Verslag ‘’Op Sterk Water’’
Op 30 augustus zijn we naar de voorstelling ‘’Op Sterk Water’’ geweest, die vond zich plaats op ons eigen podium. De groep die het speelde heette ook ‘Op Sterk Water’, ik ga nu even wat vertellen over de groep. De groep bestaat op dit moment uit 7 spelers, Roemer, Dave en Tim waren op onze school, de rest niet. Per voorstelling zijn er weer andere spelers:
- Roemer van der Steeg: Komt uit Oudesluis, geboren op 1979. Hij toert ook rond met zijn eigen voorstelling, geeft les in Singer-songwriting en heeft in 2008 een prijs gewonnen
- Dave Luza: Komt uit Hilversum, geboren op 1974. Hij studeerde drama en geeft workshops, ook heeft hij succes in Duitsland.
- Tim Zeegers: Komt uit Tilburg, geboren op 1981. Hij studeerde toneel, maakte radioprogramma’s en kwam in verschillende tv-programma’s.
- Daniel Koopmans: Komt uit Nieuwekerk a/d IJssel. Is naast speler ook artistiek en zakelijk leider van Op Sterk Water, won een prijs, is acteur bij Deuten en de Goeijen en hij is trainer bij Ja-maar.
- Steyn De Leeuwe: Geboorteplaats onbekend, geboren op 1981. Is acteur en zanger, afgestuurd aan Amsterdamse toneelschool en kleinkunst academie, vooral bekend als BNN presentator bij verschillende programma’s.
De overige 2 zijn: Sander Geboers en Maarten Voortman, daar stond geen korte autobiografie van op de site. In de voorstelling was er niet per se een rolverdeling, het viel me wel op dat Roemer van der Steeg de grootste tijd van de voorstelling piano speelde en af en toe met de verhalen meespeelde, terwijl de andere twee (Dave Luza en Tim Zeegers) eigenlijk de hele tijd de verhalen speelden. Ze hadden allemaal gewoon alledaagse kleren aan, en was er niet echt een decor, er stond alleen een piano. De stijl van deze voorstelling is improvisatiecabaret, dat houdt in dat er geen script is en dus alles ter plekke verzonnen wordt, en daar was sprake van. Het publiek werd er de hele tijd bij betrokken, we beslisten namelijk zelf de hele tijd het verhaal en dan moesten zij het spelen, er waren dus verschillende thema’s zoals vakantie, de teletubbies, horror en drama. Ook moesten er mensen het podium op om verschillende opdrachten te doen, ik zelf ook. Het doel van de voorstelling was dan ook vermaak, ze probeerden ons de hele tijd aan het lachen te maken, wat lukte. Er werd veel gezongen, wat ik ze echt goed vond doen. Ook werd er gebruik gemaakt van verschillende ‘’effecten’’, zo werd na elk onderdeel van de show een paar seconden het licht uit gedaan, om aan te geven dat dat onderdeel klaar was. En er werd gebruik gemaakt van piano om een bepaald sfeertje te creëren en ervoor te zorgen dat je in het verhaal zat, de piano werd, zoals ik al eerder zei, bespeeld door Roemer van der Steeg. Natuurlijk zijn me van de voorstelling ook wel wat dingen bijgebleven, zoals de persoonlijkheid van de cabaretiers, ze waren heel erg spontaan en vriendelijk, ze stelden je helemaal gerust als je op het podium kwam. Ook bleef me natuurlijk bij dat ik zelf het podium op moest, wat ik heel spannend vond. De vormgeving van de voorstelling was ook iets dat me bij bleef, het was eigenlijk een best wel een simpele voorstelling; er was geen decor en ze hadden gewone kleren aan maar ondanks dat was het gewoon zo’n leuke voorstelling. Dat laat wel zien dat decor niet per se alles is. De voorstelling vond ik zelf echt 1 van de leukste voorstellingen die ik ooit gezien heb, ik hou zelf van lachen en grapjes etc. dus daarom vond ik ‘Op Sterk Water’ zo leuk. Bij veel voorstellingen word je niet betrokken, dan moet je gewoon kijken en dat is het, maar bij deze voorstelling mocht je gewoon zelf het verhaal bepalen en soms meedoen, wat ik leuk vond. Ik vond het echt super knap dat ze zo goed konden improviseren, als ze bijvoorbeeld 1 woord te horen kregen konden ze meteen een scéne spelen zonder erover na te denken, waardoor het leek alsof de scéne al van te voren was bedacht. Je zag totaal niet dat het allemaal geïmproviseerd was. Ook vind ik het sowieso al heel leuk dat ik nu een keer bij een improvisatiecabaret voorstelling ben geweest, ik kijk er namelijk heel vaak naar op tv, en dat je het nu een keer in het echt kan zien/meemaken is zo leuk. Eigenlijk alle recensies die ik heb opgezocht en doorgelezen zeiden hetzelfde als mij, en waren ook zo positief. Ze zeiden allemaal dat het zo knap was dat ze zo goed konden improviseren. Ook was er een recensie die zei dat je wel goed moet opletten omdat alles heel snel gaat. Dat klopt, ze gaan redelijk snel door de onderwerpen heen en dus moet je goed opletten.
