‘Je zult het wel spannend vinden! Ik zal voor je duimen!’ Of: ‘Ben je al zenuwachtig? Nergens voor nodig: je bent vast wel geslaagd!’ Iedereen lijkt tegenwoordig al een mening te hebben over mijn examenuitslag.
Ze gaan er trouw vanuit dat het allemaal wel goed moet komen: ik heb per slot van rekening heel hard geleerd en ik stond er niet slecht voor.
En nu is het zover: de gevreesde dag van de examenuitslag: 16 juni.
Ik ben stikzenuwachtig! Want wat als ik ineens toch blijk te zakken? Help! Ook al heeft iedereen vertrouwen in me, ik zie het momenteel even helemaal niet meer zitten!
Mijn omgeving helpt me ook niet erg. ‘Wat wil je allemaal inkopen? Hapjes? Drankjes?’ Mijn moeder begon vorige week al met vragen stellen. ‘Denk je dat we ook een beertender moeten kopen?’ Ze is al helemaal bezig met het voorbereiden van het feest, terwijl het nog niet eens zeker is dat ik geslaagd ben. Zo word ik er constant aan herinnerd.
Een beetje spanning is natuurlijk normaal. Iedereen heeft er last van, vooral op de dag zelf. Want wie heeft dit rare systeem eigenlijk bedacht? De uitslagen zijn al om 9 uur ’s ochtends bekend, maar je weet pas om 14:00 of je geslaagd bent. Althans, dat mag je dan maar hopen..
Er zijn ook scholen waar het wel eens misloopt (ik noem geen namen en plaatsen!). Een paar jaar geleden was iedereen al volop aan het feesten, toen een ongelukkige scholier plots het bericht kreeg dat hij alsnog gezakt was. Ze waren hem vergeten te bellen. Nou, dan kan je ook wel door de grond zakken.
Het zijn zulk soort verhalen waar je altijd nog zenuwachtiger van wordt. Gelukkig heb ik met mijn mentor een deal gemaakt om de spanning te beperken. Ze belt iedereen al voor twee uur op, om te vertellen of je geslaagd of gezakt bent. Dan weet je het in ieder geval zeker en hoef je niet zo lang te wachten.
Pfff, maar toch ben ik blij als het voorbij is.
