Shouf shouf habibi! (2004)

1. Algemene gegevens Titel: Shouf Shouf Habibi! Jaartal: 2003
Land van herkomst: Nederland
Hoofdrolspelers: Najib Amhali, Lina Belabar, Salah Benmoussa, Tanja Jess, Frank Lammers, Mimoun Oaïssa, Iliass Ojja, Zohra 'Flifla' Slimani
Ik heb de film gezien op 30 januari in de Pathé Cinema in Den Haag samen met mijn vader en stiefmoeder. De film hoort bij het genre komedie. 2. Plot Ap is een jonge Marokkaan van rond de 20 jaar, die voor een moeilijke keuze staat. Hij kan een modern Nederlands leven gaan leiden, een beetje poolen met z'n vrienden en dezelfde levensstijl als zijn zus overnemen, óf doen wat zijn vader zou willen: ‘serieus worden’, een goede baan vinden, en in Marokko een bruid uitzoeken. Zijn oudere broer en politieagent Sam, die een goed geïntegreerde Marokkaan in Nederland is, regelt een kantoorbaan voor hem, waar hij het precies één dag uithoudt. Ap kiest in plaats daarvoor toch een te mislukken bankkraak met zijn vrienden. Zijn kleine broertje Driss chanteert zijn zus Leila en andere Marokkaanse schoolmeisjes met alles wat niet met hun geloof te maken heeft. Bijvoorbeeld foto's maken van moslimse meisjes op school die geen hoofddoek om hebben. De moeder kent maar 1 zinnetje in het Nederlands: “Isj goed” en de vader spreekt helemaal geen Nederlands. Als Ap op een dag problemen lijkt te krijgen met het hedendaagse Nederlandse leven kiest hij ervoor om serieus te worden. Hij gaat naar Marokko om een bruid uit te zoeken. Maar of deze keuze de goede is moet nog blijken... 3. Middelen De film speelt zich grotendeels af in Amsterdam-West. Daar woont de familie en hangt Ap vaak rond met zijn vrienden. Ook de kleine baantjes die Ap af en toe krijgt spelen zich af in West. Als je Leila's kant van het verhaal ziet speelt het zich meestal of in de binnenstad, omdat ze hier werkt en omdat Daan hier woont. Later in de film als Ap naar Marokko wil gaan speelt het zich af in een arm dorpje in de bergen van Marokko, waar de familie oorspronkelijk vandaan komt. De belichting speelt wel een grote rol. Het viel me op dat het vaak donker was. Ik vond de belichting in ieder geval niet zo goed. De hoofdpersonen waren gewoon gekleed. Er was niets bijzonders aan. Ap heeft dan stoere kleding aan. Hierbij moet je denken aan een leren jas. Leila zit op de modeacademie. Zij ziet er dus modieus uit. De ouders van Ap komen uit Marokko. Zij hebben de hele tijd kleren aan die bij hun religie, de islam, hoort. Als het hele gezin bijvoorbeeld naar een moskee gaat draagt iedereen de kleren die bij hun religie hoort. Over het geluid kan ik niet veel vertellen. Vreemde geluidsbronnen werden er zover ik weet niet gebruikt. Qua muziek werd er vaak Marokkaanse muziek gedraaid. Dit is denk ik meer om in de sfeer te blijven. Het paste bij het Marokkaanse gezin maar ze hadden net zo goed normale filmmuziek kunnen gebruiken. Verder niet echt veel speciaals opgevallen.
4. Personages De acteurs bestaan voor een klein deel uit bekende Nederlanders zoals Bridget Maasland, Winston Gerschtanowitz en Tanja Jess. Voor de rest zijn het nog vrij veel nieuwe acteurs die meespelen. Dit komt vooral omdat het een film is over Marokkanen en wij hier in Nederland niet echt veel bekende Marokkaanse acteurs/actrices hebben. Hier volgt een korte beschrijving van de spelers: Ap
Ap is de hoofdrolspeler van de film. Hij wordt heen en weer geslingerd door 2 keuzes in zijn leven. Of hij serieus moet worden en naar Marokko moet gaan om daar een bruid uit te kiezen, of dat hij hier in Nederland moet blijven wonen en met de moderne Nederlandse gebruiken te leren gaan leven. Zo komt hij vaak in conflict met de Nederlandse cultuur als hij bijvoorbeeld een baan wil gaan zoeken. Hij krijgt overal te maken met de vooroordelen die Nederlanders hebben over Marokkanen, zo ook bij een uitzendbureau. Daar krijgt hij een paar rotbaantjes bij de Gemeente aangeboden maar Ap wil iets anders: "Zoiets als een filmster weet je wel, in Hollywood ofzo". Ap hangt verder vaak met zijn vrienden ( 2 Marokkanen en 1 Nederlander ) in een café rond om een beetje te poolen of te gaan overleggen of er weer wat belangrijks te stelen valt. Later krijgt Ap een kantoorbaantje aangeboden door zijn broer Sam, die toch zijn best doet op Ap een beetje op het rechte pad te houden omdat hij zelf politieagent is. Na nog meer strubbelingen en problemen in Nederland besluit Ap om toch naar Marokko te gaan om een echt Marokkaans leven te gaan leiden, alleen of dit de juiste keuze is moet hij nog zien. Leila
De zus van Ap is Leila. Zij is al een stuk beter geïntegreerd dan haar broer. Ze werkt in een moderne kledingwinkel met Carlie ( Bridget Maasland ) en ze mag ook af en toe de nieuwste collectie van de winkel showen in een soort catwalk. Hierdoor kan ze veel beter omgaan met de Nederlandse cultuur dan Ap en heeft daardoor in haar dagelijks leven veel minder problemen hiermee. Haar familie heeft er wel problemen mee dat Leila hier zo goed mee om kan gaan, en ze verbieden het haar dan ook om uit te gaan of naar Nederlandse vrienden of vriendinnen te gaan. Daarom klimt ze s'avonds stiekem uit haar raam om naar de Amsterdamse clubs of naar Daan te gaan. Daan heeft wel een oogje op haar maar wat het probleem bij Leila is, is haar familie. Haar vader en broer Ap zien het helemaal niet zo zitten dat Leila zo goed kan omgaan met de Nederlandse cultuur, omdat ze een vrouw is, en die wordt toch als minderwaardig gezien in de Marokkaanse cultuur. Ap vind haar een hoer en op een dag slaat hij Leila in elkaar, als hij weet dat ze stiekem naar Daan is gegaan. Toch steunt ze Ap als hij besluit om naar Marokko te terug te gaan. Sam
Sam is de oudste zoon van de familie. Hij woont al geruime tijd in Nederland en heeft een baan als politie agent. Hij is goed geïntegreerd en spreekt goed Nederlands. Zijn vader is erg trots op hem omdat Sam een goede baan heeft als enige van de familie. Sam ziet zijn taak om Ap op het goede pad te houden, omdat hij weet dat Ap geen baan heeft en zijn foute vrienden doet ook al niet veel goeds. De collega van Sam is Maja (Tanja Jess). Sam heeft een eigen vrouw en Maja heeft een man, maar na een tijdje krijgen Sam en Maja een verhouding, wat voor problemen gaat zorgen. Driss
Is het jongste kind van het gezin. Driss is ongeveer 13 jaar en zit al op de middelbare school en is een beetje een etterbak. Met zijn digitale camera maakt hij foto's van moslimse meisjes die op school hun hoofddoek afdoen en zegt dan dat hij ze voor 10 euro niet aan hun vader laat zien. Ook zijn zus Leila misbruikt hij een beetje. Als hij haar uit het raam ziet klimmen bijvoorbeeld vraagt hij ook geld anders zegt hij het tegen vader. Driss speelt niet zo'n grote rol in het verhaal. Ik vond hem er eerder in zitten voor het vermaak. Vader en Moeder
Deze 2 zijn een geval apart. Vader spreekt geen Nederlands en het enige wat moeder kan zeggen is: Is goed! Ali en Khadjia zitten steeds met elkaar in discussie en hebben het eigenlijk helemaal niet naar hun zin in Nederland. Ze zouden eigenlijk gewoon weer terug willen naar Marokko. Door de informatie die je van anderen krijgt en de wijze waarop andere op de hoofdpersoon reageren krijg je informatie over de hoofdpersonen. Ik vind dat ze de tijd en omgeving waarin het verhaal zich afspeelt goed vertegenwoodigen. 5. Thematiek en interpretatie Het thema van de film is maatschappij, sociale verschillen, cultuur, relaties, huwelijk, randgroepjongeren en levenswijze. Albert ter Heerdt probeert met Shouf Shouf Habibi! kritiek te leveren op de Nederlandse maatschappij en haar omgang met Marokkaanse jongeren. Aan de ene kant vergroot hij de vooroordelen uit, maar hij probeert ze ook te weerleggen. Helaas slaagt hij daar in zijn totaal niet in… Shouf Shouf Habibi! is weer een treurig voorbeeld van een Nederlandse komedie die ook probeert de maatschappelijke normen en waarden op de hak te nemen.. 6. Boeiende werking Er was eigenlijk niet echt iets wat me boeide in de film. Het verhaal boeide me wel en de grappen vond ik wel leuk. Maar het is echt een film voor de Marokkanen denk ik. Er waren namelijk veel grappen die alleen de Marokkanen begrepen en de anderen niet. De regisseur heeft gebruik gemaakt van stereotypen, maar probeerde ze ook te weerleggen. Ik vond het wel raar dat hij de stereotypen en vooroordelen juist weer vergrootte. Hierdoor kon het beeld (dat je misschien had) alleen maar beter worden bevestigd. De rol van Driss, de jongste van het gezin, boeide me niet zo.
7. Camerawerk en montage Er is me eigenlijk niets iets heel erg speciaals opgevallen aan de camerabeelden. Soms gaan ze heel snel, dan weer langzaam en dan weer op normaal tempo. Meestal als er een snelle of actievolle scène is gaat de camera heel snel van beeld naar beeld, zoals bij de achtervolging als Ap de bank uitvlucht. Dat is dan erg afwisselend. Ook zaten er veel close-up’s in de film, als Ap en zijn vrienden bijvoorbeeld met elkaar aan het praten waren. Als Ap aan het praten was werd Ap gefilmd, en als een van zijn vrienden aan het praten was werd hij gefilmd. De montage was op een normaal tempo. Er was geen sprake van flashbacks of andere tijdsprongen. Het was allemaal erg goed te volgen en alles was goed bij te houden. Wat me wel opviel was dat het begin van de film vooral komische bedoelt was. Hier zaten de meeste grappen in en het viel me ook op dat de meeste mensen in het publiek voor de pauze het meeste aan het lachen waren. Na de pauze echter, werd de film een stuk dramatischer. Het verhaal kreeg een meer serieuze wending en de grappige delen waren zo goed als verdwenen. In het 2e stuk kwamen stukken voor zoals Ap die naar Marokko verhuist, Ap die Leila in elkaar slaat en Sam die ruzie krijgt met zijn vrouw. 8. Recensie Ik vond het een leuke film om te zien. Ik vind het ook wel goed dat Shouf Shouf Habibi niet alleen maar bestaat uit goede grappen, maar ook nog een serieuze kant heeft. Zoals wanneer Ap zijn zus in elkaar beukt, omdat ze met een Nederlander gaat. En Shouf weet de rare situatie waarin Marokkaanse jongeren terecht komen, leven tussen de Nederlandse vrijheden en hun conservatieve opvoeding, goed uit te beelden. Sterk punt van de film is ook dat hij slechts anderhalf uur duurt: het tempo ligt hoog en het verhaal ontplooit zich vlotjes. Ik vind dat de regisseur er niet echt in geslaagd is in de uitwerking van het hoofdthema. Dit omdat hij probeert kritiek te leveren op de Nederlandse maatschappij en haar omgang met Marokkaanse jongeren. Aan de ene kant vergroot hij de vooroordelen uit, maar hij probeert ze ook te weerleggen. De sterke punten zijn dat het Marokkaanse gezin net zoals alle andere gezinnen is. Dus niet echt speciaal ofzo. Dat wordt wel goed neergezet. De zwakke punten zijn dat de vooroordelen door deze film juist vergroot wordt en de film na de introductie een beetje wegzakte. Ik vond de rol van de hoofdrolspelers wel goed. Het zijn gewoon Marokkanen. Doornormale mensen net als jij en ik. Ik vond dat ze de rol goed speelden. Het enige dat ik slecht vond is dat Bridget Maasland zo slecht acteerde. Maar zij had maar een klein rolletje. Ik vond de grime en de kleding ook goed. Het door de acteur opgeroepen beeld paste erbij. Er werd eigenlijk geen gebruik gemaakt van special effects. Ik vind dat wel goed. Ik heb eigenlijk ook geen idee waar ze dit anders in de film moesten toepassen. Het licht is wel donker. Dit vind ik wel jammer. Ik kon sommige dingen niet goed zien. En nee.. ik zat niet helemaal achteraan  Qua muziek werd er vaak Marokkaanse muziek gedraaid. Dit is denk ik meer om in de sfeer te blijven. Het paste bij het Marokkaanse gezin. Ik vind dat ze net zo goed gewone filmmuziek konden gebruiken. Hierdoor kreeg je juist het beeld dat er in Marokkaanse gezinnen alleen maar Marokkaanse muziek werd gedraaid. Ik vind Shouf Shouf Habibi wel een leuke film, maar ook wel flauw. Het ging alleen maar over de vooroordelen over Marokkaanse jongeren die in Nederland heersen. Tegelijkertijd probeert de film dan weer deze vooroordelen te weerleggen en de andere kant van het verhaal te laten zien. Ik vind niet echt dat er een evenwicht is. Ik vond de film wel grappig, maar veel grappen begreep ik niet zo goed. Dit waren, denk ik, alleen maar grappen die de Marokkanen begrepen. Naderhand begon ik me er een beetje aan te irriteren. Voor de rest is het wel grappig. Maar als je de film persé wil zien, wacht dan gewoon tot de film te huur is op video.