Voor jou 10 anderen door Mirjam Oldenhave

Primaire bibliografie
Voor jou 10 anderen – Amsterdam – Antwerpen – Em. Querido’s Uitgeverij BV – 2008
Schrijfster Mirjam Oldenhave en het verhaal van Cynthia van Eck.

Motivatie boekkeuze
Voor boek verslagen lees ik altijd Slash-boeken, dit was er eentje die ik nog niet gelezen had. Al had een vriendin deze me al wel aangeraden, want vorig jaar op vwo 3, had zij dit boek gelezen. Ze vond het een aangrijpend boek en wist dat ik ook van zulke genres hield. Na die lovende woorden over het boek, was ik naar de bibliotheek gegaan, maar daar hadden ze het boek niet meer. Bestellen kon ik wel, maar dan had ik het niet meer op tijd in huis. Vandaar dat ik toen dat boek aan de kant heb geschoven en een ander goed boek had gekozen. Dit jaar had ik er niet meer aan gedacht dat ik dit boek eigenlijk nog wilde lezen, met toeval zag ik op de lijsters-site dat het een Slash-boek was. Ik herinnerde meteen weer de goede verhalen over het boek en besloot het dit keer om het wel te lezen, in plaats van een ander boek te kiezen.


Samenvatting inhoud
Het boek ‘’voor jou 10 anderen’’ gaat over het leven van Cynthia van Eck. Het is een waargebeurd verhaal over Cynthia en haar broer Frank. Hun worden door hun ‘echte’ moeder achtergelaten in een illegale kindertehuis van mama Riet. Cynthia was toen nog maar een baby en huilde alleen maar, ze was namelijk veelste vroeg weg gehaald bij haar moeder. Ze werd opgevoed door een hele lieve hond, Bommel. Naarmate Cynthia ouder werd, werd ze ook nieuwsgieriger. Ze had steeds meer vragen waarom ze in het kinderthuis zat, waarom ze weg was gehaald en hoe haar moeder er nou werkelijk uit zag. Bella, de oudste van het illegale kinderthuis, zorgde erg goed voor alle kleintjes. Er was ook een gemeen meisje, genaamd Mia. Zij was de echte dochter van mama Riet. Als ze zag dat je iets verkeerd deed of iets wat niet mocht, werd ze erg gemeen. Ze sloeg de kinderen, maakte je spullen kapot of ze liet je dingen doen die je niet wilde doen. Maar niemand durfde er iets van te zeggen, want zij was namelijk de dochter van mama Ria.

Mama Riet vond alles goed, het maakte haar niets uit wat je deed. Ze woonden met tien kinderen in één flatje, waarin er maar drie kamers waren. Mama Riet een kamer, Mia eentje en de andere moest gedeeld worden met de andere tien kinderen. Ook mochten ze niet allemaal naar school, dan moesten ze de hele dag binnen blijven, pas wanneer de school uit was mochten ze naar buiten. Anders zou het de buitenwereld opvallen dat die kinderen niet op school horen te zitten. Als je een keer onder schooltijd naar buiten was gegaan, kon je meteen een preek en een pak slaag verwachten.

Op en dag kwam de politie langs, ze vroegen alle namen van de kinderen en kwamen een paar dagen later weer langs, ze wilden de kinderen meenemen. Maar dat wilden ze natuurlijk allemaal niet. Want ze wilde als één grote familie bij elkaar blijven. Toen mama Riet zei: ‘’Je neemt ze maar mee, het maakt mij niets uit hoor. Morgen heb ik weer tien anderen’’, was Cynthia zo boos dat ze zich liet meenemen door de politie. Later hoorde ze dat de rest ook was weggehaald. Ze werden allemaal naar verschillende tehuizen gebracht waar kinderen vaak werden geadopteerd. Cynthia heeft daar drie jaar gezeten maar werd niet geadopteerd. De hulpverleners konden niets voor haar doen, want ze wilde niets zeggen. Ze vroeg alleen om het telefoon nummer van Frankie en Bella, maar die kreeg ze niet. Later hoorde ze dat Frankie aan de drugs was en de gevangenis in en uit ging. En bella, die bleek een paar jaar later getrouwd te zijn en waar de derde al op komst was.


Eerste persoonlijke reactie
Nadat ik het boek uit had, moest ik het even laten rusten. Omdat er op het laatst erg veel informatie en veranderingen in het boek spelen. Met Frankie blijkt het helemaal niet goed te zijn en juist met Bella wel. Er zijn dus zulke grote tegenstellingen dat het even duurt voordat je het allemaal begrijpt en op een rijtje kan zetten. Dat is vooral op het einde, het rest van het verhaal is heel overduidelijk en met een goede chronologische volgorde waardoor het makkelijk leest.

Open plekken en spanning
De open plekken in het verhaal gaan veelal over waar dat de kinderen heen gaan, na dat ze uit het illegale kinderthuis zijn geplaatst. Wat is er met iedereen gebeurd, wat doet iedereen tegenwoordig, hoe heeft diegene het kunnen verwerken? Dat zijn de open plekken in het boek, ze worden niet meteen ingevuld, maar pas op het einde krijg je steeds meer duidelijkheid.

De spanningen in het boek zijn vaak op de momenten toen de politie binnen viel en welke keuze de kinderen moesten maken na de uitspraak van mama Riet. Hoe die kinderen daarop zouden reageren of de politie daarop zou reageren. Dat stuk is ook erg uitgebreid verteld waardoor het langzamer leest, dus je vanzelf de spanning op gaat bouwen. Omdat je veel kleine details krijgt en niet de belangrijke punten die je nodig hebt om het te snappen.


Personages
De hoofdpersoon in het verhaal is Cynthia, ze is een eenzaam maar toch een lief kind. Het ene moment wordt ze erg emotioneel en het andere moment kan ze erg hard uit de hoek komen. Ze is ongeveer 12 jaar en toen ze nog een baby was, was ze gevlucht naar Nederland. Eenmaal in Nederland in een illegaal kinderthuis gedumpt met haar broer Frankie. Ze is daar een erg open meisje, die houdt van spelletjes spelen met Bella, Nana en Joyo. Er zijn ook momenten waar ze erg verlegen is, vaak als Mia in de buurt was. Maar dat waren alle kinderen, want Mia kon erg boos worden. De andere mensen om haar heen vindt ze bijna allemaal heel erg lief en ze vindt het heel erg dat ze die een lange tijd niet meer kon zien.

De bijpersonen in dit boek zijn mama Riet, Bella, Nana en Joyo. Van mama Riet mocht je alles, als je maar binnen bleef. Maar ze dacht alleen maar aan zichzelf en aan haar honden. Het draaide daar alleen maar om geld, ze hield haar kinderen in haar ‘kindertehuis’ voor het geld, en niet voor hen te helpen.

Bella was het oudste van alle kinderen in het kindertehuis. Ze kon het met iedereen erg goed vinden. Later (toen iedereen uit het kindertehuis was) belde ze Cynthia nog op. Toen hebben ze urenlang gebeld omdat ze elkaar zo gemist hadden die tijd.

Nana was een erg verlegen meisje. Ze speelde altijd met Cynthia en was ook haar beste vriendin. Alleen maar in die tijd dat ze in het kindertehuis woonde, naderhand hebben ze elkaar niet meer gezien of gesproken.

Joyo hield erg van grappen maken en speelde vaak met Cynthia op het pleintje. Met deze jongen trok ze het meeste op in het tehuis.


Perspectief
Het boek is verteld via de ik-situatie. Je weet daarom ook goed wat Cynthia allemaal denkt of doet. Dat staat in deze vertelsituatie duidelijk aangegeven. Je kijkt in de ogen van Cynthia en je voelt alles ook veel beter mee. Je komt de gedachtes en gevoelens van de hoofdpersoon te weten maar van de bijpersonen krijg je minder informatie. Omdat je sterk op één persoon staat gericht. De hoofdpersoon heeft alleen maar subjectieve standpunten en het is ook een erg onbetrouwbaar perspectief. Want alleen jij weet of de hoofdpersoon alles opzettelijk doet of dat diegene in de war is.

Thematiek
Het boek kent geen concrete benoemingen zoals flashbacks en afleidingen in de verhaallijn, het loopt mooi chronologisch en is daarom ook erg makkelijk om te lezen. De thematiek in dit boek gaat vooral over de machteloosheid van de mens tegenover de wet, tegenover de politie die hun weg moet halen. En dat je de anderen een lange tijd niet meer ziet. Het motief in het boek ligt bij haar opvoeding en hoe ze opgroeit. Je moet zelf stukje bij beetje haar opvoeding in het boek terug vinden. Daarom is ze zo geworden zoals ze toen zo is opgevoed. Zo ontstaat er een verband tussen haar jeugd en haar toekomst, waar ze steeds verder naar toe groeit.


Eindoordeel
Ik vond het een erg goed en mooi boek. Ook omdat het verhaal waargebeurd is, merk je dat je sneller meeleeft in het verhaal en dat je het helemaal wil uitlezen, omdat je wilt weten hoe het afloopt. Je wordt echt helemaal in het verhaal getrokken omdat het zo spannend is en zo makkelijk leest, kan je ook snel het boek uitlezen.

In het boek kom je allemaal verschillende situaties tegen, de een juist heel spannend en de ander juist erg droevig. Ik vind dit boek dus echt een aanrader omdat het voor jongens en meisjes er leuk is om te lezen. Het is super spannend, leuk en ook een waargebeurd verhaal. Het is ook een onderwerp wat hier voorkomt in Nederland, wat sommige nog niet eens weten. Hoe het zit met de jeugdzorg en opvangtehuizen leer je allemaal in dit boek. Het is dus ook leerzaam maar vooral een leuk tijdverdrijf.