Leesverslag Nederlands

De schrijver is Mark Haddon. De titel van het boek is ‘Het wonderbaarlijke voorval met de hond in de nacht’. Het is een psychologische- en een detectiveroman.

Uitgever: De Fontein
17e druk november 2006, Amsterdam
286 blz. (eerste druk 2003, Groot Brittannië)

Roman, literatuur

Korte samenvatting:

Je beleeft het verhaal vanuit de ogen van Christopher Boone, een jongen van 15 jaar met Asperger, een vorm van autisme. In het verhaal komen vijf belangrijke personen voor; Christopher zelf, zijn docent Siobhan, meneer Shears, zijn vader en zijn moeder.
Christopher leeft met zijn vader in een huis in Randolph Street, in Swindon. Zijn moeder was toen hij zeven was aan een hartstilstand overleden, althans, dat dacht Christopher. Als de hond van de buurvrouw, mevrouw Shears, wordt vermoord, besluit Christopher de dader op te sporen en is vastberaden deze te vinden. Hij besluit een boek over zijn speurwerk te schrijven met de hulp van zijn docent Siobhan.
Als zijn vader erachter komt dat Christopher een boek schrijft, zegt hij dat Christopher ‘zijn neus niet in andermans zaken moet stoppen’ en pakt het boek van hem af. Zodra vader naar zijn werk is, sluipt Christopher vaders kamer in en gaat op zoek naar het boek. Hij vind het boek bovenop een stapel enveloppen in een kast, de enveloppen zijn nog dicht. Christophers naam staat op de enveloppen dus hij besluit de brieven die erin zitten te lezen. Ze zijn van zijn moeder. Hij komt erachter dat zijn moeder helemaal niet overleden is, maar in Londen is gaan wonen met de ex-man van mevrouw Shears. Vader heeft dus tegen Christopher gelogen. Vader komt erachter dat Christopher de brieven heeft gelezen en probeert zijn excuses aan te bieden, maar hij floept er per ongeluk uit dat hij degene was die de hond heeft vermoord, zodat mevrouw Shears vader en Christopher meer zou helpen. Vanaf toen was Christopher doodsbang voor zijn vader en de volgende dag besloot hij om bij zijn moeder te gaan wonen, in Londen.
Hij begint aan de verste reis die hij ooit alleen heeft gemaakt. Na een reis vol problemen komt hij aan bij het huis van zijn moeder en meneer Shears. Nadat Christopher heeft uitgelegd waarom hij nooit brieven terug schreef en wat vader had verteld, zei moeder dat hij bij hun mocht blijven. Meneer Shears bleek het hier niet mee eens te zijn en na een tijdje besloot moeder bij hem weg te gaan en samen met Christopher weer in Swindon te gaan wonen zodat hij weer een vertrouwensband op kon bouwen met zijn vader en zijn moeder kon werken. Hij blijft met zijn moeder wonen en gaat als moeder lang moet werken naar vaders huis. Zijn vader geeft hem een puppy en heel langzaam gaat Christopher zijn vader weer iets meer vertrouwen.

Het probleem van het verhaal is dat Christophers vader heeft verzwegen dat de moeder van Christopher nog leeft en omdat Christopher autisme heeft kan hij hier heel moeilijk mee omgaan en gaat op zoek naar zijn moeder.

Verhaaltechniek:

Ruimte: Het verhaal speelt zich af in Swindon en Londen, dus in Engeland. Het speelt zich af in de huidige tijd.

Verhaalfiguren:

Christopher:
Christopher John Francis Boone is een jongen van vijftien met Asperger. Hij kent alle landen van de wereld met hun hoofdstad en alle priemgetallen tot 7507. Hij is heel erg goed in wiskunde. Hij kan er niet tegen als mensen hem aanraken en houdt niet van naar gezichten van mensen kijken, omdat hij ingewikkelde emoties niet begrijpt. Daarom let hij heel erg op details in bijvoorbeeld de kleding van mensen. Hij gaat nooit ergens alleen heen, behalve naar de snoepwinkel aan het eind van de straat. Hij houdt van dieren, computers en machines, heeft een heel goed geheugen en een hekel aan veranderingen.

Siobhan:
Siobhan is de lerares van Christopher en helpt hem met emoties van andere mensen begrijpen. Ze legt hem uit hoe andere mensen denken en hoe hij met zijn woede-uitbarstingen om moet gaan. Ze helpt hem ook met het schrijven van zijn boek over de moord op de hond van mevrouw Shears.

Meneer Shears:
Meneer Shears was eerst getrouwd met mevrouw Shears, maar is toen vreemdgegaan met de moeder van Christopher. Hij besloot met Christophers moeder in Londen te gaan wonen en is onaangenaam verrast als Christopher acht jaar later opeens voor de deur staat, maar moeder zegt dat Christopher mag blijven en na een tijdje gaat meneer Shears bij haar weg.

Vader:
Vader is een zorgzame vader en houdt heel veel van Christopher, maar af en toe is het allemaal te veel voor hem. Hij heeft Christopher niks verteld over moeder omdat hij bang was dat Christopher het niet zou begrijpen of bij haar zou gaan wonen, want vader vind dat moeder niet goed voor Christopher kan zorgen omdat ze soms woede-uitbarstingen heeft.

Moeder:
Is in Londen gaan wonen met meneer Shears omdat ze veel te veel ruzie had met vader, grotendeels over Christopher. Vader wilde niks meer met haar te maken hebben omdat ze was vreemdgegaan en hij vond dat ze Christopher en hem verlaten had, omdat ze niet verantwoordelijk genoeg was om met de complicaties van Christophers syndroom om te kunnen gaan. Moeder schreef Christopher elke week een brief, maar vader hield de brieven verborgen voor Christopher en heeft hem nooit laten weten dat zijn moeder nog leeft.

Het verhaal is in de ik-persoon verteld en je beleeft het vanuit de ogen van Christopher.

Motieven:

De dood: Christopher heeft vanaf zijn zevende gelooft dat zijn moeder dood was, hij komt erachter dat het niet zo is doordat hij de dood van de hond van de buurvrouw gaat onderzoeken.

Honden: het verhaal begint met de moord op de hond van de buurvrouw, en eindigt met dat Christopher een hond krijgt van zijn vader.

Thema:
Moord, door de moord op de hond van mevrouw Shears ontstaat het verhaal en komt Christopher achter veel geheimen die mensen voor hem achterhielden. Hij maakt de grootste reis van zijn leven en leert heel veel over de wereld.

Titelverklaring:     
'Het wonderbaarlijke voorval met de hond in de nacht'  heet zo omdat Christopher ’s nachts een dode hond met een spitvork in zijn lichaam heeft gevonden. Christopher is vastberaden om de moordenaar te vinden en start een hele zoektocht. Het is ‘wonderbaarlijk’ omdat Christopher erachter komt dat er niemand is met een goede reden om de hond vermoord te hebben. Dan blijkt dat zijn eigen vader de hond vermoord heeft en neemt het verhaal een hele andere wending.

Schrijfstijl:
Het boek is makkelijk te lezen omdat er geen moeilijk woorden worden gebruikt en als die wel worden gebruikt, worden ze uitgelegd, omdat Christopher zelf ook graag heeft dat moeilijke woorden uitgelegd worden. Ook zijn het vaak korte hoofdstukken en zijn er best veel plaatjes.

Beoordeling:

Ik vind het een heel mooi boek, omdat je beleeft wat mensen met Asperger denken, voelen en zien en dat is heel interessant om te lezen, vooral als je mensen kent met het syndroom.

Ik vind het sterkste stukje van het boek dat Christopher in het metrostation zit en acht uur lang zich niet kan bewegen omdat er zoveel mensen rondom hem zijn en praten en hij kan niet tegen de metro want het maakt veel lawaai en het is nieuw voor hem. Pas als hij zicht beseft dat de metro op geplande tijden komt en het dus allemaal een systeem is kalmeert hij en durft hij in de metro te gaan. Hierdoor besef je hoe lastig het is om met het syndroom van Asperger te moeten leven en begrijp je beter hoe mensen met het syndroom denken.

Er zitten in dit boek voor mij geen verhaalelementen die een negatieve werking hebben, ik kon het boek gemakkelijk en snel uitlezen.

Ik kan dit boek vergelijken met de film ‘Adam’, omdat de film ook gaat over een jongen (man) met Asperger en daarin beleef je ook hoe het is voor mensen met Asperger om dagelijkse dingen te moeten doen. De film gaat over een jongen die heel zijn leven is begeleid door zijn vader, maar als de jongen rond de 20 is overlijd zijn vader plotseling en moet hij vanaf dan alles zelf doen.

Het thema van het boek zet met aan het denken over hoe lastig normale dingen moeten zijn voor mensen met Asperger of ouders met kinderen die Asperger hebben, omdat het een hele andere wereld is en het beïnvloed je leven heel erg. Het boek zorgde er bij mij ook voor dat ik erover na ging denken hoe dankbaar normale mensen eigenlijk moeten zijn dat ze geen afwijkingen of aandoeningen hebben en dat je leven een heel ander leven zou zijn als je dat wel zou hebben.