Ik heb de klassieker “Het Achterhuis dagboekbrieven” gelezen geschreven door Anne Frank, en voor het eerst gedrukt in 1947. Het is een psychologisch boek geschreven tijdens de tweede wereld oorlog.

3 voorbeelden van ouderwetswoordgebruik:

Benenwagen, “voor ons is de benenwagen goed genoeg”

Een lid verroeren, “Moeder en Margot waren niet in staat een lid te verroeren”

Ook gebruikt ze hert woord vehikel waarmee ik geen voorbeeld kan vinden

Ik denk persoonlijk dat dit boek een klassieker is geworden omdat heel veel mensen geïnteresseerd zijn in de tweede wereld oorlog, en dit boek is dan geschreven uit een heel ander perspectief dat de meeste boeken uit de tweede wereldoorlog. Dit is een gewoon, normaal, Joods meisje, dat doodsbang is en ondergedoken, en de meeste boeken zijn toch meer groots en in grotere lijnen geschreven. Niet over éen specifiek persoon, zoals Anne.

Ook heb je echt het gevoel dat je Kitty bent, dat jouw beste vriendin ondergedoken zit, elke dag weer het gevoel heeft dat het haar laatste is, dat het jouw beste vriendin is die dit heeft geschreven en dat vind ik gewoon heel ontroerend.

Ook kun je je heel goed inleven in het boek. Zo heb ik nu dezelfde leeftijd als Anne toen ze met het dagboek begon, dus kun je je extra goed inleven. Ook in haar familieruzies en puberproblemen en kleine dingen, het is gewoon zo realistisch. Ook al zou ik me niet kunnen voorstellen dat ik niks meer kan, geen vrijheid meer zou hebben en dat soort dingen. Voor ons is dit allemaal zo vanzelfsprekend maar voor haar niet, ze kan niks meer, niet meer met de tram, niet meer fietsen want haar fiets is afgepakt, alleen nog maar lopen of zoals zij dat zo mooi zegt met de “benenwagen”, en dat allemaal alleen omdat je Joods bent en een of andere man heeft gezegd dat Joden minder zijn dan de rest van de mensen. En zij moet hier allemaal doorheen. En hierom denk ik dus dat het een klassieker is geworden doordat mensen het toch wel interessant vinden, en persoonlijk vind ik ook wel dat je het boek gelezen moet hebben!