Ik zou de voorstelling aanraden als je:
- Houdt van cabaret, dus een grappige voorstelling
- Ervan houdt om betrokken te worden bij een voorstelling
Ik zou de voorstelling afraden als je:
- Een verhaallijn wilt in een voorstelling en niet zo bent van de cabaret
- Je niet bij een voorstelling betrokken wilt worden en alleen wilt kijken
Op 30 augustus zijn we naar de voorstelling ‘’Op Sterk Water’’ geweest, die vond zich plaats op ons eigen podium. De groep die het speelde heette ook ‘Op Sterk Water’, ik ga nu even wat vertellen over de groep. De groep bestaat op dit moment uit 7 spelers, Roemer, Dave en Tim waren op onze school, de rest niet. Per voorstelling zijn er weer andere spelers:
- Roemer van der Steeg: Komt uit Oudesluis, geboren op 1979. Hij toert ook rond met zijn eigen voorstelling, geeft les in Singer-songwriting en heeft in 2008 een prijs gewonnen
- Tim Zeegers: Komt uit Tilburg, geboren op 1981. Hij studeerde toneel, maakte radioprogramma’s en kwam in verschillende tv-programma’s.
- Daniel Koopmans: Komt uit Nieuwekerk a/d IJssel. Is naast speler ook artistiek en zakelijk leider van Op Sterk Water, won een prijs, is acteur bij Deuten en de Goeijen en hij is trainer bij Ja-maar.
- Steyn De Leeuwe: Geboorteplaats onbekend, geboren op 1981. Is acteur en zanger, afgestuurd aan Amsterdamse toneelschool en kleinkunst academie, vooral bekend als BNN presentator bij verschillende programma’s.
De overige 2 zijn: Sander Geboers en Maarten Voortman, daar stond geen korte autobiografie van op de site. In de voorstelling was er niet per se een rolverdeling, het viel me wel op dat Roemer van der Steeg de grootste tijd van de voorstelling piano speelde en af en toe met de verhalen meespeelde, terwijl de andere twee (Dave Luza en Tim Zeegers) eigenlijk de hele tijd de verhalen speelden. Ze hadden allemaal gewoon alledaagse kleren aan, en was er niet echt een decor, er stond alleen een piano. De stijl van deze voorstelling is improvisatiecabaret, dat houdt in dat er geen script is en dus alles ter plekke verzonnen wordt, en daar was sprake van. Het publiek werd er de hele tijd bij betrokken, we beslisten namelijk zelf de hele tijd het verhaal en dan moesten zij het spelen, er waren dus verschillende thema’s zoals vakantie, de teletubbies, horror en drama. Ook moesten er mensen het podium op om verschillende opdrachten te doen, ik zelf ook. Het doel van de voorstelling was dan ook vermaak, ze probeerden ons de hele tijd aan het lachen te maken, wat lukte. Er werd veel gezongen, wat ik ze echt goed vond doen. Ook werd er gebruik gemaakt van verschillende ‘’effecten’’, zo werd na elk onderdeel van de show een paar seconden het licht uit gedaan, om aan te geven dat dat onderdeel klaar was. En er werd gebruik gemaakt van piano om een bepaald sfeertje te creëren en ervoor te zorgen dat je in het verhaal zat, de piano werd, zoals ik al eerder zei, bespeeld door Roemer van der Steeg. Natuurlijk zijn me van de voorstelling ook wel wat dingen bijgebleven, zoals de persoonlijkheid van de cabaretiers, ze waren heel erg spontaan en vriendelijk, ze stelden je helemaal gerust als je op het podium kwam. Ook bleef me natuurlijk bij dat ik zelf het podium op moest, wat ik heel spannend vond. De vormgeving van de voorstelling was ook iets dat me bij bleef, het was eigenlijk een best wel een simpele voorstelling; er was geen decor en ze hadden gewone kleren aan maar ondanks dat was het gewoon zo’n leuke voorstelling. Dat laat wel zien dat decor niet per se alles is. De voorstelling vond ik zelf echt 1 van de leukste voorstellingen die ik ooit gezien heb, ik hou zelf van lachen en grapjes etc. dus daarom vond ik ‘Op Sterk Water’ zo leuk. Bij veel voorstellingen word je niet betrokken, dan moet je gewoon kijken en dat is het, maar bij deze voorstelling mocht je gewoon zelf het verhaal bepalen en soms meedoen, wat ik leuk vond. Ik vond het echt super knap dat ze zo goed konden improviseren, als ze bijvoorbeeld 1 woord te horen kregen konden ze meteen een scéne spelen zonder erover na te denken, waardoor het leek alsof de scéne al van te voren was bedacht. Je zag totaal niet dat het allemaal geïmproviseerd was. Ook vind ik het sowieso al heel leuk dat ik nu een keer bij een improvisatiecabaret voorstelling ben geweest, ik kijk er namelijk heel vaak naar op tv, en dat je het nu een keer in het echt kan zien/meemaken is zo leuk. Eigenlijk alle recensies die ik heb opgezocht en doorgelezen zeiden hetzelfde als mij, en waren ook zo positief. Ze zeiden allemaal dat het zo knap was dat ze zo goed konden improviseren. Ook was er een recensie die zei dat je wel goed moet opletten omdat alles heel snel gaat. Dat klopt, ze gaan redelijk snel door de onderwerpen heen en dus moet je goed opletten.
Ik zou de voorstelling aanraden als je:
- Houdt van cabaret, dus een grappige voorstelling
- Ervan houdt om betrokken te worden bij een voorstelling
Ik zou de voorstelling afraden als je:
- Een verhaallijn wilt in een voorstelling en niet zo bent van de cabaret
- Je niet bij een voorstelling betrokken wilt worden en alleen wilt kijken
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden