Intussen is PJ teruggekeerd uit Amsterdam, waar ze studeerde en omging met de schrijver Arthur Metz. Ze heeft hem verlaten omdat hij haar steeds vaker sloeg en wil in Lomark blijven. Ze trekt nu geregeld op met Joe en Fransje.

PJ neemt het voorstel van Joe aan om mee te rijden naar een volgende wedstrijd van Fransje in Rostock. Gesterkt door haar aanwezigheid wordt Fransje eerste. Na afloop vieren ze de overwinning met flink wat alcohol. Als Frans die nacht wakker wordt in een hotel, ziet hij dat het bed van Joe naast zich onbeslapen is. Hij begrijpt dat Joe in de kamer van PJ ligt en is woedend. Gek van jaloezie zou hij hen allebei willen doden. Maar hij laat de volgende dag niets merken en accepteert hun verkering.

Joe is bezig met een nieuw huzarenstukje: hij wil met een shovel aan de race Paris-Dakar deelnemen. In dezelfde loods als waar hij zijn vliegtuig bouwde, werkt hij wekenlang aan het ombouwen van een shovel. Hij vindt enkele sponsors die hem ondersteunen.

Als Fransje, PJ en Joe voor een toernooi in Halle zijn, horen ze dat Engel plotseling is overleden. Ze rijden direct naar huis. Engel is gestorven doordat er een hond van een flat op zijn hoofd viel.

Fransje luistert na de begrafenis naar de radio en hoort toevallig een interview met Arthur Metz over diens pas verschenen autobiografische roman Om een vrouw . Fransje vermoedt dat het om PJ gaat en bestelt de roman. Hij leest over Tessel, die in Zuid-Afrika te dik was en, eenmaal in Nederland aangekomen, een nieuw leven wil beginnen, boulimisch en nymfomaan wordt. Tijdens haar relatie met Metz heeft ze wel negen andere mannen. Fransje begrijpt dat de schrijver met de roman wraak wil nemen op het meisje van zijn dromen en snapt nu waarom Metz in een interview opmerkte dat hij de roman eerst 'De hoer van de eeuw' wilde noemen. Fransje is gedesillusioneerd, laat het boek aan Joe zien, maar die weigert het te lezen nadat hij een blik op de achterflap heeft geworpen.

Met Joe en PJ doet Fransje mee aan een groot toernooi in Poznan. In de vierde ronde komt hij uit tegen Islam Mansur, de wereldkampioen. Deze is zo sterk dat hij Fransjes arm breekt. De arm moet in het gips en Fransje is nu helemaal aangewezen op Joe en PJ. Als tijdens het vertrek bij de balie de paspoorten worden opgehaald en Joe even weg is, kijkt PJ stiekem naar de echte naam van Joe en haalt Fransje over er ook naar te kijken. Fransje begrijpt nu waarom Joe zijn echte naam (Achiel Stephaan Ratzinger) jaren geleden heeft afgezworen: die is te onbenullig voor zo'n bijzondere jongen als hij.

Terug in Lomark gaat Joe verder met de bouw van zijn shovel. PJ komt regelmatig bij Fransje langs om hem te helpen. Op een keer merkt ze dat Fransje opgewonden raakt van haar nabijheid; ze opent zijn gulp en trekt hem zachtjes af. Ze mag van Fransje ook zijn dagboeken lezen en komt er zo achter dat Fransje verliefd op haar is geweest. Dat windt haar zo op dat het niet lang duurt totdat ze in Fransjes bed belandt. Het vrijen is voor allebei een sensatie.

Joe vertrekt voor de grote autorally. RTL-5 verzorgt dagelijks een uitzending die speciaal aan hem is gewijd. Tijdens de laatste etappe naar Sharm-el-Sjeik (in Egypte) verdwijnt hij echter spoorloos. Als Fransje ervan hoort, begrijpt hij dat Joe doelbewust het parcours heeft verlaten om Papa Afrika op te zoeken. Joe laat de shovel als geschenk voor zijn stiefvader achter en keert pas weken later in Lomark terug.

EN TOEN (p. 309-316)
Het is vele jaren later. Christof heeft PJ een keer gevraagd mee te gaan naar een studentenfeest, waarna ze een relatie krijgen. PJ zoekt meer vastigheid in haar leven, raakt zwanger en besluit met Christof te trouwen. Joe heeft intussen uit wrok en opgekropt haatgevoel het dorp verlaten en niemand verneemt meer iets van hem. Totdat de huwelijksgasten in de kerk opschrikken door het geluid van een laag overvliegend vliegtuigje, dat een grote sleep achter zich voert met de tekst: 'Hoer van de eeuw' (p. 314). Fransje barst in lachen uit en bedenkt dat Joe dus toch het boek van Metz heeft gelezen.

Twee weken later baart PJ een zoon. Fransje vraagt zich af wie de vader is. Ondanks dat ze met Christof is getrouwd, gaat PJ nog geregeld met Fransje naar bed - hij kan immers fantastisch vrijen.

En zo gaat het leven in Lomark zijn oude gangetje. Ondanks allerlei protesten is de E 981 inmiddels aangelegd, met geluidswallen en zonder op- en afrit naar Lomark. 'Maar daarachter zijn wij niet gestorven. (...) Wij zijn hier nog' (p. 316). 

Tekstanalyse
Ruimte
De verteltijd is ongveer 8 uur, en het zijn 269 bladzijdes. De vertelde tijd, de periode die beschreven wordt, is ongeveer 10 jaar. Het verhaal speelt zich af in het einde van de twintigste eeuw, dit kun je herkennen aan bijvoorbeeld de gulden, dus het verhaal speelt zich af voor de 21ste eeuw. Ook lees je over Nelson Mandela die president wordt, dit gebeurde rond 1994. Ook lees je over de klok in Poznan, daar stond op: 5-5 19:45. Dit is een verwijzing naar de bevrijdingsdag, 5 mei 1945. Vanaf het moment dat Fransje dit ziet begint het verraad aan Joe.

Het verhaal speelt zich af in Lomark, een onbestaand dorpje. Lomark is een saai dorp, er gebeurt niks, alles blijft hetzelfde. Tot Joe komt, dan verandert alles. Maar als hij plus minus 10 jaar later weer vertrekt, is alles weer bij het oude, het dorp Lomark krijgt zelfs geen afslag van de snelweg die ondertussen aangelegd wordt, de E981.

Verhaalfiguren
In het boek zijn er 2 hoofdpersonen, Fransje en Joe. Het verhaal wordt verteld door Fransje Hermans, een gehandicapte jongen die in een rolstoel zit. Fransje is een roundcharacter, omdat je Fransje zijn gedachten kan lezen en je leest alles vanuit zijn ogen, dus je leert hem goed kennen. Maar ondanks dat Fransje een roundcharacter is, maakt hij geen ontwikkeling door, hij blijft hetzelfde.

Integenstelling tot Joe Speedboot, een jongen die je kan omschrijven als beweging. Joe is erg op zoek naar zichzelf, dus hij besloot zijn naam, Ratzinger, te veranderen in Joe Speedboot. De titel verwijst naar Joe, dus je zou denken dat hij de hoofdpersoon is. Maar omdat je Joe leert kennen via Fransje, is Joe een flatcharacter.

Een vriend van Joe is Christof Maandag, de zoon van de belangerijkste man van het dorp. Doordat Joe het huis van Christof binnen komt gedenderd, is Christof de eerste die Joe ontmoet. Christof wordt een goede vriend van Joe en is ook vaak bij de familie van Joe. Je kunt je afvragen of hij wel een goede vriend van Joe is, omdat hij later met PJ ervandoor gaat, terwijl zij een relatie met Joe heeft.

Deze PJ, Picolien Jane Eilander, is een meisje die in Zuid-Afrika geboren is, maar later naar Lomark is verhuisd. Doordat PJ vroeger dik was, heeft zij weinig zelfvertrouwen en zoekt naar aandacht van mannen in de vorm van vreemdgaan. Terwijl zij in Amsterdam aan het studeren is, ontmoet zij een schrijver, Arthur. Ze heeft een relatie met hem, maar ondertussen gaat ze heel veel vreemd. Ze weet alleen niet dat Arthur dit doorhad en het gebruikte als inspiratie voor zijn boek, dat hij eerst ‘De Hoer van de eeuw’ wou noemen. PJ leert het vreemgaan helaas niet af in Amsterdam, want als ze terug komt naar Lomark krijgt ze eerst een relatie met Joe, maar ook een verhouding met Fransje. Later trouwt ze met Christof, maar de verhouding met Fransje blijft.

Een andere vriend van Joe is Engel Eleveld. Dit is een knappe jongen en een grote vriend van maatpakken. Hij kan het goed met Fransje vinden, dus hij wordt Fransje zijn pismaatje. Vandaar zijn bijnaam, gezegende pismaat. Als Engel naar Parijs vertrekt om een kunstenaar te worden overlijdt hij door een hond die op zijn hoofd valt vanaf een balkon.

Net zoals Engel de enigste was die Fransje mocht helpen met plassen, was zijn moeder de enigste die hem mocht helpen met poepen. Fransje heeft veel medelijden met haar.

Met zijn vader heeft Fransje geen medelijden, vooral niet als hij ontdenkt dat zijn vader hem de hele tijd heeft bedrogen door hem wijs te maken dat zijn zelfgeperste briketten goed verkopen, maar stiekem slaat hij ze op in de loods waar hij werkt. Als Fransje dit ontdekt, besluit hij zijn leven om te gooien en wordt hij een armworstelaar.

Vertelwijze
De eerste twee hoofdstukken zijn geschreven in de tegenwoordige tijd en de rest van de hoofdstukken in de verleden tijd. Het verhaal is verteld vanuit Fransje in het ik-perspectief. Daardoor leer je Fransje goed kennen, door zijn gedachten en gevoelens. Maar toch zijn enkele regels geschreven in het perspectief van de alwetende verteller.

Motieven
- Vriendschap: er komt veel vriendschap voor in het verhaal, van vrienden tot verraad. Bijvoorbeeld de verbroken vriendschap tussen Joe en Fransje, maar ook het verraad van Fransje aan Joe, door in zijn paspoort naar zijn echte naam te kijken die Joe geheim wou houden. 
- Liefde en verraad: dit motief slaat vooral op PJ, waarmee iedereen bevriend wil zijn, althans, de jongens, en wie iedereen verraad met haar vreemdgaan.
- Jaloezie en rivaliteit: dit slaat ook op PJ. Alle jongens willen PJ, ze zijn allemaal verliefd op haar, dus er is veel rivaliteit. Als PJ met Joe gaat, is Fransje natuurlijk stikjaloers op Joe.
- Messiasmotief: de messias is de verlosser. Als Joe het dorp binnen komt denderen, ziet Fransje hem meteen als de verlosser, de messias, die leven in de brouwerij brengt.
- Dood: Engel gaat dood, en ook de vader van Joe, dus de dood speelt wel een rol in het verhaal.
- Seks en overspel: slaat helemaal terug op PJ en haar mannen.
- Avontuur en burgerlijkheid: het avontuur slaat op Joe, met zijn bommen en de Dakar. De burgerlijkheid slaat op Fransje, die nergens heen kan door zijn handicap. De burgerlijkheid slaat ook op Lomark, met al zijn burgerlijkheid en de tijd die stil lijkt te staan.
- Boulimia: PJ heeft boulimia, ze is dik geboren en was een dik kind, maar toen ze naar Lomark verhuisde besloot ze dat ze dun wou zijn en viel af door over te geven.
- Escapisme: Joe bouwt alle bommen en vliegtuigen om te ontsnappen aan de werkelijkheid en Fransje schrijft erover en wilt graag met Joe bevriend zijn om te ontsnappen aan zijn saaie leventje.
- Beweging en stilstand: Lomark is een saai dorpje dat stil lijkt te staan in de tijd. Fransje is niet echt bepaald bewegelijk en zijn vriend Christoff is ook heel brugerlijk. Door alle nieuwkomers: PJ, Joe en Papa Afrika, komt er weer leven in de brouwerij.

Thema
Het thema is desillusie, een toekomstverwachting die niet uitkomt. Alle personen in het verhaal hebben op hun eigen manier wel te maken met desillusie. Joe wordt bijvoorbeeld door Fransje en de anderen gezien als de verlosser, maar natuurlijk is Joe ook maar een mens en kan hij deze verwachting niet waarmaken. Joe heeft veel illusies als hij het dorp binnenkomt, maar hij verlaat toch gedesillusioneerd het dorp. Hij wou als kind bommen maken, deze mislukken, als hij ouder wordt gaat hij meedoen aan de Parijs-Dakar, ook deze maakt hij niet af. Ook wilt hij graag een relatie met PJ, maar ook dit verpest hij. Maar het belangerijkste wat hem niet is gelukt is om zijn echte naam geheim te houden, want Fransje en PJ komen achter zijn echte naam.

Fransje heeft veel verwachtingen van zijchzelf, tot hij wordt overreden door een cyclomaaier. Maar hij heeft meer verwachtingen van Joe die Joe niet waar kon maken. Joe brengt hem op het idee om te gaan armworstellen, maar dit wordt een fiasco doordat hij zijn arm breekt. Maar het belangrijkste wat niet uitkomt is toch wel PJ, hij hoopt op een relatie met haar, die krijgt hij uiteindelijk ook, maar niet op de manier die hij hoopte. PJ gaat veel relaties aan, met Joe, Arthur, Christoff en Fransje, maar ze doet dit niet voor liefde, ze wilt een goed beeld van zichzelf, ze wilt telkens weer opnieuw de bevestiging dat ze slank is, omdat ze als kind dik was en door boulimia is afgevallen. Engel droomt ervan om een kunstenaar te worden, dus hij gaat naar Parijs. Maar helaas krijgt hij een hond op zijn hoofd en overlijdt hij jong. De moeder van Joe (Regina) verliest haar man bij een auto ongeluk, en als ze dan uiteindelijk weer een liefde heeft gevonden vertrekt deze man, Papa Afrika, ook. De schrijver van Pj, Arthur Metz, denkt dat PJ een geweldige vrouw is als hij haar ontmoet. Maar als ze een relatie hebben komt hij er steeds meer achter dat ze niet zo geweldig is. Hij schrijft een boek over een meisje, die sprekend op PJ lijkt. Hij wou het boek “de hoer van de eeuw” noemen.

Lomark hoopt op een afrit van de snelweg die langs het dorpje wordt gebouwd, maar deze krijgen ze niet waardoor Lomark geïsoleerd raakt. Als Joe Lomark verlaat blijven alle saaie, gewone burgers over.

Titelverklaring
Fransje verteld het hele boek lang over Joe, dat hij zo geweldig is enz. Fransje is de round character, maar toch is Joe naar mijn mening de hoofdpersoon, ondanks dat je zijn gevoelens en gedachten niet kent.

Schrijfstijl
De schrijver gebruikt verschillende manieren om spanning te creëren.  Hij geeft een informatievoorsprong, hij maakt het verhaal spannender door alle bommen, vliegtuigen en seks, maar hij stelt ook het verhaal uit op spannende momenten als je graag wilt weten hoe het afloopt. De schrijver houdt erg van hak op de tak, dit leest niet zo prettig. Maar gelukkig schrijft hij wel makkelijk, bijna in spreektaal. Hij gebruikt veel grove woorden en veel sarcasme bij Fransje. Er worden ook veel metaforen gebruikt, vooral Fransje gebruikt veel als-vergelijkingen als hij de wereld om hem heen beschrijft en dit doet hij ook met veel beeldspraak.  De dialogen tussen de personen zijn kort en bondig.

De schrijver verwijst vaak naar de Bijbel. Hij heeft het over Joe als de verlosser en over Bethlehem asfalt. Maar ook kun je uit het verhaal het verhaal van Adam en Eva halen. Zij mochten geen appel eten van God, maar de slang dwong hun het toch te doen. PJ verleidt Fransje als de slang die Eva verleidt van de appel te eten, en de appel is hier de naam van Joe. PJ verleidt Fransje om in het paspoort van Joe te kijken naar zijn echte naam.

Motto
Er wordt gezegd, dat de samoerai

een tweevoudige Weg heeft,

van het penseel en het zwaard.

- Miyamoto Musashi

Plaats in de literatuurgeschiedenis
De eerste druk van het boek is uit 2005. En het boek dat ik heb gelezen is gedrukt in 2009. Tommy Wieringa is een veelgeprezen schrijver die veel van zijn verhalen op waarheid baseert. Zo komt hij zelf van de Nederlandse Antillen, dit kun je herleiden tot PJ. Ook heeft hij zelf ook lang een dagboek bijgehouden over alles wat hij zag en meemaakte. Wieringa begon op zijn 33ste met het schrijven van Joe Speedboot, zelf zegt hij hierover: “Het keerpunt kwam op mijn 33ste. Na een bootreis naar New York had ik plotseling genoeg van de weemoed en melancholie die me al die jaren in hun greep hadden gehouden. Met het bewuste besluit om van Nederland mijn thuis te maken, verdween de onrust en kwam er ruimte in mijn hoofd voor grote vertellingen. Niet lang daarna ben ik met het schrijven van Joe Speedboot begonnen.”Ook zegt Wieringa: “Ik bezit genoeg verbeelding om de omtrek van een verhaal te maken. Maar voor de invulling ervan heb ik de werkelijkheid nodig. ‘Praktisch autobiografisch’, noem ik dat. Namen, situaties, voorwerpen die zich in mijn blikveld bevinden: ze kunnen allemaal een plek krijgen in mijn volgende roman. Dat patchwork van feiten en fictie maakt het voor mij interessant. Het verleden is een van mijn bronnen.”

Er is een schrijfstijl/stroming die erg past bij de boeken van Tommy Wieringa, het vitalisme. Kenmerken van het vitalisme zijn het leven en de intuïtie, zelfbewustzijn en activiteit die daarmee in verband staat. Dat is terug te zien in Joe Speedboot je ziet zijn leven en hoe het zich ontwikkeld en alles wat hem overkomt door de ogen van Fransje.

Eigen mening over het boek
Het boek is de eerste keer saai, maar als je bepaalde stukjes opnieuw leest dan snap je het wel. Je moet echt wennen aan de schrijfstijl van Tommy Wieringa. Hij gebruikt veel echt gebeurde gebeurtenissen, als je het leest denk je echt, wat moet ik me hier bij voorstellen, maar als je dan hoort wat er achter zit, zoals bij de hond op het hoofd van Engel, dan denk je toch wel, dat is wel leuk in het verhaal verteld. Toen ik het boek aan het lezen was vond ik het maar saai. Maar toen we in de les het gingen bespreken ging ik het verhaal toch wel meer waarderen. Je ontleedt dan een soort het verhaal, waardoor je het beter gaat snappen en het toch minder saai wordt. Ook als je een beetje door had gelezen en weer in het verhaal zat merkte ik dat ik het liefst het boek in één keer uit wou lezen. Dit heeft de schrijver goed gedaan, hij heeft het toch wel, ondanks het saaie, pakkend geschreven. Ook heeft hij veel spanning gebruikt, dit maakt het verhaal toch wel op een bepaalde manier spannend, niet het soort spannend dat je niet meer kan slapen na het lezen van het boek, maar het soort spannend dat je alleen maar op het boek geconcentreerd bent en niks andere meer merkt, door hebt of hoort. Sommige stukjes, zoals het armworstelen, spreken mij dus echt totaal niet aan, en de dagboeken van Fransje interesseren mij ook niet, ook al horen deze 2 delen bij het verhaal.  Ook alle beschrijvingen van Fransje, zoals hij het zo overdreven beschrijft, die zijn veel te ver gezocht. Het lijdt je af van het totale verhaal en dat maakt het wat minder makkelijk leesbaar. Ik zou iemand alleen dit boek aan raden als ik weer dat die gene wel van een pittig boek houdt. Het verhaal is niet moeilijk, maar de manier waarop het geschreven wel. Daarom is het alleen maar aan te raden aan mensen die daar wel van houden.

Mijn eindmening is dat het een origineel, maar wel een moeilijk te lezen boek is. Het taalgebruik is soms wat vergezocht en afleidend, maar de gebeurtenissen in het boek maken veel goed. De gebeurtenissen zijn echt gebeurd, maar toch zijn het opmerkelijke gebeurtenissen, zoals de hond die op het hoofd van Engel valt waardoor deze meteen overlijdt. Dit maakt het boek origineel.

Mijn eindmening is dat het een origineel, maar wel een moeilijk te lezen boek is. Het taalgebruik is soms wat vergezocht en afleidend, maar de gebeurtenissen in het boek maken veel goed. De gebeurtenissen zijn echt gebeurd, maar toch zijn het opmerkelijke gebeurtenissen, zoals de hond die op het hoofd van Engel valt waardoor deze meteen overlijdt. Dit maakt het boek origineel.