Beschrijving van het verhaal

Personen:

Oscar is een jongetje van 10 jaar die in het ziekenhuis leeft omdat hij leukemie heeft. Hij weet dat hij niet meer lang te leven heeft, maar dankzij Mamie-Rose haalt hij het beste uit zijn dagen en beleeft hij zijn hele leven, omdat hij speelt dat hij elke dag 10 jaar ouder wordt. Hij vertelt niet wanneer hij pijn heeft of moe is, dus schrijft hij op aanraden van Mamie-Rose brieven aan God waarin hij dit wel vertelt.

Mamie-Rose komt vaak bij Oscar op bezoek en praat veel met hem. Het is een lieve vrouw, maar heeft ook een pittig karakter door haar verleden als bokser. Ze gelooft in God en laat Oscar brieven schrijven aan God om zijn gevoelens op te schrijven.

De ouders van Oscar vinden het verschrikkelijk dat hun zoontje kanker heeft. Ze kunnen er erg moeilijk mee omgaan en willen hem niet vertellen dat hij dood zal gaan.

Peggy Blue en de andere ziekenhuisvriendjes in het verhaal spelen slechts een bijrol.

Opbouw verhaal:

Het verhaal speelt zich af in de moderne tijd en neemt precies twaalf dagen in beslag, want Oscar schrijft twaalf brieven, elke dag één. Dit is grappig, want volgens het spel van Mamie-Rose leeft Oscar een heel leven, van geboorte tot 110 jaar oud. Toch wordt dit maar in zo’n korte tijd vertelt, omdat het uiteindelijk maar 12 dagen zijn. Dit maakt het boek erg verrassend en afwisselend. De brieven worden allemaal vanuit het ziekenhuis geschreven, dus daar speelt het verhaal zich af. Het taalgebruik is simpel, want het moet natuurlijk de taal van een 10-jarig jongetje voorstellen.

Samenvatting verhaal:

Het verhaal wordt verteld door de tienjarige Oscar, hij ligt in het ziekenhuis omdat hij leukemie heeft. De hoop was gevestigd op een beenmergtransplantatie. Als deze operatie mislukt, ontfermt een dame rose, een dame die naar het ziekenhuis komt om zieke kinderen te steunen, zich over hem. Oscar noemt haar Mamie-Rose en hij vindt bij haar meer steun dan bij zijn ouders, zijn ouders weten met hun verdriet geen raad en zijn druk met hun werk. Mamie-Rose raadt Oscar aan brieven naar God te schrijven, met hierin zijn gedachten, om te zorgen dat hij zich minder eenzaam gaat voelen. Oscar gelooft eerst niet in God, maar vertelt God later toch over zijn problemen, avonturen en (wijze) gedachten. Zijn avonturen beleeft hij met zijn leeftijdsgenootjes uit het ziekenhuis: Peggy Blue, het meisje op wie Oscar verliefd is, Pop Corn, Einstein, Bacon en Sandrine. Oscar schrijft zijn laatste twaalf dagen twaalf brieven naar God. Mamie-Rose speelt met hem een spel waardoor voor Oscar elke dag 10 jaar zijn. Hierdoor beschrijft elke brief 10 jaar uit zijn leven, van puberteit tot midlifecrisis tot ouderdom. Oscar sterft terwijl hij alleen is, als zijn ouders en Mamie-Rose eventjes weg zijn.

Interpretatie

Thema’s in het boek zijn ten eerste ziekte en dood. Het hele boek draait om Oscars ziekte en die van zijn vriendjes. Mamie-Rose leert Oscar veel over de dood. Ten tweede is God een centraal thema in het boek. Oscar schrijft elke dag brieven naar God en leert daardoor te geloven in Hem. Mamie-Rose leert hem daarnaast ook veel over God en beantwoord de vragen van Oscar. Ze neemt hem ook een keer mee naar de kapel. Een derde thema is het leven. Oscar heeft veel levensvragen die hij aan God en aan Mamie-Rose stelt. Van God krijgt hij geen duidelijk antwoord en Mamie-Rose weet ook niet alles, maar ze leren veel van elkaar door met elkaar in gesprek te gaan.

De titel “Oscar et la dame en rose” slaat op de twee hoofdpersonen in het boek, Oscar en Mamie-Rose.

De bedoeling van de schrijver is denk ik ten eerste om te amuseren, maar ook om kennis te laten maken met het christendom. Dit boek is namelijk een deel van een trilogie, waar “Monsieur Ibrahim et les fleurs du Coran” en “Milarepa” ook bij horen. Deze boeken gaan over verschillende godsdienst en het doel van de schrijver is waarschijnlijk om de lezer bekender te maken met de gebruiken van de godsdienst en een kijkje te laten nemen in de waardes van de godsdienst. Daarnaast biedt het misschien ook herkenning voor sommige mensen, die kampen met ziekte of dood.

Het verhaal is duidelijk een briefroman. Alles wat er tijdens het verhaal gebeurt, wordt verteld in de brieven die Oscar aan God schrijft tijdens zijn ziekte. Door deze manier van schrijven leer je de hoofdpersoon goed kennen omdat hij alles op schrijft wat in zijn hoofd omgaat.

Beoordeling van het verhaal

Het meest opvallende passage vind ik wanneer Oscar in de dertig is. Hier zegt hij kennis te maken met verantwoordelijkheid en zorgen, voornamelijk omdat hij zich zorgen maakt over Peggy die wordt geopereerd die dag. Wat ik hier zo bijzonder aan vond is dat Oscar eigenlijk een heel leven vol met zorgen heeft door zijn ziekte en omdat hij weet dat hij niet lang meer te leven heeft, maar toch leert hij op dat moment pas zorgen kennen. Ik vond dit heel typisch.

Ik vond het een heel bijzonder en ontroerend boek. Een klein jongetje dat zoveel wijsheid bezit en alles uit zijn laatste dagen haalt vind ik inspirerend. Het boek is daarnaast erg goed geschreven en ik vind briefromans altijd erg fijn om te lezen. Het was ook erg begrijpelijk en duidelijk geschreven omdat het in de taal was geschreven van een 10-jarig jongetje.