Samenvatting

De ikfiguur is 18 jaar (hij krijgt het gehele verhaal geen naam) en bezeten van een jonge vrouw, de 20-jarige Kaat die een aantal geweldige seksuele competenties bezit. Maar het is augustus en snikheet en ze kan daar heel slecht tegen. Ze doet niets, is apathisch en wil vooral niet meer dat hij haar aanraakt.

De ikfiguur heeft een huisbaas Stadig (40 jaar) met wie hij ook klusjes opknapt, voornamelijk op het terrein van het vloeren leggen. Maar hij doet dat wanneer hij er zin in heeft. Kaat is erg mooi, heeft een prettig lichaam, maar ze haat het contact met Stadig. Ze zegt dat ze weggaat, wanneer die binnenkomt. Dat gebeurt en Kaat gaat die avond thuis slapen. De verteller heeft het er ook moeilijk mee dat allerlei dakdekkers op het huis aan de overkant naar de blote Kaat staan te kijken.

De volgende dag is Kaat niet terug en de verteller gaat gewoon werken bij Stadig. Het buurjongetje zegt hem dat Kaat bij Stadig gezien is. Op de een of andere manier gelooft de verteller het jongetje en hij wordt jaloers. Ook is er steeds sprake van een buurvrouw die almaar scheldt op haar aan kanker lijdende hond.
De hitte is verdwenen: er is eindelijk regen gekomen. Kaat is weer teruggekomen en ze neuken weer. Ze gaan samen naar het park. Ze praten over kinderen-krijgen, later, maar Kaat vindt zich toch nog erg jong. Op die avond trapt ze in een stuk glas en loopt daardoor een flinke snee op, waar ze nogal nonchalant over doet. De verteller ziet weer het buurjongetje dat hem opnieuw dingen vertelt. Het is voor de lezer echter de vraag of hij het jongetje daadwerkelijk ziet en of het niet in zijn verbeelding bestaat en mogelijkerwijs zijn broertje erin ziet..
Op de morgen nadat Kaat teruggekeerd is, doet de snee in haar voet pijn. Ze vraagt hem pleisters te halen, maar de onzeker wordende verteller denkt dat ze een overspelrelatie heeft met Stadig. Die vraagt namelijk hoe het met haar voet is en dat kan hij eigenlijk niet weten. Als hij thuiskomt, is Kaat er niet. Wanneer ze kort erna terugkeert, krijgen ze ruzie over Krijn die ze maar een “nepbroertje “vindt. Dan slaat de verteller haar en hij voelt dat het zijn ongeluksdag is. Wanneer dan ook nog de hond van de buurvrouw wordt doodgereden, waar hij min of meer schuldig aan is, ziet het helemaal niet meer zitten en hij gaat weer zwerven. Hij krijgt weer een waarschuwing van het jongetje op de trap en hij ziet later dat Stadig en Kaat elkaar omhelzen. Hij gaat de stad in en komt in een louche hotelletje waar hij zonder te betalen overnacht. In de kamer naast hem hoort hij twee jongetjes (broertjes?) met elkaar spelen. Daar overdenkt hij de situatie en onthult aan de lezer dat Krijn dood is.
De verteller wordt wakker in het hotel en hij sluipt stiekem weg. Hij gaat naar zee om na te denken en hij keert naar zijn huis terug. Maar dan staat ineens Kaat weer voor de deur. Ze gaan zwemmen in een openluchtbad. Ze vertelt hem dat ze inmiddels alles weet van Krijn. Ze heeft het van Stadig en die heeft het weer van zijn oom en tante. Ze zegt dat ze hem nu begrijpt. Ze woont nog gewoon bij haar ouders: ze is nog maar 20 en ze was ook even bang dat ze al zwanger was. Daardoor had ze in het begin zo raar gereageerd Gelukkig is nu haar ongesteldheid gekomen en wil ze voorlopig met de verteller blijven omgaan. Ze gaan naar zijn kamer, maar de verteller laat haar alleen naar binnen gaan. Hij is bang dat hij het opnieuw zal verpesten. Het is dus niet echt een “eind goed-al goed”-situatie.

(Een deel komt hier vandaan: http://www.scholieren.com/boekverslag/66624)

Tijd en Structuur

Het verhaal speelt zich af in de zomer, in augustus. In het begin van het verhaal is het nog erg warm. Welk jaar weet je niet, alleen de jaargetijde.

Het boek bestaat uit 10 hoofdstukken. De ene keer gaat het om het nu, dan om het verleden. Het heden gaat het dus over Kaat en de hoofdpersoon, het andere deel gaat om het verleden, dus over wat hij vroeger had beleefd, samen met zijn ouders, Krijn en zijn schoolvrienden. Dus het is niet chronologisch, want het gaat de ene keer van het heden naar het verleden en dan weer terug. Er waren dus veel flashbacks. En het is een opening in de handeling en een open einde, want de schrijver begint zomaar op een plek waarin de hoofdpersoon zich bevindt, je weet nog helemaal niks. En het is een open einde, want je krijgt alleen te horen wat de hoofdpersoon doet met Kaat, maar je weet niks wat er nog verder zal gebeuren met Stadig en zijn ouders.

