Bella Italia door Suzanne Vermeer

Suzanne Vermeer

Achter Suzanne Vermeer, zit een verhaal wat ik van te voren nooit verwacht had. Toen ik even op internet zocht naar informatie over Suzanne Vermeer, kwam ik er achter dat ze niet was wie ik dacht dat ze was. Nou ja, ze is niet helemaal juist, hij eigenlijk.

Suzanne Vermeer was de schrijversnaam van Paul Goeken, hij werd 4 oktober 1962 geboren in Nijmegen. Hij had in Loosdrecht een zwem- en duikschool, tot hij in 1999 naar Gran Canaria verhuisden met zijn gezin. Ook daar begon hij een duikschool, en heeft hij enige tijd een souvenirwinkeltje gehad met zijn vrouw.

In 2002 begon hij met het schrijven van thrillers. Na 4 thrillers uitgebracht te hebben onder zijn eigen naam, stapte hij over naar A.W. Bruna Uitgevers. In overleg met Bruna besloten ze zijn nieuwe thriller All Inclusive uit te brengen onder de schrijversnaam Suzanne Vermeer. Het werd een groot succes en hij bleef onder de naam schrijversnaam thrillers schrijven. Een kenmerk van de boeken van

Vermeer is dat ze allemaal als thema vakantie hebben. 

21 juni 2011 overleed hij op 48-jarige leeftijd op Gran Canaria aan kanker. Een week na zijn overleiden maakten de uitgeverij bekent, dat Suzanne Vermeer de schrijversnaam van Paul Goeken was.

Een andere anonieme schrijver zet het schrijven onder de schrijversnaam Suzanne Vermeer. 

Als Paul Goeken

2002 - Hammerhead

2003 - Dodelijke stijging

2004 - Camouflage

2005 - De Orde

2007 - Spaanse Furie

2008 - De oversteek

Als Suzanne Vermeer

2006 - All-inclusive

2007 - De Vlucht

2008 - Zomertijd

2009 - Cruise

2009 - Vakantiegeld

2010 - Après-ski

2011 - De Suite

2011 - Zwarte Piste

2011 - Bella Italia

2012 - Noorderlicht

Door de ogen van Niels..

Wat een leuke vakantie had moeten zijn,

eindigde in trauma’s en pijn.

Die mooie avond raakte in de ban,

van een man met een duister plan.

Iemand met een zieke geest,

is daar die avond in de bosjes geweest.

Ik keek de dood in de ogen,

op dat moment heb ik zoveel overwogen.

Hij heeft je dood achtergelaten,

ik kon je niet verlaten.

Ik bleef stil zitten tot ik iemand hoorde roepen,

het was m’n pa die me kwam zoeken.

Dit is een herinnering die ik nooit meer vergeet,

ik hoop dat je dat weet.

Het Gardameer zal voor mij  nooit meer

het zelfde zijn,

nu is het een vakantieplek van pijn.