9: kennismaking fictieve broer, hoofdpersoon (enig kind, slaapt slecht, eenzaam)

10: vondst knuffelhondje,  fictieve broer komt in zijn leven

11: hoofdpersoon: mager, ziekelijk, bleek. Kennismaking ouders: sportief. Flashforward: ‘en mij te beliegen’. Andere achternaam, ander geloof.

12: achternaam eerst Grinberg, toen Grimbert. Hoofdpersoon heeft raadsels, wil ze niet weten uit liefde voor zijn ouders.

13: fictieve broer is een voorbeeld, in tegenstelling tot hoofdpersoon, die Vader teleurstelt.

14: gat onder borstbeen. Ziekenhuis.

15: Ouders runnen een groothandel in sportzaken aan rue du Bourg-l’Abbe. Hoofdpersoon helpt/kijkt toe.

16: knuffelhondje noemt hij Sim. Ruzie met zijn ‘broer’. Broer is veranderd, een tiran, spottend.

18/19:gezondheid verslechtert, interesse in lichamen, kleding.

20/21: Louise: vriend van familie. Over de zestig, rookt en drinkt veel. Praatpaal van hoofdpersoon.

22/23: Louise: woont bij haar moeder. Vertelt ook over haarzelf. Hoofdpersoon en zij hebben veel gemeen, ze hebben beide veel lichamelijke gebreken.

27: Voorstelling ontmoeting ouders: in het stadion. Stadion (sportcomplex): L’Alsacienne, ligt aan de Marne.

28: Vader (Maxime) is goed in worstelen en ringen. Vader heet Joseph, uit Roemenië, arm. Koopt een cabrio. Is womanizer.

29/30: Moeder (Tania) is goed in lopen, is model en tekenares. Woont aan rue Berthe. Moeder heet Martha, is naaister en komt uit Litouwen. Vader is weggelopen. Was violist.

31/32: Maxime en Tania merken elkaar op. Voor Maxime geldt: snelle veroveringen zijn altijd kortdurend. Hij maakt geen haast met Tania, de vrouw zonder beperkingen. Hij wordt verliefd.

33/34: gaan samenwonen. Maxime wil geen kind. Oorlog is dichtbij.

35/36: vluchten met de komst van de oorlog naar Saint-Gaultier, waar het veilig en rustig is. Nergens gebrek aan.

37/38: Schrijver stelt voorafgaand verhaal tussen neus en lippen door als niet juist. Geboorte hoofdpersoon was moeizaam.  

41/42: Hoofdpersoon is goed in leren, verhalen bedenken. Maar heeft niets met sport.

43/44: Joseph: komt geregeld langs. Elke zondag eet de familie bij Georges en Esther.

Georges: praat weinig

Esther: praat veel. Rookt veel, heeft een modewinkel.

Marcel

Elise: leest veel, is socialist. hebben een winkel in beroepskleding.

Martha: houdt van lekker eten. 

Hoofdpersoon voelt een onzichtbare hindernis tussen zichzelf en familie. Geen vertrouwelijkheid. Met Louise wel.

Laatste zin van het hoofdstuk roept vragen op bij de lezer.

45: Louise vertelt wat. Wekt nieuwsgierigheid op bij de lezer.

46: hoofdpersoon heeft het over een gebeurtenis die een keerpunt betekent. Welke gebeurtenis weet de lezer niet. Misschien iets met wat Louise gaat vertellen?

47-49: hoofdpersoon is 15, krijgt op school een film te zien over de holocaust. Zijn buurman tijdens de film doet lacherig over de film. Reactie daarop is dat de hoofdpersoon hem slaat. Na dit incident besluit Louise het geheim te vertellen.

 50-52: hoofdpersoon vertelt Louise het voorval, huilt. Krijgt vervolgens een geheim te horen. Hij is joods. Dan vertelt Louise haar het hele verhaal.

53-54: Louise vertelt, hoofdpersoon vormt voor zichzelf een beeld erbij. Opeens verandert de familiestamboom: Robert is getrouwd met Tania, Maxime is getrouwd met Hannah. Hannah en Robert zijn zus en broer. Simon de zoon van Maxime en Hannah.

55-56: hoofdpersoon zegt niets tegen zijn ouders over wat hij gehoord heeft. Hij komt steeds terug bij Louise om vragen te stellen. Om het verhaal in zijn hoofd compleet te krijgen. Hij leert zo de doden beter te kennen. Hij mag Simon niet, Simon lijkt in zijn gedachten op zijn fictieve, lichamelijk perfecte broer.

57-58: hoofdpersoon heeft het zwaar met de nieuwe informatie. Hij denkt dat zijn vader teleurgesteld is in hem, omdat hij lichamelijk minder heeft dan Simon.

61-62: het nieuwe verhaal vult het oude op. Vanaf hier begint het verhaal wat de hoofdpersoon in zijn hoofd heeft gemaakt van wat Louise hem heeft verteld.

Maxime trouwt met Hannah voor de synagoge, al is Maxime vrij ongelovig. Hij trouwt met Hannah om een einde te maken aan zijn vrijgezellenleven, de financiële situatie van de ouders van Hannah en haar aantrekkelijkheid zelf.

63-65: Maxime wordt afgeleid bij het zien van Tania op zijn trouwdag. Hij is verward. Later herpakt hij zichzelf, maar heeft het er moeilijk mee.

66-68: Tania verdwijnt weer wat uit Maxime’s gedachten, en het leven vervolgt zich. Simon wordt geboren. Wonen op avenue Gambetta. Oorlog is in aantocht. Maxime gelooft er niet in en Simon wordt erbuiten gehouden.

69-71: Frankrijk wordt binnengevallen door de Duitsers. Dingen veranderen. Mensen worden opgeroepen. Maxime is er gerust op. Maar uiteindelijk krijgt zijn pessimistische vader, Joseph, gelijk.

72-74: Maxime is koppig, luistert niet naar het nieuwe regime. Robert wordt opgeroepen. Tania verhuist daarop naar Parijs. Maxime krijgt haar vaker te zien en vat weer vlam. Hannah ziet het.

75-77: dragen van een ster wordt verplicht. Hierdoor ontstaan conflicten in de familie. Hierop besluit Maxime naar de andere kant van de demarcatielijn te gaan met zijn gezin. Georges, Esther willen ook mee.

78-80: Tania vindt het eigenlijk niet zo erg dat Robert weg is, en is blij met de familie waar ze nu bij is. Ze voelt zich aangetrokken tot Maxime. Ze verkoopt de winkel in Lyon, om vervolgens ook naar Indre te gaan met de rest van de familie.

81-82: De familie besluit te gaan. Eerst gaan de mannen, alles gaat goed. Eenmaal aangekomen geeft Maxime gymles, en gaat Georges vissen. Ze wonen in een huis van een Kolonel en zijn dochter. De dochter is in de vijftig, en de kolonel is in de zeventig.  

83-85: Hannah is ongelukkig, wil snel naar haar man toe. Ze wordt nog ongelukkiger als haar ouders worden opgepakt bij een grootschalige razzia.

86-88: nog harder geraakt wordt Hannah door een brief van Maxime waarin staat dat Tania zich al bij de mannen in vrij gebied heeft gevoegd. Hierdoor wordt ze helemaal gek, draait door en zegt iets wat het lot van haar en Simon bezegelt. Ze zegt het bewust.

89-92: wat zegt of doet ze dan? Ze zitten nog net in niet vrij gebied, ze worden bijna over de demarcatielijn heen vervoerd. Ze zijn in een café. Dan komen er Duitsers binnen. Als ze Hannah vragen om haar persoonsbewijs, laat ze het verkeerde zien. Over Simon zegt ze: ‘dit is mijn zoon’. De twee worden meegenomen. Louise en Esther gaan alsnog de demarcatielijn over.

93-94: Tania komt aan bij de Maxime en Georges. Liefde bloeit weer op. Tania geeft zich eraan over. Maxime begint ook te begeven onder de druk.

95-97: Louise en Esther komen ook aan. Ze vertellen het verhaal (blz. 89-92). Met een verschil: ze zeggen dat Hannah door onoplettendheid is opgepakt. De familie is in rouw. Vooral Maxime, die zich in zijn kamer opsluit voor de meeste tijd. Het leven herpakt zich weer een beetje.

98-99: Maxime’s verdriet verandert in onbegrip. Zijn vrouw heeft zijn kind door stomheid van hem afgenomen. Hij zwicht uiteindelijk toch voor de verleiding van Tania. ’s Nachts kruipt hij bij haar in bed, zonder seks. Na een aantal keren bij haar in bed gelegen te hebben, staat hij zichzelf toe seks met haar te hebben. Maar tijdens de seks denkt hij ook aan Hannah.

100: De hoofdpersoon vertelt: tot zover zijn reconstructie van het verhaal.

101-102: de reconstructie gaat verder: de liefde wordt in het huis afgekeurd. Al vinden de mannen in het huis de relatie onvermijdelijk. Tegelijkertijd komen geruchten binnen over de systematische uitroeiing van de Joden. Dit maakt het voor Maxime allemaal nog moeilijker. Na de oorlog krijgen ze te horen dat Robert is overleden en de ouders van Hannah gedeporteerd zijn.

103-105: De familie gaat terug naar Parijs. Maxime neemt afstand van Tania. Hij gelooft nog in het leven van Hannah en Simon. Later verdwijnt dit geloof en rouwt hij. Dan besluiten Maxime en Tania weer bij elkaar te komen. Tijd heelt de wonden. Maxime verandert zijn achternaam.

109-110: hoofdpersoon legt zich neer bij het feit dat zijn bestaan stoelt op de verdwijning van anderen. Begint zijn ouders te begrijpen. Hoofdpersoon herstelt van zijn lichamelijke gebreken en wordt volwassen. Tania krijgt een hersenbloeding en wordt gehandicapt. Maxime probeert, maar houdt er uiteindelijk mee op.

111-112: hoofdpersoon pakt het leven weer als vanouds op. Komt vervolgens een fotoalbum tegen met Hannah en Simon.

113-114: Joseph, de vader van Maxime, overlijdt. Hij wordt begraven op Père-Lachaise. Hoofdpersoon begrijpt waarom zijn vader gecremeerd wil worden: degenen die hem dierbaar waren hebben ook geen graf.

115-116: hoofdpersoon blijft zitten door een mondeling waar hij over Laval moet vertellen. Laval was de premier van Frankrijk tijdens de Tweede Wereldoorlog. Hierop komt hij op het volgende: hij gaat naar een documentatiedienst waar hij kan zien wat er met de slachtoffers van het nazisme is gebeurd. Hij komt zo te weten dat Hannah en Simon in Auschwitz de dag na hun aankomst vergast zijn. Hoofdpersoon gaat psychologie studeren.

117-118: Echo, het hondje van de familie, is overreden toen Maxime met hem aan het wandelen was. Hoofdpersoon geeft het kadaver af bij de dierenarts, en gaat daarna praten met zijn vader. Zij vader zegt dan: ‘het is mijn schuld.’ Waarop de hoofdpersoon antwoordt: ‘klopt, maar het is alleen hiervoor waar je verantwoordelijk bent.’ Zo legt hij bloot wat hij van ‘het geheim’ weet. Zo is zijn vader van een grote last verlost.

Epiloog:

121-124: hoofdpersoon en zijn dochter gaan naar een hondenbegraafplaats bij een kasteel. Het is het kasteel van de dochter en schoonzoon van Laval. Hier komt de hoofdpersoon tot het schrijven van dit boek. Nu komen we dus ook te weten dat de naam van de schrijver Philippe is, de voornaam van de schrijver. Ook komen we hier te weten hoe de vader van Philippe een einde heeft gemaakt aan zijn leven en dat van zijn vrouw: hij is samen met haar van het balkon afgesprongen.

125: Philippe geeft Simon zijn rustplaats door zijn foto te laten publiceren in een boek over Franse kinderen die gedeporteerd en gestorven zijn.