Poëzie

Nederlands poëzie opdracht Voorwoord Ik heb het thema liefde gekozen, omdat dit een toch wel veel beschreven onderwerp is in de dichtwereld. Het is altijd heel actueel en iedereen heeft ermee te maken. Je hebt dagelijks met liefde te maken en ook in de media zie je het veel. Op tv wordt je gebombardeerd met verliefde mensen en ook veel boeken en liedjes gaan over de liefde. Ik heb deze gedichten dus gekozen, omdat ze over de liefde gaan en ze me wel aanspraken. Het eerste gedicht vond ik zo mooi omdat het heel kort is (eigenlijk maar 1 zin) en toch heel erg veel zegt. Het tweede gedicht heb ik gekozen, omdat het heel beeldend is en ik het heel knap vond dat je zo de liefde toch heel begrijpelijk kunt beschrijven. Het derde, omdat ik het een heel mysterieus gedicht vond. Het vierde gedicht vond ik heel apart. Zo wordt degene waarvan de persoon houdt beschreven op een heel figuurlijke manier. Het is een heel ander soort gedicht en dat is mooi. Gedicht 5 is een heel kort, raar gedichtje. Het beschrijft denk ik de onbereikbare liefde. De liefe die geen kans maakt. Gedicht 6 vond ik heel herkenbaar en heel toegankelijk. Zelfs een kind kan dit lezen. Gedicht 7 gaat over seks, maar is absoluut niet vunzig. Het gaat vooral over het gevoel en dat vind ik goed. Het 8e gedicht heel schokkerig geschreven maar toch begrijpelijk. Alleen het einde vind ik een beetje vaag. Gedicht 9 heb ik gekozen, omdat het anders is. het beschrijft op een heel mooie manier de liefde die gevoeld wordt en waarom degene waar de persoon verliefd op is zo bijzonder is. het is moeilijk om te zeggen waarom je van iemand houd en ik vind dat dat hier heel erg goed en mooi gedaan is. Gedicht 10 omdat, de liefde zelf hier heel mooi is weergegeven. De liefde is vaak heel onbegrijpelijk en je kan echt heel veel van iemand houden. Dat is in dit gedicht heel duidelijk. Het 11e gedicht vind ik heel apart, omdat hier niet alleen de mooie kant van de liefde wordt getoond. Dat vind ik wel goed, want ook in de liefde is het niet alleen rozengeur en maneschijn.Het laatste gedicht heb ik gekozen, omdat de persoon de liefde heel goed omschrijft alleen is hij niet verliefd. Hij beschrijft het ontkennend. Dat is wel bijzonder en dat vind ik wel heel mooi bedacht. Hans Andreus: Hoewel zijn techniek verschilt van werk tot werk, loopt steeds dezelfde thematiek als een rode draad doorheen zijn werk. Zijn bekendste thema is het licht, dat gekoppeld wordt aan liefde en dood, aan schuld en het zoeken naar identiteit. Hans Andreus heeft een tijdje in een psychische crisis gezeten en dit is voor hem dan ook een belangrijk thema. Ook schrijft hij vaak gedichten over de rust en het geluk in zijn gezin. Later schrijft hij over het hele menselijke bestaan dat van die thema’s doordrongen is. Hans Andreus heet eigenlijk Johan Willem van der Zant. Hij schreef niet alleen gedichten voor volwassenen maar ook veel voor kinderen. Hans Andreus schreef naast gedichten ook nog romans en kinderboeken. In de poëziewereld wordt Hans Andreus tot de experimentele dichtersgroep de Vijftigers gerekend. Hij ging na zijn HBS-opleiding naar de toneelschool. In de vijftiger jaren vertrok hij voor twee weken naar Parijs, om vijf jaar later terug te keren. Inmiddels waren zijn gedichtenbundels 'Muziek voor kijkdieren' (debuut 1951) en 