Personages

Hoofdpersoon: Hij had een broertje (Krijn) en heeft zijn ouders. Hij woont in de stad, terwijl hij vooreen in het dorp woonde. Hij woont daar nu met Kaat, zijn vriendin. Je weet de naam van de hoofdpersoon niet. Het wordt niet verteld in het verhaal. De hoofdpersoon lijkt rustig en een vriendelijke jongen, maar sinds hij wat heeft met Kaat lijkt hij veranderd te zijn. Soms doet hij arrogante dingen, bijv. tegen de buurvrouw. Maar misschien is het niet door Kaat, maar door de dood van Krijn. Hij werd ook wel een beetje gek, want Krijn was eigenlijk dood, maar hij vertelde het tegen niemand. En misschien kwam het niet door Krijn, maar door dat hij nu in de stad leeft.

Kaat:  Kaat is de vriendin van de hoofdpersoon. Volgens hem is ze een erg mooi meid. Ze leerden elkaar kennen in de tram. Kaat veranderde eigenlijk ook wel, net als de hoofdpersoon. Ze had er genoeg van, dat hij de hele tijd over Krijn zat te praten. Ze wist toen nog niet dat hij dood was. Ze geloofde niet dat Krijn bestond, waardoor ze ruzie kregen. Kaat liep toen weg en kwam er achter, dat Krijn al dood was. Uiteindelijk kwam je erachter dat Kaat ook wel een goeie meid is, ze is soms ook wel asociaal bezig, net als haar vriend, maar alsnog heeft ze een hart.

Krijn: Krijn is de broertje van de hoofdpersoon. Hij is een stil jongetje, zonder vrienden en is niet echt bepaald slim. Hij bleef zitten in de 1e. Zijn broer hielp hem met school, maar Krijn deed het niet serieus. Zijn vader mocht hem niet. Op een dag vertelde zijn broer dat, dat eigenlijk niemand hem mocht en hij een nietsnut was, waarna hij boos werd en naar een meer ging. Hij werd door zijn broer gevonden in het water, nadat hij verdronken was.

Ouders: De ouders van de hoofdpersoon zorgden ook niet veel voor hun kinderen. Nou ja, de vader dan. Hij is een veearts en hij werd erg boos als hij Krijn’s rapport zag. De moeder dacht wel veel aan ze, ze verdedigde ze altijd.

Stadig: Stadig is de huisbaas van de hoofdpersoon. Een 40 jarige man die er goed uitzag, volgens Kaat en de hoofdpersoon. Hij deed veel in de tuin en legde vloeren neer. Hij werd beschuldigd door de hoofdpersoon, omdat hij zogenaamd een affaire had met Kaat, terwijl hij gewoon een goeie vriend van de hoofdpersoon was.

Perspectief

De ene keer is het de ik-figuur, de hoofdpersoon zonder naam dus, daarna is het de alwetende verteller, als het vooral gaat om heden, als het weer eens naar het verleden gaat, dus dan gaat het over hem en zijn ouders en Krijn, dan is het weer eens ik-figuur.

Interpretatie en Thematiek

Het gaat eigenlijk over 2 relaties, oftewel 2 soorten liefde: de relatie/liefde met Kaat, oftewel de vriendin van de hoofdpersoon en over de relatie/liefde met zijn broertje Krijn. De eerste relatie ging erg goed, maar door de andere relatie kon de eerste relatie beëindigd worden.

Eigenlijk is het allemaal de schuld van de verteller, want hij wilde een broertje, maar die was uiteindelijk eigenlijk een klungel, waardoor zijn vader hem niet mocht. Toen Krijn dit hoorde, was hij verdwenen en heeft hij zelfmoord gepleegd. Dus zelfmoord was eigenlijk ook wel een motief.

De hoofdpersoon gaat naar de stad, waar hij nieuwe mensen ontmoet, zoals Stadig, maar hij is zijn zelfvertrouwen kwijt en is erg onzeker, in het begin. Uiteindelijk ontmoet hij ook nog Kaat, met wie hij een relatie krijgt, maar nog steeds i s hij onzeker. Hij wordt ook nog onzeker nadat hij de buurjongetje ziet, die misschien wel de verbeelding van zijn broertje is. Zijn schuldgevoel werd ook nog eens groter, nadat de hond van de buurvrouw werd overreden. Nadat hij Stadig en Kaat samen zag, werd hij nog  onzekerder. Dus dat is ook wel een motief.

Eigen mening

In het begin, dacht ik, wat is dit voor een boek. 1e hoofdstuk ging het over de relatie tussen de hoofdpersoon en Kaat, maar het was niet echt boeiend. De 2e hoofdstuk ging over een grote flashback, dus ging je terug naar het verleden, waardoor je niet meer wist in welke tijd je was.

Pas daarna werd het interessant, je kreeg allemaal vragen in je hoofd, van; gaat Kaat vreemd of wat is er met Krijn gebeurd? Je begreep de hoofdpersoon en je kon met hem meeleven.  Uiteindelijk wist je het doel van het verhaal. Wat ik het meest jammer vond, was dat de hoofdpersoon geen naam had.

