Het leesverslag


1. Wat vond je van het boek?
Mooi.
Het verhaal is mooi geschreven, alles word rustig uitgelegd. Daardoor begrijp ik veel van de oorlog die ik niet heb meegemaakt.

Indrukwekkend.
De erge dingen in de oorlog zoals verzet (dat mensen dat durfde), het gevaar, de honger hebben indruk op mij gemaakt.

Boeiend.
Het gaat om een stuk uit onze geschiedenis, er gebeuren spannende dingen en de hoofdpersoon is een leeftijdgenoot. Daardoor wilde ik steeds maar doorlezen.

2. Zou je het boek een ander aanraden?
Ik zou het zeker aan mensen aanraden.

Het lijkt me geschikt voor mensen die goed door dikke boeken heen kunnen komen.

En die ook wel van een beetje serieuze boeken houden. Verder is het voor jongens en voor meisjes geschikt.

Het is zoals ik als zei een erg mooi geschreven boek. Je kan je erg goed inleven in hoe de oorlog was, dus als je meer wilt weten over hoe de oorlog was is dit een goed boek.

Het is ook leuk om het boek te lezen als je de film gezien hebt. Of natuurlijk omgekeerd, zoals ik. Ik heb de film nog niet gezien, maar ga dat zeker doen.

3. Wat is het hoofdprobleem in het verhaal?
Het hoofdprobleem is de oorlog in Nederland.

Nederland is door de Duitsers bezet en er gebeuren vreselijke dingen.

Mensen zitten in het verzet, worden vermoord, lijden honger. Dat is natuurlijk allemaal vreselijk.

Michiel, de hoofdpersoon, helpt mensen in de oorlog.

Hij verzorgt een Engelse piloot, hij krijgt het voor elkaar om 2 joodse mannen over de IJssel te brengen waardoor ze veilig zijn voor de Duitsers. Michiel is heel erg dapper, ook al is het heel gevaarlijk om die dingen te doen.

4. Vind je dit het verhaal realistisch?
Het verhaal is verzonnen, maar het speelt zich af in een reële situatie: een gezin met een vader, een moeder en drie kinderen.

Die hebben een leven zoals alle andere gezinnen.

Voorbeeld. Alle kinderen doen wel eens iets ondeugends, ook het broertje van Michiel, Jochem.

Citaat bladzijde 9

Nog een voorbeeld over de realiteit van de oorlog word ook vaak beschreven. Je leest in het boek vaak over dingen die de mensen moesten aanpassen in hun leven door de oorlog.

Citaat bladzijde 9


Interview met Michiel Beusekom
Het was een vreselijke oorlog, duizenden mensen vonden de dood. Maar toch hebben mensen het overleefd. Daar hoort Michiel ook bij. Een gewone jongen, met een gewoon leven, totdat het oorlog word…

De oorlog is nu afgelopen. Hoe kijk je terug naar de oorlog, praten jullie er thuis nog over?
Natuurlijk als een vreselijke tijd, waarin vreselijke dingen gebeurde. Maar toch heb ik er wel van geleerd. Je leert ook om andere mensen te helpen, en niet alleen maar aan jezelf te denken. Je geeft mensen te eten die niks hebben, terwijl je ze niet kent.

We praten niet echt heel vaak over de oorlog. Het ligt natuurlijk wel gevoelig, iedereen wil het eigenlijk zo snel mogelijk weer vergeten. Maar we praten wel nog over onze vader. En Erica praat soms nog wel over Jack, ze sturen nog vaak brieven.

Je bent een tijd niet naar school geweest en je hebt nogal veel meegemaakt.
Hoe is het nu weer op school?
Het is heel gek om nu weer op school te zitten. Je bent maanden thuis geweest, en je ziet je oude vrienden nu weer, je krijgt weer les. En ik heb nu meneer Postma weer als docent, dat is ook heel raar. Heel gek maar we doen op school alsof er helemaal geen oorlog is geweest. We stoppen het allemaal een beetje weg denk ik. We zijn blij dat sommige dingen weer een beetje normaal zijn.

‘’Pas toen Jochem van het dak werd gered door een Duitse soldaat, besefte ik dat niet alle Duitsers gemeen zijn.’’

Wat ging er door je hoofd toen je hoorde dat je vader was vermoord?
Ik dacht, dit kan niet, hij kan niet dood zijn. Maar het was toch zo. Het is een heel raar idee dat als iemand zoals je vader, die elke dag meemaakt, er ineens niet meer is. Ik heb zoals ik al zei nooit afscheid kunnen nemen.

Je vader is vermoord door de Duitsers, hoe gaat het nu in huis zonder vader?
Het is heel raar, je hebt 16 jaar met vader geleefd en nu is ie er opeens niet meer. Ik ben nu de oudste man in huis, dus heb ik wel extra taken gekregen.

Wanneer in de oorlog was je het aller bangst
Toen mijn vader met de andere mannen in het dorp was opgepakt. Erica Jochem ik en mijn moeder zaten toen lang in spanning. Word je vader vermoord, of niet. Ik heb ook nooit afscheid van mijn vader

Heb je ooit gedacht dat je dood ging?
Nee, ik heb nooit gedacht dat ik dood zou gaan. Het is wel een paar keer heel erg spannend geweest. Bijvoorbeeld toen ik met het paard en de kar achtervolgd werd door de Duitser. De Duitser schoten met pistolen, dat was wel echt heel eng.

De oorlog is nu voorbij, maar de herinneringen blijven. Heb je soms nog nachtmerries?
Bijna nooit, ik ben niet echt zo,n type. Wel heb ik soms nog nachtmerries over mijn vader. Dan zie ik het moment weer voor me dat mijn vader niet tussen de mannen zat die terug kwamen. Gelukkig is het niet heel erg vaak.

Heb je echt nooit aan oom Ben getwijfeld?
Nou, sommige dingen vond ik soms wel raar. Bijv. toen ik hem op mijn kamer trof, hij moest zogenaamd het word dynamiet in het Engels weten. Maar ik ken oom Ben al zo lang, je gaat iemand dan niet zomaar verdenken van verraad. Ik ben wel dom geweest, ik vertrouwde hem blind. Ik vertelde bijna alles aan oom Ben. En toen bleek hij een verader te zijn, een hele rare gedachten. Eigenlijk kon je dus echt niemand vertrouwen in de oorlog.

Vind je dat alle Duitsers slecht zijn?
Eerst vond ik van wel. Die oorlog is zo vreselijk en het kwam door de Duitse soldaten. Maar je denkt dan niet na over dat sommige Duitse gezinnen bijv. dit helemaal niet willen. Pas toen Jochem van het dak werd gered door een Duitse soldaat besefte ik dat niet alle Duitsers gemeen zijn.

Ben je veranderd door de gebeurtenissen in de oorlog?
Jazeker, zo als ik net al vertelde. Ik hou nu meer rekening met andere mensen.
Je ziet hoe slecht andere mensen kunnen zijn, en dat wil je zelf natuurlijk niet.

Het verhaal begint aan het einde van de oorlog. Hoe waren de eerste vier jaren van de oorlog?
Hoe was het om steeds maar al die magere, hongerige mensen te zien komen?
In het begin vond ik het heel erg om te zien. Soms was het zo onrealistisch, de mensen waren zo mager en dood moe. Maar het lijkt of je er aan went. Ik hielp ze als het kon. Gelukkig was er het damescomité en Erica, die alle hongerige mensen hielpen. Ik hielp Jack, dat was meer iets voor mij.

Je hebt veel dingen gedaan waar je trots op mag zijn. Op welke gebeurtenis in de oorlog ben je het meest trots?
Het moment waarop ik ineens begreep dat het oom ben was die een verrader was, dat zal me altijd bijblijven. Er waren ineens zoveel dingen duidelijk.

Wat vind je van de barones die zo koppig deed en niet met de Duitsers meeging? Het werd haar dood?
Ik vond het echt heel moedig.