Hoe ziet het boek eruit?

Er staat vrij weinig op de omslag. Alleen de titel en wie het geschreven heeft staat op de omslag. Dit zegt dus eigenlijk niets over het boek zelf. Ik heb niet naar de omslag gekeken van het boek. Het had dus geen rol in het beslissen van het lezen van dit boek.

Wie spelen er een belangrijke rol in het verhaal?

Marga Mico is de hoofdpersoon. Zij is de ik persoon in het boek. Het boek is dus geschreven vanuit de belevingen van de schrijfster zelf. Ze is nog maar veertien of vijftien als zij samen met haar familie in de ellende en het geweld van de Tweede Wereldoorlog terecht komt en moet gaan vechten voor haar bestaan. Ze is iemand die goed weet wat ze wilt, maar er moeite mee heeft om hiervoor uit te komen. Ze is joods en wil hieraan vasthouden, maar begrijpt niet waarom ze opgejaagd wordt door de Duitsers. Ze is dan ook niet bang om voor zichzelf op te komen en tegen de Duitsers in te gaan. Ze heeft bruin haar, maar bleekt het, omdat ze niet herkend mag worden. Voor de rest is het een stil meisje. Ze maakt veel mee in haar pubertijd. Ik vind dat de hoofdpersoon zich goed gedraagt. Ik zou zelf denk ik ook zo gedragen. Er doet niemand in het verhaal aan iemand denken in mijn omgeving. Ik ken ook geen mensen die de oorlog zelf hebben meegemaakt.

Waar gaat het verhaal over?

Marga komt met haar ouders terug in Breda, nadat ze waren gevlucht voor de Duitsers. Haar vader vindt het nog niet nodig om voor de Duitsers onder te duiken, omdat hij denkt dat het zo'n vaart niet zal lopen. Vroeger al was Marga lastig gevallen door kinderen omdat ze joods was, en ook kon ze herinneren dat er altijd afstandelijk en bang werd gedaan als ze bijvoorbeeld iemand uitnodigde om naar binnen te komen. Ze vindt het ook moeilijk dat alles onder de bezetting verboden was. Toen Marga het eerste jaar van de oorlog ziek werd, verhuisde de familie naar Amersfoort en trokken bij haar broer Dave en zijn vrouw Lotte gingen inwonen. Marga moest kuren ondergaan in het ziekenhuis. Op een dag komt vader thuis met de sterren die goed worden ontvangen door iedereen. 
Vader en Dave krijgen een oproep voor het werkkamp, maar worden beide afgekeurd, omdat vader huidaandoeningen heeft en Dave iets uit een flesje heeft genomen dat hem ziek maakte. Een niet-joods buurmeisje neemt, bij een bezoek om een tennisracket een heleboel van Marga's spullen mee, omdat zij ze mooi vindt en Marga zegt dat ze mee mag nemen, want zij zal er waarschijnlijk toch geen gebruik van maken als ze weggaat. Om hen heen duiken steeds meer mensen onder. Toch wil vader nog niet onderduiken, ondanks dat er wel razzia's worden gehouden. Ook Bettie wordt door de razzia's opgepakt.
Als Marga, Dave en Lotte een oproep krijgen, komen ze daar onderuit door de dokter een attest achtergelaten had voor Marga en Dave. Lotte mocht blijven om Marga en Dave te verzorgen. Marga's ouders moesten in een ghetto in Amsterdam gaan wonen, omdat ze over de vijftig waren. 
Op een dag heeft Marga genoeg van het rondlopen in haar pyjama de hele dag. Ze gaat met de trein, wat zeer gevaarlijk was, naar Amsterdam om haar ouders op te zoeken. Veel mensen om hen heen duiken onder, maar de familie van Marga nog steeds niet omdat ze er het geld niet voor hebben en omdat vader optimistisch blijft en hoopt dat het misschien niet nodig zou zijn. Dave en Lotte wonen inmiddels ook in Amsterdam en naar hen gaat ze als haar ouders op een avond door de Duitsers worden opgepakt en zij nog net door de achterdeur kan ontglippen. Omdat haar identiteitspas in handen was gekomen van de Duitsers (hij zat nog in haar jas, die ze in het huis van haar ouders had moeten laten hangen) onderging Marga een metamorfose; haar haar werd gebleekt. Toch besluiten ze om naar Utrecht te gaan om daar onder te duiken, maar op het station worden Lotte en Dave opgepakt. Marga redt het naar Utrecht, maar kan niet bij het onderduikadres terecht. Ze gaat weer terug naar Amsterdam en wordt daar door een jongen, Wout, geholpen met een ander adres te zoeken. Omdat er of weinig plaats was, of omdat ze moest betalen en haar geld opraakte, moest Marga een aantal keren van onderduikadres wisselen. Tot na de oorlog verblijft ze in Heemstede. Na de oorlog gaat ze haar oom en tante opzoeken in Zeist. Zij zijn niet opgepakt omdat haar tante Nederlands was. Haar oom kon nog steeds niet begrijpen dat zijn familie allemaal dood was en ging ook elke dag naar de tramhalte om te kijken of ze niet toevallig langs kwamen. Toen haar oom gestorven was en Marga haar tante nog eens op ging zoeken zag ze ook de tramhalte waar hij altijd had gezeten. Alleen zij beseft wel dat noch haar ouders noch Bettie, Dave of Lotte terug zouden komen. 

Plaats in de literatuurgeschiedenis.

Het werk is voor het eerst gepubliceerd in 1957. De auteur van het boek is Marga Minco. Zij is geboren op 31 maart 1920 en heet officieel Sara Menco. Drie gebeurtenissen die horen bij de literatuurgeschiedenis van het boek.

Voor veel auteurs is de oorlog een onontkoombaar thema. Daarbij gaat het vaak over literatuur die niet of slechts ten dele ‘verzonnen’ is.
Het verhaal is geschreven door Marga Minco en zij had de Tweede Wereldoorlog meegemaakt. Ze kan er dus met volle overgave over schrijven.

Literatuur kan, voor schrijvers én voor lezers, een hulpmiddel zijn bij het verwerken van trauma’s. Maar literatuur is ook een van de manieren waarop we ons verleden begrijpen, bewaren en vorm geven.
Ik denk dat voor Marga dit ook het geval was. Ze kon het verwerken wat ze had meegemaakt in de oorlog.