Het onderwerp is dus liefde/relatie. Het is een mooi onderwerp, ik heb natuurlijk wel eens eerder een boek gelezen met hetzelfde onderwerp, maar die waren anders. Misschien omdat er bij dit boek ook nog eens een 2e relatie voorkwam, de relatie met zijn broertje. Dus de schrijver maakte het onderwerp wel origineel. Het sprak niet heel erg aan, ik denk de meeste niet, want de meeste hebben niet zo’n relatie als de hoofdpersoon. De hoofdpersoon had een goeie relatie met zijn broertje en zijn vriendin tegelijkertijd. Het onderwerp is natuurlijk voldoende uitgewerkt, iedereen weet wel waar het onderwerp overging, liefde en relaties.

De belangrijkste gebeurtenis is toch wel de ruzie tussen Kaat en de hoofdpersoon, toen hij zijn vriendin sloeg. Daarna begon alles, Kaat wist alles, waardoor wij het ook wisten; Krijn was dood. Maar toch denk ik dat de gevoelens belangrijker waren dan de gebeurtenissen. Je wist goed waar de hoofdpersoon allemaal aan dacht. Hierdoor wist je dat hij erg onzeker was, en een beetje gek, want hij verbeelde Krijn zich steeds, wanneer hij iemand zag die erg op hem leek, bijv. zijn buurjongen of de broertjes in het hotel. Het heeft me ook aan het denken gezet, want je wilde weten of Krijn nog leefde of niet, want de tijden van het verhaal klopte niet echt. De gebeurtenissen waren natuurlijk realistisch, want het kan allemaal ook in het echt gebeurd zijn, waardoor de  gebeurtenissen ook bleven boeien. Anders zou het een heel saai verhaal worden, als je alleen het eerste hoofdstuk zou hebben in het hele verhaal.

De hoofdpersoon is geen held waardoor ik ook niet op zou willen lijken. Door hem is misschien zijn broertje nu wel dood, waardoor hij zelfs bijna zijn vriendin kwijtraakte. Natuurlijk is het fijn als je een leuke vriendin hebt, maar als je kijkt naar de eigenschappen van de hoofdpersoon; hij heeft veel schuldgevoel en is erg onzeker, zou ik niet op hem willen lijken. Zoals ik al zei was het in het begin een beetje vaag, maar later kon je met de personages meeleven, want je kreeg de gevoelens van de personages mee. Aangezien het verhaal realistisch was, waren de personages dat ook. En de beslissingen waren een beetje vaag van de hoofdpersoon, als voorbeeld zal ik de gebeurtenis tussen hem en zijn broertje nemen, want zoiets zeg je toch niet tegen je broertje, dat niemand hem mag. Dat zeg je sowieso niet tegen iemand, je zorgt ervoor dat  diegene zich laat mogen. Dus vond ik de beslissingen ook niet voorspelbaar. Je kreeg eigenlijk het meest te weten over de hoofdpersoon, maar natuurlijk ook over Krijn en Kaat. Maar als je iets meer over Krijn te weten zou komen, zou het fijn zijn. Zodat je hun gedrag ook beter kon begrijpen.

De opbouw van het boek was ingewikkeld. Het was ook in een niet-chronologische tijd, dus was het best lastig om te lezen en het verhaal te volgen. De ene keer ging het om het heden, dan weer opeens over het verleden van de hoofdpersoon. Dus de ene keer over de relatie met Kaat, dan weer over de relatie met Krijn en zijn ouders. Het verhaal komt langzaam op gang. Eerst krijg je te weten wie iedereen is, daarna wat ze doen, etc. In het begin was het verhaal totaal niet spannend, het begon gewoon als een normaal leven, maar daarna kreeg je allemaal vragen in je hoofd, dat voor spanning zorgde. Hierdoor was het verhaal ook boeiend, omdat je steeds maar weer wilde verder lezen. Er waren meerdere verhaallijnen, dus door de 2 verschillende relaties van de hoofdpersoon. De schrijver speelt dus met de tijden, de ene keer heden, dan verleden, ene keer flashback. Alleen wel jammer dat het een open eind was, want ik wilde nog wel weten wat er verder met Stadig zou gebeuren. Is hij boos op de hoofdpersoon of is het allemaal wel goed. Je ziet de gebeurtenissen door de ogen van 1 personage, dat is dus de hoofdpersoon. Het zou wel fijn zijn, als je wist wat Krijn allemaal dacht.

Het boek was totaal niet lastig te lezen of te begrijpen. Het waren allemaal makkelijke woorden en makkelijke zinnen. Er waren meer beschrijvingen dan dialogen, je kreeg steeds beschrijvingen over de personages te lezen. Taalgebruik paste bij de personages, het was gewoon hoe elke puber praat. Er was weinig  beeldspraak.

Het boek had geen invloed op mij, maar toch vond ik het een erg mooi geschreven boek. Je kon het ook makkelijk lezen, dus ik zou het iedereen aanraden. Alleen jammer van flashbacks, waardoor het een rare opbouw had.