Hoofdpersoon Paul Lohman

De hoofdpersoon is Paul Lohman - vanuit zijn ogen wordt het verhaal ook verteld. Over zijn uiterlijke kenmerken is niet veel bekend. Het is een man die soms erg agressief en gewelddadig kan zijn. Hij heeft ook een ziekte waarvoor hij medicijnen moet nemen die zijn emoties verminderen. In het verhaal wordt niet duidelijk om welke ziekte het gaat. Deze man is tevens een beetje mysterieus, hij houdt veel dingen achter heb ik het idee. 

Paul houdt erg veel van zijn vrouw Claire en zijn zoon Michel. Hij heeft alles voor hen over, met name voor Michel.  Af en toe kreeg ik, terwijl ik las, het idee alsof Paul een beetje jaloers op zijn broer was. Zijn broer is namelijk een bekende Nederlander: aankomend minister-president. Paul houdt graag van fantaseren. Vandaar dat vaak zijn gedachtes te lezen zijn. Hij fantaseert met name over dingen die hij op dat moment kan doen, maar die hij uiteindelijk toch maar niet doet.

Paul was vroeger geschiedenis docent op een middelbare school - hij gaf altijd met plezier les. Tot op een bepaald moment, zijn vrouw zei dat hij er een keertje lekker tussenuit moest, hij ging toen naar Berlijn. Sindsdien heeft hij niet echt meer met plezier lesgegeven. De rector merkte dit en ging een gesprek aan met Paul. Hij adviseerde Paul om met de schoolpsycholoog te praten, toen werd duidelijk dat hij een ziekte had. Vanaf toen gebruikte hij best veel geweld, of dacht aan geweld.

Relaties

Vroeger waren Paul, Claire en Michel een gelukkig gezin. Nadat Michel samen met Rick, zijn neefje (dus zoon van de broer van Paul) een zwerver hebben “vermoord” dragen ze een geheim met zich mee. Ze blijven het gelukkige gezin van vroeger, maar het zal nooit meer helemaal hetzelfde zijn, ze moeten leven met dit geheim.

Paul heeft een hele goede relatie met Claire en Michel. Claire is een sterke vrouw. Ze accepteert Paul hoe hij is. Paul beschrijft haar als een slimme vrouw. Hun relatie is heel erg goed, in het boek heb ik geen enkele ruzie tussen hen gelezen. Ze begrijpen elkaar zelfs zonder iets te zeggen, dit komt in het boek heel erg vaak naar voren. Je leest heel vaak dat Claire een knikje of blik naar Paul werpt en Paul begrijpt haar dan helemaal. Ik vind dat zij een hele mooie relatie hebben, zo zou het bij meer gezinnen moeten gaan. Ik vind het ook erg bijzonder dat ze elkaar begrijpen zonder elkaar iets te zeggen, ze zijn zo erg op elkaar afgestemd. Ook hebben ze vrijwel nooit ruzie en denken ze over dingen precies hetzelfde. Je zou bijna kunnen zeggen dat ze het potje op de deksel vormen.

Tevens heeft Paul een hele sterke band met zijn zoon Michel. Hij houdt heel erg veel van Michel en heeft alles voor hem en zijn toekomst over. Michel lijkt op zijn vader (hij is in het verhaal 15 - bijna 16 jaar oud) Hij houdt van sporten, drinkt en rookt niet, heeft op school veel vrienden die tegen hem op kijken en op school gaat het goed met zijn cijfers. Hij is de leider en zegt wat er moet gebeuren, niet echt op een vervelende manier, maar hij heeft gewoon veel aanzien. Hij is wel net als zijn vader gewelddadig. Samen met zijn neef Rick speelt hij Jackass na. Hij slaat daklozen en filmt dit. De relatie tussen Paul en Michel vind ik ook weer een mooie relatie. Ze gaan goed met elkaar om en vertellen elkaar wat ze vinden. Paul heeft alles over voor Michel zijn toekomst, hij komt ook vaak voor Michel op, al gaat dit ook vaak gepaard met agressiviteit.

Visie/mening

Ik kan me het meest inleven in het personage van Serge Lohman, dit is de broer van Paul. Ook al lees je de gedachtes van Paul, ik vind hem te agressief en soms te kleinerend. Soms praat hij zo negatief over zijn broer, dat ik me daar juist aan irriteer. Serge bedoelt het vaak alleen maar goed. Bovendien is Serge de enige verstandige in mijn ogen. Rick en Michel hebben (per ongeluk) een zwerver vermoord wat is gefilmd en op ‘Opsporing verzocht’ is uitgezonden. Je kan niet goed zien wie de daders zijn, maar de ouders van de jongens weten het wel. Claire, paul, Babette(de man van Serge) willen niet dat kenbaar wordt gemaakt wie de daders zijn, ze willen dat het geheim onder hen blijft. Serge is de enige die het kenbaar wil maken, voor de toekomst van hun zoon. Hij ziet dat Rick er erg onder lijdt en het heel erg moeilijk heeft. Hij is bang dat Rick niet met zo’n groot geheim de rest van zijn leven kan blijven rondlopen. Serge is van plan om zich terug te trekken als lijsttrekker. Ik ben het hiermee eens. Je kan wel doen alsof er niks gebeurd is, maar het begint vroeg of laat toch aan je te knagen, en er kan altijd nog een aanwijzing komen zodat de politie erachter kan komen wie de daders zijn. Dan wordt dus duidelijk dat de zoon van de minister-president van Nederland iemand heeft vermoord. Dit kan je niet maken tegenover je land, ik vind dus dat hij een goede keuze heeft gemaakt.

Ik kon niet zo goed meeleven met Beau. Hij is een geadopteerd kind van Babette en Serge. Hij heeft gezien dat Rick en Michel de zwerver hebben vermoord, daarom chanteert hij ze. Ook heeft hij de beelden die Michel en Rick hebben gemaakt met hun mobiele telefoon. Hij heeft deze beelden al op internet gezet en wil geld, dan pas haalt hij de beelden van internet af. Ik vind dit erg laf. Nu ik er zo over nadenk is het eigenlijk nog veel erger om iemand te vermoorden, maar door de schrijfstijl komt dit veel minder erg over, het wordt eigenlijk een beetje goed gepraat. Michel is verder een hele lieve jongen die veel van zijn ouders houdt.

Een herkenbare relatie in dit boek was voor mij de relatie tussen Michel en zijn ouders. Ik heb verder ook een goede relatie met mijn ouders. Niet heel erg speciaal, maar over het algemeen hetzelfde als die tussen Michel en zijn ouders. Hij vraagt advies aan zijn ouders en dit doe ik ook best vaak.

Voor mij was een moeilijk herkenbare situatie dat Michel iemand vermoord heeft. Dit zou ik nooit doen, ik ben ook lang niet zo agressief als Michel. Michel lijkt er ook weinig moeite mee te hebben dat hij iemand per ongeluk vermoord heeft, ik zou het hier heel erg moeilijk mee hebben en niet gewoon mijn gewone leventje kunnen oppakken. Ik zou me elke dag schuldig voelen en bang zijn dat mensen erachter komen dat ik het was. Ook was voor mij een moeilijk herkenbare situatie hoe zijn ouders hierop reageerde. Ik zou niet weten wat mijn ouders zouden doen als ze het te weten zouden komen, maar ze zouden niet zo kalm reageren. Ze zouden op zijn minst eisen dat ik naar de politie ga en mezelf aangeef. Ook zij zouden niet met het idee kunnen rondlopen dat ik iemand vermoord heb. Claire en Paul sporen hem juist aan om Beau iets aan te doen, zodat hij ze niet meer kan chanteren. Nou, dit zou helemaal nooit voorkomen bij mij thuis.

Voor Paul is het huis erg belangrijk. Hij hecht veel waarde aan zijn gezin. Hij heeft het vaker over een gelukkig gezin zijn. Hij wil niets liever dan dat, de rest maakt hem niet uit, als ze maar gelukkig zijn met zijn drietjes. Ook al moeten ze een geheim met zich meedragen, geheimen stonden geluk niet in de weg vond hij.

Voor niemand in dit verhaal is het huis echt onbelangrijk. Iedereen in het boek hecht waarde aan zijn gezin en familie. Over Paul en Claire wordt het meeste gesproken, daarvan weet je dus dat zij heel erg veel waarde aan hun gezin hechten. Over Serge en Babette wordt daar minder diep op ingegaan, maar je merkt wel dat zij het niet onbelangrijk vinden.

Het is moeilijk om een keuze te maken wiens leven ik met het minste tegenzin zou willen overnemen. Allemaal dragen ze een erg groot geheim met zich mee, en het is vreselijk om daarmee te moeten leven. Het leven van Paul zou ik niet graag willen overnemen, hij is erg agressief en ook heeft hij een broer die aankomend minister-president is. Dit lijkt mij ook vervelend, je kan nooit met hem gewoon uit eten gaan, zonder dat mensen hem nakijken, je weet dat mensen naar hem kijken, jij bent alleen maar broer van. Het leven van Michel zou ik ook niet graag overnemen, je moet dan je hele leven met het idee leven dat je iemand vermoord hebt, ik zou daar heel erg moeilijk mee kunnen leven, of mensen nou weten dat ik zoiets heb gedaan of niet. Als ze het weten dan wordt er heel raar naar je gekeken en als ze het niet weten zou ik bang zijn dat ze het nog wel te weten komen. Dit geldt ook voor het leven van Rick. Eigenlijk zitten Paul, Claire, Serge en Babette alle vier in hetzelfde schuitje. Ze hebben allebei een kind die een zwerver heeft vermoord.

Ik zou ook niet graag het leven van Serge overnemen, hij wordt uiteindelijk toch geen minister-president. Ook willen Paul, Claire en Babette het geheim houden en wil Serge het vertellen. Hij neemt dus eigenlijk de juiste beslissing, maar mag deze beslissing niet nemen omdat de rest tegen is. Ik zou dan nog met de minste tegenzin het leven van Claire overnemen. Zij is een vrolijke, zelfstandige en gelukkig vrouw. Ze is gelukkig met haar man en kind. Ook zij heeft een goede band met Michel. Ze durft voor haar mening op te komen en zegt wat ze vindt.

Thema