De Passievrucht (2003)

Filmverslag De Passievrucht

Inleiding:
De Passievrucht (2003) is een verfilming van het gelijknamige boek van Karel Glastra van Loon. Door regisseur Maarten Treurniet en scenarioschrijver Kees van Beijnum is het boek erg goed verfilmd. Een bepaald aantal kleine stukjes uit het boek zijn in de film wel weggelaten of zijn in de film anders weergegeven maar het is zeker een goede verfilming.

Het verhaal:
Het boek gaat in het kort over de zekere Armin Minderhout. De film begint bij het begin van de eigenlijke gebeurtenis op het punt dat Monika en Armin seks hebben, het moment waarvan Armin dacht dat zijn zoon Bo verwekt werd. Dat punt vormt de gelovigheid voor Armin dat Bo zijn zoon is en daar heeft die, net als andere vaders, nooit over getwijfeld. Dertien jaar later komt hij na onderzoek van zijn sperma erachter dat hij altijd al onvruchtbaar is geweest en dus eigenlijk helemaal niet de vader is van Bo.


Armin woont op dat moment met zijn nieuwe vrouw ‘Ellen’ zijn nepzoon ‘Bo’ in Amsterdam in het huis waar hij vroeger ook met zijn oude vrouw ‘Monika’ heeft gewoond. Armin vertelt in het begin niks tegen zijn zoon ‘Bo’ maar komt er pas later mee.
Het belangrijkste probleem begint wanneer Armin diep van binnen wilt weten wie de echte vader is van ‘Bo’ terwijl dit zeer moeilijk is omdat zijn eerste vrouw ‘Monika’ 10 jaar geleden gestorven is vanwege een hersenvliesontsteking. Hij gaat op zoek naar de waarheid bij bekenden van hem waardoor het verhaal zich grotendeels afspeelt in zijn woonplaats ‘Amsterdam’ met uitzondering de vakantie in Ameland. Zijn zoektocht begint bij de ex-vriend van Monika, die dan vertelt over de avontuurtjes tussen hem en haar tijdens zijn relatie. Daarbij vertelt de ex-vriend ook dat ze nooit seks hebben gehad. Als Armin dan verder denkt komt hij bij de tweede mogelijke dader aan, de huisarts. Ook hij vertelt dat hij nooit heeft gevreeën met Monika. De laatste mogelijke dader is Nico, een ex-collega van Monika. Nico is ook de meest waarschijnlijke vader omdat hij ook zijn oudste zoon Bo heeft genoemd. Op een gegeven moment gaat hij onder een schuilnaam de vrouw van Nico verhoren en het huis onderzoeken naar aanwijzingen maar dit brengt hem nog niet zeker in de zaak dat Nico de eigenlijke vader van Bo is.

Als Armin dan een weekendje weggaat met Bo naar Ameland om te vissen vinden ze op een gegevenmoment een bootje met mensen die vastzitten op een zandbank en nemen ze aanboord. Bij de mensen die aanboord zitten zit een meisje dat Bo wel leuk vind. As Armin ’s avonds gaat drinken en in de nacht dronken terug komt vindt hij het meisje in het bed van Bo. In zijn dronken bui vertelt hij dan dat hij denkt dat Nico Bo’s vader is.

De dag daarna gaat Armin alleen naar huis en gaat Bo met het meisje mee. Als hij thuis is krijgt hij een telefoontje van het ziekenhuis wat hem vertelt dat zijn vader met de auto over de kop is geslagen en in kritieke conditie in het ziekenhuis ligt.
Armin gaat er meteen heen maar wanneer hij weer buiten is vertelt zijn tweede vrouw ´Ellen´ dat de vader van Armin ook de vader van Bo is. Armin stormt terug het ziekenhuis in en schud ze vader even goed heen en weer. Als hij het vervolgens aan Bo vertelt denkt hij eerst dat Armin een grapje maakt maar uiteindelijk dringt het tot hem door. Armin vertelt hem dat hij nu nog naar zijn opa / echte vader kan gaan omdat hij op het randje van de dood ligt. Bo gaat met moeite toch nog langs.

Tegen het einde sterft de vader van beiden mannen in het ziekenhuis en accepteren ze beide met gelach dat ze nu eenmaal halfbroers zijn. Het is daarmee nu wel een gesloten einde omdat Armin zijn vraag, waar heel de film omdraaide, kon beantwoorden maar tegelijkertijd loopt de film tweekantig af. Die tweekanten worden gevormd door het overlijden van de vader van Armin (negatief) en de vraag, waar heel de film omdraaide, ‘Wie is de vader van Bo?’ kon worden beantwoord met ‘De vader van Armin!’ (Positief in de zin van ‘Nu is mijn vraag beantwoord!’ en is die onwetendheid weg).

Wie? en het genre:
De hoofdrolspelers Peter Paul Muller, in de film Armin Minderhout, en Dai Carter, in de film Bo Minderhout, hebben zich goed in het verhaal gestort en hun rol goed neergezet. Het zelfde is ook te zeggen over de belangrijkste bijrolspelers met de volgende vertolkte rollen:
- Carice van Houten vertolkt Monika Minderhout
- Halina Reijn vertolkt Ellen Minderhout
- Jan Decleir vertolkt Huib Minderhout (vader van Armin)

In het boek worden ook veel emoties getoond, voornamelijk aan de kant van Armin maar ook wel aan die van Bo. De emoties lopen voornamelijk hoog op wanneer de zoektocht van Armin start naar de echte vader van Bo. Armin voelt zich ontwetend en bedrogen waardoor hij adviezen van mensen afslaat en zijn eigen weg volgt. Zijn karakter veranderd daardoor van een aardige openstaande man die veel tijd doorbrengt met zijn zoon naar een man die niemand meer vertrouwt, alles als verdacht ziet, het leven niet meer op een rijtje heeft, steeds minder tijd doorbrengt met zijn zoon en een eigen weg volgt omdat hij ieder wantrouwt. Doordat hij voor Bo nu steeds minder tijd heeft neemt hun relatie alsmaar meer af. Bo is tevens qua karakter niet echt open tegen zijn nepvader maar des te meer tegen zijn stiefmoeder. Hij scheld ook steeds meer tegen zijn nepvader, is niet doelbewust maar is toch in het algemeen best wel een aardige en gevoelige jongen. Armin heeft het wat zwaarder dan Bo. Steeds als hij er aan denkt dat zijn vrouw ‘Monika’ hem constant heeft voorgelogen voelt hij zich steeds minder sterk staan in het leven en spelen de emoties hoog op. Wanneer Armin tijdens zijn zoektocht bij verschillende personen langsgaat, haalt hij soms de uiteenlopende beelden in zijn hoofd. Er wordt alleen niet duidelijk in de film aangegeven of die beelden van Armin nu flashbacks zijn of dat het nu gewoon rare gedachtes zijn die Armin door al zijn emoties in zijn hoofd haalt. Al deze emoties over dood, bedrogen zijn, onwetendheden, ruzies komen in de film aanbod. Het verhaal plaatst zich, door al dit genoemde, dan ook in het genre ‘melodrama’.


Diepgang in de hoofdrolspelers:
De hoofdpersonen ‘Armin en Bo’ maken beide een ontwikkeling door die samen op één feit aankomt, het accepteren van het zijn wat je niet wist. Armin kan alleen deze ontwikkeling doorkomen als hij weet wie de echte vader is van Bo. Hij denkt in eerste instantie niet dat hij en Bo nog familie kunnen zijn maar dit loopt dan ook heel anders dan verwacht. Bo is boos op zijn nepvader wanneer het hem doordringt dat Armin niet zijn vader is. Uiteindelijk blijken ze halfbroers te zijn en is er toch een band tussen elkaar. Armin en Bo hebben hun ontwikkeling afgesloten met het accepteren van het zijn wat je niet wist, halfbroers.

De twee hoofdrolspelers hebben in de film normale alledaagse kleding aan dat in het tijdperk 2007 gewoon gedragen kan worden. De kleding heeft verder ook niet echt een functie in de film en laat alleen zien dat een wat ouder persoon andere kleding draagt dan een wat jonger persoon. Het is in de film vergeleken met achtergrondspelers ook geen rare of armoedige kleding die zij dragen. De film speelt zich namelijk ook af in een tegenwoordig tijdperk met skatebanen, moderne auto’s, moderne schepen, moderne fietsen, moderne huizen, moderne kleding…

