Bibliografische gegevens

• Schrijfster: Saskia Noort

• Titel: De eetclub

• Jaartal van eerste druk: 2004

• Plaats gelezen uitgave: Amsterdam

• Jaar gelezen druk: 2004

• Aantal pagina’s: 238

Samenvatting

Karen ging samen met haar man Michel en hun twee dochters in het dorp Bergen wonen. Ze woonden in Amsterdam, maar omdat ze het niet veilig genoeg vonden om hun kinderen daar te laten opgroeien gingen ze naar een veiliger dorp verhuizen. Karen voelde zich in Bergen heel eenzaam, en ze wilde graag nieuwe vrienden leren kennen. Op een gegeven moment komt ze in contact met Hanneke. Hanneke kende meer vrouwen die net als zij meer contacten in de buurt zochten. Als blijkt dat de vrouwen en hun mannen het wel met elkaar kunnen vinden, richtten ze de eetclub op.

Twee jaar lang is alles gezellig totdat er midden in de nacht brand komt bij Evert en Babette thuis. Iedereen werd uit het brandende huis gered, behalve Evert. Evert had een psychisch ziekte, dus de eetclub en de politie verdachten hem als de stichter van de brand.

De vrienden van de eetclub steunde elkaar na deze vreselijke gebeurtenis. De dag na de begrafenis van Evert lag Hanneke in coma in het ziekenhuis omdat ze waarschijnlijk van het balkon was gesprongen. De vrienden van de eetclub namen weer meteen aan dat het een zelfmoordpoging was, maar karen geloofde niet dat Hanneke vrijwillig van het balkon gesprongen was. Toen Hanneke een week later overleed, startte Karen een onderzoek.

Na een avond flink drinken met de eetclub, ging Karen vreemd met Simon (de man van een van de vriendinnen van de eetclub). Ze had er geen spijt van want dankzij hem kreeg ze door dat verschillende vrienden van de eetclub schuld hadden bij de dood van Evert en Hanneke. Toen karen nog een keer met Simon afsprak in een hotel begon hij alles op te biechten. Hij vertelde dat Babette, Evert en Hanneke had vermoord. Dat deed ze omdat Evert en Hanneke een geheime relatie hadden en Hanneke wist dat Babette Evert had vermoord vertelde Simon. Simon wist ook hiervan maar had dit nooit aan iemand toegegeven. Opeens kwam Babette de hotelkamer binnenvallen. Ze viel Simon en Karen aan en ramde ze in elkaar. Maar Karen kon nog snel de politie bellen.

Na dit alles hadden Karen en Michel geen zin meer om in dit dorp te blijven wonen omdat ze altijd herinnerd werden aan de afschuwelijke tijd met hun nepvriendschappen. En dus verhuisde ze weer om ergens anders een nieuw leven te beginnen.

Woorden: 391

De personage beschrijving
Karen van de made is een vrouw die getrouwd is met Michel brouwers. Ze hebben samen 2 kinderen, Sophie en Annabelle. Karen en Michel en de kinderen woonde in Amsterdam. Maar omdat ze het daar niet veilig genoeg vonden om hun kinderen daar te laten opgroeien,verhuisde ze naar een dorpje vlakbij Amsterdam, genaamd Bergen. Als ze er net wonen kwamen nog vrienden uit Amsterdam hen opzoeken, maar al snel kwamen die niet meer. Toen begon Karen zich behoorlijk eenzaam te voelen. ‘’ Ik bedacht hoe eenzaam ik geworden was, hoe graag ik gered wilde worden uit het saaie bestaan van opstaan, kinderen naar school brengen, thuis werken, kinderen van school halen, boodschappen doen, koken, kinderen naar bed brengen, tv kijken en weer naar bed.’’ Pagina 56. Karen is dus een vrouw die niet tegen de eenzaamheid kan en dat ook probeert te vermijden.

