Soms is wat onmogelijk lijkt alleen maar moeilijk.

Dat is het motto van de hoofdpersoon in het boek De Engelenmaker van Stefan Brijs.

Stefan Brijs

Stefan Brijs is een Vlaamse schrijver. Hij studeerde af als onderwijzer en ging werken op zijn oude middelbare school. Ondertussen schreef hij ook recensies en artikelen voor 'De morgen' en 'De standaard'. Hij debuteerde in 1997 met het boek 'De Verwording'. Maar echt bekend werd hij in 2005 met het boek 'De Engelenmaker'. De vertaalrechten van dit boek zijn aan meer dan 10 landen verkocht en er zijn zelfs plannen om het boek te verfilmen. Het boek is genomineerd voor vele prijzen, waarvan het er een aantal ook heeft gewonnen, waaronder 'De gouden uil' en de 'Prix des lecteurs cognac'

Samenvatting

Het boek bestaat uit 3 delen. In deel 1 komt dokter Victor Hoppe terug naar zijn geboortestad Wolfheim, vlakbij het drielandenpunt. Hij heeft een wieg bij zich met zijn 3 zoontjes erin, die volgens de geruchten een grote spleet over hun hele gezicht hebben lopen.

De bewoners hebben niet zoveel vertrouwen in de nieuwe huisarts, maar als hij een aantal mensen goed heeft geholpen wordt het vertrouwen groter. 

Omdat de dokter zo vaak aan het werk is schakelt hij iemand in om voor de kinderen en het huishouden te zorgen, Charlotte Maenhout. Zij mag de kinderen opvoeden en ze les geven, vertellen over Jezus maar absoluut niet over God.

De drieling is uit elkaar te houden door de gekleurde armbandjes die ze dragen, en stippen die de dokter op hun rug heeft getatoeëerd.

Als de jongens 4 jaar oud worden wil Frau Maenhout ze graag een leuk verjaardagsfeestje geven en ze nodigt een aantal kinderen uit het dorp uit. Maar tijdens het feestje wil een van de kinderen, Gabriël, een noot uit een boom pakken en valt daarbij uit het raam. De dokter is woedend, nu zijn zijn kinderen namelijk niet meer identiek. Hij voert een aantal experimenten uit op Gabriël, zo haalt hij onder andere een stukje nier weg. Als Frau Maenhout hierachter komt is ze woedend en besluit ze weg te gaan bij het gezin. Maar dan vertelt de dokter dat hij een paar dagen weg moet en Frau Maenhout blijft nog even. Ze ziet namelijk mogelijkheden om de kinderen eindelijk de wereld buiten hun eigen huis te laten zien, ze zijn namelijk nog nooit buiten geweest. In alle vroegte gaat ze met de kinderen, verkleed als de drie musketiers, op weg naar het Drielandenpunt. Michaël is helemaal gefascineerd door de toren, maar helaas is die gesloten. Als Frau Maenhout weer terug naar huis wil keren merkt ze dat Michaël toch op de toren is geklommen en er nu niet meer af durft. De beheerder komt en hij helpt Michaël naar beneden. Als ze weer thuis zijn ziet Frau Maenhout nog meer mogelijkheden en ze gaat op onderzoek uit in het kantoor van de dokter. Ze vindt daar fotoalbums van de kinderen, maar er staan geen gewone babyfoto's in, er staan foto's in van alle lichaamsdelen en details van het lichaam. Als de dokter thuis komt komt de beheerder van de toren het zwaard terugbrengen dat Michaël was vergeten. Zo komt de dokter er dus achter dat de kinderen buiten zijn geweest en na een fikse ruzie tussen de dokter en Frau Maenhout valt Frau Maenhout van de trap waarbij ze om het leven komt, terwijl ze zo dicht bij het ontdekken van de waarheid was.

In het tweede deel kom je alles te weten over de jeugd van Victor Hoppe. Victor wordt geboren met een hazenlip. Hierdoor verafschuwt zijn moeder hem en stuurt ze hem naar een gesticht waar Victor debiel wordt verklaard. Hij krijgt nooit bezoek en niemand bekommert zich echt om hem, totdat zuster Marthe hem ontmoet. Zij heeft vertrouwen in Victor en gelooft dat hij helemaal niet debiel is. Stiekem, midden in de nacht, leert ze Victor lezen en schrijven. Als de vader van Victor, Karl Hoppe er van overtuigd is dat zijn zoon niet debiel is neemt hij hem weer mee naar huis en Victor groeit dus verder thuis op. Hij rondt zijn gymnasium succesvol af en hij gaat geneeskunde studeren aan de universiteit. 

Op een gegeven moment krijgt Victor de keuze: Hij kan zich gaan specialiseren in geriatrie, oncologie of embryologie. Victor wil geen levens beëindigen, maar scheppen en kiest dus voor embryologie. 

Victor begint met het klonen van muizen. Later gooit hij zich op het klonen van mensen, onder het mom van: Soms is wat onmogelijk lijkt alleen maar moeilijk.' Hij doet een experiment op een lesbisch koppel waarbij een van de vrouwen zwanger raakt. Al snel komt Victor erachter dat het een Siamese tweeling is. Een paar dagen later krijgt de vrouw een miskraam.

Later neemt Victor weer contact met haar op en belooft haar dat ze nu wel een kind zal krijgen. De vrouw accepteert het aanbod meteen. Maar eigenlijk heeft Victor alleen een draagmoeder nodig voor het klonen van zijn eigen lichaamscellen.

Het derde deel speelt zich weer af in Wolfheim, in het heden. Victor Hoppe merkt dat zijn kinderen veel te snel verouderen, een van de genen van de kinderen is namelijk te kort, en wanneer deze opgebruikt is zullen ze overlijden.

Dan overlijdt Gunther Weber, een dove jongen uit het dorp. Als Victor Hoppe de familie gaat condoleren mag hij het lichaam nog even bekijken. Ongemerkt snijdt hij de teelballen van de jongen af en neemt ze mee voor verder experimenten. Als later de verdrietige ouders bij hem komen kan hij hen vertellen dat ze nog wel een kind kunnen krijgen, zelfs een die sprekend op hun overleden zoon zal lijken, maar dan zelfs zonder doofheid. Hiermee zet hij zichzelf ontzettend onder druk, want dit houdt in dat hij de genetische fout van de doofheid zal moeten opsporen en uitschakelen. Dit lukt hem niet en hij bevrucht de eicellen met andere cellen, maar deze overlijden meteen in het kweekbakje. Later blijkt dat de dokter weer zijn eigen cellen heeft gebruikt en krijgen de ouders dus een zoontje dat helemaal niet op hun overleden zoon lijkt.

Ondertussen komt de draagmoeder van de klonen van Victor hem opzoeken. Als ze het huis bereikt is een van de kinderen, Michaël, al overleden. Even later overlijden ook Rafaël en Gabriël. De moeder wil de kinderen heel graag zien, maar als ze in het kamertje is waar ze zijn schrikt ze ontzettend; Victor heeft de kinderen op sterk water gezet, in foetushouding. Er ontstaat een flinke ruzie, waarna het geloof van Victor een drastische wending neemt.

Verteltijd: 428 pagina's

Vertelde tijd: De vertelde tijd is in deel 1 en deel 3 samen 6 jaar, en in deel 2 is dat ongeveer 30 jaar, maar wel 30 jaar in het verleden. Het boek is dus ook niet chronologisch verteld.

Vertelsituatie: Het verhaal wordt verteld vanuit een alwetend perspectief. Je komt dus de gedachten van meerdere personen te weten.

Titelverklaring: De titel slaat op de hoofdpersoon, Victor Hoppe. Hij is de Engelenmaker, omdat hij zijn zoons 'gemaakt' heeft. Zijn zoons hebben de namen van de 3 aartsengelen: Michaël, Rafaël en Gabriël.

Recensies

Bijna alle recensies die ik heb gevonden waren heel lovend over het boek. Ze vonden het allemaal een goed en apart boek, een echte pageturner.

Clara Strijbosch uit de Volkskrant schreef:

‘Stefan Brijs schreef een boek dat er echt toe doet. Vanaf de eerste bladzijde is De engelenmaker zwanger van onheil, dreiging en catastrofe. Honderdveertig bladzijden lang houdt hij je magistraal aan het lijntje en strooit ondertussen kwistig met bevreemdende bijbelse symbolen. Brijs toont zich een gul schrijver. Spanning, cliffhangers, ontroering, een vleugje humor en wat grandeur op z'n tijd. In feite ontbreekt aan dit boek slechts één ding. Een hoop lezers.’

En ik ben het volkomen eens met deze recensie!

Mijn mening: 

Ik vond het een heel apart boek. Toen ik het net uit had vond ik het niet zo heel bijzonder, maar toen ik er later verder over ging nadenken vond ik het toch wel een heel goed boek. Het is geen alledaags onderwerp, je komt bijna geen boeken tegen die hier over gaan. Juist omdat het zo'n apart en bizar onderwerp is vond ik het heel goed. De schrijfstijl van Stefan Brijs is erg makkelijk te lezen en het is misschien een dik boek, maar door de fijne schrijfstijl kom je er heel goed doorheen. Je blijft ook de hele tijd doorlezen omdat je je blijft afvragen wat er nou met de zoontjes aan de hand is en wat er verder gaat gebeuren.

Er kwamen wel heel veel verwijzingen naar de Bijbel in voor, en omdat ik totaal niet gelovig ben vond ik dat soms wel vervelend, maar uiteindelijk past het allemaal perfect in het verhaal en maken die verwijzingen het verhaal helemaal af. Ik zou het boek zeker aan iedereen aanraden!