Avertissement de conduite door Ségolène Valente

4.1

Boekverslag door een scholier
3e klas vwo | 4033 woorden
9 maart 2010
14 keer beoordeeld

4.1

14 keer beoordeeld

Avertissement de conduite door Ségolène Valente

ADVERTENTIE

Overweeg jij om Politicologie te gaan studeren? Meld je nu aan vóór 1 mei!

Misschien is de studie Politicologie wel wat voor jou! Tijdens deze bachelor ga je aan de slag met grote en kleine vraagstukken en bestudeer je politieke machtsverhoudingen. Wil jij erachter komen of deze studie bij je past? Stel al je vragen aan student Wouter.

Meer informatie

Titel: Avertissement de conduite
Auteur: Ségol  ène Valente

Samenvatting:

Hoofdstuk 1

Malika zet haar boek rechtop voor haar. Het was een kwartier voor de pauze en ze had geen zin meer om te werken. Haar blik ontsnapt door het raam.
Plotseling, mompelde ze:
- Wat is er veranderd aan Rémy sinds de afgelopen tijd?
De jongens hadden sportles. Rémy was de keeper in het doel. Beide zeggen ze dat ze moeite hadden zich te concentreren op de oefeningen.
- Hein? Wie? Rémy? Ik sprong.
Malika richtte het onderwerp van het gesprek dat ik al twee maanden probeerde te vermijden.
- Ja, ik zei Rémy. Zie jij iets nieuws aan hem?
Ik aarzelde over mijn antwoord. Jessie en Charlotte zaten voor ons. Vorig jaar was Jessie een betere vriendin van Malika. Maar sinds het begin van het jaar sprak Malika niet meer met haar, omdat ze haar pen met kleine sterretjes was gestolen. Vreemd, de volgende dag had Jessie precies dezelfde in haar tas. Ik had Malika op dat moment ontmoet en ze werd mijn beste vriendin. Charlotte die had geen vrienden en evenmin hield ze zichzelf gezelschap. We kunnen niet zeggen dat ze vrienden waren, we moeten niet overdrijven. Ze lachte nooit en zelfs buiten de school was haar lach niet te zien. Cool…
Regelmatig mopperde Malika:

- Om te zeggen dat ik vijf jaar verveeld bleef met de pad.
Ze noemt Jessie ‘de pad’ omdat haar ex-vriendin iets toevoegt aan het einde van iedere zin. Dan moesten we weer lachen, ze was goed in het imiteren: Kwoak, kwoak.

Volgens Rémy, spioneerde Jessie hem vanaf de stoel voor ons. Het verbaast met niet, de meeste kunnen zijn charme niet weerstaan! Maar welke meisje kon onverschillig blijven voor Rémy, als hij geconcentreerd als een schoonheid in zijn doel staat te keepen, klaar om te duiken om iedere bal buiten het doel te houden. Ik wierp een blik naar Yassine, de meest erge surveillant van de school, de bewaakt onze uren continu. Hij had ons niet gehoord. Ik fluisterde:
- Iets nieuws aan wie? Aan Rémy? Ah nee, niets speciaals, hoezo?
- En zeg dat hij bereid was om iets te doen voor je die nacht van de ijsbaan! Wat heb jij gedaan voor die arme jongen?
Ik haalde diep adem en ik begon te praten:
- De dag na de avond, kout zweet op de ijsbaan, Rémy belde me…
- Hij belde naar jou thuis? Rémy?
Dit nieuws deed Malika opspringen. Dat verwachtte ik al.
- Maar ja! Had ik je dat niet verteld? Dat was ik denk ik vergeten…
Jessie slaakt een diepe zucht van ergernis, alsof we haar verstoren bij het werk met ons geklets. Ik denk dat ze vooral woendend was te horen dat Rémy mij had gebeld.
Ik zou liever mijn uitleg stoppen, maar Malika verwachte meer.
- Vertel! Rémy belde naar jou…
- Voor mijn voorstel…

- Jou voorstel?
- Wij zagen een dag…
- Nee?

- Malika denkt dat er iets is verandert aan Remy
- De jongens hebben op dat uur gym
- Jessie en Malika waren beste vriendinnen, nu niet meer omdat Jessie een pen van Malika gestolen had.
- Nu noemt Malika Jessie “De pad”Omdat ze een geluid van een pad nadoet na iedere zin volgens Malika.
- Volgens Camille is Jessie ook op Remy
- Remy heeft naar Camille gebeld op voorstel van Camille
- Remy en Camille wilden een gesprek samen onder 4 ogen
- Daarna hebben ze opgehangen en niets meer van zich laten horen
- Malika verbaast zich dat Camille het verder heeft laten gaan.
- Jessie doet net of ze last heeft van het gepraat van Malika en Camille. Ze gaat in discussie met Malika, maar de surveillant maakt een opmerking zodat ze weer hun mond houden.
- Camille schaamt zich voor die opmerking en ook voor Malika

Hoofdstuk 2

- De klas is met wiskunde bezig als Malika een briefje schrijft naar Camille;
- “Bedankt dat je me hebt verteld over het telefoontje.”
- Camille schrijft terug;
- “Ik heb er genoeg van, van mijn verhaal.”
- Malika: “Dat als we vriendinnen elkaar kunnen helpen? De hulp en controle? We moeten alles met elkaar delen.”
- Malika voelt zich gekwetst door Camille. Camille was opgelaten door de teleurstellening van Malika, maar tegelijk koelde ze af.

- Waarom moest zij mijn gedachten weten? Ik heb haar nooit aangedrongen te vertellen op wie zij was.
- Wat moet gedaan worden, jij ben zo slim? Mompelde ik.
- Hij zette meteen een afspraak
- Ik was niet van plan op hem te springen
- Mevrouw had de voorkeur om af te wachten, mevrouw denkt dat Malika een oplossing voor haar vind na twee maanden!
- Niet helemaal, ik verwacht niets…
- Je hoopt dat hij je smeekt? Dat hij je belt dag en nacht?
Malika is boos. Maar tijdens de pauze probeert ze Camille te helpen bij het vinden van een oplossing voor Rémy.

Charlotte en Jessie zijn in de buurt met een zak snoepgoed, die Jessie had geopend. Ze fluisteren in elkaars oor. Charlotte die niet discreet is riep hardop:
- Maar ik heb hen niets gezegd over Rémy!
Het was niet te geloven! Jessie probeerde Charlotte te gebruiken om Rémy aan te pakken.
- Maak je geen zorgen Caillou, stelde Malika me gerust. Zelfs een pad springt niet boven je enkels uit, zelfs al springt hij heel hoog.
Ik had tenminste een echte vriendin. Ik hoef geen zak snoep te kopen om Malika te lokken.
Toen beloofde ze dat ze mij zou helpen, ik kon op de computer bij haar.

Hoofdstuk 3

- Malika had gelijk, gaf ik al snel toe. Nu moeten we echt beginnen. De volgende dag dacht ik dat ze haar belofte was vergeten. Woensdagochtend na school was uiteindelijk besloten:
- Ik ben van plan om het voor je te regelen. Vanmiddag gaan wij naar Rémy.
- Echt? Vindt hij dat goed?
- We jagen Nono en zijn vrienden weg en jij blijft alleen met Rémy. Zei ze zonder te antwoorden op mijn vraag.
Camille is een beetje bezorgd. Malika verklaard dat Rémy haar dus weer wilt zien. Ze weet hoe ze dat moet doen omdat haar broer Farid is, een lid van de band, net zoals Rémy.
Op woensdag middag was de band bij Rémy om een film te kijken. We kwamen tegen twee uur bij de flat aan en Malika belde bij de portier aan.

- Wie is dat? Vroeg de stem door de intercom.
- Miss Frankrijk!

Ze zijn binnen. Rémy droeg zijn te ruime spijkerbroek onder het elastiek van zijn onderbroek. Hij kauwde kauwgom. Hij bleek verbaasd te zijn ons te zien.
- Komt het je uit? Vraagt Malika zonder echt een antwoord te verwachten.
- Ook van de partij? Antwoordde Farid, en wierp haar een knipoog toe.
- Luister maar niet naar hem stelde Rémy gerust, geef me eens een kauwgompje.
- Dat is al lang geleden. Ik praat al lang niet meer tegen mijn broer! Riep Malika.
De kamer was niet verandert sinds we daar waren na de ijsbaan. Ik vroeg me af hoe ik twee maanden in een hoek heb kunnen blijven staan. En ik verwacht van Malika een tussenkomst om te kunnen reageren, dan wordt het een leuk woensdagmiddagje met Rémy.
Malika lokte snel Farid, Nono en Bip-bip buiten de deur.
- Camille wil onder vier ogen met Rémy praten. Zei ze. Dus geen gezeur en laat hen alleen.
- Ik? Zei ik verontwaardigd. Maar ik… nee, eigenlijk… Ik was zo rood als de bank en had het erg warm. Rémy keek raar naar mij op. Ik wist niet waar ik moest kijken. Mijn hersenen werkte op volle snelheid. Nono schreeuwe door het trappenhuis:
- Gooi je kauwgom weg voor je…

Ik heb het einde van zijn zin niet gehoord, maar ik begreep het perfect. Rémy ook. Hij lachte, en maakte zijn vriendin uit voor idioten.
- Dat is het enige wat hen interesseerd!
- Wat? Kauwgom?
Rémy leek een ogenblik te twijfelen, daarna lachte hij weer. Ik verbaasde me voor het eerst, ik reageerde met humor.
Ik wist dat hij het niet over kauwgom had. Maar ik was ongemakkelijk, dat was het enige wat me interesseerde. Door Malika.
Voordat je het weet, ik weet niet eens wat dat betekende. In ieder geval hij hield zijn kauwgom in.

Hoofdstuk 4

- Rémy zat naast me. Ik durfde geen blik met hem te kruisen. Ik was versteend. Is hij op mij? Is hij niet op mij? En als hij mij kuste, voor de eerste keer? Mijn hart klopte erg snel.
Hij zou haar voorzichtig kussen. Maar ik heb niet bewogen, en Rémy ook niet. Hij was aan het gat in zijn spijkerbroek aan het friemelen en verbreedde het.
Als hij van plan was om uit te gaan met mij, moest hij op dat moment zijn kans grijpen.
Ik had er goed aangedaan om niet te beginnen met praten. Uiteindelijk stelde hij de noodlottige vraag:

- Jij wilde met me praten? Ik luisterde.
Oei, die zat! Ik gooide er gelijk het enige onderwerp wat in me op kwam eruit:
- Hoe vind jij Jessie? Nee, maar wat een dwaas was ik! Waarom moet ik deze plaag Jessie er nu weer bij betrekken?
Rémy beantwoorde mij met een ironische glimlach:
- Ik vind het moeilijk, waarom? Wilde je mij adviseren? Dat antwoord had ik niet verwacht, en wat daarna kwam al helemaal niet:
- Ze vertelde me over jou en je vriendin.
- Echt? Ik sprong op.
- Ja, eigenlijk… niet echt. Ze schreef me.
Rémy trok uit de achterzak van zijn spijkerbroek een opgevouwen brief.
Ik kreeg hem vanmorgen. Wil je hem lezen? Het gaat over jou. Maar houdt het voor jezelf, oké?
Ik beloofde het hem, en las Jessie’s brief snel.
- Ze wil graag met je uitgaan, weet je dat? Zei ik. Ik gaf de brief terug aan Rémy.
- Jullie hebben allemaal gelijk, meisjes! Ja, dat weet ik.
- En jij … jij hebt uiteindelijk… zij met jou… met jou afgesproken? Ik stotterde. Mijn hart bonsde. Ik stond op het punt om in tranen uit te barsten. Als ik kon, was ik weggelopen, maar ik kon geen stap zetten. Rémy nam mijn bril en legde hem op de tafel.

- Die bril moet worden versterkt, je ziet het niet goed… Dus zonder die bril kijk je beter. Hij was dan ook afgekeurd.
Zonder mijn bril was ik iemand anders. Waarschijnlijk was ik dan tien keer mooier dan wanneer ik in de spiegel keek. Hij vertelde het me zelf. Het was nu of nooit om te vragen of hij met mij wilde gaan. Malika vergaf het me nooit als ik ontwijk voor deze nog steeds gemiste kans.

Rond mij werd alles wazig. Ik zag niet eens de gezichtsuitdrukking van Rémy. Het koste me enorm veel moeite om me kalm te houden. Ik vervolgde:
- En je weet zeker dat alle andere meisjes…
- Alle? Onderbrak hij mij.
Het leek alsof hij me aanstaarde. Het was tenminste tien centimeter van mij vandaan. Maar ik zag nog steeds niks. Ik voelde alleen maar zijn adem op mijn wang.
Rémy lachte.
- Oh, nee, dat wist ik niet! Tenminste nog iets geleerd vandaag.
Ik wist niet of hij het spottend zei of hij mijn informatie serieus nam.
- Sterker nog, Ik weet niet wie ik aardig vind en aan wie ik een hekel heb. Hervatte hij. Vertel me is iets interessants over je.
- Malika denkt dat….
- Geen Malika. Jij.
Over mij praten, zonder specifieke vraag? Waar moet ik beginnen? Ik dacht een tijd, tot Rémy me heeft gevraagd:
- Ben je op het moment verliefd?

- Ik… uh… ja… eigenlijk is het moeilijk te zeggen. Om uit te vinden of het echte liefde is, moeten we leven. Ik begreep zelf maar de helft van wat ik zei!
Rémy vervolgde:
- Je hebt gelijk. Maar we moeten het voor ons vinden.
-Heb je het niet gevonden, jij?
- Misschien gevonden, misschien ook niet…
Hij staarde me aan, ik wist het nu zeker. Zijn stilte betekende, en nu?
Ik begon:
- Ik heb de liefde gevonden, maar is hij ook..
- Heb je het hem tenminste gevraagd? Onderbrak hij mij.
- Nee, niet mijn ding, ik ben verlegen. Ik sprak nooit zo over mij tegen een jongen. Ik trilde van binnen. Toen controleerde ik mijn horloge voor de tweede keer deze middag. Het was ineens heel laat. Rémy vond het zeker noodzakelijk dat ik op tijd thuis was voor mijn moeder. Haastig stond ik op. Ik struikelde en viel tegen de tafel.
Rémy gaf mijn zijn hand om met te helpen, en gaf me mijn bril.

- Zo is het beter, toch?
Ik nam afscheid en ik rolde van de trap af.

Hoofdstuk 5

Camille loopt in de straat. Plotseling ziet ze iemand: het is Malika. Ze verteld haar dat er die middag met Rémy niets is gebeurd. Malika wil weten wat ze hebben besproken. Ondanks haar belofte kan Camille het verschrikkelijke geheim niet voor zich houden en vertelde ze aan Malika dat ze hebben gepraat over de brief van Jessie.

Ze schreef de brief om te zeggen dat ik geen persoonlijkheid had. Ze noemde me een hond, snap je!
Malika grinnikte. Ik vond het niet grappig. Het doet me pijn, dat Jessie me een hond noemde. Zij was niet normaal net als ik, omdat ik haar plaats nam naast Malika. Ik was woedend, dat Rémy deze beledigingen over mij weet. Want wie zou willen lopen met een hond die geen persoonlijkheid heeft? Ik zuchtte. Ik heb getest of Jessie de waarheid sprak. Ze heeft het Malika serieus verteld en ze vroeg me:
- Wat zei ze over mij?
- Ze had het over meisjes, die de hele dag uitgaan met jongens..
- Oh ja? Hoe flauw.
Malika klaagde over Jessie.
- Maar voor mij in het bijzonder, vertelde ze iets over mij?
- Ze zei dat je altijd verhalen verzint om interessant te doen en…
- Ja?
- Ze noemde je…
- Wat? Ze noemde me een wat?
- Een Hysterisch iemand.
Malika werd gek van woede. Ze gaf een schop tegen een blikje dat op het trottoir lag en schudde met haar vuisten.
- Ik haat haar! Ik vervloek haar! Ze zal er spijt van krijgen, geloof me! We zullen laten zien wat haar rang is. Malika floot tussen haar tanden.

- Het is niet te bedoeling om het bekend te maken. Zei ik. Ik heb Rémy belooft deze informatie voor mijzelf te houden.
- Rémy! Ik vraag me af of hij niet de meest walgelijke is van dit verhaal. Bestloot Malika. Als hij het met opzet deed om ons pijn te doen, gefeliciteerd, ik ben geraakt! Dankje Rémy!
Ik kon haar niet laten geloven dat hij niet zulke slechte bedoelingen heeft.
- Hij zei niets kwaad in de rug van de mensen. Corrigeerde ik.
Ik vind het heel moedig. Hij was niet verplicht om ons die brief te laten lezen.
- Liefde maakt je blind… Malika grinnikte. We hebben geen idee hoe we met jongens om moeten gaan te ingewikkeld.
Maar ik wilde helemaal niet. Zij had me naar zijn huis gebracht!
Waarom was ze zo ver gegaan? Het leek alsof ze geen zin meer had om me te zien. Niemand kon Rémy weerstaan, waarom zou Malika dat dan wel kunnen?
Deze keer was ik sterker:
- Ik herinner je eraan dat jij het was die erop stond dat ik hem weer zag. Ik vroeg het niet aan iedereen zeker niet aan jou!
- Zo bedank je me daar voor?
- Dankje, voor het zien dat je hoofd voor tien meter lang ondersteund is twee maanden? Je kon niet stoppen met over hem te denken.
Ik kon het niet geloven. Ze het geraden dat ik dacht aan hem , ik zei niets! Echt, ik kon geen privacy meer hebben en ik had er genoeg van. Malika was boos, en ze besloot:

- Zoek het zelf maar uit met je verhalen! Ik wil er niets meer over horen. Ik ging naar huis, want ik begreep niemand meer.

Hoofdstuk 6
- Malika en Camille deden geen weddenschap meer. Op zaterdagmiddag is Camille vergeten dat ze boos is op haar vriendin. Malika is het ook vergeten. Ze bespreken de brief van Jessie. Malika wil wraak. Camille nodigt haar uit om bij haar te slapen. De twee schrijven vele ontwerpen.

Wanneer ze een nieuw blad had, gaf ze me de pen, stellende: Jessie mijn handschrift te herkennen op het eerste gezicht. Ik nam mijn mooie handschrift en ik schreef. Malika heeft ontworpen afschuwelijke padden met paarde slijm en uitpuilende ogen. Ze waren perfect.

Wanneer ze de brief in de envelop zetten, hadden ze twijfels. Remy en Jessie zouden niet samen kunnen gaan zonder het te weten. We dachten aan het hoofd van Jessie na het lezen van dit brief en toen vergaten ze de twijfels.

Op de envelop zetten ze:
Voor het slapen lezen om nachtmerries te krijgen.

Camille voreg Antoine de brief aan Jessie te geven. Antoine is de klassevoorzitter. Malika zegt dat hij stiekem verliefd op mij. Hij aanvaardt daarom de missie zonder vraag. Tijdens de les van Mevr. Pinson, een geschiedenisdocent, gaf Antoine de brief aan Jessie.
Jessie nam de envelop. Ze zet hem op de hoek van haar tafel. Wij bewaken de brief tot de eind van de les. Elk weekend hebben we gedacht aan het hoofd van Jessie het lezen van onze brief. We hoopten dat we excuses zou maken, en wij smeken hem om hem te vergeven. Het zou ... als het in goede geesten. Maar naarmate de tijd verstreek en ik betwijfelde het was een beetje hard toch. Het gevolg kan meer na te denken over gevolgen. Maar wat gedaan is, is gedaan. We konden niet meer terug.

Hoofdstuk 7

Op maandag ochtend in het eerste uur was het Engels. Mr Little Bit maakte de oproep. Iedereen was er, behalve ... Jessie.

Bravo! Ze was zo beschaamd dat ze niet durven komen studeren. Ik maak geen grapje. Je denk niet dat het ging een beetje veel? Vroeg ik. En als een tragedie was gebeurd als gevolg van ons. Wanhopig, zou Jessie wegrennen. We hadden niet gedacht dat!
Heb je spijt? Onze slijmerige pad moet een verkoudheid krijgen. Ik zou mezelf opsluiten in mijn kamer met een dubbele draai en ik veranderde van school. Als ik heb gehoord dat Jessie overleefd, is het omdat Malika er was.
We werkten aan een oefening als er iemand klopte op de deur. Ik dacht even dat het Jessie die te laat arriveerde. Maar Yassin kwam.
Camille Malika en Charlote worden geroepen in het kantoor van m. Longva, heeft hij droogjes gezegd.
Op dat moment stopte mijn hart met kloppen. Opgeroepen door de opdrachtgever in volle gang. Het was ongehoord!
Malika mompelde tussen zijn tanden. Stilte regeerde in de klas. Ergste geruchten werden al snel gecirculeerd in de hele school.
Yassin werd gevolgd in de gang. Charlotte keek haar niet naar onze ogen. Hij werd gevraagd wat er gebeurd was, maar hij bleef zwijgen. Malika draaide zich om Yassin. Ik wil niet een uur van engels missen net voordat onze grote proefwerk werd gegeven.
wij opgenomen kantoor van de opdrachtgever. mijn hart klopte honderd mijl per uur. Jessie was er, een beetje triomfantelijke glimlach op zijn lippen. kant van haar was een man die zou zijn vader. Charlotte werd onmiddellijk benaderd hen. Longva de handen op de tafel, vingers gespreid op. weet dat u bijeengeroepen in mijn kantoor, dames? helemaal niet, Malika antwoordde met een lichte glimlach. maar we zullen snel weten! eigenlijk je zelfs meteen kunnen weten! Longva zei, verbijsterd door zijn onbeschaamdheid. moet lager zijn geweest hun ogen en huilen om vergeven te worden. grote boos wuifde onze nieuwsbrief: Ik wacht op uw uitleg, meisjes. Het is niet wij, meneer, "antwoordde Malika. ontkennen het bewijsmateriaal zou alleen dingen verergeren. het was beter te bekennen alles. maar ik was versteend en ik kon geen woord uitbrengen. dit spel werkt niet met mij, miss Bentoumi! bulderde de grote stem avecsa opdrachtgever. op dit punt, mompelde ik: ja, het is ons. Ik keek naar de brief met een geschrokken uitdrukking. ontworpen door malika padden staarde me met een snauw. Ik beet op mijn lip niet te lachen glans. was nerveus. echt te huilen.

Hoofdstuk 8

- Camille en Malika moeten naar het schoolhoofd komen.

- Ze krijgen een preek
- Moeten excuses aanbieden aan Jessie en Charlotte, 2 uur nablijven, en een waarschuwing van slecht gedrag
- Schoolhoofd (Longver) wilde hun ouders bellen, maar niemand nam op.
- De meisjes moesten huilen

Hoofdstuk 9

- Camille bereidt zich voor op wat ze tegen haar ouders gaat zeggen (het is een nachtmerrie=couchemar)
- Haar moeder reageert goed, haar vader wordt woedend.
- Hij wil niet meer dat ze met malika omgaat, want die heeft een slechte invloed.

Hoofdstuk 10

- Camille schrijft een brief aan Jessie
- Ze wil de brief met excuses voorlezen voor de klas, waarin staat dat ze het niet zo bedoeld hadden, ze wilden alleen een grapje uithalen
- Malika vindt dat niet nodig
- Ze besluit om het niet meer voor te lezen
- De lerares geschiedenis vindt dat ze af moeten treden als klassenvertegenwoordigster (=déléguée) en reserve(=suppléante)
- Antoine bedenkt handtekeningen actie en ze behouden hun functie

Hoofdstuk 11

- Camille is alleen thuis
- Ze hoort een geluid beneden, de voordeur kraakt
- Ze pakt een tennisracket
- Dan ziet ze Malika, en daarachter Rémy
- Haar ouders komen thuis, Malika verstopt zich onder het dekbed (=la couette), Rémy in de kast(=l’armoire)
- Haar broertje Tom zegt dat ze een verrassing voor haar hebben

Hoofdstuk 12

- Vader komt de kamer binnen, en zegt dat het eigenlijk allemaal wel meevalt.
- Dan zakt Rémy door de kast, en komt Malika onder het dekbed vandaan
- Ze vraagt of ‘de duivel’ (Camille’s vader) al weg is
- Hij is er nog, en hij is stomverbaasd
- Malika duikt weer onder het dekbed
- Camille denkt dat haar vader niet lang meer de grapjas uit zal hangen
- Hij stuurt Malika en Rémy weg
- De verrassing was een doosje met enveloppen en roze briefpapier

Hoofdstuk 13

- De klassenraad komt bij elkaar, Malika en Camille moeten Antoine en Paola vervangen

- Niemand zegt iets over de brief, behalve hun lerares geschiedenis, maar daar wordt niet op gereageerd  zelfs niet door Jessie’s vader
- Het komt niet in hun dossiers en ook niet op hun rapport, ze zijn heel blij

Hoofdstuk 14

- Rémy houdt haar in zijn armen, maar het regent heel hard dus gaan ze naar een bushokje
- Hij had tegen Jessie gezegd dat ze moest zorgen dat het goed kwam, anders zou hij haar brief aan het schoolhoofd laten zien
- Jessie liet toen haar vader naar school brengen, maar het was al in orde.

De dreigbrief van Camille & Malika

- Raadgevingen aan Jessie
1. Probeer niet met ons te praten, want we zullen je niet accepteren
2. Probeer niet te werken, want het zal je toch nooit lukken
3. Probeer niet een jongen te kussen, je zult hem je pukkels doorgeven.
4. Als je leven je lief is, probeer dan niet met Rémy aan te pappen

P.S. De volgende keer als je ons iets wil zeggen, wees dan dapper en zeg het in ons gezicht, anders zal het slecht met je aflopen.