Op een gegeven moment ontmoette ze Hanneke die later haar beste vriendin werd. Hanneke kende vrouwen die ook in Bergen woonde en die zich ook eenzaam voelde, ze spraken met z´n allen een keer af. Het was een gezellige avond. Al voelde Karen zich niet heel erg op haar gemak bij alle chique duur geklede rijke vrouwen. Ze werd onzeker en voelde zich steeds minder waard. ‘’Nu ik tegenover de sexy en modern geklede Hanneke stond in deze indrukwekkende grote hal, voelde ik me ineens nietig en grijs.’’ Bladzijde 32. Karen was heel erg onzeker. Dat bewijs staat in deze citaat: ‘’Eigenlijk hoorde ik me heel mooi te voelen in deze jurk waarin Michel me altijd onweerstaanbaar vond, maar aan de blik van Babette die me van top tot teen bekeek voelde ik me een grijs muisje’’ bladzijde 37. Ondanks dat Karen overal onzekerder van werd, werden ze met z´n allen vrienden. Zelfs de mannen van de vrouwen werden vrienden. De vrienden noemde zichzelf de eetclub. Nadat er een brand bij Evert en Babette uitbrak bleek er heel wat mis met hen vriendschap te zijn. Karen was altijd een beetje een buitenbeentje van de club. Een voorbeeld daarvan was dat ze werkte, en dat deed de rest van de club, behalve Hanneke, niet. Karen deed ze zich voor als een sterke vrouw voor vol met zelfvertrouwen, maar eigenlijk was dat helemaal niet zo. Dat blijkt uit deze citaat: ‘’Voor het eerst in jaren snakte ik naar een sigaret waarachter ik me kon verschuilen, even mijn ware aard niet laten zien.’’ Bladzijde 34. Nog een citaat waaruit bleek dat Karen zich anders voordeed : ‘’ Ik weet zeker dat je een vrije vrouw bent. Niet bang. Dat ben ik ook, dacht ik, dat wilde ik ook zijn, maar intussen was ik als de dood dat Michel het te weten zou komen .’’ Bladzijde 151. Ze deed zich dus ook voor als een vrije vrouw die niet bang is maar eigenlijk is Karen bang dat Michel achter de affaire, van Simon en haar, kwam.

Later kreeg Karen door dat de club niet echte ‘vriendinnen’ waren, maar dat het meer een houvast was voor haar zodat ze niet in haar eenzaamheid zou verdrinken. Karen kreeg steeds meer problemen. Ook met haar man Michel. Door alle ruzies zocht Karen de liefde in andere man, Simon, de man van Patricia een ’vriendin’ van de eetclub. Uit het feit dat Karen vreemd gaat, blijkt dat ze erg ontrouw tegenover haar man is. ‘Ik vlijde me tegen hem aan en dacht aan de beloften die Michel en ik elkaar hadden gedaan. We zouden elkaar tijdig inlichten als een van ons iets voor een ander voelde. Vreemdgaan paste niet in onze relatie en diende eerlijk opgebiecht te worden als het was gebeurd. Mocht het ooit zover komen, dan zouden we het veilig doen en nooit, maar dan ook nooit met iemand binnen onze eigen kring. Ik had alle beloften in nog geen 10 minuten verbroken zonder me één seconde schuldig te voelen.’’ Bladzijde 85. Nog een citaat dat ze ontrouw is tegen over Michel : ‘’Niet opdringerig, maar vriendelijk, lief, alsof we al jaren een stel waren en dat hij me met deze ene kus wilde laten voelen dat hij nog steeds van me hield. Ik smolt’’ bladzijde 144. Karen wist van zichzelf dat ze niet goed bezig was, dus ze heeft wel zelfkennis. ‘’Ik was onbetrouwbaar, een leugenaar, een bedriegster.‘’ Bladzijde 127.

Over hoe karen eruit ziet en hoe oud ze is niet beschreven in het boek. Maar Karen had twee kinderen dus ik denk dat ze rond de 30 is. Je kon wel zien dat Karen een sterke en dappere vrouw was omdat ze erachter wilde komen of Evert en Hanneke zelfmoord gepleegd hadden. Daarvoor had ze veel moed en lef nodig. Dus ze is een sterke en dappere vrouw.

Vertelinstantie
Het boek was door een belevende ik verteller geschreven want er waren geen verwijzingen naar de afloop en de interpretatie van de gedachtegevoelens van de andere personages zijn puur subjectief. De ik verteller in dit verhaal was Karen. Zij beleefde alles en omschreef wat ze zag en voelde. ‘’ Ik aaide over haar rug en rustte met mijn hoofd op het hare, me verbazend hoe gemakkelijk het was om intiem met haar te zijn, terwijl we dat nooit eerder waren .Ik had eigenlijk een hekel aan gefrunnik van vrouwen aan elkaar als vriendschappelijk gebaar. En hier lag ik, innig verstrengeld met een vriendin, zonder me ongemakkelijk te voelen..’’ Bladzijde 69. In deze zin stonden meerdere verwijzingen over dat het een belevende ik verteller is. Ten eerste vertelde Karen hoe ze over de rug van Babette aaide dat ze zich verbaasde en dat ze eigenlijk niet zo hield van gefrunnik van vrouwen. Dat verwees er dus op dat het een ik verteller is want ze sprak met ‘’ik aaide’’ en ‘’mijn hoofd’’. Ten tweede liet Karen zien dat ze nog niks over haar toekomst wist omdat ze later in het boek achter kwam dat Babette alle moorden op haar geweten had staan. Maar ze voelde zich niet ongemakkelijk terwijl ze nooit ze hield van vrouwen die aan elkaar frunniken.

‘’Haar woorden tolde in mijn hoofd en maakte me misselijk. Ik wendde me van haar af en liep naar binnen. Ze riep mijn naam nog een keer, maar ik keek niet meer om.’’. Bladzijde 48.

Dat was het stukje waar karen verteld wat haar gevoel was na de ruzie met Hanneke. Die ruzie vond zich plaats één dag voordat Hanneke dood ging. Ook uit dit stukje kon je meerdere verwijzingen tot belevende ik verteller vinden. Ten eerste omdat ze haar gevoel uitsprak. En ten tweede zou je het niet zo schrijven als je dat wist dat je beste vriendin de volgende dag dood zou gaan.

Tijd

A. De datum en jaar werd in het boek niet genoemd. Dus je wist niet wanneer het verhaal zich precies afspeelde. Maar aan de nieuwe technologische snufjes kon je merken dat het aan het einde van de 20e begin 21e eeuw was. De technologische snufjes waren bijvoorbeeld een mobieltje en een computer met internet. ´´Ben je aan het rijden? Vroeg ik. Ja, maar dat geeft niet, want ik bel handsfree.´´ Bladzijde 209. Die citaat was het bewijs voor een mobiel die ook nog handsfree in de auto kon.

B. Het boek de eetclub was chronologisch verteld. De hoofdstukken 4,5,8,10,15,16,20 en 24 waren flashbacks maar omdat het niet meetelt in het kader van de chronologie bleef het verhaal nog steeds chronologisch.

C. De exacte tijdsduur stond niet in het boek. Maar je kon het wel uit een paar dingen afleiden. Het boek begon namelijk toen het huis van Babette en Evert in brand stond. Later stond er in het boek dat de kinderen in de sneeuw speelde : ‘’De kinderen speelde buiten in de sneeuw, terwijl de mannen in de keuken en de vrouwen rond de haard zaten.’’ Bladzijde 45. Dat was de dag van de begrafenis van Evert. Dus dat was hoog uit één week na de brand bij Babette en Evert. Conclusie: het verhaal begon in de winter. Op het einde van het boek stonden verwijzingen dat het zomer is namelijk dat de vogels floten dat het naar zomer rook en dat het fluitenkruid manshoog was : ‘’ In de buurt van het kerkhof drong het tot me door dat de vogels floten, dat het rook naar zomer en dat het fluitenkruid weer manshoog was.’’ Bladzijde 239. Dat betekende dus dat het zomer was. De tijdsduur van het boek was dus van winter naar zomer. Dat is dus maximaal negen maanden.

De tijdsduur van de flashbacks was ongeveer één jaar en zes maanden. Want de flashback begon toen Karen en Michel gingen verhuizen in de zomer. ‘’De mooie zomerdag waarop wij verhuisden naar dit dorp, was ik ziek.’’ Bladzijde 25. En de flashback eindigde met sinterklaas : ‘’We zaten ronde de haard van Hanneke en Ivo te wachten op de Goedheiligman, die elk moment kon arriveren.’’ Bladzijde 137. De Goedheiligman kwam, meestal 6 december pakjes brengen en dat was in de winter. Er was inmiddels ook al een jaar verstreken dus één jaar en zes maanden.

Mening
De eetclub was een heel spannend boek. De eerste bladzijde was al spannend als het huis van Babette en Evert in brand stond. Ook was het spannend toen Karen op de hotelkamer zat met Simon die alles op begint te biechten. Ook is het boek heel verrassend. Babette die steeds in het boek afgebeeld werd als een zielige en armzalige vrouw, verdacht je bij het begin niet als moordenaar van Hanneke en Evert. Verder kon je goed in het boek meeleven omdat alles goed omschreven werd en Karen is een standaard vrouw die je overal tegen zou kunnen komen.