Keuze van het boek

Ik heb dit boek gekozen omdat ik vriendinnen al eens over ‘’Echte mannen eten geen kaas’’ heb horen praten. Ook spreekt het genre loverboys me erg aan omdat het redelijk actueel is. Het overkomt meisjes steeds vaker en vooral meisjes op de middelbare school. Toen ik de boekenlijst zag, wist ik al vrijwel zeker dat ik dit boek wilde. Ik ben toen een beetje gaan bladeren en na de recensies van lezers en de pers op de eerste bladzijde te hebben gelezen, was ik erover uit dat dit mijn boek werd voor het eerste boekverslag. Ik ben toen meteen gaan lezen en had het in een oogwenk uit.

Toen ik het boek uithad, was ik er echt even stil van. Het was zo mooi geschreven. Er wordt niets weggehaald van hoe het Maria echt is overkomen en ik dacht dat het de realiteit was. Er worden geen stukken aangepast om het mooi te maken of om er een verhaal in te krijgen, alles is zoals het is gegaan. In eerste instantie heb ik er nooit aan getwijfeld dat het boek ook fictie kon zijn. Ik had verhalen gehoord dat het een waar gebeurd boek was en dat ze veel interviews heeft gedaan en ook meerdere malen op tv is geweest. Wat er in de interviews is besproken, wist ik eigenlijk niet. Ik ben op het internet gaan zoeken en kwam een aflevering van Peter R. de Vries tegen. Kort samengevat beweerde hij met argumentatie dat het boek fictie was. Ik geloofde het eerst niet, tot ik er over ging nadenken. Maria heeft nooit aangifte gedaan tegen Manou en ze vertelt in haar boek dat Manou 16 jaar was, de baas in een loverboy organisatie was en grote criminelen dingen deed. Ook wordt er verteld dat toen Manou in voorarrest zat, zij de baas werd van de organisatie; ze hielp bij drugstransporten, gaf handlangers valse paspoorten zodat ze konden vluchten naar het buitenland en ronselde meisjes. Dit is erg onwaarschijnlijk als je bedenkt dat Maria toen pas 13 jaar was. En hoe is ze eigenlijk al die jaren naar hogere klassen overgegaan terwijl ze beweert meer van school te zijn geweest dan op school? Dit heeft me aan het denken gezet en mijn mening over het boek is daardoor iets veranderd. Ik blijf het een mooi, goed geschreven boek vinden. Alleen kloppen soms de tijdbepalingen en gebeurtenissen niet en zijn sommige gebeurtenissen met elkaar in tegenspraak.

Er wordt geschreven over de handel in meisjes, drugssmokkel, geweld en (groeps)verkrachtingen. Vele dingen hiervan zullen wel echt gebeuren, maar zijn waarschijnlijk niet gebeurd bij Maria. Toch  heeft me het boek het onderwerp ‘’loverboys’’  wel op een andere manier laten bekijken. Ik ben gaan begrijpen dat het ook zwaar is voor de slachtoffers. De loverboy was voor hun niet altijd een verschrikkelijk persoon, in hun ogen was hij ook goed. Hij gaf tenminste wel om ze en wilde wel weten hoe het met hun ging. Zij hadden niet door dat het pooiers, wapen-, drugs- en mensenhandelaars waren.

