1. Titel
Titelbeschrijving, titelverklaring, ondertitel, motto
Auteur: Tommy Wieringa
Titel: Caesarion
Uitgeverij: De bezige bij
Druk: tweede druk mei 2009, Amsterdam
Aantal pagina’s: 366
De titel wordt in het boek precies verklaard op pagina 48, hier staat: ’Ze noemde me Caesarion, Kleine Caesar. Mijn koosnaampje. Caesarion was de zoon van Cleopatra en Julius Caesar. Hij en ik waren in Alexandrië ter wereld gekomen. In zijn geval haastten de priesters zich te verklaren dat hij geboren was uit de verbintenis tussen Cleopatra en de god Amon-Re, die als Julius Caesar op aarde was geïncarneerd. Wist mijn moeder niet dat Ceasarion de spotnaam was die het volk aan Ptolemeus Caesar gaf. “Ceasartje.” ‘ De ouders van de Ik-persoon in het boek noemden hun zoon Ludwig Unger, zijn koosnaampjes was Caesaion. De ouders van Ludwig waren allebei succesvolle en beroemde mensen. Het was de bedoeling dat hij het beste van zijn moeder en vader zou krijgen en een nog groter en bekender persoon werd. Het lot wilde anders en Ludwig zelf ook.
Het motto dat voorin het boek staat luidt als volgt: Plato (“Symposium”) : ’Wie is zijn vader,’ vroeg ik, ’wie zijn moeder ?’ In het boek gaat Ludwig Unger op zoek naar zijn vader en zijn moeder. Niet zo zeer in hun lijfelijke vorm, maar wel in hun persoonlijkheden en leven.
De vraag waarom zijn vader hem heeft verlaten als kind, het mysterieuze verleden van zijn moeder. Het boek is de zoektocht naar zijn oorsprong. Over het motto heeft Wieringa zelf het volgende gezegd: ‘In het Symposium van Plato vraagt Socrates dat aan een of andere bergheks. Zo’n lullig, nogal betekenisloos zinnetje tot motto verheffen en daar dan onder zetten: Plato, Symposium, ja dat deed mij goed.’
Ik weet niet waar ik dit anders in het boekverslag zou moeten vermelden, maar het boek heeft ook een ‘opdracht’. Deze luidt als volgt: ‘Voor C, geluksgetal’ Ik weet ook niet of ik hier ene verdere verklaring van moet geven en of deze überhaupt te geven valt. Hierop lees ik graag commentaar.
2. Samenvatting
Erosie (blz. 9-36)
Het boek begint met de (inmiddels) 31 jaar oude Ludwig Unger die terugkeert naar het Engelse Alburgh voor een begrafenis. In dit dorp heeft hij een groot deel van zijn jeugd en puberteit doorgebracht. De man die overleden is, is Warren Feldman. Hij beschrijft de konijnen die sterven aan myxomatose en het verval van de kust. Feldman heeft een groot deel van zijn leven gewijd aan het aanleggen van een zachte zeewering om de erosie zoveel mogelijk tegen te gaan. Hij logeert in hotel The Whale waar een oude vriend van hem de tent runt. Hij krijgt een baantje aangeboden als pianospeler in de pub, dit is iets wat hij goed kan en altijd goed heeft gekund.
Op een avond zit Linny Wallace in de pub, ze luistert de hele avond naar zijn muziek en heeft veel oogcontact met hem. Ze maken een praatje en hij neemt haar mee naar huis. Ze stelt hem een vraag en Ludwig begint met het vertellen van zijn levensverhaal.
Hij begint met het beschrijven hiervan op pagina 47 en zijn levensverhaal eindigt op pagina 362. In deze pagina’s staat zijn leven beschreven van zijn eerste levensjaar tot zijn eenendertigste levensjaar. Het is moeilijk om deze gebeurtenissen en belevingen compact op te schrijven, maar ik zal proberen het niet te complex en kort te houden.
De ouders van Ludwig zijn Martha Unger, een Nederlandse die ooit aan het conservatorium begon en Bodo Schultz een Oostenrijkse kunstenaar/ architect. Ze woonden de eerste jaren van Ludwig’s leven met zijn drieën in Alexandrië. Dan verlaat Bodo Schultz zijn vrouw, hij is kunstnaar en is op de ene van de andere dag verdwenen. Martha voedt Ludwig alleen op in Alexandrië, maar besluit dan dat ze terug wil naar Nederland. Martha blijft maar kort en dumpt Ludwig bij familie in Groningen om naar een huis in Engeland te zoeken. Ze komt terug en gaat met ruzie weg bij haar familie. Ludwig en Martha gaan naar Engeland en kopen een huis in Alburgh op de rand van een klif. Het huis zal op den duur vernietigd worden door de zee doordat deze de klif langzaam afbreekt. Ludwig heeft een hele hechte band met zijn moeder en wordt steeds vrouwelijker. Zijn moeder maakt hem vaak op en dat vindt hij erg prettig, hij raakt ook vaak erg opgewonden van zijn moeder. Hier schemert duidelijk het Oedipoescomplex door, doordat zijn vader afwezig is ontwikkeld hij een zeer sterke liefde voor zijn moeder en ontwikkelt zelfs seksuele fantasieën en verlangens waarin zij opspeelt.
De jaren daarna neemt het aftakelen van de klif steeds meer toe.
Als Ludwig 15 is ontvangt hij van zijn vader een kaar met daarop de tekst: Hou van mij. (pagina 82) Ludwig noemt zijn vader een mediohombre, een halve man. De kaart brengt veel veranderingen in het leven van Ludwig teweeg. Hij wil af van zijn vrouwelijke trekjes en besluit op rugby te gaan. Hij maakt voor het eerst van zijn leven vrienden en bouwt met enkele een vertrouwensband op. Een van zijn rugby vrienden rugby vrienden laat hem na enige tijd een pornovideo zien. De vrouw die hierin de hoofdrol speelt heet Eve Le Sage, maar is in werkelijkheid zijn moeder. Hij weet tot op dusver niks van het verleden van zijn moeder. Voor dat ze trouwde met Bodo Schultz was ze een van de bekendste pornoactrices ter wereld. Ludwig moet kotsen van de film en dit moment is tekent voor de hele sfeer verder in het boek. Er is iets kapot in Ludwig en hij keert zich duidelijk af tegen zijn moeder.
Als Ludwig 18 is vergaat hun huis, hij logeert een tijd bij een vriend. Zijn moeder vertrekt voor ‘het zoeken naar een nieuw huis’ naar Londen. Ze laat niks aan Ludwig horen en vertrekt vanuit Londen opeens naar Los Angeles
The greatest comeback in the history of porn ( blz. 139-327)
Ludwig vliegt zonder zijn moeder in te lichten naar Los Angeles toe en zoekt haar op, zijn moeder is verbaasd. Ze is samen met haar impresario. Zijn moeder heeft na 24 jaar uit het circuit verdwenen te zijn een comeback gemaakt in de porno-industrie. Ludwig leest een artikel over zijn moeder in een blad en leest in datzelfde blad een artikel over een huidig project van zijn vader. Er wordt kort stilgestaan bij de levensgeschiedenis van zijn moeder.
Zij vertrok in de jaren 60’ met een vriend naar de VS waar zij op het strand werd ontdekt door een pornoproducent. Ze raakt werkzaam in deze sector, wordt beroemd en verdient veel geld. Ze zet haar carrière stop na haar trouwen met een in New York ontmoette kunstnaar, Bob Schultz. Ze bsluiten voor het werk van Bodo in Alexandrië te gaan wonen. Martha wordt zwanger en bevalt van een zoon: Ludwig. Ook wel bekent als Caesarion naar het kind van Cleopatra en Marcus Antonia. Dat is immers ook een bizar liefdeskoppel, waarbij Cleopatra bekend stond om haar seksuele kwaliteiten.(Caesarion betekent “kleine Caesar) Bodo krijgt de eervolle opdracht om de vuurtoren van Alexandrië te herbouwen, maar het project zit tegen. Na drie jaar tegenslag stopt hij ermee en hij vertrekt met de noorderzon uit Egypte. Daardoor moeten Marthe en Ludwig vertrekken.
Na het lezen van het artikel over zijn vader wil Ludwig graag zijn vader’s werk gaan bekijken. Hij gaat naar een galerie, maar wordt tegengehouden door beroepsdemonstranten die protesteren tegen het werk van Schultz. Schultz vernietigd namelijk een berg als zijnde een vorm van kunst hier zijn zij tegen. Hij raakt aan de praat met een demonstrante, Sarah. Hij gaat de galerie in en bekijkt de tentoonstelling nadien gaat hij met Sarah mee naar huis. Hij krijgt een bijzondere (seksuele) band met haar en ze leven korte tijd intensief samen.
Martha moet naar Europa voor de opnames van een nieuwe film. Ludwig voelt zich verplicht met haar mee te gaan om op haar te passen en verlaat tot ieders spijt Sarah.
In Europa reizen Martha en Ludwig verscheidene malen naar andere steden hun relatie wordt steeds botter en stugger. Martha zegt dat Ludwig maar moet gaan, omdat op deze manier hun omgang niet werkt. Ludwig keert terug naar Sarah’s huis, maar zij is er niet. Hij wacht een paar dagen, maar sluit dan het hoofdstuk Sarah af.
Hij gaat reizen en zich als een gigolo gedragen. Hij wordt pianist in hotels en barretjes overal ter wereld. Hij stort zich tussen de benen van vooral wat oudere en rijkere vrouwen, die met hun seksuele activiteiten proberen te bewijzen dat ze nog steeds aantrekkelijk zijn en dat ze het verval van hun lichamelijke schoonheid kunnen te niet doen door met jonge mannen het bed te delen.
Na enkele jaren neemt zijn moeder weer contact met hem op. Zij is in Tunedië, hij in Griekenland. Zijn moeder is geen pornoactrice meer, omdat ze een onsteking heeft aan haar borst en haar borsten nu niet meer mooi genoeg zijn voor de industrie. Ze heeft borstkanker, maar wil geen reguliere behandelmethoden. Ze zoekt haar heil in het alternatieve circuit. Ze betaalt zich blauw aan alle alternatieve methoden, maar haar gezondheid gaat steeds meer achteruit. Uiteindelijk laat ze haar borst toch amputeren, maar wil geen bestraling. Het is te laat de kanker is uitgezaaid naar haar hersenen. Het contact met de Nederlandse familie wordt hervat en de laatste weken brengt ze door bij haar zus in hun ouderlijk huis. Ze sterft en wordt gecremeerd.
Mediohombre ( blz. 331-366)
Ludwig start de zoektocht naar zijn verdwenen vader. Hij gaat naar Panama en komt via veel omzwervingen terecht op de plek waar hij moet zijn. Het huidige project van zijn vader. Een berg die hij laat ‘omhakken’ om een afgrond te creëren.
Hij gaat naar zijn vader die hem in eerste instantie niet herkent. Hij doet erg bot en lijkt niet erg blij met Ludwig’s komst. Ludwig wil weten waarom zijn vader is weggegaan in Alexandrië. Bodo zegt dat hij nooit een kind heeft willen hebben en dat Marthe die zoveel seks met andere manen heeft gehad, hem erin heeft geluisd.
Bodo kleineert zijn zoon door hem een homo te noemen. Dan slaat Ludwig zijn vader in zijn gezicht. Dat is natuurlijk een symbolische daad. Daarna bemoeit Bodo zich vooral met enkele creoolse vrouwen, met wie hij duidelijk seksuele contacten onderhoudt. Ludwig walgt van zijn biologische vader.
De volgende dag geeft Ludwig hem een doos met as. Hij zegt dat het de as van zijn moeder is om hem een soort schuldgevoel aan te praten. Ik werkelijkheid is de as afkomstig uit een fornuis waaruit hij de as op zijn reis naar zijn vader heeft geschept. Ludwig vertrekt uit Panama.
Zo beëindigt hij het verhaal over zijn verleden aan Linny Wallace. Ludwig huilt en zij troost hem.
We zijn in het boek weer in het ‘heden’. Ludwig speelt op de begrafenis van Warren dezelfde muziek als op die van zijn moeder alleen speelt hij nu zelf en niet de cd. Het is de Marcia Funebre Sulla Morte d’un Eroe, de dodenmars van Ludwig van Beethoven.
Na de begrafenis loopt hij met de urn van zijn moeder naar de rand van de klif. Hij opent de urn en laat haar meewaaien met de. Op deze symbolische manier komt hij eindelijk los van zijn moeder. De slotzin luidt “ Ik ben alleen. En alles begon.
3. Persoonlijke reactie
Ik had in eerste instantie moeite met het begrijpen van het boek. Ik kom niet echt een doel ontdekken waar Wieringa naartoe werkte. Eigenlijk heeft het dat als ik er achteraf op terug kijk ook niet heel duidelijk. Uiteindelijk gaat het erom dat hij zich los maakt van zijn ouders en verleden en kan beginnen met zijn eigen leven zonder dat zijn ouders daarin een rol spelen. Ik had ook op een gegeven moment niet meer door waarom hij eigenlijk zijn hele levensverhaal aan het vertellen was. Het geen wat hij tegen Linny Wallace vertelt beslaat 315 pagina’s, maar is een verhaal wat hij aan een toevallige kroegbezoeker vertelt. Dat vind ik wel een beetje raar. Ludwig vertelt heel erg gedetailleerd en heel uitgebreid, niet echt iets voor een willekeurige vrijdagavond lijkt mij.
De schrijfstijl van Wieringa leest wel erg makkelijk en hij heeft mooie zinsconstructies. Hij beschrijft veel kleur wat het boek veel sfeer geeft en zorgt voor een goede beeldvorming. Ook gebruikt hij veel beeldspraak en haalt hij veel gebeurtenissen aan uit het verleden met name uit de Griekse geschiedenis. Ook heeft hij veel humor en schrijft en beschrijft hij ongegeneerd wat het boek een erg open karakter geeft. De humor die in het boek zit is vaak wel wat pijnlijk. Voor de lezer komt het over als zijnde grappig, maar de persoon waartegen de uitspraak gericht is zou er niet om kunnen lachen denk ik.
Ik heb dit boek gekozen, omdat ik het voor mijn verjaardag had gekregen en enkele weken op tafel lach. Steeds weer kreeg de voorkant mijn aandacht en ben ik zonder de flaptekst gelezen te hebben in het boek begonnen. Toen heb ik een deel van het boek gelezen het weggelegd en tijden niet aangeraakt. Ik heb toen gevraagd of ik het boek voor mijn lijst mocht lezen en toen ik hiervoor toestemming kreeg heb ik het lezen hervat.
4. Personages
Ludwig Unger: De zoon van twee succesvolle mensen. Groeit op verschillende plaatsen op nadat zijn vader hem en zijn moeder heeft verlaten. Heeft een sterke hecht band met zijn moeder en koestert tevens ook seksuele gevoeld voor haar. Heeft moeite los te komen van zijn moeder en haat haar en houdt van haar tegelijkertijd. Heeft veel seksuele partners waarin hij een bepaalde geborgenheid zoekt, maar niet zo zeer liefde. Heeft moeite zich te binden aan plekken en mensen en kan uiteindelijk op zijn 31ste pas beginnen aan zijn eigen leven en sluit dan al het andere af.
Martha Unger: De moeder van Ludwig. Kwam uit Nederland en ging na een geflopte carrière op het conservatorium met een vriend naar Amerika. Hier werd zij ontdekt door een grote pornoproducent. Ze werd rijk en beroemd en leidde een gecultiveerd leven.
Op een feest ontmoet zij de kunstenaar Bodo Schultz met wie ze besluit te trouwen en te vertrekken naar Alexandrië. Martha wordt zwanger en Bodo verlaat haar enkele jaren daarna. Martha voedt Ludwig alleen op en komt na 24 jaar toch weer in de porno-industrie terecht. Zij komt op allerlei plekken ter wereld en haar carrière eindigd als ze borstkanker krijgt en hier later aan sterft.
Bodo Schultz: De vader van Ludwig. Een van oorsprong Oostenrijkse kunstenaar die het helemaal gemaakt heeft in New York. Hij heeft merkwaardige kunstwerken en is een mysterieuze man. Hij verlaat Ludwig en Martha als Ludwig 4 is. Hij vertrekt naar Zuid Amerika en neemt nooit meer contact op met Ludwig.Het werk van Schultz krijgt veel weerstand van activisten.
Sarah: Een vriendin van Ludwig waar hij korte tijd een heftige relatie mee heeft. Sarah is activiste en protesteert tegen het werk van Schultz. Ludwig ontmoet haar, maar vertelt haar niet dat Schultz zijn vader is. Sarah werkt in de kantine van een universiteit en is spiritueel aangelegd. Ze heeft donkere krullen.
Warren Feldman: De man die Ludwig en zijn moeder hun huis in Alburgh verkoopt. Met Warren heeft Ludwig een goede band en ze praten veel samen en ondernemen samen dingen. Warren is sinds hij is afgekeurd begonnen met het aanleggen van een zachte zeewering om de kusterosie zoveel mogelijk tegen te gaan. Warren is eerder getrouwd geweest en zijn eerste en tweede vrouw zijn samen als water en vuur.
Linny Wallace: Aan Linny vertelt Ludwig op een avond op zijn slaapkamer zijn hele levensverhaal. Ze luistert naar hem. Ze hebben daarvoor gewandeld en seks gehad en zien elkaar wel eens in het uitgaansleven van Alburgh.
5. Tijd en ruimte
Het verhaal begint in Norwich, Engeland. En speelt zich de bladzijdes erna af in Alburgh. Een dorp aan de oostkust van Engeland. Dit speelt ergens in februari in welk jaar weten we niet. Er bestaan mobiele telefoons, auto’s zijn normaal en internet heeft haar intrede ook al gedaan. Dit zal dus maximaal een jaar of 5 geleden zijn.
Als Ludwig zijn verhaal aan Lilly begint te vertellen gaan we 31 jaar terug in de tijd en bevinden we ons opeens in Egypte, Alexandrië. Vanaf hier begint het reizen, Nederland, Engeland, de Verenigde Staten, Oostenrijk, Tsjechië, de Verenigde Staten, Portugal, Cariben, Monaco, Frankrijk, Griekenland, Nederland, Duitsland, Panama. Reizen is een motief in dit boek. Er wordt niet echt gehecht aan één belangrijke plaats en eigenlijk is er ook geen thuis voor de hoofdpersoon. Ook spreekt hij eigenlijk alleen de wereldtaal Engels echt vloeiend. Zijn Nederlands is gebrekkig en ook zeker niet accentloos.
Het verhaal begint dus in het heden en heeft dan één enorme flashback met hierin weer verscheidene andere flashbacks zoals de flashback op de ontmoeting van de ouders van Ludwig, het ontstaan van de carrière van Eve Le Sage. Deze kleine flashbacks zijn eigenlijk te verwaarlozen, je zou kunnen zeggen dat het verhaal binnen de flashback dat toch het grootste deel van het boek beslaat toch wel chronologisch verteld is. De plaatst Alexandrië als geboorteplaats voor Ludwig is niet per ongeluk gekozen. Hij is hier geboren, omdat hier ook de zoon van Cleopatra en Julius Caesar is geboren die als roepnaam Caesarion had. Nederland is het thuisland van zijn moeder en zij keert hiernaar terug in de laatste periode uit haar leven om toch nog bij naasten te zijn.
Bodo Schultz is een Oostenrijker en Martha Unger Nederlands. Misschien is dit ver gezocht, maar het zou kunnen dat hier toch naar wordt verwezen naar de Tweede Wereldoorlog? Hitler was ook Duits en wordt één keer in het boek genoemd als Martha en Ludwig in Oostenrijk verblijven. Ik heb er verder geen bewijzen voor dat dit ook een reden kan zijn voor de verschillende afkomsten van personen.
6. Perspectief
De schrijver gebruikt de ik-vertelsituatie in het boek. Je leest hoe ij zich voelt en wat hij denkt. Het hele boek is verteld vanuit het ik-perspectief dus het zoeken van voorbeelden is niet moeilijk.
‘Op de luchthaven van Norwich huurde ik een Ford Focus, de enige automaat die ze hadden.’
Pagina 1, regel 1
‘We waren terug bij de mooie, jonge vrouw- in wie ik mijn moeder had herkend.’
Pagina 103 regel 27
‘Ik was alleen. En alles begon’
pagina 366 regel 29
Door te lezen vanuit een ik-vertelsituatie lijkt alles veel persoonlijker. Je bent mee betrokken bij de persoon, omdat je dieper in iemand zit dan wanneer het verhaal wordt verteld door een alwetende verteller. Toch vind ik dat Wieringa in dit boek vrij objectief geschreven heeft. Hij beschrijft alles vanuit Ludwig zodanig dat je niet per definitie voor zijn kant kiest. Hij belicht alle kanten, weliswaar vanuit Ludwig, toch goed waardoor er toch een algemeen beeld te vormen is en het verhaal van twee en of meerdere kanten bekeken kan worden. Hierbij hoef je niet de band die je in het boek met Ludwig hebt opgebouwd te verliezen. Dit vind ik erg knap gedaan.
7. Thematiek
Centraal in het verhaal zijn vanaf het begin de dood en het verval. Ludwig Unger keert terug voor de begrafenis van een oude vriend, konijnen liggen door op de weg, hij heeft de urn met de as van zijn moeder bij zich.
Ook staat de vergankelijkheid centraal. Hun huis in Alburgh dat op de rand van een klif staat waar Ludwig zich erg gelukkig voelde. Het huis zal met de jaren vergaan door de erosie en het verweer van de kust. Het huis zal naar beneden stortten en daar blijven liggen en vergaan.
De vergankelijkheid zien we ook terug in het leven van Sarah. Ik denk dat Sarah, al komt dit niet heel sterk naar voren, voor Ludwig een heel belangrijke rol blijft spelen in zijn leven en dat hij ooit wederom naar haar op zoek zal gaan. Sarah heeft ooit een miskraam gehad en het kindje werd 4 maanden te vroeg geboren. Boven haar bed hangt een foto van de foetus, die zwart is, hij had een negroïde vader, die in haar armen ligt.
Maar ook de vergankelijkheid van de schoonheid zien we terug. Zijn moeder die ooit één van de meest gevierde en mooiste pornoactrices was die aan de kant wordt gezet door de industrie door een ontsteking aan haar borst. Daarna takelt zij steeds verder af en sterft ze uiteindelijk aan kanker uitzaaiingen in haar hersenen. De kanker kreeg de kans om uit te zaaien, omdat zie niet wilde dat er in haar borsten gesneden zou worden. Deze waren immers haar handelsmerk. Uiteindelijk vindt er toch een amputatie plaats, maar eigenlijk te laat.
Ludwig verzacht weer naar zijn moeder toe als zij terugkeert uit de porno-industrie. Hij was altijd jaloers als andere mensen naar de borsten van zijn moeder keken. De waren immers gemaakt om hem te voeden en niet voor het vermaak van anderen.
Bodo Schultz vernietigd bergen, hij wil van hem een afgrond maken en op deze manier de goden ontdoen van hun zetels en aanzien. Het gaat hem om het symbolische. De tentoonstelling die Ludwig van hem bezoekt heet dan ook ‘Abgrund’. Schultz zegt het volgende:’Wat weg is heeft, de eeuwigheid.’
Dit laatste zien er ook weer terug in het verstrooien van de as van Martha. Ludwig verstrooit deze, dan is ze weg en heeft zij dus de eeuwigheid.
Ludwig heeft op latere leeftijd veel seksueel contact met oudere vrouwen. Hij heeft seks met ze en in ruil daarvoor ontfermen de vrouwen zich over hem. Ze kopen kleren voor/ met hem, maken reisjes. Ze nemen hem onder hun hoede.
Op blz. 268 vertelt Ludwig: ‘Op het strand groet ik mensen die ik ’s avonds in de bar zie. De vrouwen, ouder dan ik, ogen die flitsen als sterren. Ze tellen het gekrompen kapitaal van hun schoonheid. Ik ben de belegger die het voor ze vermeerdert. Ongelovig nemen ze mij in hun bed. Met de aanhoudende hardheid van mijn geslacht neem ik hun schaamte weg. Het vervult ze met trots. Zíj hebben die beroering veroorzaakt, die kolking van de bloedstroom, en zij zullen me er weer vanaf helpen ook. Dat is de deal.’
Ik denk dat Ludwig hier toch weer kampt met zijn Oedipuscomplex. Hij zoekt bescherming en een soort vervangende moeder. Hij wil echter niet wakker worden naast de oude vrouwen waarmee hij de liefde bedrijft. Hierover zegt hij op pagina 269 het volgenden:
‘Ik vermijd het bij hen te slapen. Naast ze wakker te worden is een intimiteit die ik niet verdraag. Het overkomt me twee of drie keer dat ik per ongeluk in slap val: de onttakeling in het vroege licht is niet om aan te zien. Alle lust verkeert dan onmiddellijk in zijn tegendeel. ‘
De vrouwen hebben een vergankelijke schoonheid. Ze hebben seks met Ludwig om bevestiging te krijgen van hun schoonheid. Ze hunkeren naar aandacht, om niet in onzekerheid te raken. Ludwig geeft ze deze aandacht.
Wieringa haal de zijn inspiratie voor het boek onder andere uit de bizarre relatie in de jaren 90’ tussen de kunstenaar Jeff Koons en de pornoactrice Cicciolina. Ook zij kregen samen een kind met de naam Ludwig. In Caesarion probeert Ludwig zijn moeder te redden. Dit is natuurlijk heel raar aangezien ouders eigenlijk hun kinderen horen te redden en behoeden en niet andersom. Het boek beschrijft dan dus ook de moeizame relatie tussen ouders en kinderen.
Het leven van Ludwig en Ludwig zelf natuurlijk ook lijden echt onder het leven van zijn moeder. Hij heeft zo sterk het gevoel dat hij haar moet beschermen dat er eigenlijk in zijn leven geen plek meer is voor andere dingen. Zo vraagt zijn moeder op een gegeven moment: ‘Waarom heb jij eigenlijk geen vriendinnetjes? “Omdat jij nog leeft, dacht ik, maar ik zei iets anders.’ Pagina 297
Ludwig is bang voor concurrenten wat betreft zijn moeder. Elke man die aan zijn moeders zijde is ziet hij als concurrentie en hij heeft het gevoel dat hij zich hier tegenover af moet zetten. Het grappige is dat zijn moeder die omgekeerde jaloezie ook heeft. Zijn is bang dat vriendinnen van Ludwig hem van haar af zullen nemen. Je zou kunnen spreken van een omgekeerd Oedipoescomplex, maar dit bestaat denk ik niet. Martha heeft het wel in minder sterke mate dan Ludwig. Op pagina 218, na haar eerste ontmoeting met Sarah zegt zij: ‘Ik was toen al zo jaloers op het meisje dat hij ooit zou krijgen.’
In zo’n verhouding met de moeder past de afrekening met de vaderfiguur. Wanneer hij die tenslotte in de jungle van Panama ontmoet, is de desillusie heel groot. Zijn vader zegt dat hij zich nooit heeft willen voortplanten, maar dat Marthe hem erin geluisd heeft. Leuk voor een zoon die zijn vader tot in de binnenlanden van Panama is gaan opzoeken.
Na een ongepaste opmerking van een vader tegenover zijn zoon over zijn moederliefde en zijn eventuele homoseksualiteit, slaat hij zijn vader in het gezicht en trapt hij hem. Daarmee breekt hij definitief met zijn vader. In feite heeft hij zich op dat moment definitief verlost van zijn verleden en staat de toekomst toch voor hem open. Hij is nu van beide ouders bevrijd.
8. De auteur
Tommy Wieringa (Goor, 1967) debuteerde in 1995 met de roman Dormantique's manco. Zijn tweede roman Amok verscheen in 1997. In april 2002 verscheen zijn derde roman Alles over Tristan bij De Bezige Bij. In januari 2005 volgde Joe Speedboot, eveneens bij De Bezige Bij.
Wieringa was mede-oprichter en redacteur van het literaire periodiek 'Vrijstaat Austerlitz'. In de muziekgroep 'Donskoy' experimenteerde hij met poëzie en muziek. In het voorjaar van 1998 verscheen van Donskoy de eerste en tevens laatste cd, 'Beatnik glorie'. Voor de VPRO schreef hij het scenario voor de korte film 'Laatste wolf', uit de serie 'Goede daden bij daglicht'.
Wieringa is een veelgevraagd podiumspreker en kan zowel op kleine podia als in theaterzalen goed uit de voeten. Hij trad onder meer op tijdens de festivals Crossing Border, Winterschrift, Double Talk, De Nachten (Antwerpen) en Lowlands.
Hij werd net als Rutger Kopland, Marc Reugebrink, Hannie Rouweler en die lang vergeten dichter wiens naam wij u zullen besparen geboren in het Twentse Goor. Hij studeerde Geschiedenis te Groningen en later journalistiek te Utrecht. En hij heeft ondermeer als aanstekerverkoper en als lokettist bij de spoorwegen gewerkt.
Met Arjan Witte was hij de oprichter en met Witte en Ruben van Gogh is hij redacteur van het tijdschrift 'Vrijstaat Austerlitz' .
Van 'Vrijstaat Austerlitz' verschenen vier nummers op papier (1997-1999); het vijfse nummer is als internettijdschrift verschenen in 2001. Reisverhalen van zijn hand verschenen in onder andere 'De Volkskrant' en 'Rails'. Gedichten van zijn hand verschenen eerder in o.a. 'De Rottend Staal Nieuwsbrief', Rottend Staal Online, 'De Opkamer' en in enkele bloemlezingen. Hij schreef hoorspelen voor KRO-Radio en publiceert een wekelijkse column in het dagblad 'Spits!'. Ook schreef hij journalistieke artikelen voor 'Vrij Nederland'
Bron: http://www.epibreren.com/wieringa/#anchor-bio
9. Twee recensies
De Volkskrant, 29-5-2009
Moeder wil niet gered worden
Door Daniëlle Serdijn
Een machtige constructie, antifeminiene driften, een oedipale odyssee – Tommy Wieringa’s ambities reiken ver, in Caesarion. Toeval? Een paar dagen nadat Tommy Wieringa zijn nieuwe roman presenteert, eist het Openbaar Ministerie dat ‘genezend medium’ Jomanda voor twee jaar haar ‘werkzaamheden’ staakt. Aanleiding van de zaak is de dood van actrice Sylvia Millecam, die in 2001 overleed aan de gevolgen van borstkanker. Jomanda was ervan overtuigd dat het een virus was. Millecam geloofde dat.
In Caesarion beschrijft Wieringa het tragische lot van een actrice die in een vergelijkbare toestand terechtkomt. Ook zij gelooft in het alternatief voor reguliere geneeskunst. Maar ook zij wordt niet beter. Verteller van de geschiedenis is de zoon van deze actrice, Ludwig Unger, pianist van beroep. Hij is het kind van twee gewezen beroemdheden, de pornoster Eve LeSage en kunstenaar Bodo Schultz.
In hun ijdelheid en geldingsdrang doet het koppel denken aan Cicciolina en Jeff Koons, celebs die furore maakten in de jaren negentig. Het werden iconen, evenals de ouders van Unger. Als Ludwig nog klein is, verlaat vader het gezin. Moeder en zoon vertrekken naar Alburgh, aan de Oostkust van Engeland, om opnieuw te beginnen. Jaren later komt Ludwig terug voor een begrafenis. Aan Linny Wallace, een makelaar, vertelt hij over zijn omzwervingen en zijn ouders.
Het is een machtige constructie, een labyrint van verhalen in verhalen. In Joe Speedboot (2005), de roman waarmee Wieringa doorbrak, liet hij zien dat deel van het metier goed te beheersen. Ook Caesarion heeft iets van een dwaaltuin, waarbij elke verhaallijn, elk deel z’n eigen sfeer heeft, z’n eigen uitgesproken decor. Zo begint Caesarion als een Engels kostuumdrama. Vier dochters gezeten rond een tafel, – ‘hompen van dochters’ noemt Wieringa hen – en hun moeder die wacht op de komst van Unger. Dan de beschrijving van de klif die door erosie steeds kleiner wordt, de krijtrotsen, de wind, de hoogten. Alles ademt de sfeer van hoogwaardig BBC-vermaak. Hier hoort Ludwig voor het eerst over de vroegere bezigheden van zijn moeder. Het is een rugbyvriend die hem inlicht over de films. Schaamte is voortaan Ludwigs metgezel.
Behalve de Engelse kusten voert Ludwigs verhaal langs steden: Alexandrië, waar hij geboren wordt, Wenen, waar hij met z’n moeder verblijft, Los Angeles, waar de pornocarrière van moe nieuw leven wordt ingeblazen, Panama, waar hij in de rimboe z’n vader zoekt. Hij komt in Portugal, Spanje, en ja, ook Nederland. Daar woont familie van moeder. Typisch iets voor Wieringa om zijn hoofdpersoon het ene moment te situeren in de Konditorei van een mondaine stad, en hem het volgende toe te laten kijken hoe jongens op het Groningse platteland de ‘boer’nplons’ uitvoeren in de sloot. Al dat gereis van Unger, en de vanzelfsprekende manier waarop Wieringa al die verten beschrijft, geven de roman internationale allure. Prachtige odyssee.
Maar kijken we met meer aandacht naar de inhoud van deze roman, dan valt een kolossale afkeer op van het alternatieve, het irrationele, het gevoelsmatige. Grotesk proportioneert Wieringa de yinkrachten. Weerzin ertegen projecteert hij op vrouwen: op de moederfiguur met haar geloof in antroposofie en piskijkerij, op vijftigplus dames met wie Unger naar bed gaat: hij walgt van hun duistere wellust en de vullingen in hun gebit. Ook vriendin Sarah is in Ungers ogen een eigenaardig geval: ze is vegetariër en demonstreert voor een betere wereld. Bovendien spant ze samen met zijn moeder. ‘Alle zonen zijn moederhaters’, schrijft Wieringa. Asjemenou.
Alleen Linny Wallace en de moeder met vier dochters komen er genadig van af; de vrouw als luisterend oor en de vrouw als zorgzaam wachtend wezen. Waren alle moeders maar zo. Helaas. Ze neuken als beesten, verdienen poen en gaan hun eigen irrationele weg. Ze willen niet gered worden, omdat ze zich geen slachtoffer voelen.
Het onbehagen in de man groeit, niet alleen Caesarion getuigt hiervan. Het geluid weerklinkt overal en in diverse toonaarden. Van commercials voor bier en columns in uw eigen Volkskrant Magazine tot ingezonden brieven in de krant van Lyceummeisjes die zeggen de macht te zullen grijpen. Verhoudingen tussen de seksen veranderen. In al z’n grilligheid – Vatersuche, oedipale odyssee, plattelandsdrama, verwijzingen naar populaire cultuur, antifeminien – heeft Caesarion een uitgelezen reikwijdte en past het volmaakt in deze tijd.
Klein stom dingetje: een hiel heet hiel, en geen ‘hak’, Wieringa!
Het Parool, 13-05-09
Tommy Wieringa - Caesarion
De roman Joe Speedboot (2005) zorgde voor Tommy Wieringa voor een doorbraak. Niet alleen bij literaire recensenten, maar ook bij het grote publiek. Van het boek, meldt zijn uitgever trots, werden in vier jaar meer dan driehonderdduizend exemplaren verkocht en de roman werd in vele landen vertaald. Door sommigen werd het een jongensboek genoemd. Dat was niet altijd onbeleefd bedoeld. Hoe dan ook: Wieringa had een bestseller geschreven.
Wieringa's nieuwe roman, Caesarion getiteld, is een ouwewijvenboek - we moeten het een beetje plaatsen in de traditie van Anna Enquist, Paulo Coelho en Konsalik. Rare beeldspraak, überhaupt raar taalgebruik, gedoe met familie, lekker veel gereis, vage kunst, pianomuziek, spirituele gedachten en ziekte en dood alom.
Ludwig Unger, dat is de doodnormale naam van de hoofdpersoon - zijn koosnaampje is Caesarion - keert terug naar een dorp in Oost-Engeland, want daar is een overledene te betreuren. Wie die overledene was, kan meteen worden vergeten, want die speelt verder geen noemenswaardige rol in het boek. Dat hele dorp in Engeland doet er trouwens niet toe. Ludwig leert er de vrouw Linny Wallace kennen. Zij doet er evenmin toe. Maar haar vertelt hij wel zijn levensverhaal, dat is haar enige functie. Aan het eind meldt Ludwig: 'Zo ongeveer vertelde ik het Linny Wallace. Sommige dingen liet ik weg, andere verzachtte ik, maar langs deze lijnen wikkelde de vertelling zich af.'
Gaap, gaap, maar goed: wat liet hij weg? En wat verzachtte hij? Dát willen wij wel eens weten. Tegelijkertijd besef je dat dit er in dit volstrekt lege boek niets toe doet.
Eerst maar even de stijl. Wat viel zoal te noteren? 'Ze kwam overeind als een spijker die rechtgebogen wordt, en klemde me in haar armen als een verloren zoon.' Die spijker is nog wel leuk, maar waarom hebben we het nu toch weer over een verloren zoon? 'Wit en huiverend stond ze daar, haar waterige ogen volgden mij met lege nieuwsgierigheid.' Lege nieuwsgierigheid. Tja. Een piano is zo vals 'als een compliment aan je schoonmoeder'. 'Ik keek door mijn oogharen en zag een vrouw aan een tafeltje.' Kijken door oogharen. Ach. Die vrouw drinkt: 'Ze liet de vloeistof in haar glas schommelen als een grondzee.' Goed schommelen is het halve werk.
Tot zo ver de stilistische kitsch.
Ludwig vertelt Linny en ons over zijn moeder. Wij allen hebben een lelijk mokkel als moeder, Ludwig niet. Die vrouw is bloedmooi. Ludwig komt achter een geheim: ze was vroeger pornoactrice. En later pikt ze die arbeid weer op. Ludwig heeft het er moeilijk mee. Ertussendoor, erna en ervoor wordt veel gereisd ('een odyssee').
Het taalgebruik is inmiddels bepaald gezellig geworden: 'De eerste halte die we aandeden was Nederland.' Dan hebben we even vaste grond onder de voeten, gelukkig, Ludwig is trouwens geboren in Alexandrië. Moeder gaat dood aan borstkanker. De ironie ontgaat Ludwig niet; die borst was ooit bij pornoliefhebbers geliefd.
Even dreigen we in de wereld van Kluun te belanden, maar dan gaat Ludwig op zoek naar zijn vader. Die is jaren geleden uit zijn leven verdwenen. Waarom Ludwig naar hem op zoek gaat, is een beetje onduidelijk, waarschijnlijk gewoon omdat het belangrijk is dat je weet wie je vader is (toch?). En omdat de roman een motto heeft van Plato: 'Wie is zijn vader,'' vroeg ik. ''Wie zijn moeder?'
Die vader is gelukkig gewoon bouwvakker. Nee, hij is kunstenaar en heeft zich verborgen in de jungle. Het kunstwerk waarmee hij bezig is, bestaat uit het afbreken van een berg. Die tocht naar die vader toe lijkt enigszins op Heart of darkness van Joseph Conrad. Uiteindelijk vindt Ludwig zijn vader, maar die valt in de praktijk tegen. Toch goed dat hij dat weet. Het moederskindje is op die manier van veel verlost. Slotzinnen van de roman: 'Ik was alleen. En alles begon.'
Stijlvast is de edelkitsch tot het einde toe volgehouden. (ARIE STORM)
10. Eindoordeel
Dit boek vond ik erg fijn om te lezen en het heeft zeker ook wel iets in mij teweeggebracht. In het boek voel je heel goed de pijn. Je voelt de pijn van Ludwig, van zijn moeder, van zijn vrouwen en zijn vader. Dit heeft zeker iets met mij gedaan. Als ik de recensies lees zijn deze eigenlijk overwegend negatief. Hier ben ik het niet mee eens. Het zoeken naar verleden en roots in dit boek vond ik ook erg mooi. Het zoeken naar antwoorden die niemand je geeft, maar waar je geheel zelfstandig naar moet zoeken.
Ik ben ooit begonnen aan Joe Speedboot, een ander boek van Wieringa. Dit heb ik nooit uitgelezen. Ik ben bereid na het lezen van Caesarion dit boek een tweede kans te geven. Als ik de recensies mag geloven is dit namelijk (nog) vele malen beter dus ik ben benieuwd.
Ik ben heel blij dat ik het boek voor mijn verjaardag heb gekregen, anders zou ik het nooit gekocht en of gelezen hebben. Het boek heeft mij mijn plezier in lezen terug gegeven waar ik het heel dankbaar voor ben.
Ik zou het boek wel aanraden aan anderen die me zouden vragen hoe ik het boek vond. Het leest erg makkelijk al zijn sommige stukken wat langdradig en is het doel waar de schrijver uiteindelijk naartoe wil werken eigenlijk tot het einde van het boek niet geheel duidelijk. De laatste zin is denk ik ook de belangrijkste zin uit het hele boek. Het zet echt de punt achter het verhaal.
Door het taalgebruik was het visualiseren van het verhaal heel makkelijk. Dit vind ik altijd prettig lezen en geeft het boek voor mij karakter. Ook vind ik de tegenstellingen mooi. Het woeste, donkere, regenachtige Alburgh tegenover het hete, zonnige Los Angeles en Tunesië. De plaatsen zijn goeg gekozen bij de verschillende fases in het boek.
Al met al heb ik dus van het boek genoten en zou ik het anderen zeker aanbevelen.
Titelbeschrijving, titelverklaring, ondertitel, motto
Auteur: Tommy Wieringa
Titel: Caesarion
Uitgeverij: De bezige bij
Druk: tweede druk mei 2009, Amsterdam
Aantal pagina’s: 366
De titel wordt in het boek precies verklaard op pagina 48, hier staat: ’Ze noemde me Caesarion, Kleine Caesar. Mijn koosnaampje. Caesarion was de zoon van Cleopatra en Julius Caesar. Hij en ik waren in Alexandrië ter wereld gekomen. In zijn geval haastten de priesters zich te verklaren dat hij geboren was uit de verbintenis tussen Cleopatra en de god Amon-Re, die als Julius Caesar op aarde was geïncarneerd. Wist mijn moeder niet dat Ceasarion de spotnaam was die het volk aan Ptolemeus Caesar gaf. “Ceasartje.” ‘ De ouders van de Ik-persoon in het boek noemden hun zoon Ludwig Unger, zijn koosnaampjes was Caesaion. De ouders van Ludwig waren allebei succesvolle en beroemde mensen. Het was de bedoeling dat hij het beste van zijn moeder en vader zou krijgen en een nog groter en bekender persoon werd. Het lot wilde anders en Ludwig zelf ook.
Het motto dat voorin het boek staat luidt als volgt: Plato (“Symposium”) : ’Wie is zijn vader,’ vroeg ik, ’wie zijn moeder ?’ In het boek gaat Ludwig Unger op zoek naar zijn vader en zijn moeder. Niet zo zeer in hun lijfelijke vorm, maar wel in hun persoonlijkheden en leven.
Ik weet niet waar ik dit anders in het boekverslag zou moeten vermelden, maar het boek heeft ook een ‘opdracht’. Deze luidt als volgt: ‘Voor C, geluksgetal’ Ik weet ook niet of ik hier ene verdere verklaring van moet geven en of deze überhaupt te geven valt. Hierop lees ik graag commentaar.
2. Samenvatting
Erosie (blz. 9-36)
Het boek begint met de (inmiddels) 31 jaar oude Ludwig Unger die terugkeert naar het Engelse Alburgh voor een begrafenis. In dit dorp heeft hij een groot deel van zijn jeugd en puberteit doorgebracht. De man die overleden is, is Warren Feldman. Hij beschrijft de konijnen die sterven aan myxomatose en het verval van de kust. Feldman heeft een groot deel van zijn leven gewijd aan het aanleggen van een zachte zeewering om de erosie zoveel mogelijk tegen te gaan. Hij logeert in hotel The Whale waar een oude vriend van hem de tent runt. Hij krijgt een baantje aangeboden als pianospeler in de pub, dit is iets wat hij goed kan en altijd goed heeft gekund.
Op een avond zit Linny Wallace in de pub, ze luistert de hele avond naar zijn muziek en heeft veel oogcontact met hem. Ze maken een praatje en hij neemt haar mee naar huis. Ze stelt hem een vraag en Ludwig begint met het vertellen van zijn levensverhaal.
Hij begint met het beschrijven hiervan op pagina 47 en zijn levensverhaal eindigt op pagina 362. In deze pagina’s staat zijn leven beschreven van zijn eerste levensjaar tot zijn eenendertigste levensjaar. Het is moeilijk om deze gebeurtenissen en belevingen compact op te schrijven, maar ik zal proberen het niet te complex en kort te houden.
De ouders van Ludwig zijn Martha Unger, een Nederlandse die ooit aan het conservatorium begon en Bodo Schultz een Oostenrijkse kunstenaar/ architect. Ze woonden de eerste jaren van Ludwig’s leven met zijn drieën in Alexandrië. Dan verlaat Bodo Schultz zijn vrouw, hij is kunstnaar en is op de ene van de andere dag verdwenen. Martha voedt Ludwig alleen op in Alexandrië, maar besluit dan dat ze terug wil naar Nederland. Martha blijft maar kort en dumpt Ludwig bij familie in Groningen om naar een huis in Engeland te zoeken. Ze komt terug en gaat met ruzie weg bij haar familie. Ludwig en Martha gaan naar Engeland en kopen een huis in Alburgh op de rand van een klif. Het huis zal op den duur vernietigd worden door de zee doordat deze de klif langzaam afbreekt. Ludwig heeft een hele hechte band met zijn moeder en wordt steeds vrouwelijker. Zijn moeder maakt hem vaak op en dat vindt hij erg prettig, hij raakt ook vaak erg opgewonden van zijn moeder. Hier schemert duidelijk het Oedipoescomplex door, doordat zijn vader afwezig is ontwikkeld hij een zeer sterke liefde voor zijn moeder en ontwikkelt zelfs seksuele fantasieën en verlangens waarin zij opspeelt.
De jaren daarna neemt het aftakelen van de klif steeds meer toe.
Als Ludwig 18 is vergaat hun huis, hij logeert een tijd bij een vriend. Zijn moeder vertrekt voor ‘het zoeken naar een nieuw huis’ naar Londen. Ze laat niks aan Ludwig horen en vertrekt vanuit Londen opeens naar Los Angeles
The greatest comeback in the history of porn ( blz. 139-327)
Ludwig vliegt zonder zijn moeder in te lichten naar Los Angeles toe en zoekt haar op, zijn moeder is verbaasd. Ze is samen met haar impresario. Zijn moeder heeft na 24 jaar uit het circuit verdwenen te zijn een comeback gemaakt in de porno-industrie. Ludwig leest een artikel over zijn moeder in een blad en leest in datzelfde blad een artikel over een huidig project van zijn vader. Er wordt kort stilgestaan bij de levensgeschiedenis van zijn moeder.
Zij vertrok in de jaren 60’ met een vriend naar de VS waar zij op het strand werd ontdekt door een pornoproducent. Ze raakt werkzaam in deze sector, wordt beroemd en verdient veel geld. Ze zet haar carrière stop na haar trouwen met een in New York ontmoette kunstnaar, Bob Schultz. Ze bsluiten voor het werk van Bodo in Alexandrië te gaan wonen. Martha wordt zwanger en bevalt van een zoon: Ludwig. Ook wel bekent als Caesarion naar het kind van Cleopatra en Marcus Antonia. Dat is immers ook een bizar liefdeskoppel, waarbij Cleopatra bekend stond om haar seksuele kwaliteiten.(Caesarion betekent “kleine Caesar) Bodo krijgt de eervolle opdracht om de vuurtoren van Alexandrië te herbouwen, maar het project zit tegen. Na drie jaar tegenslag stopt hij ermee en hij vertrekt met de noorderzon uit Egypte. Daardoor moeten Marthe en Ludwig vertrekken.
Na het lezen van het artikel over zijn vader wil Ludwig graag zijn vader’s werk gaan bekijken. Hij gaat naar een galerie, maar wordt tegengehouden door beroepsdemonstranten die protesteren tegen het werk van Schultz. Schultz vernietigd namelijk een berg als zijnde een vorm van kunst hier zijn zij tegen. Hij raakt aan de praat met een demonstrante, Sarah. Hij gaat de galerie in en bekijkt de tentoonstelling nadien gaat hij met Sarah mee naar huis. Hij krijgt een bijzondere (seksuele) band met haar en ze leven korte tijd intensief samen.
Martha moet naar Europa voor de opnames van een nieuwe film. Ludwig voelt zich verplicht met haar mee te gaan om op haar te passen en verlaat tot ieders spijt Sarah.
In Europa reizen Martha en Ludwig verscheidene malen naar andere steden hun relatie wordt steeds botter en stugger. Martha zegt dat Ludwig maar moet gaan, omdat op deze manier hun omgang niet werkt. Ludwig keert terug naar Sarah’s huis, maar zij is er niet. Hij wacht een paar dagen, maar sluit dan het hoofdstuk Sarah af.
Hij gaat reizen en zich als een gigolo gedragen. Hij wordt pianist in hotels en barretjes overal ter wereld. Hij stort zich tussen de benen van vooral wat oudere en rijkere vrouwen, die met hun seksuele activiteiten proberen te bewijzen dat ze nog steeds aantrekkelijk zijn en dat ze het verval van hun lichamelijke schoonheid kunnen te niet doen door met jonge mannen het bed te delen.
Na enkele jaren neemt zijn moeder weer contact met hem op. Zij is in Tunedië, hij in Griekenland. Zijn moeder is geen pornoactrice meer, omdat ze een onsteking heeft aan haar borst en haar borsten nu niet meer mooi genoeg zijn voor de industrie. Ze heeft borstkanker, maar wil geen reguliere behandelmethoden. Ze zoekt haar heil in het alternatieve circuit. Ze betaalt zich blauw aan alle alternatieve methoden, maar haar gezondheid gaat steeds meer achteruit. Uiteindelijk laat ze haar borst toch amputeren, maar wil geen bestraling. Het is te laat de kanker is uitgezaaid naar haar hersenen. Het contact met de Nederlandse familie wordt hervat en de laatste weken brengt ze door bij haar zus in hun ouderlijk huis. Ze sterft en wordt gecremeerd.
Ludwig start de zoektocht naar zijn verdwenen vader. Hij gaat naar Panama en komt via veel omzwervingen terecht op de plek waar hij moet zijn. Het huidige project van zijn vader. Een berg die hij laat ‘omhakken’ om een afgrond te creëren.
Hij gaat naar zijn vader die hem in eerste instantie niet herkent. Hij doet erg bot en lijkt niet erg blij met Ludwig’s komst. Ludwig wil weten waarom zijn vader is weggegaan in Alexandrië. Bodo zegt dat hij nooit een kind heeft willen hebben en dat Marthe die zoveel seks met andere manen heeft gehad, hem erin heeft geluisd.
Bodo kleineert zijn zoon door hem een homo te noemen. Dan slaat Ludwig zijn vader in zijn gezicht. Dat is natuurlijk een symbolische daad. Daarna bemoeit Bodo zich vooral met enkele creoolse vrouwen, met wie hij duidelijk seksuele contacten onderhoudt. Ludwig walgt van zijn biologische vader.
De volgende dag geeft Ludwig hem een doos met as. Hij zegt dat het de as van zijn moeder is om hem een soort schuldgevoel aan te praten. Ik werkelijkheid is de as afkomstig uit een fornuis waaruit hij de as op zijn reis naar zijn vader heeft geschept. Ludwig vertrekt uit Panama.
Zo beëindigt hij het verhaal over zijn verleden aan Linny Wallace. Ludwig huilt en zij troost hem.
We zijn in het boek weer in het ‘heden’. Ludwig speelt op de begrafenis van Warren dezelfde muziek als op die van zijn moeder alleen speelt hij nu zelf en niet de cd. Het is de Marcia Funebre Sulla Morte d’un Eroe, de dodenmars van Ludwig van Beethoven.
Na de begrafenis loopt hij met de urn van zijn moeder naar de rand van de klif. Hij opent de urn en laat haar meewaaien met de. Op deze symbolische manier komt hij eindelijk los van zijn moeder. De slotzin luidt “ Ik ben alleen. En alles begon.
3. Persoonlijke reactie
Ik had in eerste instantie moeite met het begrijpen van het boek. Ik kom niet echt een doel ontdekken waar Wieringa naartoe werkte. Eigenlijk heeft het dat als ik er achteraf op terug kijk ook niet heel duidelijk. Uiteindelijk gaat het erom dat hij zich los maakt van zijn ouders en verleden en kan beginnen met zijn eigen leven zonder dat zijn ouders daarin een rol spelen. Ik had ook op een gegeven moment niet meer door waarom hij eigenlijk zijn hele levensverhaal aan het vertellen was. Het geen wat hij tegen Linny Wallace vertelt beslaat 315 pagina’s, maar is een verhaal wat hij aan een toevallige kroegbezoeker vertelt. Dat vind ik wel een beetje raar. Ludwig vertelt heel erg gedetailleerd en heel uitgebreid, niet echt iets voor een willekeurige vrijdagavond lijkt mij.
De schrijfstijl van Wieringa leest wel erg makkelijk en hij heeft mooie zinsconstructies. Hij beschrijft veel kleur wat het boek veel sfeer geeft en zorgt voor een goede beeldvorming. Ook gebruikt hij veel beeldspraak en haalt hij veel gebeurtenissen aan uit het verleden met name uit de Griekse geschiedenis. Ook heeft hij veel humor en schrijft en beschrijft hij ongegeneerd wat het boek een erg open karakter geeft. De humor die in het boek zit is vaak wel wat pijnlijk. Voor de lezer komt het over als zijnde grappig, maar de persoon waartegen de uitspraak gericht is zou er niet om kunnen lachen denk ik.
4. Personages
Ludwig Unger: De zoon van twee succesvolle mensen. Groeit op verschillende plaatsen op nadat zijn vader hem en zijn moeder heeft verlaten. Heeft een sterke hecht band met zijn moeder en koestert tevens ook seksuele gevoeld voor haar. Heeft moeite los te komen van zijn moeder en haat haar en houdt van haar tegelijkertijd. Heeft veel seksuele partners waarin hij een bepaalde geborgenheid zoekt, maar niet zo zeer liefde. Heeft moeite zich te binden aan plekken en mensen en kan uiteindelijk op zijn 31ste pas beginnen aan zijn eigen leven en sluit dan al het andere af.
Martha Unger: De moeder van Ludwig. Kwam uit Nederland en ging na een geflopte carrière op het conservatorium met een vriend naar Amerika. Hier werd zij ontdekt door een grote pornoproducent. Ze werd rijk en beroemd en leidde een gecultiveerd leven.
Op een feest ontmoet zij de kunstenaar Bodo Schultz met wie ze besluit te trouwen en te vertrekken naar Alexandrië. Martha wordt zwanger en Bodo verlaat haar enkele jaren daarna. Martha voedt Ludwig alleen op en komt na 24 jaar toch weer in de porno-industrie terecht. Zij komt op allerlei plekken ter wereld en haar carrière eindigd als ze borstkanker krijgt en hier later aan sterft.
Bodo Schultz: De vader van Ludwig. Een van oorsprong Oostenrijkse kunstenaar die het helemaal gemaakt heeft in New York. Hij heeft merkwaardige kunstwerken en is een mysterieuze man. Hij verlaat Ludwig en Martha als Ludwig 4 is. Hij vertrekt naar Zuid Amerika en neemt nooit meer contact op met Ludwig.Het werk van Schultz krijgt veel weerstand van activisten.
Sarah: Een vriendin van Ludwig waar hij korte tijd een heftige relatie mee heeft. Sarah is activiste en protesteert tegen het werk van Schultz. Ludwig ontmoet haar, maar vertelt haar niet dat Schultz zijn vader is. Sarah werkt in de kantine van een universiteit en is spiritueel aangelegd. Ze heeft donkere krullen.
Warren Feldman: De man die Ludwig en zijn moeder hun huis in Alburgh verkoopt. Met Warren heeft Ludwig een goede band en ze praten veel samen en ondernemen samen dingen. Warren is sinds hij is afgekeurd begonnen met het aanleggen van een zachte zeewering om de kusterosie zoveel mogelijk tegen te gaan. Warren is eerder getrouwd geweest en zijn eerste en tweede vrouw zijn samen als water en vuur.
Linny Wallace: Aan Linny vertelt Ludwig op een avond op zijn slaapkamer zijn hele levensverhaal. Ze luistert naar hem. Ze hebben daarvoor gewandeld en seks gehad en zien elkaar wel eens in het uitgaansleven van Alburgh.
5. Tijd en ruimte
Het verhaal begint in Norwich, Engeland. En speelt zich de bladzijdes erna af in Alburgh. Een dorp aan de oostkust van Engeland. Dit speelt ergens in februari in welk jaar weten we niet. Er bestaan mobiele telefoons, auto’s zijn normaal en internet heeft haar intrede ook al gedaan. Dit zal dus maximaal een jaar of 5 geleden zijn.
Het verhaal begint dus in het heden en heeft dan één enorme flashback met hierin weer verscheidene andere flashbacks zoals de flashback op de ontmoeting van de ouders van Ludwig, het ontstaan van de carrière van Eve Le Sage. Deze kleine flashbacks zijn eigenlijk te verwaarlozen, je zou kunnen zeggen dat het verhaal binnen de flashback dat toch het grootste deel van het boek beslaat toch wel chronologisch verteld is. De plaatst Alexandrië als geboorteplaats voor Ludwig is niet per ongeluk gekozen. Hij is hier geboren, omdat hier ook de zoon van Cleopatra en Julius Caesar is geboren die als roepnaam Caesarion had. Nederland is het thuisland van zijn moeder en zij keert hiernaar terug in de laatste periode uit haar leven om toch nog bij naasten te zijn.
Bodo Schultz is een Oostenrijker en Martha Unger Nederlands. Misschien is dit ver gezocht, maar het zou kunnen dat hier toch naar wordt verwezen naar de Tweede Wereldoorlog? Hitler was ook Duits en wordt één keer in het boek genoemd als Martha en Ludwig in Oostenrijk verblijven. Ik heb er verder geen bewijzen voor dat dit ook een reden kan zijn voor de verschillende afkomsten van personen.
6. Perspectief
De schrijver gebruikt de ik-vertelsituatie in het boek. Je leest hoe ij zich voelt en wat hij denkt. Het hele boek is verteld vanuit het ik-perspectief dus het zoeken van voorbeelden is niet moeilijk.
‘Op de luchthaven van Norwich huurde ik een Ford Focus, de enige automaat die ze hadden.’
Pagina 1, regel 1
‘We waren terug bij de mooie, jonge vrouw- in wie ik mijn moeder had herkend.’
Pagina 103 regel 27
‘Ik was alleen. En alles begon’
pagina 366 regel 29
Door te lezen vanuit een ik-vertelsituatie lijkt alles veel persoonlijker. Je bent mee betrokken bij de persoon, omdat je dieper in iemand zit dan wanneer het verhaal wordt verteld door een alwetende verteller. Toch vind ik dat Wieringa in dit boek vrij objectief geschreven heeft. Hij beschrijft alles vanuit Ludwig zodanig dat je niet per definitie voor zijn kant kiest. Hij belicht alle kanten, weliswaar vanuit Ludwig, toch goed waardoor er toch een algemeen beeld te vormen is en het verhaal van twee en of meerdere kanten bekeken kan worden. Hierbij hoef je niet de band die je in het boek met Ludwig hebt opgebouwd te verliezen. Dit vind ik erg knap gedaan.
7. Thematiek
Centraal in het verhaal zijn vanaf het begin de dood en het verval. Ludwig Unger keert terug voor de begrafenis van een oude vriend, konijnen liggen door op de weg, hij heeft de urn met de as van zijn moeder bij zich.
De vergankelijkheid zien we ook terug in het leven van Sarah. Ik denk dat Sarah, al komt dit niet heel sterk naar voren, voor Ludwig een heel belangrijke rol blijft spelen in zijn leven en dat hij ooit wederom naar haar op zoek zal gaan. Sarah heeft ooit een miskraam gehad en het kindje werd 4 maanden te vroeg geboren. Boven haar bed hangt een foto van de foetus, die zwart is, hij had een negroïde vader, die in haar armen ligt.
Maar ook de vergankelijkheid van de schoonheid zien we terug. Zijn moeder die ooit één van de meest gevierde en mooiste pornoactrices was die aan de kant wordt gezet door de industrie door een ontsteking aan haar borst. Daarna takelt zij steeds verder af en sterft ze uiteindelijk aan kanker uitzaaiingen in haar hersenen. De kanker kreeg de kans om uit te zaaien, omdat zie niet wilde dat er in haar borsten gesneden zou worden. Deze waren immers haar handelsmerk. Uiteindelijk vindt er toch een amputatie plaats, maar eigenlijk te laat.
Ludwig verzacht weer naar zijn moeder toe als zij terugkeert uit de porno-industrie. Hij was altijd jaloers als andere mensen naar de borsten van zijn moeder keken. De waren immers gemaakt om hem te voeden en niet voor het vermaak van anderen.
Bodo Schultz vernietigd bergen, hij wil van hem een afgrond maken en op deze manier de goden ontdoen van hun zetels en aanzien. Het gaat hem om het symbolische. De tentoonstelling die Ludwig van hem bezoekt heet dan ook ‘Abgrund’. Schultz zegt het volgende:’Wat weg is heeft, de eeuwigheid.’
Dit laatste zien er ook weer terug in het verstrooien van de as van Martha. Ludwig verstrooit deze, dan is ze weg en heeft zij dus de eeuwigheid.
Ludwig heeft op latere leeftijd veel seksueel contact met oudere vrouwen. Hij heeft seks met ze en in ruil daarvoor ontfermen de vrouwen zich over hem. Ze kopen kleren voor/ met hem, maken reisjes. Ze nemen hem onder hun hoede.
Op blz. 268 vertelt Ludwig: ‘Op het strand groet ik mensen die ik ’s avonds in de bar zie. De vrouwen, ouder dan ik, ogen die flitsen als sterren. Ze tellen het gekrompen kapitaal van hun schoonheid. Ik ben de belegger die het voor ze vermeerdert. Ongelovig nemen ze mij in hun bed. Met de aanhoudende hardheid van mijn geslacht neem ik hun schaamte weg. Het vervult ze met trots. Zíj hebben die beroering veroorzaakt, die kolking van de bloedstroom, en zij zullen me er weer vanaf helpen ook. Dat is de deal.’
Ik denk dat Ludwig hier toch weer kampt met zijn Oedipuscomplex. Hij zoekt bescherming en een soort vervangende moeder. Hij wil echter niet wakker worden naast de oude vrouwen waarmee hij de liefde bedrijft. Hierover zegt hij op pagina 269 het volgenden:
De vrouwen hebben een vergankelijke schoonheid. Ze hebben seks met Ludwig om bevestiging te krijgen van hun schoonheid. Ze hunkeren naar aandacht, om niet in onzekerheid te raken. Ludwig geeft ze deze aandacht.
Wieringa haal de zijn inspiratie voor het boek onder andere uit de bizarre relatie in de jaren 90’ tussen de kunstenaar Jeff Koons en de pornoactrice Cicciolina. Ook zij kregen samen een kind met de naam Ludwig. In Caesarion probeert Ludwig zijn moeder te redden. Dit is natuurlijk heel raar aangezien ouders eigenlijk hun kinderen horen te redden en behoeden en niet andersom. Het boek beschrijft dan dus ook de moeizame relatie tussen ouders en kinderen.
Het leven van Ludwig en Ludwig zelf natuurlijk ook lijden echt onder het leven van zijn moeder. Hij heeft zo sterk het gevoel dat hij haar moet beschermen dat er eigenlijk in zijn leven geen plek meer is voor andere dingen. Zo vraagt zijn moeder op een gegeven moment: ‘Waarom heb jij eigenlijk geen vriendinnetjes? “Omdat jij nog leeft, dacht ik, maar ik zei iets anders.’ Pagina 297
Ludwig is bang voor concurrenten wat betreft zijn moeder. Elke man die aan zijn moeders zijde is ziet hij als concurrentie en hij heeft het gevoel dat hij zich hier tegenover af moet zetten. Het grappige is dat zijn moeder die omgekeerde jaloezie ook heeft. Zijn is bang dat vriendinnen van Ludwig hem van haar af zullen nemen. Je zou kunnen spreken van een omgekeerd Oedipoescomplex, maar dit bestaat denk ik niet. Martha heeft het wel in minder sterke mate dan Ludwig. Op pagina 218, na haar eerste ontmoeting met Sarah zegt zij: ‘Ik was toen al zo jaloers op het meisje dat hij ooit zou krijgen.’
In zo’n verhouding met de moeder past de afrekening met de vaderfiguur. Wanneer hij die tenslotte in de jungle van Panama ontmoet, is de desillusie heel groot. Zijn vader zegt dat hij zich nooit heeft willen voortplanten, maar dat Marthe hem erin geluisd heeft. Leuk voor een zoon die zijn vader tot in de binnenlanden van Panama is gaan opzoeken.
Na een ongepaste opmerking van een vader tegenover zijn zoon over zijn moederliefde en zijn eventuele homoseksualiteit, slaat hij zijn vader in het gezicht en trapt hij hem. Daarmee breekt hij definitief met zijn vader. In feite heeft hij zich op dat moment definitief verlost van zijn verleden en staat de toekomst toch voor hem open. Hij is nu van beide ouders bevrijd.
8. De auteur
Tommy Wieringa (Goor, 1967) debuteerde in 1995 met de roman Dormantique's manco. Zijn tweede roman Amok verscheen in 1997. In april 2002 verscheen zijn derde roman Alles over Tristan bij De Bezige Bij. In januari 2005 volgde Joe Speedboot, eveneens bij De Bezige Bij.
Wieringa was mede-oprichter en redacteur van het literaire periodiek 'Vrijstaat Austerlitz'. In de muziekgroep 'Donskoy' experimenteerde hij met poëzie en muziek. In het voorjaar van 1998 verscheen van Donskoy de eerste en tevens laatste cd, 'Beatnik glorie'. Voor de VPRO schreef hij het scenario voor de korte film 'Laatste wolf', uit de serie 'Goede daden bij daglicht'.
Wieringa is een veelgevraagd podiumspreker en kan zowel op kleine podia als in theaterzalen goed uit de voeten. Hij trad onder meer op tijdens de festivals Crossing Border, Winterschrift, Double Talk, De Nachten (Antwerpen) en Lowlands.
Met Arjan Witte was hij de oprichter en met Witte en Ruben van Gogh is hij redacteur van het tijdschrift 'Vrijstaat Austerlitz' .
Van 'Vrijstaat Austerlitz' verschenen vier nummers op papier (1997-1999); het vijfse nummer is als internettijdschrift verschenen in 2001. Reisverhalen van zijn hand verschenen in onder andere 'De Volkskrant' en 'Rails'. Gedichten van zijn hand verschenen eerder in o.a. 'De Rottend Staal Nieuwsbrief', Rottend Staal Online, 'De Opkamer' en in enkele bloemlezingen. Hij schreef hoorspelen voor KRO-Radio en publiceert een wekelijkse column in het dagblad 'Spits!'. Ook schreef hij journalistieke artikelen voor 'Vrij Nederland'
Bron: http://www.epibreren.com/wieringa/#anchor-bio
9. Twee recensies
De Volkskrant, 29-5-2009
Moeder wil niet gered worden
Door Daniëlle Serdijn
Een machtige constructie, antifeminiene driften, een oedipale odyssee – Tommy Wieringa’s ambities reiken ver, in Caesarion. Toeval? Een paar dagen nadat Tommy Wieringa zijn nieuwe roman presenteert, eist het Openbaar Ministerie dat ‘genezend medium’ Jomanda voor twee jaar haar ‘werkzaamheden’ staakt. Aanleiding van de zaak is de dood van actrice Sylvia Millecam, die in 2001 overleed aan de gevolgen van borstkanker. Jomanda was ervan overtuigd dat het een virus was. Millecam geloofde dat.
In Caesarion beschrijft Wieringa het tragische lot van een actrice die in een vergelijkbare toestand terechtkomt. Ook zij gelooft in het alternatief voor reguliere geneeskunst. Maar ook zij wordt niet beter. Verteller van de geschiedenis is de zoon van deze actrice, Ludwig Unger, pianist van beroep. Hij is het kind van twee gewezen beroemdheden, de pornoster Eve LeSage en kunstenaar Bodo Schultz.
Het is een machtige constructie, een labyrint van verhalen in verhalen. In Joe Speedboot (2005), de roman waarmee Wieringa doorbrak, liet hij zien dat deel van het metier goed te beheersen. Ook Caesarion heeft iets van een dwaaltuin, waarbij elke verhaallijn, elk deel z’n eigen sfeer heeft, z’n eigen uitgesproken decor. Zo begint Caesarion als een Engels kostuumdrama. Vier dochters gezeten rond een tafel, – ‘hompen van dochters’ noemt Wieringa hen – en hun moeder die wacht op de komst van Unger. Dan de beschrijving van de klif die door erosie steeds kleiner wordt, de krijtrotsen, de wind, de hoogten. Alles ademt de sfeer van hoogwaardig BBC-vermaak. Hier hoort Ludwig voor het eerst over de vroegere bezigheden van zijn moeder. Het is een rugbyvriend die hem inlicht over de films. Schaamte is voortaan Ludwigs metgezel.
Behalve de Engelse kusten voert Ludwigs verhaal langs steden: Alexandrië, waar hij geboren wordt, Wenen, waar hij met z’n moeder verblijft, Los Angeles, waar de pornocarrière van moe nieuw leven wordt ingeblazen, Panama, waar hij in de rimboe z’n vader zoekt. Hij komt in Portugal, Spanje, en ja, ook Nederland. Daar woont familie van moeder. Typisch iets voor Wieringa om zijn hoofdpersoon het ene moment te situeren in de Konditorei van een mondaine stad, en hem het volgende toe te laten kijken hoe jongens op het Groningse platteland de ‘boer’nplons’ uitvoeren in de sloot. Al dat gereis van Unger, en de vanzelfsprekende manier waarop Wieringa al die verten beschrijft, geven de roman internationale allure. Prachtige odyssee.
Maar kijken we met meer aandacht naar de inhoud van deze roman, dan valt een kolossale afkeer op van het alternatieve, het irrationele, het gevoelsmatige. Grotesk proportioneert Wieringa de yinkrachten. Weerzin ertegen projecteert hij op vrouwen: op de moederfiguur met haar geloof in antroposofie en piskijkerij, op vijftigplus dames met wie Unger naar bed gaat: hij walgt van hun duistere wellust en de vullingen in hun gebit. Ook vriendin Sarah is in Ungers ogen een eigenaardig geval: ze is vegetariër en demonstreert voor een betere wereld. Bovendien spant ze samen met zijn moeder. ‘Alle zonen zijn moederhaters’, schrijft Wieringa. Asjemenou.
Alleen Linny Wallace en de moeder met vier dochters komen er genadig van af; de vrouw als luisterend oor en de vrouw als zorgzaam wachtend wezen. Waren alle moeders maar zo. Helaas. Ze neuken als beesten, verdienen poen en gaan hun eigen irrationele weg. Ze willen niet gered worden, omdat ze zich geen slachtoffer voelen.
Het onbehagen in de man groeit, niet alleen Caesarion getuigt hiervan. Het geluid weerklinkt overal en in diverse toonaarden. Van commercials voor bier en columns in uw eigen Volkskrant Magazine tot ingezonden brieven in de krant van Lyceummeisjes die zeggen de macht te zullen grijpen. Verhoudingen tussen de seksen veranderen. In al z’n grilligheid – Vatersuche, oedipale odyssee, plattelandsdrama, verwijzingen naar populaire cultuur, antifeminien – heeft Caesarion een uitgelezen reikwijdte en past het volmaakt in deze tijd.
Klein stom dingetje: een hiel heet hiel, en geen ‘hak’, Wieringa!
Het Parool, 13-05-09
Tommy Wieringa - Caesarion
De roman Joe Speedboot (2005) zorgde voor Tommy Wieringa voor een doorbraak. Niet alleen bij literaire recensenten, maar ook bij het grote publiek. Van het boek, meldt zijn uitgever trots, werden in vier jaar meer dan driehonderdduizend exemplaren verkocht en de roman werd in vele landen vertaald. Door sommigen werd het een jongensboek genoemd. Dat was niet altijd onbeleefd bedoeld. Hoe dan ook: Wieringa had een bestseller geschreven.
Wieringa's nieuwe roman, Caesarion getiteld, is een ouwewijvenboek - we moeten het een beetje plaatsen in de traditie van Anna Enquist, Paulo Coelho en Konsalik. Rare beeldspraak, überhaupt raar taalgebruik, gedoe met familie, lekker veel gereis, vage kunst, pianomuziek, spirituele gedachten en ziekte en dood alom.
Gaap, gaap, maar goed: wat liet hij weg? En wat verzachtte hij? Dát willen wij wel eens weten. Tegelijkertijd besef je dat dit er in dit volstrekt lege boek niets toe doet.
Eerst maar even de stijl. Wat viel zoal te noteren? 'Ze kwam overeind als een spijker die rechtgebogen wordt, en klemde me in haar armen als een verloren zoon.' Die spijker is nog wel leuk, maar waarom hebben we het nu toch weer over een verloren zoon? 'Wit en huiverend stond ze daar, haar waterige ogen volgden mij met lege nieuwsgierigheid.' Lege nieuwsgierigheid. Tja. Een piano is zo vals 'als een compliment aan je schoonmoeder'. 'Ik keek door mijn oogharen en zag een vrouw aan een tafeltje.' Kijken door oogharen. Ach. Die vrouw drinkt: 'Ze liet de vloeistof in haar glas schommelen als een grondzee.' Goed schommelen is het halve werk.
Tot zo ver de stilistische kitsch.
Ludwig vertelt Linny en ons over zijn moeder. Wij allen hebben een lelijk mokkel als moeder, Ludwig niet. Die vrouw is bloedmooi. Ludwig komt achter een geheim: ze was vroeger pornoactrice. En later pikt ze die arbeid weer op. Ludwig heeft het er moeilijk mee. Ertussendoor, erna en ervoor wordt veel gereisd ('een odyssee').
Het taalgebruik is inmiddels bepaald gezellig geworden: 'De eerste halte die we aandeden was Nederland.' Dan hebben we even vaste grond onder de voeten, gelukkig, Ludwig is trouwens geboren in Alexandrië. Moeder gaat dood aan borstkanker. De ironie ontgaat Ludwig niet; die borst was ooit bij pornoliefhebbers geliefd.
Even dreigen we in de wereld van Kluun te belanden, maar dan gaat Ludwig op zoek naar zijn vader. Die is jaren geleden uit zijn leven verdwenen. Waarom Ludwig naar hem op zoek gaat, is een beetje onduidelijk, waarschijnlijk gewoon omdat het belangrijk is dat je weet wie je vader is (toch?). En omdat de roman een motto heeft van Plato: 'Wie is zijn vader,'' vroeg ik. ''Wie zijn moeder?'
Die vader is gelukkig gewoon bouwvakker. Nee, hij is kunstenaar en heeft zich verborgen in de jungle. Het kunstwerk waarmee hij bezig is, bestaat uit het afbreken van een berg. Die tocht naar die vader toe lijkt enigszins op Heart of darkness van Joseph Conrad. Uiteindelijk vindt Ludwig zijn vader, maar die valt in de praktijk tegen. Toch goed dat hij dat weet. Het moederskindje is op die manier van veel verlost. Slotzinnen van de roman: 'Ik was alleen. En alles begon.'
Stijlvast is de edelkitsch tot het einde toe volgehouden. (ARIE STORM)
Dit boek vond ik erg fijn om te lezen en het heeft zeker ook wel iets in mij teweeggebracht. In het boek voel je heel goed de pijn. Je voelt de pijn van Ludwig, van zijn moeder, van zijn vrouwen en zijn vader. Dit heeft zeker iets met mij gedaan. Als ik de recensies lees zijn deze eigenlijk overwegend negatief. Hier ben ik het niet mee eens. Het zoeken naar verleden en roots in dit boek vond ik ook erg mooi. Het zoeken naar antwoorden die niemand je geeft, maar waar je geheel zelfstandig naar moet zoeken.
Ik ben ooit begonnen aan Joe Speedboot, een ander boek van Wieringa. Dit heb ik nooit uitgelezen. Ik ben bereid na het lezen van Caesarion dit boek een tweede kans te geven. Als ik de recensies mag geloven is dit namelijk (nog) vele malen beter dus ik ben benieuwd.
Ik ben heel blij dat ik het boek voor mijn verjaardag heb gekregen, anders zou ik het nooit gekocht en of gelezen hebben. Het boek heeft mij mijn plezier in lezen terug gegeven waar ik het heel dankbaar voor ben.
Ik zou het boek wel aanraden aan anderen die me zouden vragen hoe ik het boek vond. Het leest erg makkelijk al zijn sommige stukken wat langdradig en is het doel waar de schrijver uiteindelijk naartoe wil werken eigenlijk tot het einde van het boek niet geheel duidelijk. De laatste zin is denk ik ook de belangrijkste zin uit het hele boek. Het zet echt de punt achter het verhaal.
Door het taalgebruik was het visualiseren van het verhaal heel makkelijk. Dit vind ik altijd prettig lezen en geeft het boek voor mij karakter. Ook vind ik de tegenstellingen mooi. Het woeste, donkere, regenachtige Alburgh tegenover het hete, zonnige Los Angeles en Tunesië. De plaatsen zijn goeg gekozen bij de verschillende fases in het boek.
Al met al heb ik dus van het boek genoten en zou ik het anderen zeker aanbevelen.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden