Filmverslag Le Fabuleux Destin d’ Amélie Poulain
1. Deze film is geregisseerd door Jean-Pierre Jeunet en uitgegeven door Paradiso Home Entertainment in 2001.
2. De titel van de film slaat op de hoofdpersoon Amélie, zij zoekt naar geluk in haar leven. De thema’s die aan bod komen zijn geluk, toeval en de kleine dingen in het leven die grote gevolgen kunnen hebben en die het leven zo leuk maken. Daarnaast gaat het ook over opkomen voor jezelf en je eigen geluk. Je
Moet het leven dus niet aan je voorbij laten gaan. 3. – 4. Inhoud van het verhaal: De kleine Amélie Poulain groeit op met een gebrek aan liefde en aandacht. Haar moeder verloor het leven door een vrouw die haar verpletterde toen ze van de Notre Dame sprong. Daarmee werd in één keer de wens van Amélie om nog een broertje te krijgen te niet gedaan. Haar vader, een arts, raakte haar alleen aan bij medische controles. Daarom sluit Amélie zich op in haar eigen droomwereld. Eenmaal ouder en op zichzelf wonend verdient Amélie de kost als serveerster in een café in het centrum van Montmartre. De dood van Prinses Diana verandert alles voor Amélie. Geschokt door het nieuws over het fatale auto-ongeluk, laat de jonge serveerster de deksel van een potje op de grond vallen, dat al rollend een tegeltje in haar appartement los maakt. Achter de tegel vindt Amélie een roestig doosje waarin een jongetje lang geleden zijn 'schatten' bewaarde. Nieuwsgierig als ze is, besluit Amélie het doosje terug te brengen naar de rechtmatige eigenaar. Dit is het begin van haar nieuwe leven: ze realiseert zich dat ze het leven van anderen aangenamer kan maken door ongemerkt hun wensen in vervulling te brengen. Zo zorgt zij ervoor dat haar eenzame, verwarde conciërge brieven ontvangt van haar overleden echtgenoot en dat de jaloerse ex-vriend van haar collega, Joseph, op een subtiele wijze gekoppeld wordt aan Georgette. Op een heel komische manier zorgt ze ervoor dat de norse kruideniersbaas, Collignon, ophoudt met zijn hulpje, Lucien, te pesten en dat haar vader uiteindelijk een stapje in de wereld durft te zetten. Zelf wordt Amélie verliefd op de mysterieuze Nino. Ze ziet hem op het station altijd onder fotohokjes gescheurde pasfotootjes zoeken. Op aanraden van haar buurman Raymond beslist ze om nu een keer haar eigen leven op poten te zetten. Ze zorgt ervoor dat Nino haar via een speurtocht ontdekt… 5. De hoofdpersoon Amélie Poulain, een ietwat verlegen vrijgezelle jongedame uit Parijs is werkzaam als serveerster bij Les Deux Moulins in Montmartre. Stiekem vrolijkt ze mensen op, met kleine verrassingen (het begon allemaal met dat schatkistje wat ze teruggaf aan de vorige bewoner) of door ze te koppelen. Zelf heeft ze het geluk nog niet gevonden. Ze is verliefd op de jongen wie ze op het station pasfoto’s onder een pasfotohokje vandaan haalt en verzamelt. Andere personages: -Raymond Dufayel is een oude eenzame man. Hij schildert graag. Ook helpt hij Amélie over te halen om haar eigen geluk eens op te zoeken in plaats van anderen gelukkig te maken. -Joseph zit urenlang in het café waar Amélie werkt zijn ex-vrouw Gina te stalken. Alles wat zij doet of zegt spreekt hij in op een bandrecorder. Amélie koppelt hem en Georgette van de tabaksafdeling aan elkaar, maar achteraf blijft hij Georgette stalken. -Georgette is een vrouw die in hetzelfde café als Amélie werkt, ze beeld zich in dat ze allerlei ziektes heeft en is daar dan ook de hele dag mee bezig. -Lucien werkt in het groentewinkeltje van Collignon. Hij behandelt zijn groentes als zijn eigen kinderen, daarom is hij altijd het mikpunt van de grappen van zijn baas. Raymond probeert Lucien van zich af te laten bijten…maar zo’n snelle leerling is hij niet… -Raphaël Poulain is de eenzame vader van Amélie. Sinds de dood van zijn vrouw geniet hij niet meer van het leven. Toch kan Amélie hem zover krijgen om een wereldreis te gaan maken (dat wilde hij vroeger altijd al doen, maar dat ging niet vanwege de gezondheid van zijn vrouw). -Nino Quincampoix is een jongeman die veel is gepest als kindzijnde. Amélie wordt verliefd op deze mysterieuze jongen, die gescheurde pasfotootjes spaart en deze in een album bij elkaar plakt. Er is één man die meerdere keren opduikt in het album. Amélie wil als goede daad uitzoeken wie dit is en uiteindelijk komt ze erachter dat dit de reparateur van het fotohokje is. Tijd: Het verhaal is niet-chronologisch opgebouwd, dit komt doordat tussen het gewone verhaalverloop flashbacks zitten. In deze flashback zie je bijvoorbeeld hoe Amélie vroeger werd behandeld door haar ouders en wat het verband is tussen de inhoud van het doosje en het leven van deze persoon vroeger. Plaats: De film speelt zich af in hartje Parijs. Verschillende beroemde gebouwen kom je te zien, zoals de Sacre Coeur, de Eiffeltoren en de Notredame. Plaatsen waar het verhaal zich afspeelt zijn: het café Les Deux Moulins, het appartament van Amélie, bij de groenteboer op de hoek van de straat, in het huis van Collignon en in het station. Perspectief: De film is in de vertellende stijl opgebouwd, met een voice-over die regelmatig terugkeert. 6. De personages in de film zijn allemaal heel specifiek. Ze hebben allemaal rare karaktereigenschappen en zorgen zo voor een heel complex geheel. Ik vond deze personages allemaal eigenlijk wel een beetje vreemd. Het thema van de film is op een humoristische manier ingebouwd en zorgt voor een beetje een vreemde kijk op het leven. De gebeurtenissen in de film zijn helemaal niet alledaags en waren voor mij allemaal een beetje raar. 7. Eindoordeel: ik vond het een hele bijzondere film, ik heb nog nooit een film gezien in deze stijl. Het kleurgebruik was ook wel bijzonder: de ene keer was het zwart-wit en de andere keer weer felle kleuren. De film gaf wel wat om over na te denken en ik vond het daarom ook leuk om deze film te kijken. Ook de gebeurtenissen in de film waren soms ook wel erg hilarisch. Het zijn allemaal kleine dingetjes in de film die het tot een hele bijzondere film maken.
Questions Générales
-Het gebruik van kleuren:
In de film is er vaak een wisseling van kleur, de ene keer is het zwart-wit en het volgende moment komen er weer hele felle kleuren. Het gebruik van de zwart-wit kleuren komt vooral voor als er iets uit het verleden wordt laten zien. Dit zijn meestal de al eerder genoemde flashbacks. Ook de beelden op de televisie zijn zwart-wit. Kleur wordt gebruikt om aan te geven dat het in het heden afspeelt.
-Welke gebouwen uit Parijs zijn er te zien?
In de film heb ik de volgende gebouwen weten te herkennen: Le Sacre Coeur, Le Notre Dame, de Eiffeltoren en de metrogangen van Parijs.
-De Franse metro-tegeltjes zijn wereldberoemd, hoe zien ze eruit?
Deze tegeltjes hebben de vorm van een baksteen en zijn een beetje bolvormig.
-De rue Mouffetard is een bekende straat, veel bezocht door toeristen. Wat is er te zien?
Rue Mouffetard staat bekend om zijn markt en de vele restaurants. Het is een drukbezochte straat voor toeristen en er is veel te zien.
Moet het leven dus niet aan je voorbij laten gaan. 3. – 4. Inhoud van het verhaal: De kleine Amélie Poulain groeit op met een gebrek aan liefde en aandacht. Haar moeder verloor het leven door een vrouw die haar verpletterde toen ze van de Notre Dame sprong. Daarmee werd in één keer de wens van Amélie om nog een broertje te krijgen te niet gedaan. Haar vader, een arts, raakte haar alleen aan bij medische controles. Daarom sluit Amélie zich op in haar eigen droomwereld. Eenmaal ouder en op zichzelf wonend verdient Amélie de kost als serveerster in een café in het centrum van Montmartre. De dood van Prinses Diana verandert alles voor Amélie. Geschokt door het nieuws over het fatale auto-ongeluk, laat de jonge serveerster de deksel van een potje op de grond vallen, dat al rollend een tegeltje in haar appartement los maakt. Achter de tegel vindt Amélie een roestig doosje waarin een jongetje lang geleden zijn 'schatten' bewaarde. Nieuwsgierig als ze is, besluit Amélie het doosje terug te brengen naar de rechtmatige eigenaar. Dit is het begin van haar nieuwe leven: ze realiseert zich dat ze het leven van anderen aangenamer kan maken door ongemerkt hun wensen in vervulling te brengen. Zo zorgt zij ervoor dat haar eenzame, verwarde conciërge brieven ontvangt van haar overleden echtgenoot en dat de jaloerse ex-vriend van haar collega, Joseph, op een subtiele wijze gekoppeld wordt