Bron; http://www.scholieren.com/boek/842/turks-fruit

Structuurelementen

Tijd

Het verhaal speelt vermoedelijk in de tijd dat het boek ook geschreven is in de jaren 70 en 80. Het verhaal is niet chronologisch verteld. Het boek begin namelijk met de zin; ‘Ik was aardig in de rotzooi terechtgekomen nadat ze bij me weg was’, en dat is waar het hele boek om draait, om haar. In het begin van het boek vertelt de ik-persoon over zijn grote liefde Olga die hem verlaten heeft. Hij verteld over hoe zijn leven op dat moment is pas in hoofdstuk drie begint hij van voor af aan en kijkt terug naar het verleden. Hoe hij Olga ontmoette en de jaren die ze samen waren. Hoe ze bij hem wegging en hoe hij uiteindelijk voor haar zorgde. In het boek zijn veel terugblikken, vaak gedachtes over Olga. Er worden in het boek geen exacte tijdsaanduidingen gebruikt, wel wordt er gepraat over acht maanden later, een week daarna en over een jaar geleden. Ik denk dat het verhaal ongeveer een jaar of tien à vijftien jaar in beslag neemt. Dit omdat Olga en de ik-persoon in het begin nog redelijk jong zijn, de ik-persoon studeert ook nog. Aan het einde van het boek heeft Olga al drie huwelijken gehad, is ze de wereld over gereisd en wordt haar uiterlijk beschreven als een echte vrouw.

Plaats

De voornaamste plaats waar het verhaal zich afspeelt is in Amsterdam in het huis van de ik-persoon. Dit huis wordt beschreven als één grote kamer waar alles gebeurt, waar het atelier is van de ik-persoon en waar het redelijk vies is. Het huis is voor de ik-persoon vooral een plek om zijn kunstwerken te maken maar het is ook een soort sekshol. Het huis in Amsterdam geeft wel het idee van vrijheid. De ik-persoon kan doen en laten wat hij wil en ook samen met Olga hebben ze, ook al is er weinig geld, een geweldig, ongebonden leven. Ook speelt het verhaal zich af en toe af in Alkmaar in het huis van de ouders van Olga. Verder zijn er nog vele uitstapjes naar bijvoorbeeld Valkenburg, Coevorden, Flevoland, Harderwijk en Rotterdam. Aan het einde van het boek speelt het verhaal zich af in het ziekenhuis in Rotterdam waar Olga ook overlijd.

Personen

Ik-persoon; wordt beschreven als een man met bijna een obsessie voor seks. Hij neemt vele vrouwen mee naar zijn huis, heeft seks met hen en stuurt ze de volgende dag het huis weer uit. Met Olga heeft hij op een dag soms wel zeven keer seks. Hij heeft een studie gedaan tot beeldhouwer, is er echter mee gestopt en maakt thuis in zijn atelier zijn eigen kunstwerken. Vaak zijn dit beelden en tekeningen van Olga. De ik-persoon is over het algemeen een lief persoon. Hij is smoorverliefd op Olga en doet er alles aan zodat ze bij hem blijft. Hij heeft verder dan ook nauwelijks contact met andere mensen en heeft een vrij onzeker leven. Af en toe krijgt een opdracht om een beeld te maken of verkoopt hij een tekening zodat ze weer een week vlees kunnen eten of een flesje cognac kunnen kopen. In het boek wordt de naam van de ik-persoon geen elke keer genoemd, ook over zijn uiterlijk wordt niks verteld.

Olga; een meisje met mollige wangen met sproeten, rode haren, bruine ogen en een extreem blanke huid. Haar lichaam wordt door de ikpersoon beschreven als perfect, prachtige ronde billen en stevige borsten welke zijn bespikkeld met honderden kleine sproetjes. Door haar mooie wespentaille draagt ze vaak zelfgemaakte jurken van bloemenstof en maakt ze haar eigen hoeden. Olga houdt heel veel van de ik-persoon maar omdat hij bijna geen cent te makken heeft en haar moeder altijd tegen hem is geweest besluit ze bij hem weg te gaan en in te trekken bij een zakenpartner van haar moeder. Langzamerhand verandert ze van de speelse, jonge Olga in een vrouw met een saai en eentonig leven. Ze hertrouwt maarliefst drie keer en gaat met een van haar mannen naar Amerika en later naar de Arabische wereld. Ze heeft het daar verschrikkelijk en vlucht terug naar huis. Ze krijgt een hersentumor en wordt geopereerd maar ze heeft niet lang meer. Ondanks alles is ze altijd van de ik-persoon blijven houden en zijn ze tot haar laatste uren nog bij elkaar.