'Schilderkunst' (1954) verschenen, waarmee hij tot zijn verbazing meteen naam maakte. Zijn leven lang zou Andreus blijven schrijven, tot hij in 1977 overleed. Ik vond deze opdracht heel erg leuk om te doen, omdat ik gedichten zelf heel leuk vindt. Ik heb altijd heel veel bewondering voor dichters en vind het knap dat zij de moeilijkste onderwerpen toch heel goed kunnen beschrijven met vrij weinig woorden. De opdrachten waren af en toe wel moeilijk, maar dat was wel een uitdaging. Gedicht 1 (Hans Andreus) Je bent zo

Mooi
Anders
Dan ik, Natuurlijk
Niet meer of
Minder
Maar
Zo mooi
Anders, Ik zou je
Nooit
Anders dan
Anders willen
Bronvermelding: Jan van Coillie, met gekleurde billen zou het gelukkiger leven zijn, NV uitgeverij Altiora Averbode, Apeldoorn 1996, bloemlezing
Onderwerp: Dit gedicht gaat over iemand die van een ander houd. De persoon omschrijft waardoor hij zoveel van de ander houdt. Titel: dit gedicht heeft geen titel dus deze kan ik niet verklaren. Moeilijke woorden: Geen
Bijzondere woorden: Geen

Beeldspraak: Geen
Zinsbouw: dit gedicht bestaat eigenlijk uit1 zin = je bent zo mooi anders dan ik, natuurlijk niet meer of minder maar zo mooi anders, ik zou je nooit anders dan anders willen. De dichter heeft de zinnen in stukken gehakt zodat het lijkt of over elk woord afzonderlijk lang en zorgvuldig is nagedacht. Strofenindeling: strofe 1= beschrijving van een persoon
Strofe 2 = dit deel sluit een deel van de eerste strofe uit. Strofe 3 = Herhaling
Strofe 4 = ontkenning
Strofe 5 = vervolg ontkenning
Dit gedicht is zo ingedeeld zodat het lijkt of de dichter nog naar woorden zoekt terwijl hij het schrijft. Verstechniek: in dit gedicht zie je heel duidelijk de enjambementen. De zin loopt door terwijl de regel al gestopt is. In dit gedicht zie je een paar keer alliteratie terugkomen = Natuurlijk
Niet meer of
Minder
Maar
Er is op dit gedicht geen rijmschema tot te passen. Het gedicht is een vrije vers. Interpretatie: Ik denk dat dit gedicht over iemand gaat die heel verliefd is en degene op wie hij zo verliefd is zo goed mogelijk wil beschrijven. Hij wil diegene laten weten waarom ze zo bijzonder is. Mening: Ik vind dit een heel mooi gedicht. Door de opbouw lijkt het echt alsof er naar woorden gezocht wordt en wordt duidelijk dat het heel moeilijk is om goed weer te geven waarom iemand bijzonder is. ik voel me door dit gedicht wel geraakt. Het is knap om zoiets vaags als de liefde voor iemand zo goed en met zo weinig woorden duidelijk weer te geven. Gedicht 2 Ik heb je liever (Hans Andreus) Ik heb je liever dan brood, al zegt men ook dat het niet kan

en al kan het ook niet. Ik heb je liever dan vrolijkheid of regen, liever dan de stilte van drie uur
in de rustig in- en uitademende nacht. De meeuwen scheren overdag met hun vleugels
langs de blonde warme lucht. De wilde bloemen staan te lachen
in het warme bad van de zon. De zon danst zijn toch maar kleine rol
met zoveel overgave dat het heel
stil wordt, hier, in dit deel van het heelal. Ik heb je liever dan brood, al zegt men ook dat het niet kan
en al kan het ook niet. Liever dan vrolijkheid of regen, liever nog dan ik heb je lief. Bronvermelding: http://www.samoera.com/poezie/2004/01/ik-heb-je-liever-hans-andreus.html Gedicht 3 Waarom is het (Hans Andreus) Waarom is het dat de liefde zo is: een razende en gevlekte zon, een blauwe maan komend uit een witte zee, een omgekeerde wereld, een uiteenvallend woord, een angst en een sprong in het licht van de nacht? Het is waar dat ik zoveel mensen