aan Georgette. Op een heel komische manier zorgt ze ervoor dat de norse kruideniersbaas, Collignon, ophoudt met zijn hulpje, Lucien, te pesten en dat haar vader uiteindelijk een stapje in de wereld durft te zetten. Zelf wordt Amélie verliefd op de mysterieuze Nino. Ze ziet hem op het station altijd onder fotohokjes gescheurde pasfotootjes zoeken. Op aanraden van haar buurman Raymond beslist ze om nu een keer haar eigen leven op poten te zetten. Ze zorgt ervoor dat Nino haar via een speurtocht ontdekt… 5. De hoofdpersoon Amélie Poulain, een ietwat verlegen vrijgezelle jongedame uit Parijs is werkzaam als serveerster bij Les Deux Moulins in Montmartre. Stiekem vrolijkt ze mensen op, met kleine verrassingen (het begon allemaal met dat schatkistje wat ze teruggaf aan de vorige bewoner) of door ze te koppelen. Zelf heeft ze het geluk nog niet gevonden. Ze is verliefd op de jongen wie ze op het station pasfoto’s onder een pasfotohokje vandaan haalt en verzamelt. Andere personages: -Raymond Dufayel is een oude eenzame man. Hij schildert graag. Ook helpt hij Amélie over te halen om haar eigen geluk eens op te zoeken in plaats van anderen gelukkig te maken. -Joseph zit urenlang in het café waar Amélie werkt zijn ex-vrouw Gina te stalken. Alles wat zij doet of zegt spreekt hij in op een bandrecorder. Amélie koppelt hem en Georgette van de tabaksafdeling aan elkaar, maar achteraf blijft hij Georgette stalken. -Georgette is een vrouw die in hetzelfde café als Amélie werkt, ze beeld zich in dat ze allerlei ziektes heeft en is daar dan ook de hele dag mee bezig. -Lucien werkt in het groentewinkeltje van Collignon. Hij behandelt zijn groentes als zijn eigen kinderen, daarom is hij altijd het mikpunt van de grappen van zijn baas. Raymond probeert Lucien van zich af te laten bijten…maar zo’n snelle leerling is hij niet… -Raphaël Poulain is de eenzame vader van Amélie. Sinds de dood van zijn vrouw geniet hij niet meer van het leven. Toch kan Amélie hem zover krijgen om een wereldreis te gaan maken (dat wilde hij vroeger altijd al doen, maar dat ging niet vanwege de gezondheid van zijn vrouw). -Nino Quincampoix is een jongeman die veel is gepest als kindzijnde. Amélie wordt verliefd op deze mysterieuze jongen, die gescheurde pasfotootjes spaart en deze in een album bij elkaar plakt. Er is één man die meerdere keren opduikt in het album. Amélie wil als goede daad uitzoeken wie dit is en uiteindelijk komt ze erachter dat dit de reparateur van het fotohokje is. Tijd: Het verhaal is niet-chronologisch opgebouwd, dit komt doordat tussen het gewone verhaalverloop flashbacks zitten. In deze flashback zie je bijvoorbeeld hoe Amélie vroeger werd behandeld door haar ouders en wat het verband is tussen de inhoud van het doosje en het leven van deze persoon vroeger. Plaats: De film speelt zich af in hartje Parijs. Verschillende beroemde gebouwen kom je te zien, zoals de Sacre Coeur, de Eiffeltoren en de Notredame. Plaatsen waar het verhaal zich afspeelt zijn: het café Les Deux Moulins, het appartament van Amélie, bij de groenteboer op de hoek van de straat, in het huis van Collignon en in het station. Perspectief: De film is in de vertellende stijl opgebouwd, met een voice-over die regelmatig terugkeert. 6. De personages in de film zijn allemaal heel specifiek. Ze hebben allemaal rare karaktereigenschappen en zorgen zo voor een heel complex geheel. Ik vond deze personages allemaal eigenlijk wel een beetje vreemd. Het thema van de film is op een humoristische manier ingebouwd en zorgt voor een beetje een vreemde kijk op het leven. De gebeurtenissen in de film zijn helemaal niet alledaags en waren voor mij allemaal een beetje raar. 7. Eindoordeel: ik vond het een hele bijzondere film, ik heb nog nooit een film gezien in deze stijl. Het kleurgebruik was ook wel bijzonder: de ene keer was het zwart-wit en de andere keer weer felle kleuren. De film gaf wel wat om over na te denken en ik vond het daarom ook leuk om deze film te kijken. Ook de gebeurtenissen in de film waren soms ook wel erg hilarisch. Het zijn allemaal kleine dingetjes in de film die het tot een hele bijzondere film maken.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden