Titelverklaring:
Tijdens het joodse paasfeest worden er ongezuurde broden en bittere kruiden gegeten. Dit ter herinnering aan de slavernij. Niet alleen de slavernij in Egypte, maar ook de Holocaust is een bittere tijd voor de joden geweest.

Ondertitel
Een Kleine Kroniek. Heeft twee betekenissen:
1. Verhaal dat op zich staande feiten vermeldt in chronologische volgorde.
2. Kronieken zijn ook twee boeken in het Oude Testament, die de Joodse historie bevatten. 

Autobiografische elementen: Ja, het hele boek is gebaseerd op Sara Menco haar leven. Toch was zij in de oorlog ouder.

Chronologie: Het boek is chronologisch verteld.

Fabel en Sujet: Het verhaal is chronologisch verteld, dus komt fabel overeen met sujet.

Gebeurtenis met korte spanningsboog: wanneer de ik-persoon, Lotte en Dave naar Utrecht gaan in de trein, komt Dave bij de ik-persoon en vertrekt. De vraag is wat is er gebeurd? Je krijgt snel antwoord, wanneer de  ik-persoon bij het onderduik adres aankomt. Je krijgt te horen dat Lotte was aangehouden en dat Dave zich bij haar ging voegen.

Gebeurtenis met lange spanningsboog: wordt de ik-persoon ook opgepakt? Deze vraag blijft hangen gedurende het hele boek. Je krijgt pas in het laatste hoofdstuk antwoord, dat zij de oorlog heeft overleefd.

Belangrijke open plek: overleeft de ik-persoon haar familie het?

Spanningstechnieken:

- Vertragingen. Bijvoorbeeld als er mensen in de Lepelstraat worden opgepakt en de ik- persoon ook bijna moet instappen. Een ander voorbeeld is als de familie in Amsterdam wordt opgepakt, maar de ik persoon nog net via de tuindeur kan ontsnappen. Er wordt zoveel omheen verteld van de situatie die er op dat moment speelt (uiterlijk van mensen e.d.) dat je daardoor een vertraagde werking krijgt, omdat je de dialogen op deze manier niet direct kan volgen. Toch wil je zo snel mogelijk te weten komen wat er gaat gebeuren. 

Door de omgeving en personen goed te beschrijven bouwt de schrijfster ook spanning op. Ze beschrijft namelijk precies hoe de Duitsers eruit zagen en hoe ze zich gedroegen. Omdat ze zo star en bevelend waren (ze worden dan ook beschreven als tinnen soldaatjes) gaf dat een nare situatie was en het verhaal spannend maakte.

- Dwaalsporen. De titel het gebeurde. Je denkt ze worden opgepakt, maar het gaat over Bettie. Ook in Amsterdam is er een moment van angst om op te pakken. Er staan laarzen voor het raam en ze hebben hun jassen klaar liggen. Wanneer de ik-persoon boodschappen gaat doen ,wordt ze aangehouden, want de man zoekt naar een meisje, maar hij moet de ik-persoon niet hebben. Wanneer de ik-persoon in de Lepelstraat loopt, komt er een overvalwagen haar en er wordt haar beveelt erin te stappen. Nu ook weer ontkomt ze aan de gevangenschap. De laatste keer ontkomt ze eraan, wanneer er bij haar ouders wordt aangeklopt.

- Een vooruitwijzing inlassen. In het eerste hoofdstuk zegt de buurman dat het voorlopig nog veilig is voor hen.

Leidmotief:

Er zijn wel verschillende leidmotieven die steeds terugkomen in het verhaal.

reizen. De trein wordt een paar keer gebruikt als er gevlucht wordt. De trein staat ook vermeldt in het motto, maar dan wordt de trein bedoeld die joden afvoert naar kampen. 
Een ander leidmotief is een gepakte koffer of tas met kleding. De personen in het verhaal gaan vaak ergens heen met de trein of lopend om bijvoorbeeld te vluchten en dan nemen ze koffers met kleding mee. 
Een motief in het verhaal is het iedere keer vluchten en verstoppen voor de Duitsers. 

Straten. Vaak worden vaak verschillende straatnamen genoemd.

Jodensterren:de sterren worden op de jassen genaaid en komt een keer terug, wanneer de ik-persoon de jas van haar jas af heeft gehaald wanneer ze naar haar ouders gaat.

Literair-historische motieven: oorlog, onmacht, verloren familie.

Verhaallijnen: er is maar 1 verhaallijn.

Belangrijkste gebeurtenis: is dat de oorlog uitbreekt. Dan veranderd het leven van de hele familie.

Vertelperspectief: ikvertelsituatie. Alles zie je door de ogen van de ik-persoon. Je ziet de persoon zijn/haar herinneringen en je hebt geen weet van de gevoelens en gedachten van de andere personen.

Opbouw: het boek heeft 22 hoofdstukken. Het laatste hoofdstuk ‘De Halte’ is het epiloog. De hoofdstukken bevatten weinig bladzijden.

Begin boek: het boek begint op de dag van de bezetting. De stad was geëvacueerd en ze keren nu terug, terwijl de Duitsers er zijn.

Soort einde: het boek heeft een gesloten einde. Je weet dat haar familie het niet heeft overleefd en zij wel, want het epiloog speelt zich af na de bevrijding.

Taalgebruik:  Minco probeert met zo weinig mogelijk woorden te schrijven. Vooral gevoelens worden niet weergegeven. Het is aan de lezer om er de juiste gevoelens bij te denken. Dit levert kale en sobere zinnen op. In haar schrijfstijl zit geen emotie, maar daardoor weet ze juist die emotie bij de lezer op te roepen.

Wel worden er Joodse termen en enkele joodse woorden en uitdrukkingen gebruikt, maar die worden achterin het boek nader uitgelegd.

Hoe leer je de personages kennen:

In het eerste hoofdstuk maak je kennis met haar vader. Haar moeder, Dave, Bettie en Lotte leer je pas kennen in hun huis, wanneer ze de sterren krijgen.

Genre: Het is een oorlogsroman. De Tweede Wereldoorlog en de gevaren van joodse onderduikers vormen het hoofdbestanddeel van Het bittere kruid.

Betekenislaag: je hebt het lot van jezelf en andere niet in eigen handen.

Uiterlijke kenmerken hoofdpersoon:  haar haar wordt eerst rood en daarna blopnd van de peroxide. Vermoedelijk was haar haar eerst donker. Ze heeft blauwe ogen.

Karakter hoofdpersoon: ze is een sterk meisje. Slim, omdat ze door heeft dat ze moet rennen, wanneer de Duitsers bij haar ouders aankloppen. Ondoordacht, want ze gaat met de trein reizen, terwijl dat verboden is voor haar.