De eindexamens: leraren die het gebruiken als een soort dreigement en leerlingen die je vertellen dat het volgens hun oudere broers en zussen wel meevalt. In ieder geval had of heb je waarschijnlijk (on)bewust wat verwachtingen van de eindexamens. Ik ook.
En zoals het vaak gaat met verwachtingen, zijn ze vaak compleet anders dan de realiteit. Dit was bij mij ook het geval.
Voorbereidingen
Toen ik een paar jaar geleden mensen over het eindexamen hoorde praten, leek het alsof ze alle tijd van de wereld hadden om zich voor te bereiden. Maar nu ik zelf in het examenjaar zat, bleek dat al gauw anders te zijn: hoewel je het hele jaar door bezig bent met het voorbereiden, had je kortweg maar twee à drie weken voor de examens om dit te herhalen en je echt goed voor te bereiden op de examens. Dit zorgde bij mij wel voor wat stress: hoe zou ik dit ooit gaan doen? Ik weet nog dat ik begin april midden in mijn laatste toetsweek zat, door mijn wiskundeboek bladerde en dacht: hoe ga ik dit binnen een paar weken allemaal leren?
Maar toen het daadwerkelijk tijd was om te leren, viel het mij reuze mee. Normaal gesproken moet je natuurlijk naar school, maar nu had je de hele dag om met school bezig te gaan. Tuurlijk, ik ging af en toe nog hardlopen of naar een vriendin toe. Maar met een beetje planning had ik genoeg tijd over om mij voor te bereiden op de examens.
Plannen
Dit brengt mij meteen naar mijn volgende punt: het maken van een planning. Ik ben iemand die zonder een fatsoenlijke planning niet goed kan functioneren, al helemaal niet als het gaat om het voorbereiden van de eindexamens. Toen ik mijn examenplanning ging maken, had ik geen idee waar ik moest beginnen. Ik raakte nogal overweldigd.
Mocht jij nou nog geen eindexamen hebt gedaan, dan is dit mijn advies: begin ergens, het is niet erg als je er later achter komt dat je een bepaald vak te vaak of te weinig hebt ingepland. Pas dan gewoon je planning aan. Wat je ook kunt doen, is eerst een wekelijks to-do-lijstje maken en vanuit daar je planning specifieker maken. Weet ook dat het niet erg is als je op een gegeven moment je planning een beetje links laat liggen: je weet op dat moment beter waar je je tijd aan moet besteden dan twee weken geleden.
Examenstress
Na weken leren en mentaal voorbereiden is het dan zover: de examens zelf. Ik moet zeggen dat ik tijdens het leren vrij weinig last had van stress. Maar toen de examens eenmaal begonnen waren, had ik er toch meer last van dan verwacht. Toen ik met mijn eerste examen bezig was (Nederlands), raakte ik op een gegeven moment lichtelijk in paniek. In mijn hoofd werd het chaos: wat als ik niet genoeg tijd heb en mijn examen niet afkrijg? Wat als ik het examen helemaal verpest? Dit zijn niet zomaar wat toetsen, die zijn de EINDEXAMENS. Als ik die verpest, heb ik echt een groot probleem!
Dit zijn natuurlijk niet echt de meest helpende gedachten tijdens een eindexamen. Na mijn examen Nederlands ben ik er dan ook beter op gaan letten: gewoon goed in- en uitademen en het examen rustig maken. Dit is alles wat je kunt doen. En als dat niet genoeg is, heb je in ieder geval je best gedaan. Naarmate ik meer eindexamens maakte, ging de stress gelukkig omlaag en realiseerde ik me dat die stress nergens voor nodig was.
Expectations = reality
Een van de weinige dingen die wel redelijk overeenkwam met mijn verwachtingen, was de examenuitslag zelf. Ik was - zoals verwacht - bloednerveus. Ik was mezelf er al op aan het voorbereiden dat ik een herkansing moest gaan doen. Toen eindelijk de telefoon ging en ik te horen kreeg dat ik geslaagd was, kon ik wel huilen van opluchting en geluk. Dit heb ik dan ook gedaan.
Hoewel niet alles naar verwachting ging, is mijn examenperiode vrij soepel verlopen. Toch ben ik blij dat het erop zit. Ook kan ik bevestigen dat de oudere broers en zussen inderdaad gelijk hadden: het valt allemaal wel mee.
Lees ook
Wegstreepregeling 'lifesaver' voor veel examenkandidaten
.jpg.jpg-large.jpg)