Recensie: Godverdomse dagen op een godverdomse bol

Auteur: Dimitri Verhulst

Dimitri Verhulst ontving reeds eerder een Gouden Uil in 2006 voor zijn boek De helaasheid der dingen. Andere bekende boeken door hem uitgebracht zijn ondermeer Problemski Hotel dat in 2003 in 8 verschillende talen werd vertaald, waaronder Engels en Duits. Ook de roman Niets, niemand en redelijk stil die uitgebracht werd in 2001 komt van zijn hand.


Zijn nieuwste roman handelt over het ontstaan en de evolutie van de mens, of zoals hij het graag noemt over heel zijn boek, 't. Een van de eerste zinnen uit het boek luidt: "Kijk maar. 't Kruipt uit het water zonder om te zien." Daarmee is de toon voor het hele boek al meteen gezet. Het behandelt het groeien van de mens door de verschillende fases die deze meegemaakt heeft om te

komen tot wat het nu is. Alles wordt bekeken uit zijn standpunt van de intelligentie van de mens. Net als de eerste mensen, deze worden zeer goed,

_____________________

"‘t Kan beslissingen nemen. En ‘t wil neuken. En om deze twee zaken in de praktijk te brengen gaat ‘t over lijken."

_____________________

maar toch wel met een lichte spot weergegeven. De voorstelling van de evolutie van op vier naar twee poten lopen geeft de auteur zo aan: "Kijk, zonder handen! 't Stapt op zijn achterpoten! 't Kan vruchten plukken en in zijn neus peuteren zonder daarvoor zijn stap te moeten onderbreken." Van de oermens en later de ontdekking van het vuur gaan we over naar het leven in groep en kleine dorpjes stichten. Vandaar zien we nog heel wat dingen zoals de evolutie van de oorlogsvoering en het kweken van dieren, het aanbidden van goden tot we uiteindelijk bij, alhoewel dat hij in zijn boek geen enkele naam of data laat vallen, de Grieken en de Romeinen komen. De mens maakt ook daar een verschrikkelijk grote vooruitgang om zo via enkele tussenstops bij slavernij en een groeiende economie aan te komen. Kunst is dan ook een steeds wederkerend begrip in de geschiedenis van de mens. Dan is rotstekeningen kunst

maar de volgende tien bladzijden zijn schilderijen en beeldhouw werken reeds kunst. Steeds verder komt men richting het leven zoals het nu is, je ziet de mensheid veranderen van een hardwerkend, op dieren jagend ras, naar een verwend en van op afstand alles besturende luiaard. Uiteindelijk kom je uit bij het maken en gebruiken van bommen en granaten om zo te vergemakkelijken wat de mens altijd al gewild heeft, namelijk macht doormiddel van oorlogsvoering. Het boek eindigt met de ontdekking van de atoombom, deze die in staat is om enorm veel schade te veroorzaken aan zoveel onschuldigen.

tegenwoordige tijd, lichte spot

Het boek werd geschreven met toch wel een lichte spot naar het verleden van de mens. Dat valt toch wel duidelijk op, bijna overal staan er wel lichtjes spottende zinnen over hoe de mens toen moest gedacht hebben. De auteur doet dit zeker niet om het boek geestig te maken maar meer om te wijzen op de gebreken van het denkvermogen en handelingen van nu en vroeger. Dit alles gebeurt in de tegenwoordige tijd wat het boek zeer aangenaam om te lezen maakt.

Innoverend, geslaagd!

Inderdaad, een vernieuwde visie op het verleden en wat mij betreft zeker en vast geslaagd. Dimitri Verhulst neemt je mee in een les geschiedenis van ongeveer tweehonderd pagina's, maar niet op de saaie ouderwetse manier die je waarschijnlijk wel kent uit de schooltijd. Nee het is helemaal uit een andere hoek bekeken, data en namen worden niet genoemd maar met een beetje historische bagage weet je al snel over welke periode het gaat. De gezonde dosis ironie in het boek slaat dan ook weer helemaal aan, spotten met onze voorgangers zou eigenlijk niet mogen als je bekijkt hoe ver ze ons gebracht hebben, maar toch slaat het aan en zal er geen mens om malen dat de schrijver de ironie veelvuldig laat vloeien in het boek. De bevolkingsaantallen worden ook door heel het boek door weergegeven. Zo krijg je nog eens een extra indicator om te kijken waar in de geschiedenis je zit, zoals bij de pest waar een derde van de bevolking stierf of net wanneer de mens stopte met jagen en dieren ging kweken om ze te kunnen eten. Een klein negatief puntje van de boek dat toch ook vermeld mag worden is, dat steeds de mens wordt uitgedrukt met,'t. Dit is op sommige momenten wel zeer irritant om te lezen als in die zin dan ook nog enkele keer het woord "het" staat. Maar al bij mogen we zeggen dat dit boek zeker en vast een topper mag genoemd worden.

quotering:
9/10