Adriaan van Dis: In Afrika
Titelverklaring:
De titel “In Afrika” geeft aan dat het verhaal zich daar afspeelt en dat het over de situatie in Afrika gaat, specifiek over Mozambique. Tegelijkertijd geeft het aan dat deze situaties overal in Afrika kunnen bestaan en ook wat de oorzaak daarvan kan zijn.
Personages:
Hoofdpersoon: Adriaan van Dis: hij is een journalist die in opdracht van het NRC Handelsblad op reis is in Mozambique om meer over dat land te weten te komen en stiekem ook om een visum naar Zuid-Afrika te krijgen. Uit zijn handelingen kunnen we opmaken dat de schrijver een avontuurlijk mens is die ook wel dapper is, want hij betreedt allemaal gevaarlijke gebieden. Ook is hij wel een gevoelig mens, want hij wordt getroffen door de ellende die hij in het land aantreft. (round)
Bijpersonen:
Moçambique. Dit is een sympathieke man die de schrijver tegenkomt en hem meteen uitnodigt om bij hem thuis te komen. Hij laat zien hoe alles er in werkelijkheid aan toe gaat in Mozambique. Bovendien vertelt hij boeiende verhalen over zijn jeugd en de oorlog.
John Buckley. Hij helpt de schrijver de hoofdstad in te komen. Daarnaast beschermt hij hem door te zorgen dat hij niet wordt vermoord en is hij lekker eigenzinnig door zich alleen aan zijn eigen regels te houden.
Speaking names:
Moçambique. Dit is dezelfde naam als die van het land: Mozambique. Hij legt uit hoe alles er aan toe gaan in het land; eigenlijk vertegenwoordigd hij Mozambique’s geschiedenis.
Perspectief:
Ik-perspectief. Dit is logisch, omdat hij zijn eigen reis beschrijft. Hij kleurt het verhaal ook, door aan te geven dat hij sommige gedragingen van personen wel vreemd vindt. Je denkt als het ware met hem mee, daarom heeft hij niet de 3e persoon gekozen.
Tijd:
Chronologie/flashes: er is een vrijwel chronologisch verhaal, zonder flashforwards. Er is af en toe een enkele terugverwijzingen, doordat personages hun herinneringen vertellen.
Tijdverdichting/vertraging: enkele tijdverdichtingen zijn bijvoorbeeld de vliegtuigreis van het ene naar het andere dorp. Een vertraging is bijvoorbeeld hoe Van Dis in een flat rondloopt in de hoofdstad waar alles onder de stront en schimmel zit.
Tijdsprong: er zijn geen tijdsprongen.
Vertelde tijd: ik vermoed een paar maanden. Er worden geen concrete jaartallen genoemd.
Ruimte:
Waar: het verhaal speelt zich af in verschillende plaatsen in Mozambique, en nog even een klein stukje over de grens van Zuid-Afrika.
Weer: voornamelijk erg warm. Typisch voor Afrika.
Wanneer: het speelt zich af in de jaren ’80. Dit is te zien aan Oost-Duitsland dat wapens stuurt naar het communistische regime in Mozambique, dus voor de val van de muur. Ook is het zo dat in 1992 pas het vredesverdrag tussen Frelimo en Renamo werd getekend.
Stijl:
Genre: autobiografische reisbeschrijving.
Schrijfstijl: geen opvallend taalgebruik, wel werd alles heel precies beschreven. Ook waren er soms wat “mooie” zinsconstructies. Af en toe ook een zinnetje Afrikaans.
Thema:
ellende. In het door burgeroorlog geteisterde land was veel ellende, als gevolg van de kolonisatie, die verschillende groepen mensen naar Zuidelijk Afrika bracht. De VS en Zuid-Afrika steunden het blanke, uit Rhodesië afkomstige anti-communistische Renamo, terwijl Rusland en Cuba het marxistische Frelimo steunden.
Motieven:
Leidmotieven:
Wapens. Er werd gesproken over geweren, over de verkoop van wapens vanuit Oost-Duitsland en overal in oorlogsgebieden waren mijnen geplaatst.
Abstracte motieven:
Oorlog. Dit kwam duidelijk naar voren door de strijd tussen Frelimo en Renamo.
Verminking: er was een man die zijn vaders hoofd had afgesneden en zijn bloed gedronken, iemand wiens lippen waren afgesneden en iemand die zijn eigen neus en oren moest opeten.
Taal: de verschillen tussen taal vormden ook een belemmering voor de eenwording van het land. “Hier zit Afrika. Grootmoeder en kinderen kunnen elkaar niet verstaan. Mozambique valt in 12 verschillende talen en 200 dialecten uiteen. Nu pas besef ik wat voor een probleem dat moet zijn. De president kan zich in het noorden niet verstaanbaar maken. Een boer kan geen handel drijven in de steden. Portugees houdt het land bijeen.”
Verlies: het land van de boeren werd vernietigd en in brand gestoken en ook in de hoofdstad was veel verloren gegaan. “‘U gaat langs een bank… eh, dat was een bank, en langs een park… nou ja, dat was een park, en achter de bioscoop, dat was…’ Alles was, de nachtclub, het restaurant.”
Stroming:
New Journalism. Sterker dan in Een barbaar in China, laat Van Dis de werkelijkheid van het Mozambique uit de jaren ’80 zien. Alle onsmakelijkheden etc. worden verteld zoals ze zijn en je krijgt een beeld van het land.