Het verhaal

Het verhaal gaat over een 12- jarig meisje, Maria Mosterd, dat naar de middelbare school gaat. Maria is een erg onzeker meisje en zou er alles voor doen om er bij te horen. Ze raakt aan de praat met de jongens op het parkeerterrein van de school en haar droom om erbij te horen, komt uit. Ze wordt vrienden met Manou. Vanaf dag één manipuleert Manou haar. Ze komt in het circuit van drugs-, meisjes- en wapensmokkel en leeft ze in een soort roes. Als Maria na lange tijd een keer op school komt, beseft een lerares dat het niet goed gaat met haar. Samen met Maria’s toenmalige beste vriendin Nikki onderneemt ze actie en licht ze Maria’s moeder in. Maria’s moeder vertelt dat ze nooit iets heeft gemerkt van de foute kant van Manou en dat hij de ideale schoonzoon leek te zijn. Vooralsnog moet Maria het contact met Manou verbreken en wordt ze naar meerdere internaten gestuurd en vervolgens weer weggestuurd. Ze gaat naar een pleeggezin maar als ze daar ook wordt weggestuurd, wordt besloten dat ze óf naar een gesloten inrichting moet óf naar India om los te weken van Manou en een toekomstplan te bedenken voor als ze terug is in Nederland.  Maria kiest voor India maar toch gaat het losweken van Manou niet zo gemakkelijk als het lijkt.

Citaat (pagina 187):

‘’Ik stelde me voor hoe blij Manou zou zijn om me weer te zien, terwijl hij me in het echt waarschijnlijk had geslagen en weer aan het werk had gezet. Ik bleef uit het raam kijken toen de motoren aan gingen, toen het vliegtuig begon te rijden en toen het opsteeg. Ik dacht aan Manou, aan de manier waarop hij liep, hoe hij rookt, hoe hij elke keer zei dat je, als je een echte man was, geen kaas kon eten en geen karnemelk mocht drinken…’’ Van dit stukje komt de titel ‘’Echte mannen eten geen kaas’’. Ik vind het een erg sterke titel omdat het een soort motto was van Manou. Dit was hoe hij er over dacht en wat hij vond. Het is ook iets wat je niet snel vergeet. Het geeft een beeld over hoe Manou dacht over mannen. Wat hij vindt, staat overal in het boek goed beschreven. Het boek zou er niet geweest zijn als Maria niet zou zijn misbruikt door Manou. Dat de titel dus iets heeft van Manou vind ik persoonlijk erg goed gekozen.

Maria woont in een stad genaamd Stenenmuur, wat vrijwel meteen duidelijk werd op de eerste bladzijde.

Citaat (pagina 7):

‘’Mijn moeder en zusje wonen in een rijtjeshuis aan de rand van de stad Stenenmuur.’’

Citaat (pagina 14):

‘’We reden naar Stenenmuur-Oost, de grootste achterbuurt van Stenenmuur.’’

Citaat (pagina 17):

‘’Nu reden we naar Zandstad, een stadje net naast Stenenmuur.’’

Citaat (pagina 68):

‘’We zouden namelijk naar Rotterdam gaan.’’

In het eerste stukje wordt duidelijk waar Maria woont, namelijk Stenenmuur. In de andere citaten wordt duidelijk dat het verhaal zich op meerdere plaatsen in het land afspeelt. Als je op provinciaal vlak gaat kijken, speelt het verhaal zich af rondom de plaats Zwolle. Als je meer gaat ‘’inzoomen’’, kom je erachter dat het zich afspeelt in verschillende flats, op school, in het gesticht, bij het pleeggezin, in het internaat, op straat en in het vliegtuig. De ruimtes waar het verhaal zich afspeelt, heeft vaak een neutrale functie totdat Maria in een van die flats komt en beschrijft hoe vies, lelijk en oud het allemaal is.

Het verhaal speelt zich waarschijnlijk in de 21e  eeuw af, van 2001 tot en met 2005. De auteur is namelijk zelf geboren in 1989 en op haar twaalfde leerde ze Manou kennen. In het boek wordt ook verteld dat ze vier jaar in handen was van hem, tot en met 2005 dus.

Als je het niet zou weten, zou je ook kunnen bedenken dat het zich in de 21e eeuw afspeelt omdat het onderwerp loverboys zich steeds meer ontwikkeld. Tijdens bijvoorbeeld de middeleeuwen zou iemand niet zo snel een boek gaan schrijven over hoe hij/zij is misbruikt en zou hij/zij ook niet zo openlijk praten over drugs en seks.

Citaat (pagina 9):

‘’Mijn moeder was aan het koken en mijn zusje zat op msn. Ik ging meestal tv kijken tot we gingen eten.’’

Citaat (pagina 15):

‘’Het was best een ruime kamer, waarschijnlijk kwam dat omdat er niet veel in stond, een bank, een paar stoelen, een tv en een stereotoren.’’

In het eerste citaat wordt gesproken over ‘’msn’’ oftewel chatten op de computer. Computers bestaan sinds ongeveer 1980 en de eerste jaren bestond er nog geen msn. Je kan hier dus uit opmaken dat het verhaal zich in ieder geval na 1980 afspeelt.

Het hoofdprobleem is naar mijn idee wel tijdgebonden maar niet plaatsgebonden. Het verhaal kan zich eigenlijk overal in Nederland en of Europa afspelen. Nederland is namelijk niet het enige land met loverboys. Wel is het zo dat het verhaal zich niet in bijvoorbeeld de ijstijd zou afspelen. In die tijd hadden de loverboys nog niet de middelen om de meisjes te ‘’lokken’’’. Denk aan veel geld, mooie auto’s, drugs en drank. Ook waren ze in die tijd met hele andere dingen bezig.  De middeleeuwen is ook niet erg realistisch. Praten over seks en drank was toen vaak uit den boze, net zoals misbruik en verkrachtingen. Dit wil niet zeggen dat het niet gedaan werd maar als iemand een ander misbruikte, was het in ieder geval niet zoals dat nu gebeurd. Ze zullen geen hele organisatie erachter hebben opgezet en zullen het ook niet met veel mensen gedeeld hebben.

Opbouw van het verhaal

Het verhaal is chronologisch want er zitten geen flashbacks in het verhaal. Het verhaal begint vanaf het moment dat Maria Manou ontmoet en eindigt op het moment dat ze voorgoed van hem verlost is, of in ieder geval tijdelijk. Ook zijn er geen terugblikken in het verhaal. Wel komen er stukken in voor waar ze een vooruitziende blik heeft. Een voorbeeld daarvan is; ‘’dat Manou het toch drie keer zou gaan proberen wist ik.’’ Hier laat Maria zien dat ze al weet wat er nog gaat gebeuren.

Het verhaal begint met een inleiding, hier was ik eigenlijk gelijk vrij zeker van. Maria begint met zich voor te stellen en met vertellen waar het verhaal over gaat.

Citaat (pagina 7):

‘’Jeetje, waar moet ik beginnen? Ik zal mezelf eerst een voorstellen. Ik ben Maria en ik ben bijna achttien jaar. Ik ben nu voor zes maanden in India om weer een normaal leven te krijgen, een dagritme en zo. (…) Daar wonen namelijk jongens die ervoor hebben gezorgd dat ik geen normale jeugd heb gehad. De meeste mensen kennen ze als ‘loverboys’, voor mij zijn het pooiers, drugs-, wapen- en mensenhandelaars. Ik zal je mijn verhaal vertellen en geloof me, het gaat heel anders dan de meeste mensen denken…’’

Maria stelt zich hier voor en vertelt dat ze haar verhaal gaat vertellen: het verhaal waarom ze geen normale jeugd heeft gehad.

Het verhaal heeft een gesloten eind. Het hoofdprobleem was Manou. Hij spoorde haar aan tot het helpen in de organisatie door drugs te dealen en seks te hebben met zijn vrienden en onbekenden. Maria is uit deze wereld als ze de internaten ingaat en vervolgens naar India vertrekt. Het hoofdprobleem is dus opgelost en beëindigd.

Het hoofdprobleem duurt vier jaar, van haar twaalfde tot haar zestiende. Dit is de vertellende tijd. De vier jaar wordt verspreid over 188 bladzijdes en dat noem je de vertel tijd.

In het verhaal wordt gebruik gemaakt van tijdsprongen en flashbacks. Maria laat dagen, weken en soms zelf maanden weg als er niks gebeurd en zij vertelt alleen de voor haar belangrijke dingen.

Citaat (pagina 170):

‘’Haha, best wel een domme actie eigenlijk, toch was het achter af wel fijn dat die kaart te vet was om de inkt te pakken, wie weet was ik anders nu weer bij Manou. Een paar weken daarna had ik een gesprek met de politie, ik had tegen mijn moeder gezegd dat ik misschien wel aangifte wilde doen tegen Manou, dus er kwamen politieagenten naar Bodemstad toe om met me te praten.’’

In het citaat vindt een versnelling plaats van een paar weken. Dit heeft Maria waarschijnlijk gedaan omdat er tussen de tijd dat ze een ontsnappingsactie heeft gedaan en de tijd dat er politieagenten naar Bodemstad kwamen geen belangrijke dingen zijn gebeurd of althans geen dingen die Maria noodzakelijk vond om te vertellen.

Citaat (pagina 187):

‘’Ik ging nog naar de wc en hoopte nog steeds dat Manou opeens voor me zou staan en me mee zou nemen. Ik wilde op dat moment zo graag een knuffel van hem, ik had zijn stem nog een keer willen horen voor ik ging. Ik had hem willen vertellen waar ik naartoe ging en op welke datum ik weer terug zou zijn, zodat hij me van Schiphol zou kunnen ophalen en me mee zou kunnen nemen naar zijn veilige wereld. Maar dat gebeurde niet, ik kwam van de wc af en liep terug naar het groepje dat al op me stond te wachten om het vliegtuig in te gaan.’’

Hier wordt in vertraagd. Maria had namelijk ook alleen kunnen schrijven: ‘’ik ging nog naar de wc. Toen ik van de wc afkwam, liep ik terug naar het groepje dat al op me stond te wachten om het vliegtuig in te gaan.’’ Maar hier heeft ze niet voor gekozen. Door de vertraging kom je erachter hoe erg Maria nog aan Manou denkt en hoe graag ze bij hem wil zijn.

Het boek zit vol met spannende stukken. Vooral bij de stukjes dat er iemand verkracht, mishandeld of bedreigd wordt, voelde ik de angst. Ik voelde de angst van het desbetreffende persoon en de spanning die er in die ruimte zou hangen. Ik kon me heel goed inleven en wilde niet stoppen met lezen. Soms zuchtte ik na afloop omdat het stuk goed afliep en op andere momenten bleef het hoofdstuk in mijn hoofd zitten. Bij de spannende stukjes wordt ook veel vertraagd waardoor ik meer over hun angst, pijn of gedachtes kwam te weten. En door de vertraging werd de spanning groter.

Citaat (pagina 174):

‘’ ‘Ik vermoord je, slet, je bent niks voor mij,’ zei Ricardo. Ik dacht even echt dat hij me iets aan ging doen, hij deed een stap achteruit en ik deed snel me deur dicht en op slot. ’Doe die kankerdeur open, vieze hoer!’ schreeuwde Ricardo en hij trapte net zolang tegen mijn deur tot hij openging. Ricardo stormde naar binnen, deed het licht weer aan en greep mij bij mij arm. ‘meekomen jij,’ zei hij en trok me mee naar de gang. ‘Zien jullie allemaal deze slet? Zij had het lef om mijn vriendin een hoer te noemen, zeg maar of het waar is of niet, verdedig jezelf eens.’ Zei Ricardo op een dreigende toon. Hij kwam voor me staan en maakte zichzelf groter dan hij eigenlijk was. Hij was wel groot en breed, maar maakte zich nu extra breed. Ik zei niks. ‘Je hebt echt schijt aan alles, of niet? Jij kan wel schijt hebben, maar al deze mensen hier hebben schijt aan jou,’ zei Ricardo. Hij duwde me tegen de muur.’’

Ik was hier benieuwd wat er zou gaan gebeuren: benieuwd wat Ricardo met Maria zou gaan doen. Toen  Maria de deur dichtdeed en Ricardo een stap achteruit deed, was ik opgelucht. Maar toen hij  vervolgens de deur intrapte en haar tegen de muur duwde, was ik zenuwachtig naar wat er vervolgens zou gaan gebeuren.