Diepgang in de film:
De film wordt bij naderinzien niet aan de chronologische kant vertelt. De film begint daadwerkelijk wel bij het begin van de gebeurtenis en eindigt ook een aantal jaren later maar tijdens het verhaal worden er steeds flashbacks gegeven. Dit maakt tevens de film wel duidelijker! Van een aantal beelden, die al ieder genoemd zijn, is het niet zeker of het flashbacks zijn of dat het gewoon rare gedachtes van Armin waren. Wat wel zeker is is dat er een aantal beelden echte flashbacks zijn met een gegeven terugblik op momenten in de relatie van Armin en Monika. Deze beelden komen duidelijk over als flashbacks omdat bijvoorbeeld na aanleiding van een aantal flashbacks Armin de personen vaststelt voor de zoektocht en dat er na aanleiding van het antwoord op de vraag ‘Wie is de vader van Bo?’ er een flashback volgt die dit antwoord bevestigd en laat zien hoe Bo verwekt is en wie Bo verwekt heeft.

Zoals in iedere film bekent is is dat muziek bijvoorbeeld de emoties krachtiger maakt. Deze film is al een melodrama maar wordt grotendeels hierin versterkt door de toepassende muziek. Als je de film zonder muziek zou zien zijn de emoties vast minder sterk dan wanneer je de film ziet met muziek. Tegenwoordig speelt het dus een grote rol in films. Men is gewend aan muziek bij een film waardoor het eigenlijk minder opvalt en ook wel achtergrondmuziek wordt genoemd. Bij griezelfilms heeft de muziek vaak wel een opvallende rol om mensen te laten schrikken net na een stil moment. Bij De Passievrucht is dit minder het geval en speelt het meer op de achtergrond om emoties te versterken. Er zijn in de film ook geen speciale geluidseffecten toegepast, het is immers geen gewelddadige film of een actiefilm.

De titel ‘De Passievrucht’ is ook erg goed bedacht door Karel Glastra van Loon omdat je de titel als het ware in tweeën kan hakken, passie en vrucht. Bo staat voor de vrucht die geboren werd uit de passie tussen Monika en Armin maar wat later dus, door de onvruchtbaarheid van Armin, de passie bleek te zijn tussen Monika en de vader van Armin.

Als we gaan kijken naar het thema van de film zien we dat het uiteindelijk te maken heeft met het vaderschap. Het vaderschap van Armin wordt hier natuurlijk mee bedoelt. Armin heeft zich altijd als een vader gedragen voor Bo en het gezien als een vaderschap en uiteraard niet als broederschap.

Beoordeling van B. Hagendijk:
Ten eerste wil ik zeggen dat het een erg goede film is, al hoort het niet bij mij top 3. Mijn smaak gaat meer uit naar andere soorten films maar ik vond de film toch erg indrukwekkend. Je ziet verschillende situaties waar ik mij vervolgens in verdiep om te kijken hoe ik zou reageren. Je leeft daardoor als het ware mee met Armin.

De film is best aangrijpend en boeiend omdat je wilt weten wie nou de vader is van Bo. Ik verwachtte bij deze film dat het einde open bleef en dat de echte vader van Bo nooit gevonden zou worden maar dit bleek dus een hele ander wending te hebben. Ik denk ook dat niemand zou verwachten dat de vader van Armin ook de vader van Bo blijkt te zijn.


Als je gaat kijken naar welke persoon je het leukst vind dan kan ik daar niet echt antwoord opgeven. Met leuk kan je verschillende soorten dingen bedoelen. Maar ik zou kunnen proberen er antwoord op te geven. Ik kon erg met Armin meeleven en ik kon me ook goed verplaatsten in hem waardoor ik het als het ware leuk vind om zo situatie als die van Armin te zien. Ik leer er weer door en ik zie ook weer dingen die ik sowieso heel anders zou doen bij mij kinderen want mijn kinderen zullen van ze lang zullen ze leven niet niet tegen mij schelden!

Het leukste fragment vind ik eigenlijk dat Armin via een smoes het huis van Nico binnenkomt. Ik houd ervan als mensen in een film zich anders voordoen om iets te bereiken. In dit geval was dat dus ook het geval. Ik vind het tevens wel stom van die vrouw van Nico dat ze hem binnen liet. Het kon namelijk wel een gestoorde gek zijn of iets in die richting.

Verder ben ik ook zeer positief over deze film. Het is niet voorspelbaar en dat maakt het zo leuk. Het is echt wel een aanrader voor mensen om De Passievrucht eens met eigen ogen te bekijken!