Vader Olga; een lieve man met een vlekkig gezicht, een dik lichaam met veel humor. Hij overlijdt in de tijd dat Olga en de ik-persoon getrouwd zijn. Hij maakte altijd bulletjes, propjes van snot welke hij onder zijn stoel plakte. En als de Radetzkymars op de radio kwam zong hij altijd mee met de woorden tieten, kont, tieten kont tieten kont kont kont. Een eigen bedrijf had hij; ‘Hermes’, een groothandel in huishoudelijke artikelen. Hij had niets tegen het huwelijk van Olga en de ik-persoon in tegenstelling tot zijn vrouw. Olga was alles voor hem.

Moeder Olga; hoe verder je in het boek komt, hoe erger ze beschreven wordt als een vervelende vrouw. Ze wil er voor zorgen dat Olga en de ik-persoon uit elkaar gaan en krijgt later haar zin ook nog. De ik-persoon heeft een verschrikkelijke hekel aan haar en noemt haar in het boek ook ‘hoer’ en ‘teef’. De moeder van Olga zal er alles aan doen zodat haar dochter in goede handen komt en heeft haar deur altijd voor haar open staan. De moeder van Olga is altijd verpleegster geweest en is beschermend tegen over haar man. Ze zorgt er voor dat hij op een goed dieet is zodat hij niet nog dikker wordt en verzorgt hem tot aan zijn dood.

Perspectief en verteller

Het hele boek is geschreven vanuit het ik-perspectief van de ik-persoon waarvan geen naam is bekend is.

Verhaalconventie

Het boek is een realistisch verhaal. Alles in het boek is misschien wel een beetje versterkt maar er zijn geen gebeurtenissen die niet realistisch zijn.

Stijl

In het hele boek komen er heel veel zinnen voor welke heel lang zijn. Neem het begin van hoofdstuk twaalf; ‘Het enige wat ik van de hele toestand overheb is een doorslag van een brief van mijn advocaat aan Olga, waarin staat, dat ze verklaart kennis te hebben genomen van een rekest strekkende tot het bekomen van verlof tot het uitstellen van een vordering tot echtscheiding op de grond van dood haar gepleegd overspel, hetwelk zal worden ingediend bij de E.A. Heer President van de Arrondissementsrechtbank te Amsterdam door haar echtgenoot’. Er komen veel van deze hele lange zinnen in het boek voor wat er voor zorgt dat je je gedachten er niet heel makkelijk bij kunt houden. Ook wordt het boek gekenmerkt aan de vele beschrijvingen. Beschrijvingen van mensen, dieren van beelden, de natuur, de omgeving en noem maar op. Ik heb het idee dat er zoveel beschreven wordt omdat de ik-persoon zo in zijn eigen wereld zit omdat hij niet veel contact heeft met andere mensen behalve Olga. Omdat hij eigenlijk best wel eenzaam is, dat hij daarom zo goed om zijn omgeving let en alles zo goed in zich opneemt.

Bedoeling

Verklaring van de titel

Olga ligt aan het einde van het boek in het ziekenhuis omdat ze kanker heeft. Naarmate ze langer in het ziekenhuis ligt en steeds minder lang te leven heeft begint ze rare dingen uit te kramen en worden haar ogen steeds slechter. Wanneer de ik-persoon op een keer bij Olga is stuurt ze de ik-persoon weg om een zak Turks fruit voor haar te halen. Turks fruit is het enige snoepsoort wat ze nog durft te eten. Als kind is ze namelijk een keer gevallen en heeft twee stifttanden gekregen. Bij elk ander snoepsoort is ze bang dat de tanden er uit zullen vallen alleen niet bij Turks fruit.

Verklaring van het motto

Rastapopoulos: Ik, naar? Ik ben de grootste naarling van
de hele wereld! Het is erg, maar toch echt waar!
Carreidas: O, nee, ik ben de grootste naarling van de wereld…
En ik ben trouwens veel rijker!
Rastapopoulos: Misschien, maar ik heb mijn drie broers en
mijn twee zusters geruïneerd en mijn ouders uitgezogen… Nou,
wat zegt u daarvan?
Carreidas: Dat is nog niks! Ik ben zo slecht geweest tegen
mijn oudtante, dat ze gestorven is van verdriet!
Rastapopoulos: Nu heb ik er genoeg van! Voorruit, geef
toe, dat ik slechter ben dan u!
Carreidas: Nooit! Hoort u dat? Ik sterf nog liever!
-De Avonturen van Kuifje
 VLUCHT 714 