Citaat (pagina 57):

‘’De jongen werd op de grond gelegd met zijn armen en benen vastgebonden. Juanez ging bij zijn hoofd op de grond zitten en Django bij zijn benen. Manou kwam naast mij op de bank zitten en legde zijn hand op mijn been. Romario pakte de rat bij zijn staart en liet hem boven het hoofd van de jongen slingeren. ‘Laat die rat met rust, joh,’ zei ik, ik schrok van mezelf. Manou keek me aan en pakte mijn bovenbeen heel stevig vast. ‘Hou je bek, slet en kijk goed, dit kan namelijk ook met jou of je moeder gebeuren als jij me mond opendoet tegen haar,’ zei hij en begon te glimlachen. Ik was echt bang op dat moment. ‘Je blijft hier zitten en kijk naar wat hier gebeurt, dit kan jou namelijk ook gebeuren als je niet naar me luistert,’ zei Manou en ging staan. Hij ging boven die jongen hangen en begon hem uit te lachen. Daarna spuugde hij in zijn gezicht.’Ga nog even door jongens, laat hem maar voelen.’ Romario en de man met de zonnebril hielden hun vlammen gericht op het onderste stuk van de emmer. Manou legde me uit dat de emmer zo heet wordt dat de rat in paniek raakt, want hij kan er niet uit. Het enige wat hij nog kon doen, is zich een weg naar buiten graven door de buik van degene op wie hij zit. Manou zei dat de rat op dat moment bezig was om een gang te buiten in de buik van de jongen om zo te kunnen ontsnappen.’’

Angst, spanning en medelijden, dat is wat ik voelde toen ik dit las. Ik ging me haast schuldig voelen voor de jongen: dat hij dit moest meemaken en dat dit hem overkwam. Ik wilde weten wat er nog meer ging gebeuren want langzamerhand begon ik Manou zijn karakter te leren kennen.

Personages

De hoofdpersoon gedurende het hele verhaal is Maria. Over deze vraag hoefde ik niet lang na te denken want het verhaal draait om haar, dit lees je mee vanuit haar oogpunt. Dit weet je omdat op de allereerste bladzijde van het boek Maria zich voorstelt en zegt dat ze haar verhaal gaat vertellen.

Maria was een erg onzeker meisje, ze wilden weten wat mensen van haar vonden en deed veel om er bij te horen of om te zorgen dat mensen haar zouden mogen.

Citaat (pagina 14):

‘’Ze gaf me nog een duw en ik werd boos op haar. Ik dacht alleen maar: ik mag niet afgaan voor Manou, ik moet dit winnen van haar. Dus ik begon haar te slaan, zo hard als ik kon. Shamilla sloeg natuurlijk terug, en voor ik het wist zaten we midden in een bitchfight. Ik schaamde me dood, maar ik had uiteindelijk wel gewonnen.’’

Ik begreep dat Maria niet wilde afgaan voor Manou. Ze wilde dat hij haar stoer zou vinden omdat ze vocht. Vervolgens las ik dat ze zich doodschaamde om wat ze deed. Het was niet iets wat ze normaal zou doen. Ik kon hieruit opmaken dat ze bereid was om zich anders te gaan gedragen alleen om niet af te gaan.

Citaat (pagina 49):

‘’Ik moest hem pijpen en deed ik dat niet,dan zou die neger me slaan. Hij bleef achter me staan en hield mijn hoofd vast. Bassim duwde zijn piemel zo diep naar binnen dat ik begon te kokhalzen. Toen ze dat hoorde werd ik overeind getrokken en de neger gaf me een stomp in mijn maag waardoor ik weer op de grond zakte, ze begonnen te lachen en ik werd naar het bed gesleept. De neger begon zich ook uit te kleden terwijl Bassim me neerlegde zoals hij dat wilde. Hij begon me te neuken, zo hard dat ik begon te huilen. Dat vond hij alleen maar leuk en hij ging door met waar hij mee bezig was. Ik trok het niet meer. Dit was een van de eerste keren dat ik gewoon nuchter was terwijl ik voor Manou moest werken en op dat moment snapte ik niet hoe ik dat al die tijd volgehouden. Ik begon te schreeuwen en van me af te trappen. Ik werd helemaal gek in me hoofd. ’’

Ik voelde hier haar angst dat ze geslagen zou worden als ze nee zou zeggen en haar emotionele reactie. Haar reactie is zo ontstaan omdat ze eigenlijk van begin af aan eerst een joint kreeg voor ze seks had met jongens. Dit keer is dit niet het geval en is ze gewoon nuchter. Doordat ze nuchter is, beseft ze eigenlijk waar zijzelf en Manou mee bezig zijn. Ze snapt niet hoe ze het altijd heeft volgehouden en krijgt hierdoor een overemotionele reactie wat nogal heftig is doordat ze ook gaat trappen en slaan, ze draait bijna door. Toch kiest ze er elke ochtend eigenlijk weer zelf voor. Ze ziet geen andere oplossing, ze weet niet wat ze anders moet doen. Ze is nu toch al in dit rare wereldje beland, hoezo zou ze er opeens uitgaan? Maria weet zelf ook niet goed hoe ze om moet gaan met het hoofdprobleem. Want ondanks dat ze zich afvraagt hoe ze het volhoudt en ondanks dat ze bijna gek wordt, gaat ze toch door. Ze blijft voor Manou kiezen in plaats van voor haarzelf en haar eigen achteruitgaande gezondheid.

Maria maakt een sterke ontwikkeling door in het verhaal. Ten eerste wordt ze volwassen: in leeftijd maar ook in doen en laten. Ze wordt minder onzeker, krijgt een grotere mond, vormt een eigen mening en een kijk op bepaalde dingen. Dit zijn positieve punten maar ze verandert ook in negatief opzicht. Zo raakt ze zichzelf steeds meer kwijt en verliest ze haar gedachtes. De tijd dat ze een eigen mening heeft, is eigenlijk maar van korte duur. Hij vervormd haar gedachtes en meningen en heeft haar in zijn macht. Zonder hem durft en kan ze geen beslissingen meer maken en ze denkt niet meer zonder hem te kunnen leven. Soms komt de echte Maria nog naar boven maar die wordt ook snel verdreven omdat ze dan terecht wordt gewezen door Manou.

Citaat (pagina 129):

‘’ ‘Heb je soms iets gezegd wat je niet mag zeggen?’ vroeg Manou en zijn stem klonk nu best wel dreigend. ‘Ik heb niks over jou of ons gezegd, maak je maar niet druk,’ zei ik op sarcastische toon. ‘Hou je grote mond tegen mij, ik ben je moeder niet hoor,’ zei Manou, alsof het wel normaal was dat ik zo tegen mijn moeder tekeerging. ‘Denk erom, je kent mijn grenzen, je weet wat je van me bent, je bent niet meer dan een vieze hoer die voor me werkt,’ zei Manou. Toen hij dat zei, begon ik te huilen, hij kon me zo in de war maken.’’

Maria slaat een sarcastisch toontje aan en direct wordt ze terechtgewezen door Manou. Hij maakt haar duidelijk dat hij dat niet van haar verwacht en dat ze dat nooit meer hoeft te proberen. Hij vertelt haar dat ze weinig betekent voor hem en dat doet haar huilen. Diep in haar hart weet Maria ook wel dat Manou haar enkel ziet als een hoer.

Dat Manou Maria eigenlijk alles voorkauwde wat ze moest doen en later óók denken, komt naar voren in de volgende citaten:

Citaat (pagina 80):

‘’Daar kwam nog bij dat Manou zo op me had ingepraat over hoe hij mijn moeder haatte, dat ik hem ging geloven en mijn moeder ook ging haten. Over alles wat ze deed of zei, wond ik me op, omdat Manou dat ook deed.’’

