hiertegen in dat hij verleden jaar al eens is beledigd door hetzelfde lam. Het witte schaapje vertelt dan dat het toen nog niet eens was geboren, en dat het ook geen broertje was (de wolf had dit ingebracht), want die had hij niet. De wolf verkondigt dat hij al veel last heeft ondervonden van deze schapen en dat hij boos is op het lammetje, de herders en de honden. En dus at Grimbaard de wolf het lam op, de sterkste heeft namelijk altijd gelijk in het dierenrijk!

 De leeuw en de rat – Jean de la Fontaine

Als je iemand een dienst bewijst, kan je ook iets terug verwachten. Een rat, sluipend uit zijn holletje, viel in de klauwen van een leeuw. Het beestje dacht dat hij er geweest was, maar toch, de Koning van de Dieren gaf hem zijn vrijheid om eens blijk te geven van zijn liefdadigheid. De leeuw liep verder maar werd gevangen genomen d.m.v. een net, hij woelde en probeerde los te komen. De rat sloop naar hem toe en knabbelde de touwen door, en bevrijdde zo de leeuw. Geduld en tijd blijken meer waard te zijn dan kracht en woede.

De kikker die even groot als een os wilde zijn – Jean de la Fontaine

Een os stond bij een beekje te dromen en zag hoe een kikker hem van dichtbij bekeek. Hij was zichtbaar jaloers op zijn grootte, hij was namelijk niet groter dan een ei, en blies zichzelf op om te laten zien dat hij net zo groot kan worden als de os. Hij blies en blies, en vond dat hij zelf al een heel stuk gegroeid was. De os reageerde er niet op een bleef maar een beetje staan dromen. De kikker ging verder met opblazen en vroeg nog een keer of hij al groot genoeg was. De os antwoordde met dat hij niet groter dan een pad was en een rare, dikke kop had. De kikker werd woest en blies zich nóg meer op, tot hij uiteindelijk kapot spat. De morele boodschap is dat je blij moet zijn met wat je hebt en bent, en waarom zou je je druk maken?

De haas en de schildpad – Jean de la Fontaine

In de fabel over de haas en de schildpad houden de twee dieren een wedloop. De haas denkt makkelijk te zullen winnen en spant zich totaal niet in. Onderweg denkt hij gerust een dutje te kunnen doen, maar als hij wakker wordt, heeft de schildpad de finish al bereikt. Zo verliest de haas toch de wedstrijd. De moraal van het verhaal is dat hardlopers doodlopers zijn en dat langzaam-maar-zeker-werk tot goede resultaten leidt.

De raaf en de vos – Jean de la Fontaine

Een raaf zat in een eikenboom met een blokje Gouda in zijn bekje, de vos vleit hem met mooie woorden over zijn prachtige stem. De raaf bukt zich naar voren en opent zijn bekje om zijn gezang te laten horen, en de kaas viel naar beneden. De vos pakte zijn hapje en vertelt de raaf dat je je niet meteen over moet geven aan vleiers en dat dat hem zijn blokje kaas kost. De raaf zegt op het eind dat de vos hem nooit meer te pakken zal kunnen nemen.

 La volière – Tonino Benacquista

Op een dag wordt een man, Jeannot, bij het bed geroepen van zijn stervende oom, Louis. Ze halen herinneringen op als het liefdesverdriet van de neef en de ervaringen met de schorpioenen. Op een gegeven moment vertelt de oom dat hij bij de vogelkooi begraven worden, en dan overlijdt hij. De neef die op een school werkt heeft geen idee waar hij het over heeft en begint zijn zoektocht. Hij begint bij de verpleegster en vraagt haar of zij een begraafplaats weet die La Volière heet of er een duiventil heeft staan. Zij vertelt hem dat er een plek is, maar dat dat een crematieplaats is, wat niet mogelijk is omdat de oom begraven wil worden. Ze maakt hem ook duidelijk dat hij het binnen drie dagen moet vinden vanwege de regels. Jeannot gaat naar het kamertje van Louis toe en treft daar de buurvrouw. Hij vraagt haar of zij weet heeft van een vogelkooi, ze antwoord dat zijn oom elke vrijdag door een vriend, de garagehouder Ferré, werd opgehaald. Hij noemde dit ‘de dag van de vogelkooi’ en kwam dan pas laat in de avond thuis. Wanneer Jeannot naar Ferré toegaat, treft hij daar een feest aan, het is de gouden trouwdag van hem en zijn vrouw, Étienne. Hij vertelt dat hij moet gaan kijken aan de zijkant van Hotel des Tilleuls in Granville. Daar spreekt hij, nadat hij een dagje in het hotel gerust had, de kleinzoon van de eigenaresse. Deze verwijst hem door naar zijn oma, die Jeannot vertelt dat Louis een vriendin had in een bordeel genaamd ‘La Volière’, ze is daar ook bij begraven. Louis wilde dus bij zijn grote liefde begraven worden, het blijkt dat Louis en zij een kind samen hebben, zij heet Louise.