die vrouwen waren liefste heb genoemd. Het is waar dat ik mijn ogen steeds dicht wou doen, niet wou denken, nooit meer denken, maar wilde proberen de zwaartekracht met een nieuw en scherend soort vliegen
na het diepste en zwartste punt - belachelijk te maken. Maar waarom, waarom

is het dat liefde zo is; een tekort in de wereld, een te veel in de lucht, in de stemmen der goden
wanneer zijn zingen en slechts gelukkig zijn? Liefde is geen geluk. Is een poging
tot vallen, zwemmen, vliegen, onwaarschijnlijk stilstaan . De mensen leven met de poppetjes van hun angst
en noemen dat liefde. Maar liefde is
anders, is een bestaan dat verandert, dat door lagen van nacht en van licht
daalt of stijgt naar het langzaamste muziekmaken van de tijd, ten laatste zonder muziek, ten laatste zonder tijd
en zonder dit menselijk begin: te zien naar de liefste en de oude woorden te spreken, die dan misschien alleen kleine ballonnen van licht zijn. Bronvermelding: http://home.hetnet.nl/~corpetrus/dichters/HansAndreus.htm Gedicht 4 Ik noem je bloemen etc. (Jan Hanlo) Ik noem je: bloemen
Ik noem je: merel in de vroegte
Ik noem je: mooi
Ik noem je: narcissen in de nacht
Waaroverheen de wind strijkt
Naar mij toe
Ik noem je: bloemen in de nacht
Bronvermelding: Jan van Coillie, met gekleurde billen zou het gelukkiger leven zijn, NV uitgeverij Altiora Averbode, Apeldoorn 1996, bloemlezing Gedicht 5 (Jos van Hest) Schrijf aan je toekomstige liefje. Een waanzinnig warme liefdesbrief. Stop de brief in een fles. Gooi de fles in een glasbak. Wacht op het wonder. Bronvermelding: Jan van Coillie, met gekleurde billen zou het gelukkiger leven zijn, NV uitgeverij Altiora Averbode, Apeldoorn 1996, bloemlezing
Gedicht 6 Briefje (Gil vander Heyden) Briefje geschreven. Tot een propje gedraaid. Achter de rug van de leraar. In haar richting gemikt. Karin zien knikken. Briefje in haar hand. Gelezen dat ik vroeg: ‘Schat, loop je nu met mij?’ Warm en rood geworden. Van zenuwen pukkel opengekrabd. Karin verdomme. Briefje was voor Els bestemd. Bronvermelding: Jan van Coillie, met gekleurde billen zou het gelukkiger leven zijn, NV uitgeverij Altiora Averbode, Apeldoorn 1996, bloemlezing
Onderwerp: Dit gedicht gaat over een jongen dat met behulp van een briefje duidelijk wil maken dat hij van een meisje houdt. Titel: De titel is heel toepasselijk, want met een briefje toont hij zijn liefde
Moeilijke woorden: Geen
Bijzondere woorden: Geen
Beeldspraak: Geen
Zinsbouw: De zinnen zijn heel erg afgekort. Het is een soort telegramstijl. Er worden geen volledige zinnen in gebruikt. Strofenindeling: strofe 1= beschrijving van de gebeurtenissen in de klas. Strofe 2 = De gevolgen van het gooien van het briefje omschrijven. Strofe 3 = de gevolgen van de tweede gebeurtenissen beschrijven. In dit gedicht worden de gebeurtenissen heel duidelijk beschreven. Door de strofes zo in te delen begin je steeds bij de gevolgen van de vorige gebeurtenis
