Ruimte speelt een belangrijke rol in de verhaal, er worden velen plaatsen aangedaan en ze hebben allemaal een betekenis in het verloop van het verhaal. Het begin van het verhaal speelt zich af in en rond het kasteel van Redmont waar het weeshuis zich bevind waar Will is opgegroeid, er hangt altijd een gezellige sfeer en er is geen enkele neiging naar een nare of spannende gebeurtenis. Als Will het kasteel verlaat en leerling van Halt wordt, komt hij terecht in de boshut van zijn meester, nabij Redmont. Er heerst nog steeds een prettige sfeer in dit deel van het verhaal, Will leert snel, en al snel vertrekken ze naar de eerste ‘jagersbijeenkomst’ in het bos. Als ze zijn aangekomen heerst er een andere sfeer en krijg je al een idee dat er iets staat te gebeuren. Het bos zorgt hier ook voor. Will en Halt vertrekken richting de Vlakte met de fluitende stenen waar het altijd waait en er schijnen vreemde wezens in het hoge gras te leven. Ook zijn er de stenen met een spleet in het midden, die een fluitend geluid maken dat het onmogelijk maakt om geluiden uit elkaar te kunnen halen. Door deze ‘ruimte’ wordt de spanning opgevoerd en een eigenaardige sfeer gecreëerd. Wanneer ze de monsters in het oog krijgen wordt er pas gezet naar de ruïnes van Gorlan waar de heerser van de bergen van ‘Nacht en Ontij’ ooit leefde. Alleen al door de naam van de plaats wordt de spanning opgevoerd waarbij de monsters het helemaal adembenemend maken. In deze ‘ruimte’ vindt inderdaad de klapper van het verhaal plaats. Wanneer de helden terugkeren naar het vredige Redmont eindigt het verhaal in een gezellige herberg. Deze plek zorgt voor een gezellige sfeer en een Happy End.



Tijd
De tijdsperiode van dit verhaal ligt rond de tijd van de ridders en jonkvrouwen, maar een exacte indruk of een jaartal wordt er niet gegeven. De tijd die verstrijkt tijdens dit verhaal ligt rond een jaar of net iets langer. Je krijgt deze indruk doordat er vaak kleine onbelangrijke stukken worden weggelaten waarin toch niks gebeurt maar die wel noodzakelijk zijn voor het verloop van het verhaal. Een voorbeeld hiervan is als Will een maandlang geoefend heeft met zijn pijl en boog, maar het stuk wordt overgeslagen en ergens anders weer opgepakt in een stuk van het verhaal waarin zijn oefeningen weer van pas komen. Zo zie je dat stukken die overgeslagen worden toch een betekenis kunnen hebben in het verhaal. Deze stukken noemen we tijdverdichtingen. Tijdverdichtingen worden vaak gebruikt aan het begin van een hoofdstuk.

Citaat: In de weken na de afrekening met de pestkoppen werd Arnauts leven op de krijgsschool compleet anders. De belangrijkste verandering was dat Aldo, Bronno en Jerom van school gestuurd weren. Ze werden ook verbannen van het kasteel en uit het dorp. Nu ze wegwaren ging het uiteraard beter met de prestaties van Arnaut.

Dit stukje bevindt zich in het begin van het hoofdstuk na de afrekening met de pestkoppen. Er wordt samen gevat wat er is gebeurd en door het woordje nu zit je meteen weer in de tegenwoordige tijd. Het stukje is echter niet totaal onnuttig, het heeft nut gehad voor Arnaut maar toch wordt er maar weinig over verteld omdat het helemaal niks met de verhaallijn te maken heeft.

Het verhaal verloopt chronologisch, dat houdt in dat er geen terugwijzingen zijn naar het verleden en het verhaal dus af en toe een stukje overslaat maar wel vooruitgaand verloopt.