Toen ik het motto van Turks fruit las heb ik heel lang na moeten denken dat het nou eigenlijk met het boek te maken heeft. Ik denk echter dat ik wel weet wat het uiteindelijk met het boek te maken heeft. In het motto zijn twee personen met elkaar aan het praten en hebben zij het erover wie nou het slechtst is van hen twee, aan het eind zegt één van de twee ‘nooit! Hoort u dat? Ik sterf nog liever!’. Rastapopoulos zie ik als de ik-persoon in het verhaal en Carreidas als Olga. Ze hebben het er over wie van de twee het slechtst is en één van de twee sterft nog liever. Ik denk dat het gaat over Olga die al die al die tijd van de ik-persoon gehouden heeft maar nooit terug is gegaan bij hem nadat ze gescheiden zijn en uiteindelijk toch in zijn bijzijn sterft.

Motieven

Een aantal motieven welke het beste bij dit boek passen zijn eenzaamheid, liefde en seksualiteit.

Leidmotieven/herhalingen

In het boek komen niet echt leidmotieven voor, het enige wat ik zou kunnen bedenken is kanker en de angst daarvoor.

Thema

Het thema wat het beste bij dit boek past is liefde. Het hele boek draait om de liefde van de ik-persoon voor Olga. Daarnaast de liefde van Olga voor de ik-persoon en de liefde van Olga voor de mannen welke ze na de scheiding met de ik-persoon nog heeft. 

Idee

Ik denk dat een boodschap van het boek is dat je moet genieten van het leven, dat wanneer je een relatie hebt met iemand hier optimaal van moet genieten maar dat wanneer het over gaat je het los moet laten. De ik-persoon in het boek doet dit juist helemaal niet en leeft een eenzaam en onzeker bestaan. Ook dat eenzame moet je zien te vermijden, zorg ervoor dat er meer mensen in je leven zijn dan één persoon waar je afhankelijk van wordt.

Schrijver

Jan Hendrik Wolkers, het derde kind uit een gereformeerd gezin van elf kinderen. Door de jaren van zijn jeugd heen heeft hij vele baantjes gehad zo was hij dierenverzorger, tuinman en schilderde hij. In de tweede wereldoorlog in 1943 dook hij onder en ging hij studeren aan de schilderacademie. En tien jaar later studeerde hij beeldhouwkunst. In 1957 is hij begonnen met schrijven. Jan heeft in totaal dertien romans geschreven waaronder de bestsellers ‘Kort Amerikaans’ en ‘Terug naar Oegstgeest’ waarvan vijf boeken werden verfilmd. Daarnaast schreef hij nog vele dagboeken, essays, gedichten en columns. Wolkers heeft enkele literaire prijzen gewonnen welke hij echter niet in ontvangst heeft willen nemen, de enige prijs die hij heeft aangenomen is de Busken Huetprijs. Wolkers is drie keer getrouwd geweest en had drie kinderen. Sinds 1980 woonde hij op Texel in 2007 is hij in zijn slaap gestorven op 81 jarige leeftijd. Wat ik opvallend vind nu ik dit uit gezocht heb is dat Jan zelf ook beeldhouwer en schilder was net als de ik-persoon in het boek. In de boeken komen vele dieren voor wat ik kan koppelen aan de dierenverzorger welke hij is geweest.

Jan Hendrik Wolkers, het derde kind uit een gereformeerd gezin van elf kinderen. Door de jaren van zijn jeugd heen heeft hij vele baantjes gehad zo was hij dierenverzorger, tuinman en schilderde hij. In de tweede wereldoorlog in 1943 dook hij onder en ging hij studeren aan de schilderacademie. En tien jaar later studeerde hij beeldhouwkunst. In 1957 is hij begonnen met schrijven. Jan heeft in totaal dertien romans geschreven waaronder de bestsellers ‘Kort Amerikaans’ en ‘Terug naar Oegstgeest’ waarvan vijf boeken werden verfilmd. Daarnaast schreef hij nog vele dagboeken, essays, gedichten en columns. Wolkers heeft enkele literaire prijzen gewonnen welke hij echter niet in ontvangst heeft willen nemen, de enige prijs die hij heeft aangenomen is de Busken Huetprijs. Wolkers is drie keer getrouwd geweest en had drie kinderen. Sinds 1980 woonde hij op Texel in 2007 is hij in zijn slaap gestorven op 81 jarige leeftijd. Wat ik opvallend vind nu ik dit uit gezocht heb is dat Jan zelf ook beeldhouwer en schilder was net als de ik-persoon in het boek. In de boeken komen vele dieren voor wat ik kan koppelen aan de dierenverzorger welke hij is geweest.