Verstechniek: dit gedicht bevat een beetje assonatie = Tot een propje gedraaid. Achter de rug van de leraar. In haar richting gemikt. Er valt geen rijmschema op toe te passen en het is een vrije vers. Interpretatie: dit gedicht gaat over de liefde van nog maar een jonge jongen die een meisje leuk vind. Hij vindt het waarschijnlijk eng om het haar te zeggen en schrijft daarom een briefje. Helaas beland dit in de verkeerde handen. Mening: dit gedicht gaat vooral over de gebeurtenissen. Ik denk dat iedereen dit verhaal wel herkent, want iedereen is jong geweest. Ik vind het wel op een aparte manier geschreven en het is heel toegankelijk zonder veel onzin. Het is heel direct en daarom voor iedereen begrijpelijk. Gedicht 7 De eerste keer (Diet Verschoor) De wereld heeft een nieuwe kleur gekregen. Ik heb het voor de eerste keer gedaan! We hebben uren bij elkaar gelegen, Voor ons bestond geen zon, geen maan. Nu fiets ik als een gek door alle straten. Ik denk dat iedereen iets ziet aan mij. Angst voor de eerste keer heeft mij verlaten. Ik voel me uitgelaten, opgelucht en blij. De wereld heeft een nieuwe kleur gekregen. Het windt me op en maakt me ook verlegen. Bronvermelding: Jan van Coillie, met gekleurde billen zou het gelukkiger leven zijn, NV uitgeverij Altiora Averbode, Apeldoorn 1996, bloemlezing

Onderwerp: Dit gedicht gaat over iemand die voor de eerste keer seks heeft gehad met degene waarvan hij houd. Titel: dit gedicht heet de eerste keer en dat slaat dus duidelijk op het onderwerp van het gedicht, namelijk de eerste keer (seks). Moeilijke woorden: Geen
Bijzondere woorden: Geen
Beeldspraak: De wereld heeft een nieuwe kleur gekregen = de persoon kijkt anders tegen de wereld aan. Hij ziet de wereld anders en beschrijft dit door te zeggen dat de kleur anders is en hij dus is veranderd. Voor ons bestond geen zon, geen maan = natuurlijk bestonden deze nog wel, maar voor hen was het niet van belang. Zinsbouw: elke regel is ook echt een nieuwe zin. Strofenindeling: strofe 1= de persoon beschrijft wat er is gebeurd en hoe hij zich toen voelde. Strofe 2 = de persoon vertelt wat hij nu doet en hoe hij zich nu voelt
Strofe 3 = Hij vertelt nog een keer dat de wereld is veranderd en hoe hij zich daarover voelt. Het is zo opgebouwd om goed weer te geven hoe de persoon zich eerst voelde toen hij het nog maar net had gedaan en hoe hij zich nu voelt. Verstechniek: dit gedicht bevat eindrijm en is opgebouwd volgens gekruist rijm. Ook dit gedicht is een vrije vers. Interpretatie: in dit gedicht wordt vooral het gevoel van de persoon die voor de eerste keer seks heeft gehad beschreven. Hij vertelt ook dat de wereld voor hem is veranderd. Mening: dit gedicht gaat duidelijk over het gevoel en niet heel erg over de gebeurtenissen zelf. Ik vind het mooi dat de gevoelens ook beeldend zijn weergegeven. Het is ook wel knap dat hij dit onderwerp op een niet-seksistische wijze kan vormgeven. Vooral de zin: ‘De wereld heeft een nieuwe kleur gekregen.’ vind ik erg mooi. Gedicht 8 (Joost Zwagerman) …zag jij misschien dat ik naar jou, dat ik je zag en dat ik zag hoe jij
naar mij te kijken zoals ik naar jou
en dat ik hoe dat heet zo steels, zo en passant en ook zijdelijks – dat ik je net zo lang bekeek tot ik
naar je staarde en dat ik staren bleef. Ik zag je toen en wist in te zien
dat in mijn leven zoveel is gezien
zonder dat ik het ooit eerder zag: dat kijken zoveel liefs vermag. Bronvermelding: Jan van Coillie, met gekleurde billen zou het gelukkiger leven zijn, NV uitgeverij Altiora Averbode, Apeldoorn 1996, bloemlezing Gedicht 9 (songtekst) Anders, anders (Herman van Veen) Je bent mooi. Niet mooier, Je bent anders mooi. Je bent lief. Niet liever, Je bent anders lief. Je bent zacht. Niet zachter, Je bent anders zacht. Je bent wijs. Niet wijzer, Je bent anders mooi, lief, zacht... Weet: Ik hou van jou

Anders. Je bent gul. Niet guller, Je bent anders gul. Je bent goed. Niet beter, Je bent anders goed. Je bent trouw. Niet trouwer, Je bent anders trouw. Je bent dik. Niet dikker, Je bent anders dun, gul, goed... Weet: Ik hou van jou
Anders. Bronvermelding: http://www.split-sing.nl/Teksten/Anders.htm Gedicht 10 Voor een dag van morgen (Hans Andreus) Wanneer ik morgen doodga, Vertel dan aan de bomen
Hoeveel ik van je hield. Vertel het aan de wind, Die in de bomen klimt
Of uit de takken valt, Hoeveel ik van je hield
Vertel het aan het kind, Dat jong genoeg is om het te begrijpen. Vertel het aan een dier, Misschien alleen door het aan te kijken. Vertel het aan de huizen van steen, Vertel het aan de stad, Hoe lief ik je had. Maar zeg het aan geen mens. Ze zouden je niet geloven. Ze zouden niet willen geloven dat
Alleen maar een man alleen maar een vrouw, Dat een mens een mens zo liefhad
Als ik jou. Bronvermelding: Jan van Coillie, met gekleurde billen zou het gelukkiger leven zijn, NV uitgeverij Altiora Averbode, Apeldoorn 1996, bloemlezing Gedicht 11 (songtekst) Liefde van later (Herman van Veen) Als liefde zoveel jaar kan duren, dan moet het echt wel liefde zijn, ondanks de vele kille uren, de domme fouten en de pijn. Heel deze kamer om ons heen, waar ons bed steeds heeft gestaan, draagt sporen van een fel verleden, die wilde hartstocht lijkt nu heen, die zoete razernij vergaan, de wapens waar we toen mee streden. Ik houd van jou, met heel mijn hart en ziel

houd ik van jou. Langs de zon en maan
tot aan het ochtendblauw, ik houd nog steeds van jou. Jij kent nu al mijn slimme streken, ik ken allang jouw heksenspel. Ik hoef niet meer om jou te smeken, jij kent mijn zwakke plaatsen wel. Soms liet ik jou te lang alleen, misschien was wat je deed verkeerd, maar ik had ook wel eens vriendinnen. We waren jong en niet van steen
en zo hebben we dan toch geleerd: je kunt toch altijd opnieuw beginnen. Ik houd van jou... We hebben zoveel jaar gestreden
tegen elkaar en met elkaar. Maar rustig leven en tevreden
is voor de liefde een gevaar. Jij huilt allang niet meer zo snel, ik laat me niet zo vlug meer gaan, we houden onze woorden binnen. Maar al beheersen we het spel
een ding blijft toch altijd bestaan: de zoete oorlog van het minnen. Ik houd van jou... Ik houd nog steeds van jou, voorgoed van jou. Bronvermelding: http://www.boudewijndegroot.nl/bdgthvv.htm#liefdevanlater Gedicht 12 Verliefd (André Sollie) ‘k had dat ik… hoe heet dat? Dat het me wat meer zou doen. Dat ik nachten niet zou slapen
Na die allereerste zoen
En mijn hoofd niet naar studeren, Niet meer eten, afijn: Louter leven van de liefde, Rozegeur en maneschijn. Maar ik voel echt niks bijzonders, Beide voeten op de grond. ’t Zal vast reuze abnormaal zijn, ‘k ben misschien niet eens gezond! ’t Zou natuurlijk ook kunnen - daarop houden we ’t dan maar – dat dat meisje wel op mij ziel
en ik (sorry) niet op haar. Bronvermelding: Jan van Coillie, met gekleurde billen zou het gelukkiger leven zijn, NV uitgeverij Altiora Averbode, Apeldoorn 1996, bloemlezing