Zonder spijt door Pieter Aspe

Leesverslag 1

ASPE, P., Zonder Spijt, Manteau/Standaard Uitgeverij nv en Pieter Aspe Standaard Uitgeverij nv, Mechelsesteenweg 203, B-2018 Antwerpen, 2006

Ik heb dit boek gekozen om dat ik reeds bekent ben met de schrijver zijn werken.

Toen ik het boek las ging er van alles in me om, het bracht me nog in een vrolijke nog in een droevige stemming. Het zette me aan tot denken over hoe het allemaal zou aflopen, wie er achter de moorden zit enz. Toen ik het boek las deed het me niet direct denken aan situaties uit mijn eigen leven, eerder aan de situaties van anderen hun leven, aangezien dit boek voornamelijk over de gruweldaden van de bende van Nijvel gaat. Over het algemeen kon ik het boek goed volgen, het verhaal heeft een duidelijke structuur met af en toe een flash-forward of een flash-back maar ook die worden terug uitstekend mee in het verhaal verweven tot één geheel. Ik vond het verhaal en de meeste gebeurtenissen mooi in het verhaal ook de manier waarop de bende van Nijvel in dit boek verwerkt wordt omdat het langs de ene kant laat zien hoe aangrijpend deze gebeurtenissen wel niet zijn geweest en hoeveel levens ze hebben aangetast, dit spiegelt het boek uitstekend weer.

Een journalist bij de krant ‘Gazet’ wordt  vermoord. Alle sporen wijzen op een professionele huurmoordenaar. Van een collega verneemt Van In dat Lambrechts op het punt stond belangrijke details over de Bende van Nijvel aan het licht te brengen. Ook zijn vriend, André Broes wordt even later op professionele wijze vermoord. Het spoor brengt Van In en zijn collega versavel in contact met de weduwe van Olivier Demets, die vroeger het onderzoek leidde. De notities die hij tijdens het onderzoek had gemaakt, had niemand na zijn dood ooit teruggezien. Lambrechts had deze nu eindelijk gevonden. En daarvoor was hij nu, net als Demets destijds, vermoord. Als ook Frank, de vriend van Versavel en minnaar van Lambrechts wordt vermoord, en er zich een schietpartij voordoet op de parking van een winkelcentrum neemt de procureur de zaak ernstig. Van In, zijn vrouw Hannelore, die tevens onderzoeksrechter is en zijn collega Versavel, worden van het onderzoek gehaald. Acke, volgens de procureur de beste onderzoeker van het land, krijgt de leiding van het onderzoek. Van In geeft echter niet op. Hij ontdekt dat de moordenaar valse sporen heeft nagelaten, en dat Acke deze blindelings volgt. Wanneer uitkomt dat Acke gefaald heeft, krijgt Van In opnieuw leiding over het onderzoek. De priester die de begrafenis van Frank leidt zegt dat hij zijn meest kostbare sleutel gewoon tussen alle andere nutteloze sleutels hangt. Volgens hem zal een dief de sleutel overal zoeken behalve op de meest voor de hand liggende plek. Die uitspraak zet Van In aan het denken, en hij besluit de notities in het archief van de krant ‘Gazet’ te zoeken. Van In krijgt gelijk, Hannelore vindt de notities die al die jarenlang “verdwenen” waren gewoon onder het koffiezetapparaat. Tijdens de rit naar huis leest Van In koortsachtig de notities. De notities bevatten echter alleen maar feiten die hij al wist. Een zinnetje dat door Demets vlug in de kantlijn gekrabbeld werd trekt de aandacht van Van In. ‘Tape WC? Thuis of in D?’ Van In weet niet wat het wil zeggen. Plots blokkeren 2 wagens de weg voor Hannelore. Ze worden bruusk van de weg gereden, en Van In ontwaakt in het ziekenhuis. Hij komt er zonder erge breuken van af, maar Hannelore heeft een doorboorde long. Van In is er zeker van dat het de moordenaar van Lambrechts is die het ongeluk heeft veroorzaakt, en dat ze hem nu volgen. Toch geeft hij niet op en bezoekt opnieuw de Annick, weduwe van Demets. Zij vertelt hem dat ze nog een vakantiehuisje in Dranouter bezit. Dat verklaart het tweede zinnetje: thuis of in D. Versavel, Annick en Van In vertrekken meteen. Annick vertelt hen dat Olivier een fervente verzamelaar was, hij graag puzzels maakte en oude lijsten rond kaders herstelde. Tijdens zijn zoektocht in het huisje wordt Van In opgebeld door het ziekenhuis. De dokter vertelt hem dat hij verkeerd verbonden is, maar Van In wordt achterdochtig. Hij stuurt versavel en Annick om versterking, want als de man die hij daarnet aan de lijn had de moordenaar is, weet hij nu waar ze zijn en komt hij hen zeker opzoeken. Terwijl Versavel en Annick weg zijn Breekt Van In zijn hoofd over het zinnetje ‘tape WC’. De oplossing valt hem plots te binnen: de letters van tape kun je vervormen tot het woord paté en lijsten worden gemaakt uit gisp, wat lijkt op paté. Van In begint als een bezetene te hakken op de lijst rond het kader centraal in de woonkamer. Zijn inspanningen worden beloond. Hij vindt een kleine audiocassette met op de achterkant een sticker waarop Waelkens Christophe staat. Hij hoort een auto stoppen. Als Van In merkt dat het niet de wagen van Versavel is schiet hij meteen in actie. Hij dooft alle lichten, laad zijn wapen en rent naar de eerste verdieping. Het duurt niet lang voor de moordenaars weten waar hij zit. Ze vuren blindelings een paar schoten af, maar raken hem niet. Van In heeft meer geluk, hij vuurt een paar schoten af, en hoort een luide vloek. Daarna hoort hij de moordenaar met iemand praten en samen verlaten ze het huis. Als Van In even later de geur van benzine opsnuift weet hij wat ze van plan zijn.  Wild om zich heen vurend loopt hij naar buiten. Daar hoort hij het geluid van een helikopter. Versavel was niets te vroeg! De cassette bewijst alles. Minister Dutoit, Alain Compernolle van staatveiligheid en twee huurmoordenaars waren de moordenaars en het brein achter de Bende van Nijvel. Van In staat op, verlaat de kamer zonder de twee mannen nog een blik waardig te gunnen. Eindelijk is de zaak opgelost.

Van In zat met zijn rug tegen de leuning van zijn stoel gedrukt. En hij kneep af en toe zijn ogen dicht wanneer Versavel met de doodsverachting van een kamikaze tussen de rijen auto’s slalomde.

‘Ik voel dat er iets mis is.’

‘Wat zou er mis kunnen zijn? We hebben Frank binnen de kortste keren opgespoord en als je zo hard blijft rijden zijn we over een halfuur ter plaatse.’

‘Dat is het hem juist. Of ben je soms ve’rgeten dat de moordenaar van Broes ons ook voor is geweest?’

Van In kon niet ontkennen dat Versavel een punt had.

HGij had zich de voorbioje dagen al ettelijke keren afgevraafd hoe de

moordenaar erin geslaagd was Broes te onderscheppen.

‘Je denkt toch niet dat die kerel over…’

‘Van de Bende van Nijvel werd ook beweerd dat ze een beroep konden doen op mensen binnen het korps’, onderbrak Versavel hem grimmig.

‘Verdomme.’

Van In sloeg zijn hand tegen zijn voorhoofd toen hij plotseling besefte waarom de kerel van de federale hem had afgesnauwt. Hij pakte zijn mobieltje en belde Hannelore met de vraag of zij het hoofd van de afluisterdienst wilde bellen.

‘Ik wel een borrel’, zei Frank. ‘Drinkt u ook nog iets?’

Hij wierp een schuine blik naar het glas port dat nog steeds onaangeroerd was. Lambrechts had hem gewaarschuwd dat de vijand bijzonder sluw te werk ging en gebruik kon maken van een uitgebreid netwerk van gelijkgezinden binnen justitie.

‘Hoe dom van mij’, reageerde Feniks. ‘Ik was al bijna vergeten dat ik iets had besteld.’

Hij pakte zijn glas en zette het aan zijn lippen, maar toen Frank zijn mobieltje tevoorschijn haalde en aanstalten maakte om een nummer in te toetsen, zette hij het glas weer op tafel.

‘Dat zou u beter niet doen, meneer Keereman.’

‘Waarom niet?’

‘Als ik u kan opsporen, kunnen zij dat ook.’

‘Guido moest weten waar ik ben’, zei Frank.

‘Moet u eens goed naar me luisten, meneer Keereman.’

zei Feniks. ‘Ik heb de opdracht gekregen om u te beschermen en dat zal ik ook doen. Laten we een afspraak maken. We drinken rustig een drankje. Daarna haalt u uw spullen en ik brengt u naar een veilig adres waar u kunt bellen.’

Frank deed alsof hij daarmee akkoord ging.

‘Misschien hebt u wel gelijk’, zei hij.

Zijn kamer bevond zich op de eerste verdieping, het balkon lag amper drie meter boven de begane grond. Als hij straks zijn bagage ging ophalen, zou hij zich van het balkon laten zakken en door de bossen naar het dichtstbijzijnde dorp lopen.

Hannelore belde Van In terug toen ze Kemmel binnenreden over hobbelige kasseien. De bewoners van het vredige dorp schrokken op toen de Golf met hoge snelheid door het centrum scheurde.

‘Er is jullie iemand voor geweest’ zei ze. ‘Een zeker commissaris Verbiest

heeft het mobieltje van Frank al laten traceren.’

‘Wie is commissaris Verbiest?’

‘Geen idee’, zei Hannelore.

Versavel klemde zijn kaken op elkaar toen Van In hem vertelde wat er aan de hand was. Het zweet brak hem uit. Zijn knokkels waren wit. Hij mocht er niet aan denken dat Frank iets overkomen was omdat hij te koppig was geweest het advis van Van In op te volgen en de zoektocht naar Frank eerder aan te vatten.

‘Hoe lang beschikt die Verbiest al over Franks coördinaten?’

‘Een paar uur eerder dan wij’, zie Van In.

Frank deed de moeite niet om zijn koffer te pakken. Hij trok de deur open die uitkwam op het balkon en klauterde over de balustrade. Hij had de afstand tot de grond te optimistisch ingeschat, maar veel tijd om na te denken was er niet. Die Verbiest was niet Naïef. Elk oponthoud zou zijn argwaan wekken. Frank haalde diep adem en keek naar beneden. Van het balkon springen was gemakkelijker gezegd dan gedaan. Hij draaide zich om en liet zich zakken. Er ging een snerpende pijn door zijn polsen toen hij ze openhaalde aan ruw metaal. Het leek er even op dat hij zou moeten los laten, zo erg was de pijn, maar hij verbeet ze.

Toen Feniks de politiewagen het parkeerterrein zag opstuiven, dronk hij het glas port in één teug leeg en stopte het in zijn zak. Rechts van hem was een deur die toegang gaf tot een groot buitenterras. Feniks had bij het regiment paracommando gediend en daarna een opleiding gevolgd bij een speciale interventie-eenheid van de rijkswacht, waar hij geleerd had in alle omstandigheden kalm te blijven en voor elk probleem de eenvoudigste oplossing te bedenken. Een dier dat in het nauw gedreven was, kon op twee manieren reageren: zich camoufleren en opgaan in de achtergrond of op de vlucht slaan. Hij verspilde geen tijd met zich af te vragen hoe de politie hem of Frank op het spoor was gekomen. Dat zou hij later wel doen. Ongezien wegkomen was het enige dat nu telde. Gelukkig was de deur naar het terras open. Net op het ogenblik dat hij een voet op het terras zette, zag hij Frank aan de onderkant van het balkon bungelen. Versavel stormde de hal in met getrokken pistool, gevolgd door Van In. De hoteleigenaar kwam uit zijn kantoortje en keek hem verbaasd aan.

‘Mag ik vragen wat dit te betekenen heeft?’

‘Waar is Keereman,’ schreeuwde Versavel, die door het dolle heen was.

‘Die is net naar boven.’

‘Is hij alleen?’

‘Zijn vriend zit in de bar.’

Versavel slaakte een zucht van verlichting, maar dat gevoel duurde niet lang. De bar was leeg en op de kamer waar Frank logeerde, deed het openstaande raam het ergste vermoeden. Hij ging op het balkon staan en zocht de helling af die zich onder hem uitstrekte. Het beboste landschap gaf niets prijs.

‘Ver kunnen ze niet zijn’, zie Van In nadat de hoteleigenaar hem had gezegd dat meneer Keereman en zijn vriend zich nog in de bar hadden bevonden een paar minuten voor zij bij het hotel waren gearriveerd.

‘We kunnen beter de lokale politie alarmeren’, reageerde Versavel. ‘Kunnen zei meteen een zoektocht organiseren.’

Van In knikte en toetste het noodnummer van de politie in.

‘Op hoop van zegen’, zei hij.