Citaat (pagina 184):

‘’ik was niet meer gewend om een eigen mening te hebben en ik voelde me echt verloren. Ik was gewend dat iemand zei wat ik moest doen, nu moest ik zelf voelen wanneer ik naar de wc moest, want er was geen Manou om me dat te vertellen.’’

Maria is een karakter. Ze maakt grote karakterveranderingen door en haar reacties zijn bijna nooit voorspelbaar. Dit maakt haar interessant. Het is niet dat je al weet wat ze gaat zeggen of reageren en doordat je dit niet goed kan voorspellen, maakt het verhaal leuker, boeiender en Maria als hoofdpersoon ook échter.

Maria Mosterd, een half Nederlands en half Surinaams meisje dat in 1989 geboren is te Zwolle, heeft als minderjarige als prostituee gewerkt. Al wordt er over de echtheid van dit verhaal getwijfeld. In 2008 komt Maria haar eerste boek uit waarin ze verteld over de verschrikkelijke vier jaar van haar jeugd. Ze beschrijft hierin hoe loverboys haar normale wereld hebben weggepakt en haar hebben laten kennis maken met een wereld die een twaalf jarig meisje niet hoort te kennen. Het vervolg ‘’Bindi’’ komt in 2009 uit, hierin lees je over haar strijd tegen de slachtofferrol en hoe ze langzamerhand herstelt in India.

Levensloop

Maria’s verhaal begint op twaalf jarige leeftijd, ze gaat net naar de middelbare school en is een erg onzeker type. Vanaf dag een op school besluit ze dat ze spanning wil in haar leven, ze wil niet meer saai bij haar moeder op de bank zitten maar ze wil er bij horen. Als ze wordt aangesproken door Manou, een stoere jongen bij het schoolplein, begint het verhaal pas echt. Maria beweerd de vier opeenvolgende jaren gedwongen deel hebben moeten nemen aan prostitutie en criminele activiteiten. Ze wordt rondgeslingerd in een wereld van pooiers, geweld, (groeps)verkrachtingen, handel in meisjes, drugssmokkel en mishandeling. Volgens Maria zou de wereld van loverboys veel erger zijn dan in voorlichtingen verteld wordt, daarom zat zij in 2008 samen met haar moeder aan de tafel bij ‘De wereld draait door’ om te vertellen over haar boek en mensen (jonge meiden) te waarschuwen. In 2007 verbleef Maria twee keer zes maanden in India waar zij zichzelf probeerde te herstellen van de afschuwelijke jaren en meer zelfvertrouwen en eigenwaarde probeerde op te bouwen. Dit deed ze samen met de Hoenderloo groep en met hun begeleiding heeft ze geprobeerd een nieuw leven op te bouwen en haar ervaringen rond te spreiden.

Andere boeken

Tijdens Maria’s verblijf in India is ze gaan schrijven om haar begeleidster te vertellen wat ze heeft meegemaakt en om houvast te krijgen, het hielp als een soort therapie. Met haar boek ‘’Echte mannen eten geen kaas’’ heeft ze geprobeerd het verleden af te sluiten en andere te waarschuwen. ,,En ik laat zo zien dat ik niet meer bang voor ‘ze’’ ben. Eigenlijk moeten de groepen 7 en 8 van de basisschool het boek gewoon lezen. Zodat meisjes er nooit intrappen. Maar ja, de tactieken van loverboys veranderen telkens. Loverboys is trouwens een hele slechte term. Te lief. Pooiers, dat zijn het gewoon.'' Het vervolg, Bindi, is een spannend en levendig geschreven verhaal waarin je leest over Maria’s strijd om aan Manou te ontkomen. Dit wil ze fysiek en mentaal. Ze vertelt over het ‘dikke zwarte pad’ dat ze maar niet weg krijgt uit haar hoofd. Bindi begint zodra Maria uit het vliegtuig in India stapt en haar eerste oordelen krijgt over het land.  Je leest schokkende dingen en haar kijk erop lijkt net of alles haar ijskoud laat, het verhaal is buitengewoon. ,,Hoe voorkom je, als je geen toekomst hebt, dat je terugvalt in je patronen van vroeger?’’