Eigen mening:
het boek was erg boeiend vanwege de vele gebeurtenissen en dingen die gebeurden, dat maakte dat het helemaal niet saai was. Wel waren sommige verhalen erg luguber en onsmakelijk. Het boek was niet langdradig en er was geen moeilijk taalgebruik. Het enige bijzonder taalgebruik sprak mij erg aan: de Zuid-Afrikaanse zinnetjes.
Titelverklaring:
De titel “In Afrika” geeft aan dat het verhaal zich daar afspeelt en dat het over de situatie in Afrika gaat, specifiek over Mozambique. Tegelijkertijd geeft het aan dat deze situaties overal in Afrika kunnen bestaan en ook wat de oorzaak daarvan kan zijn.
Personages:
Hoofdpersoon: Adriaan van Dis: hij is een journalist die in opdracht van het NRC Handelsblad op reis is in Mozambique om meer over dat land te weten te komen en stiekem ook om een visum naar Zuid-Afrika te krijgen. Uit zijn handelingen kunnen we opmaken dat de schrijver een avontuurlijk mens is die ook wel dapper is, want hij betreedt allemaal gevaarlijke gebieden. Ook is hij wel een gevoelig mens, want hij wordt getroffen door de ellende die hij in het land aantreft. (round)
Bijpersonen:
Moçambique. Dit is een sympathieke man die de schrijver tegenkomt en hem meteen uitnodigt om bij hem thuis te komen. Hij laat zien hoe alles er in werkelijkheid aan toe gaat in Mozambique. Bovendien vertelt hij boeiende verhalen over zijn jeugd en de oorlog.
Speaking names:
Moçambique. Dit is dezelfde naam als die van het land: Mozambique. Hij legt uit hoe alles er aan toe gaan in het land; eigenlijk vertegenwoordigd hij Mozambique’s geschiedenis.
Perspectief:
Ik-perspectief. Dit is logisch, omdat hij zijn eigen reis beschrijft. Hij kleurt het verhaal ook, door aan te geven dat hij sommige gedragingen van personen wel vreemd vindt. Je denkt als het ware met hem mee, daarom heeft hij niet de 3e persoon gekozen.
Tijd:
Chronologie/flashes: er is een vrijwel chronologisch verhaal, zonder flashforwards. Er is af en toe een enkele terugverwijzingen, doordat personages hun herinneringen vertellen.
Tijdverdichting/vertraging: enkele tijdverdichtingen zijn bijvoorbeeld de vliegtuigreis van het ene naar het andere dorp. Een vertraging is bijvoorbeeld hoe Van Dis in een flat rondloopt in de hoofdstad waar alles onder de stront en schimmel zit.
Tijdsprong: er zijn geen tijdsprongen.
Vertelde tijd: ik vermoed een paar maanden. Er worden geen concrete jaartallen genoemd.
Ruimte:
Waar: het verhaal speelt zich af in verschillende plaatsen in Mozambique, en nog even een klein stukje over de grens van Zuid-Afrika.
Weer: voornamelijk erg warm. Typisch voor Afrika.
Stijl:
Genre: autobiografische reisbeschrijving.
Schrijfstijl: geen opvallend taalgebruik, wel werd alles heel precies beschreven. Ook waren er soms wat “mooie” zinsconstructies. Af en toe ook een zinnetje Afrikaans.
Thema:
ellende. In het door burgeroorlog geteisterde land was veel ellende, als gevolg van de kolonisatie, die verschillende groepen mensen naar Zuidelijk Afrika bracht. De VS en Zuid-Afrika steunden het blanke, uit Rhodesië afkomstige anti-communistische Renamo, terwijl Rusland en Cuba het marxistische Frelimo steunden.
Motieven:
Leidmotieven:
Wapens. Er werd gesproken over geweren, over de verkoop van wapens vanuit Oost-Duitsland en overal in oorlogsgebieden waren mijnen geplaatst.
Abstracte motieven:
Oorlog. Dit kwam duidelijk naar voren door de strijd tussen Frelimo en Renamo.
Verminking: er was een man die zijn vaders hoofd had afgesneden en zijn bloed gedronken, iemand wiens lippen waren afgesneden en iemand die zijn eigen neus en oren moest opeten.
Taal: de verschillen tussen taal vormden ook een belemmering voor de eenwording van het land. “Hier zit Afrika. Grootmoeder en kinderen kunnen elkaar niet verstaan. Mozambique valt in 12 verschillende talen en 200 dialecten uiteen. Nu pas besef ik wat voor een probleem dat moet zijn. De president kan zich in het noorden niet verstaanbaar maken. Een boer kan geen handel drijven in de steden. Portugees houdt het land bijeen.”
Stroming:
New Journalism. Sterker dan in Een barbaar in China, laat Van Dis de werkelijkheid van het Mozambique uit de jaren ’80 zien. Alle onsmakelijkheden etc. worden verteld zoals ze zijn en je krijgt een beeld van het land.
Eigen mening:
het boek was erg boeiend vanwege de vele gebeurtenissen en dingen die gebeurden, dat maakte dat het helemaal niet saai was. Wel waren sommige verhalen erg luguber en onsmakelijk. Het boek was niet langdradig en er was geen moeilijk taalgebruik. Het enige bijzonder taalgebruik sprak mij erg aan: de Zuid-Afrikaanse zinnetjes.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden