Het engelenhuis door Dirk Bracke

'Het Engelenghuis'

'Een confronterend, authentiek verhaal' staat er op de achterflap te lezen. 'De harde realiteit van het leven in de instelling', 'Een echte gevangenis als je het haar vraagt' Ik kreeg er al tranen van in mijn ogen. Ik had dit boek al een keer gelezen in de lagere school, dus je zou denken dat ik al wist wat er zou gebeuren, niet? Maar nee, dit meisje was natuurlijk alles al vergeten en begon spontaan te snotteren bij de achterflap. Mijn verwachtingen waren hoog. 

Bo is een mooi meisje dat dol is op andere mooie dingen. Jammer genoeg hebben haar ouders het geld niet om haar dure smaak te bekostigen. Je ziet haar als lezer doorheen het boek evolueren van een verlegen schoolmeisje dat ongelooflijk jaloers is op haar rijke buurmeisje naar een eigenwijze jonge vrouw die foute keuzes neemt naar een depressief wrak, gekweld door haar geweten.

Omdat Bo nog zo jong is, hebben de andere personages een grote invloed op haar. Degene met het mooiste verhaal, krijgt de meeste aandacht. Zo heb je Tony, de knappe pooier, die haar telkens ze twijfelt weer inpakt met zijn charmes. Steffie, die haar vooral nodig heeft als tussenpersoon naar een job. Zo hoopt de junk op geld voor drugs. En voor de liefde die Bo bij haar klanten nooit heeft gekregen is er de lesbische Yasmine.

Hoewel het verhaal zich grotendeels afspeelt rond Bo en hoe ze zich in nesten heeft gewerkt, worden er toch ook enkele hoofdstukken gewijd aan de verledens van Steffi en Yasmine, bekeken vanuit het standpunt van de meisjes zelf. Zo kom je te weten hoe zij in Beernem terecht zijn gekomen.

Het boek is volledig gescheven in de onvoltooid verleden tijd. Hoewel er veel heen en weer werd gesprongen in de tijd, stoort dat niet, het geeft zelfs een meerwaarde aan het verhaal. Daar lukt niet elke schrijver.

Zoals steeds is Bracke er in geslaagd om zo dicht bij de problemen en gedachten van tieners te komen dat het bijna echt werd. 'Het Engelenhuis' vond ik echter een van zijn mindere boeken. Mooi geschreven, dat wel, maar het deed niets met me en ook spanning was ver te zoeken. Misschien omdat ik het al eens had gelezen? Maar goed, zo'n grote naam als Dirk Bracke op de kaft zien staan schept toch een hoge verwachting, die deze keer jammer genoeg niet werden voldaan.