Loog Maria?

Vanaf dat ‘’Echte mannen eten geen kaas’’ uitgegeven is, is het een groot succes. In een jaar tijd worden er meer dan 125.00 exemplaren verkocht en alle talkshows willen Maria in hun programma. Toch beginnen vele mensen zich af te vragen wat het waarheidsgehalte is van wat Maria verteld, wat kunnen ze onder het kopje fictie stempelen en wat onder non-fictie. ,,Is het werkelijk mogelijk dat Manou, dan nog maar een tiener, aan het hoofd staat van een internationaal crimineel netwerk? Zit hij, zoals Maria beweert, achter tal van verdwijningen? En kan een middelbare scholier als Maria vier jaar lang vrijwel iedere dag spijbelen zonder dat ook iemand hier iets van merkt?’’ aldus de argumenten uit een reportage van Peter R. de Vries hoezo hij zijn twijfels heeft.

Vrijwel tegelijkertijd met Peter R. de Vries zijn reportage komt een het boek ‘’Echte mannen eten wél kaas’’ uit van Hendrik Jan Korterink. Ook hij ontmaskerd Maria hierin als een leugenaarster. ,,Hoe komt het dat haar school niet iets heeft gemerkt van haar spijbeluren? Dat kan niet, tenzij die er niet zijn geweest? ‘’ Ook weerlegd Korterink zijn standpunt met het argument dat haar verklaringen niet kloppen in plaats en tijdbepaling en dat ze hoogstwaarschijnlijk gelogen zijn omdat het theoretisch niet haalbaar zou zijn door afstand en tijdgebrek. Korterink laat ook nog oude schoolvriendinnen aan het woord die vertellen dan Maria een rijke fantasie had.

Ondanks de diverse verklaringen die Maria heeft afgelegd en de beschuldigingen die ze heeft gedaan is er nooit aangifte gedaan tegenover Manou.  Wel heeft Lucie, Maria’s moeder, begin juni 2006 een rechtszaak aangespannen tegen de school om ze financieel aansprakelijk te stellen. Deze rechtszaak heeft ze alleen verloren.  Wel heeft Manou aangifte gedaan tegen Maria wegens laster en smaad, maar het Openbaar Ministerie stelde dat er te weinig bewijs was dus ook Maria zal niet vervolgd worden.

‘’Echte mannen eten geen kaas’’ blijkt dan misschien niet waar gebeurd te zijn maar dat neemt niet weg dat het alsnog een erg leuk en spannend boek is. Mijn mening over het boek is nog precies hetzelfde als voor dat ik alles rondom het boek wist, alleen vind ik het wel jammer dat Maria er over gelogen heeft. Het boek zal waarschijnlijk net zoveel gekocht zijn geweest dan als we wisten dat het een bedacht verhaal  was. Het gaat er niet om of het fictie of non-fictie is, het gaat erom of je boek een goede verhaallijn heeft, of er spannende dingen gebeuren, en of je zo’n goede schrijfstijl hebt dat je de mensen kan pakken en boeien met je verhaal. Dit heeft Maria. Dus ik blijf ‘’Echte mannen eten geen kaas’’ aanraden, want het is een goed boek om meisjes in groep 8 te waarschuwen, waarschuwen dat er ook foute jongens zijn. En dat je die niet moet vertrouwen.

http://www.mariamosterd.nl/boeken.php

http://nl.wikipedia.org/wiki/Maria_Mosterd#cite_note-3

http://www.destentor.nl/regio/deventer/2654882/Maria-Mosterd-rekent-af-met-verleden.ece

http://nl.wikipedia.org/wiki/Echte_mannen_eten_w%C3%A9l_kaas