Vooruitwijzingen
In dit verhaal worden er amper vooruitwijzingen gebruikt. Natuurlijk worden er stukjes informatie vrijgegeven waardoor de toekomst een stukje bloot komt te liggen, maar verder verloopt het verhaal vrij chronologisch.

Citaat: Na de gebeurtenissen in de wei verbleef hij een tijdje in de ziekenboeg. En toen hij weer naar huis mocht ontdekte hij dat Halt en Will al vertrokken waren naar de jaarlijkse jagersbijeenkomst.

-

‘zijn we er nou bijna?’ vroeg Wil, misschien wel voor de tiende keer die ochtend.

Nadat je weet dat de twee al vertrokken zijn, kun je verwachten dat het volgende stukje verhaal over deze vooruitwijzing gaat. Er wordt een stukje van onbepaalde tijd overgeslagen en meteen zit je in een andere verhaallijn. Er wordt niet zozeer vooruitgewezen maar je weet dat je deze verhaallijn gaat verlaten.



Terugwijzingen
‘Het opnieuw noemen van gebeurtenissen die al eerder in het verhaal verteld zijn’, dat zijn terugwijzingen. Hierdoor worden die gebeurtenissen nog eens extra benadrukt. In dit verhaal komen er een aantal van deze situaties voor. In het begin van het verhaal wordt er kennis gemaakt met de kwaadaardige persoon, maar die kom je verder in het verhaal nooit meer tegen. Toch is dit stuk belangrijk voor het verloop van het verhaal. Er wordt een gebeurtenis beschreven waar het hele verhaal eigenlijk om draait. Ook aan het einde van het verhaal worden de heldhaftige daden van het verhaal nog een extra opgefrist.

Citaat: Later die avond zat hij nog eens terug te denken aan wat er allemaal wel niet gebeurt was de afgelopen weken, de achtervolging, de jaarlijkse jagersbijeenkomst en boven alles het gevecht met de Kalkara. Alleen al de gedachte eraan maakte hem weer bang, maar het was allemaal goed afgelopen.

Zo worden de spannende gebeurtenissen uit het boek allemaal snel samengevat en neem je als lezer het boek zelf nog even door in je gedachten. Dit stukje tekst is aan het einde van het verhaal. “O ja, dat gebeurde toen en toen dat, wat was dat spannend!” Het verhaal neemt nog even je aandacht voor dat het afscheid neemt.

Ruimte speelt een belangrijke rol in de verhaal, er worden velen plaatsen aangedaan en ze hebben allemaal een betekenis in het verloop van het verhaal. Het begin van het verhaal speelt zich af in en rond het kasteel van Redmont waar het weeshuis zich bevind waar Will is opgegroeid, er hangt altijd een gezellige sfeer en er is geen enkele neiging naar een nare of spannende gebeurtenis. Als Will het kasteel verlaat en leerling van Halt wordt, komt hij terecht in de boshut van zijn meester, nabij Redmont. Er heerst nog steeds een prettige sfeer in dit deel van het verhaal, Will leert snel, en al snel vertrekken ze naar de eerste ‘jagersbijeenkomst’ in het bos. Als ze zijn aangekomen heerst er een andere sfeer en krijg je al een idee dat er iets staat te gebeuren. Het bos zorgt hier ook voor. Will en Halt vertrekken richting de Vlakte met de fluitende stenen waar het altijd waait en er schijnen vreemde wezens in het hoge gras te leven. Ook zijn er de stenen met een spleet in het midden, die een fluitend geluid maken dat het onmogelijk maakt om geluiden uit elkaar te kunnen halen. Door deze ‘ruimte’ wordt de spanning opgevoerd en een eigenaardige sfeer gecreëerd. Wanneer ze de monsters in het oog krijgen wordt er pas gezet naar de ruïnes van Gorlan waar de heerser van de bergen van ‘Nacht en Ontij’ ooit leefde. Alleen al door de naam van de plaats wordt de spanning opgevoerd waarbij de monsters het helemaal adembenemend maken. In deze ‘ruimte’ vindt inderdaad de klapper van het verhaal plaats. Wanneer de helden terugkeren naar het vredige Redmont eindigt het verhaal in een gezellige herberg. Deze plek zorgt voor een gezellige sfeer en een Happy End.



Tijd
De tijdsperiode van dit verhaal ligt rond de tijd van de ridders en jonkvrouwen, maar een exacte indruk of een jaartal wordt er niet gegeven. De tijd die verstrijkt tijdens dit verhaal ligt rond een jaar of net iets langer. Je krijgt deze indruk doordat er vaak kleine onbelangrijke stukken worden weggelaten waarin toch niks gebeurt maar die wel noodzakelijk zijn voor het verloop van het verhaal. Een voorbeeld hiervan is als Will een maandlang geoefend heeft met zijn pijl en boog, maar het stuk wordt overgeslagen en ergens anders weer opgepakt in een stuk van het verhaal waarin zijn oefeningen weer van pas komen. Zo zie je dat stukken die overgeslagen worden toch een betekenis kunnen hebben in het verhaal. Deze stukken noemen we tijdverdichtingen. Tijdverdichtingen worden vaak gebruikt aan het begin van een hoofdstuk.

Citaat: In de weken na de afrekening met de pestkoppen werd Arnauts leven op de krijgsschool compleet anders. De belangrijkste verandering was dat Aldo, Bronno en Jerom van school gestuurd weren. Ze werden ook verbannen van het kasteel en uit het dorp. Nu ze wegwaren ging het uiteraard beter met de prestaties van Arnaut.

Dit stukje bevindt zich in het begin van het hoofdstuk na de afrekening met de pestkoppen. Er wordt samen gevat wat er is gebeurd en door het woordje nu zit je meteen weer in de tegenwoordige tijd. Het stukje is echter niet totaal onnuttig, het heeft nut gehad voor Arnaut maar toch wordt er maar weinig over verteld omdat het helemaal niks met de verhaallijn te maken heeft.

Het verhaal verloopt chronologisch, dat houdt in dat er geen terugwijzingen zijn naar het verleden en het verhaal dus af en toe een stukje overslaat maar wel vooruitgaand verloopt.


Vooruitwijzingen
In dit verhaal worden er amper vooruitwijzingen gebruikt. Natuurlijk worden er stukjes informatie vrijgegeven waardoor de toekomst een stukje bloot komt te liggen, maar verder verloopt het verhaal vrij chronologisch.

Citaat: Na de gebeurtenissen in de wei verbleef hij een tijdje in de ziekenboeg. En toen hij weer naar huis mocht ontdekte hij dat Halt en Will al vertrokken waren naar de jaarlijkse jagersbijeenkomst.

-

‘zijn we er nou bijna?’ vroeg Wil, misschien wel voor de tiende keer die ochtend.

Nadat je weet dat de twee al vertrokken zijn, kun je verwachten dat het volgende stukje verhaal over deze vooruitwijzing gaat. Er wordt een stukje van onbepaalde tijd overgeslagen en meteen zit je in een andere verhaallijn. Er wordt niet zozeer vooruitgewezen maar je weet dat je deze verhaallijn gaat verlaten.



Terugwijzingen
‘Het opnieuw noemen van gebeurtenissen die al eerder in het verhaal verteld zijn’, dat zijn terugwijzingen. Hierdoor worden die gebeurtenissen nog eens extra benadrukt. In dit verhaal komen er een aantal van deze situaties voor. In het begin van het verhaal wordt er kennis gemaakt met de kwaadaardige persoon, maar die kom je verder in het verhaal nooit meer tegen. Toch is dit stuk belangrijk voor het verloop van het verhaal. Er wordt een gebeurtenis beschreven waar het hele verhaal eigenlijk om draait. Ook aan het einde van het verhaal worden de heldhaftige daden van het verhaal nog een extra opgefrist.

Citaat: Later die avond zat hij nog eens terug te denken aan wat er allemaal wel niet gebeurt was de afgelopen weken, de achtervolging, de jaarlijkse jagersbijeenkomst en boven alles het gevecht met de Kalkara. Alleen al de gedachte eraan maakte hem weer bang, maar het was allemaal goed afgelopen.

Zo worden de spannende gebeurtenissen uit het boek allemaal snel samengevat en neem je als lezer het boek zelf nog even door in je gedachten. Dit stukje tekst is aan het einde van het verhaal. “O ja, dat gebeurde toen en toen dat, wat was dat spannend!” Het verhaal neemt nog even je aandacht voor dat het afscheid neemt.

Citaat: Hij struikelde en liet zijn mes vallen toen een harige klauw zijn been openkrabde. Toen was hij hard weggerend en had zijn enige overgebleven wapen achtergelaten. Eenmaal bijgekomen van de klap besefte hij pas weer waar hij was. Hij was instinctief onder een omgevallen muur van de ruïne gedoken waar het monster hem hopelijk niet kon vinden maar in alle haast was hij zijn wapen vergeten. Tijdens de trainingen had Halt het hem zo vaak verteld, ‘laat nooit je wapen achter!’dacht hij. Wat moest hij nu?

In dit geval zorgt een gedachte voor een flashback. Een gebeurtenis in het verleden zorgt voor spanning in het heden. Wat zal er nu gebeuren met hem? Er wordt keer op keer spanning veroorzaakt door dit soort gedachten. Dit soort flashbacks worden in dit verhaal vaak gebruikt.



Thema
Het onderwerp van een verhaal wordt ook weleens het thema genoemd. Het thema wordt bepaald door de persoonlijke situatie van de lezer. Als deze een knokpartij heeft gehad met een vriend zal hij eerder een thema zoals strijd, na het lezen van dit boek geven. Een ander iemand zou een heel ander thema kiezen. Er zijn vele thema’s in het verhaal verwerkt waarvan voor mij “zeg nooit nooit” er bovenuit steekt.

Will is een kleine jongen voor zijn leeftijd, een wees en hij droomt ervan om ridder te worden, net als zijn vader. Als hij niet toegelaten wordt tot de krijgsschool denk hij dat hij nooit iets zal bereiken in zijn leven en een boerenjongen zal moeten worden. Maar integendeel, aan het einde van het boek is Will de held van het kasteel. Dus zo zie je maar “zeg nooit nooit”. Ook spreken andere thema’s zoals spionage en vriendschap mij aan. Als jager moet er veel gespioneerd worden, sporen zoeken, bewijs vinden enzovoort. Het is heel gaaf om allerlei trucjes te gebruiken die ook in het boek beschreven worden. Vriendschap is een gecompliceerd thema in het verhaal. Will vindt zijn nieuwe leermeester eigenlijk maar een norse oude man maar aan het einde van het boek zijn ze een onafscheidelijk duo.

Citaat: Will had dit in zijn wildste dromen nog niet kunnen voorstellen, hij werd tot ridder geslagen. Een paar maanden geleden was hij nog een “niemand” maar kijk nu eens, dacht hij. Hij was het gesprek van de dag in het kasteel , misschien van in het hele rijk. Hij besloot dat hij nog nooit zo gelukkig was geweest en stapte vol trots die ridderzaal binnen. Met volwassen geworden stappen doorkruiste hij de betoverende zaal onder luid gejoel van de enthousiaste kasteelbewoners.

Dit soort stukjes tekst worden telkens herhaald om het verleden op te frissen en zo het thema te ondersteunen. Ik weet verder ook niet welk ander thema de schrijver bedoeld zou kunnen hebben, dus ik kan moeilijk bepalen wat de motieven van hem geweest zijn. Mijn motieven zijn of kunnen dus zijn motieven zijn.