1. Algemene gegevens
Titel: Afscheid
Auteur: Selma Parmentier
Jaar van uitgave: 2002
Uitgever: Uitgeverij Passage, Groningen
2. Reden keuze
Ik heb dit boek gekozen omdat, de achterkant me wel aansprak en mijn docent zei dat dit een erg leuk boek was. Ik verwachtte dat dit boek heel veel over de liefde met de oudere man ging en dat het drankprobleem van haar moeder een veel besproken onderwerp zou zijn.
3. Samenvatting
Het boek gaat over een meisje, Irma, die een hele moeilijk jeugd heeft gehad. Haar moeder had een drankprobleem en ze had een vader die altijd de kant van haar moeder koos. Alles veranderde toen op een dag een alleenstaande moeder met haar zoontje in de straat kwamen wonen. Ze heten Herlindis en Wouter. Irma zag Wouter op straat spelen en vroeg of ze mee mocht doen. Dat mocht wel, Herlindis kwam buiten met wat drinken voor Wouter toen ze Irma zag zitten en vroeg of ze ook wat drinken lustte. Zo kwam Irma daar steeds vaker en ze vond het geweldig. Op een dag vroeg Herlindis of ze haar ouders eens mocht ontmoeten. Irma zei dat het mocht maar eigenlijk wou ze het niet omdat ze bang was dat Herlindis zou zien dat haar moeder aan de drank was. En ze had gelijk, toen Herlindis bij haar thuis kwam had ze het meteen door. Nu snapte ze waarom Irma zo vaak bij hun thuis was. Herlindis uitte haar gevoelens altijd in brieven naar haar tweelingbroer Jacob. Ze schreef hem over hun nieuwe huis, Wouter maar nu ook over Irma. Op een dag kwam er een man bij Herlindis thuis, dat vond Irma gek want ze had daar nog nooit een man thuis gezien. Irma ging erheen, het bleek Jacob te zijn de broer van Herlindis. Irma vond hem erg aardig. Hij ging ook weer weg dat vond Irma erg jammer want ze had nu het idee dat ze in een echt gezin leefde. Herlindis had besloten dat Wouter naar dezelfde school zou gaan als Irma, dan kunnen jullie mooi samen naar school lopen. Na school ging Irma dan met Wouter mee naar huis want dan gingen ze daar een lekker kopje thee drinken. Toen ze op een dag van huis terug kwamen stond er een vreemde auto op de oprit van Herlindis. Wouter noemde hem oom Albert dus noemde Irma hem ook zo. Wouter vond hem heel erg aardig, dat zag je heel goed, hij hing om hem heen en zat bij hem op schoot. Irma vond hem heel aardig. Ze gingen samen met hem naar Lauwersoog en anders uitjes, Irma mocht dan ook mee. Tot op een avond ze bij Herlindis thuis waren Irma erge hoofdpijn kreeg. Ze rende gauw naar huis. Daar belde haar vader de dokter. Ze bleek migraine te hebben. De dagen daarna verliepen goed. Tot op en avond Irma heel erg ruzie kreeg met haar ouders en van huis wegliep. Ze ging die avond naar Herlindis. Irma’s vader had haar al gebeld dat ze was weggelopen. Die avond besloot Herlindis Irma in huis te nemen. En dat vond Irma helemaal niet erg. Alles ging goed met Irma totdat op een avond haar vader naar Herlindis belde, ze hadden een besluit genomen. Irma ging na de zomer naar een internaat. Herlindis had Irma wel geschreven maar Irma had haar brieven nooit beantwoord. Na de basisschool ging Irma naar de Havo. Daar kwam ze Paul tegen, de zoon van oom Albert. Een paar weken later kwam Albert Paul ophalen. Irma zag hem en vroeg hoe het met Herlindis ging. Hij vertelde dat het over was tussen hun twee. Naar de Havo besloot Irma om niet te gaan studeren maar om te gaan werken. Ze begon bij een klein fotowinkeltje de eigenaar heette Heino. Hij zocht een verkoper voor zijn fotozaak die net iets meer kan. Ze zocht haar beste foto’s uit van de werkweek. Hij vond ze goed alleen ze moest iets meer werken met lichtinval. Hij vertelde dat hij haar dat wel zou leren. Ze was aangenomen. Ze had van hem een camera gekregen een Canon AEE. Hij gaf haar van allerlei klusjes. Veel trouwportretten en andere fotojobs. Later bleek waarom, Heino had last van zijn ogen. Irma zei dat hij naar de dokter moest en hij nam het advies aan. Hij kwam terug, de twinkeling uit zijn ogen was weg. Hij vertelde dat hij MS had. Een afbraakziekte. Hij wou alleen zijn, hij sloot de winkel voor vandaag en gaf Irma een vrije dag. De dagen erna zei hij tegen Irma dat hij de winkel ging doen en Irma meer buiten de winkel. Irma huurde toen al een etage aan een kade in de binnenstad. Drie kamers met een eigen keuken en sanitair bij een vriendelijk hospita. Tot op een dag Heino vertelde dat hij het niet meer aan kon. Hij ging de zaak sluiten en Irma moest gaan freelancen. De jaren daarna ging alles snel en alles leek stil te staan. Heino kwam in een verplegingstehuis. Heino zou nooit alleen zijn. Samen met een paar vrienden hadden ze de dagen van de week over zijn vrienden verdeeld en op die dag zou je dat naar Heino gaan. Irma had de dinsdagavond en de zaterdagmiddag. Op een ochtend belde Irma’s vader en die vroeg of hij langs kon komen. Die middag verteld hij dat hij en Sonja (Irma’s moeder) gingen scheiden. Irma schreef Albert een brief. En ze kreeg ook een terug. Hij schreef dat hij haar graag weer wou zien en vooral wou spreken. Hun eerste ontmoeting was op een zomeravond eind juni. Ze hadden bijgepraat en na het afrekenen vroeg Albert of ze nog een keer uit konden gaan. Irma zei dat ze dat heel leuk zou vinden. Toen ze kwam had ze een heel raar gevoel in haar buik. Ze spraken weer af, en na hun date kust Albert haar. Ze vond het niet erg. Hij schreef haar een brief over hoe hij zich voelde. Hij schreef dat hij verliefd op haar was. Albert ging twee week weg. Hij ging met een paar vrienden zeilen over de Noordzee. Toen hij terug kwam sprak hij weer af met Irma. Ze waren verliefd. Irma ging naar Heino en dat was de enige persoon met wie ze over haar relatie met Albert praatte. Hij had haar gevraagd of zij hem wou vertellen over hun seksleven, omdat hij het zelf niet meer kon beleven. Dat wou Irma wel doen. Albert sprak ook met niemand over hun relatie behalve met een vriend op de kanaaleilanden. Irma en Albert probeerden zo vaak mogelijk af te spreken, maar dat lukt niet altijd omdat Irma met haar werk zat. Op een dag stelde Albert voor om op vakantie te gaan. Naar Jersey daar woonde die vriend van hem en daar konden ze wel logeren. Dat leek Irma wel wat. Ze maakt daar de prachtigste foto’s en ontmoette nieuwe mensen. Zoals Jonathan de vriend van Albert en Robert een surfer die Irma had ontmoet tijdens een wandeling. Vanaf dat moment ging ze bijna iedere morgen met Robert surfen. Toen de vakantie was afgelopen moest Irma direct weer aan het werk. Nadat ze terug waren kreeg Irma een brief, en stond in dat Heino er slecht aan toe was. Ze ging meteen naar hem toe. Hij had het koud, ze ging bij hem in bed liggen om hem op te warmen. Ze vertelde verhalen over haar vakantie hoe mooi ze het vond. De volgende dag kreeg ze een telefoontje van Jan (een vriend van Heino), dat Heino was overleden. Ze ging alleen naar zijn begrafenis. De dagen erna verliepen stroef. Een week later kwam Albert bij Irma. Irma vond dat het tijd werd om aan de buitenwereld te vertellen dat ze een relatie hadden. Albert zou het een Paul vertellen en Irma vertelde het een Irene een vriendin van de manege. Irene reageerde precies zo Irma had verwacht. Onbegrijpelijk, verbaasd en vol afschuw keek ze Irma aan. Irma had het verteld, maar Albert kon het niet. Irma vertelde toen aan hem dat het maar beter was zo. Diezelfde avond maakt ze het uit. Hij schreef haar nog een brief. Daarna heeft ze nog wel een paar korte relaties gehad. Nu had ze een relatie met Ricardo. Hij was ook fotograaf. En samen gingen ze voor hun werk naar Jersey het eiland waar ze op vakantie was geweest met Albert. Ze ging daar op bezoek bij Jonathan. Hij vertelde haar dat Albert was overleden. Haar relatie met Ricardo liep stuk. Een paar dagen later besloot ze Herlindis op te zoeken. Ze herkenden elkaar meteen, en hebben lang gepraat. Na het afscheid begonnen ze weer brieven te schrijven. Een paar dagen later kwam ze Jan tegen in de stad. Ze hadden een praatje gemaakt en toen zag Irma Paul. Ze praatte even en ging weer weg. Jan vroeg wie dat was. ‘Een oude school vriend,’zei ze tegen Jan. ‘Ik heb zijn vader nog gekend.’
4. Boek
Op de voorkant zie je een schitterende villa met een prachtige voortuin. Onder het huis zie je een hele mooie blauwe zee. Het huis dat je op de voorkant ziet is het huis van een vriend van Albert (haar veel oudere vriend). Ze is daar heen geweest op vakantie met Albert. Jaren later (als haar relatie over is) gaat ze weer terug naar het eiland voor haar werk. Daar gaat ze dan nog een keer op bezoek bij die vriend.
Analyse:
1. Personages:
1.1:
Irma, de hoofdpersoon van dit boek, heeft een moeilijke jeugd, mede doordat haar moeder aan de drank is. Ondanks de kostschool maar dankzij een toegewijde winkelier lukt het haar om zich een positie in het leven te verwerven: ze wordt fotografe. De camera is voor haar niet alleen een middel tot contact met anderen, maar ook een mogelijkheid zich er achter te verschuilen. Maar de echte ommekeer komt wanneer de grote liefde zich aandient in de vorm van een veel oudere man.
Irma is een vrouw met een ingewikkeld karakter. Ze laat niet gauw mensen binnendringen in haar leven. Dat zag je heel goed toen Herlindis een vriend kreeg en ze daar steeds meer aandacht aan ging besteden. Dat vond ze helemaal niet leuk en ging ze Albert (de vriend) op afstand houden. Het belangrijkste probleem van Irma is dat ze mensen niet zo snel vertrouwd. En daardoor soms de verkeerde keuzes maakt. Irma had niet echt een doel in het verhaal. Dus ik weet ook niet of ze haar doel heeft bereikt.
1.2:
Ik kon me goed inleven in de hoofdpersoon. Het werd heel goed verteld waardoor de emoties van de hoofdpersoon heel duidelijk begrijpen.
1.3:
‘Ik heb het zo koud,’murmelde hij. Ik trok zijn deken omhoog, warmde de magere hand. Maar het was niet voldoende. Hij bleef het koud houden. Ik keek achterom naar de deur. Wat deed de verpleging tussen negen en elf uur ’s avonds? Het klaarmaken van patiënten voor de nacht? Het uitzetten van medicijnen? Het invullen van dossiers? Ik zou het erop moeten wagen. Meteen deed ik mijn schoenen uit, sloeg het dek terug en kroop naast Heino in bed. Ik omarmde zijn lichaam, schoof mijn gezicht naast zijn hoofd en begon te vertellen.
2. Perspectief:
2.1:
Het boek is geschreven in een ik-perspectief.
2.2:
“Er was iets in die tijd wat voor mij bijzonder rustgevend was. De werkkamer van Herlindis. Ik zat daar graag te lezen, het liefst als Herlindis daar ook aan het werk was. De nabijheid van een ander zonder dat je elkaar stoorde. Dat kende ik niet. Ik zat altijd met opgetrokken knieën in de fauteuil, een boek als een schat in mijn schoot.”
3. Tijd:
3.1:
Ik denk dat het zich afspeelt in de jaren ’60 of later.
Fragment: “Opgewonden hielpen Wouter en ik de auto van Herlindis volladen. We waren nog nooit eerder naar West-Duitsland geweest.”
3.2:
Het boek wordt verteld in chronologische volgorde, met heel af en toe een flashback.
3.3:
Het verhaal begint in haar jeugd, toen ze een jaar of 9 was en eindige toen ze ongeveer 35 was. Dus de vertelde tijd is 26 jaar.
4. Ruimte:
4.1:
Het verhaal speelt zich af op meerdere plaatsen.
- In de straat waar Irma woonde. (het huis waar ze met haar ouders woonde)
- Op de pier in Lauwersoog.
- Bij Herlindis thuis.
- Op het internaat.
- De luchtmachtbasis Ramstein.
- Irma’s huis
- Het hospita waar Heino ligt.
- Alberts huis.
- Jersey.
4.2:
Ik weet eigenlijk niet zo goed waarom de auteur de precies ruimtes gekozen heeft. Misschien wel omdat dat hun thuisbasis is en dat ze daar graag komen. Ik weet niet goed welke functie de ruimtes hebben. Ik denk omdat dat dé plekken zijn waar ze graag was en waar ze zich thuis voelde.
5. Thema en motieven:
5.1:
Ik denk dat het thema van dit boek is: Het toelaten van mensen en afscheid nemen van mensen in je leven.
De dood van Albert: Ze dacht dat ze het hoofdstuk Albert in haar leven had afgesloten, maar als ze te horen krijgt dat ze hij is overleden dan blijkt dat ze er toch nog wel heel erg mee zit.
6. Titel en motto:
6.1:
De titel van die boek is ‘Afscheid’. Het betekend voor dit verhaal, het afscheid nemen van dierbare mensen of je heen. En dat het niet altijd verwacht komt. En dat als je denkt dat je afscheid hebt genomen van iemand en later blijkt dat diegene is overleden en je dat niet wist, blijkt dat je eigenlijk helemaal geen afscheid hebt genomen. Dat zag je heel goed terug in dit boek, met de dood van Albert. Ze dacht dat ze dat hoofdstuk had afgesloten maar toen ze hoorde dat hij van overleden bleek dat het toch niet waar was.
6.2:
Het boek heeft een motto:
We have only just begun
to live
white lace and promises
a kiss for luck
and we are on our way
Paul Williams / Roger Nichols
Ik weet niet zo goed wat ze hiermee bedoeld. Waarschijnlijk zoiets als, je begint net te voelen hoe het leven is en dan is het alweer voorbij.
7. Stijl:
7.1:
Ik vond het een makkelijk boek om te lezen. Het is een vrij nieuw boek en is dus al wat moderner geschreven dan de meeste literaire boeken. Het is geen Oudhollands of andere moeilijke taal. Daarom is het makkelijk te lezen. Ze gebruikt geen moeilijke woorden of moeilijke zinnen. Ze zegt alles heel gewoon maar toch heel literair en dat vind ik knap.
7.2:
Er is me eigenlijk niks opgevallen over het taalgebruik in mijn boek. Het is een vrij nieuw boek dus ik had al wel verwacht dat het makkelijker te lezen was.
Fragment: ‘Het is goed dat je het niet gedaan hebt,’zei ik zakelijk. Ik heb erover nagedacht. Onze relatie heeft geen toekomst. We doen er andere en uiteindelijk onszelf alleen maar pijn mee. Ik maak het uit.’
De pijn op zijn gezicht. Een wond die ik had aangericht. Maar ik deed alsof ik niets zag. Volkomen beheerst stond ik in mijn keuken. Ik was bezig iets af te handelen, zoals ik dat ook met opdrachtgevers deed. Terugkijkend vind ik dat het ergste, dat ik eigenlijk hetzelfde deed als Irene. Ik sneed een jaar liefde aan flarden.
‘Dus dit was het?’ vroeg hij met trillende stem.
‘Ja, het is voorbij.’
Hij is vertrokken, zwijgend en verslagen. Het laatste wat ik van hem zag was zijn gebogen rug. Het zou jaren duren voordat ik weer eens huilde.
8. Eindoordeel:
8.1:
Ik vond het een heel erg mooi boek, omdat alles erg goed uitgelegd wordt en je iemands leven volgt. Een leven vol problemen en keuzes. Dat spreekt mij erg aan.
8.2:
Het boek heeft een open einde.
Titel: Afscheid
Auteur: Selma Parmentier
Jaar van uitgave: 2002
Uitgever: Uitgeverij Passage, Groningen
2. Reden keuze
Ik heb dit boek gekozen omdat, de achterkant me wel aansprak en mijn docent zei dat dit een erg leuk boek was. Ik verwachtte dat dit boek heel veel over de liefde met de oudere man ging en dat het drankprobleem van haar moeder een veel besproken onderwerp zou zijn.
3. Samenvatting
Het boek gaat over een meisje, Irma, die een hele moeilijk jeugd heeft gehad. Haar moeder had een drankprobleem en ze had een vader die altijd de kant van haar moeder koos. Alles veranderde toen op een dag een alleenstaande moeder met haar zoontje in de straat kwamen wonen. Ze heten Herlindis en Wouter. Irma zag Wouter op straat spelen en vroeg of ze mee mocht doen. Dat mocht wel, Herlindis kwam buiten met wat drinken voor Wouter toen ze Irma zag zitten en vroeg of ze ook wat drinken lustte. Zo kwam Irma daar steeds vaker en ze vond het geweldig. Op een dag vroeg Herlindis of ze haar ouders eens mocht ontmoeten. Irma zei dat het mocht maar eigenlijk wou ze het niet omdat ze bang was dat Herlindis zou zien dat haar moeder aan de drank was. En ze had gelijk, toen Herlindis bij haar thuis kwam had ze het meteen door. Nu snapte ze waarom Irma zo vaak bij hun thuis was. Herlindis uitte haar gevoelens altijd in brieven naar haar tweelingbroer Jacob. Ze schreef hem over hun nieuwe huis, Wouter maar nu ook over Irma. Op een dag kwam er een man bij Herlindis thuis, dat vond Irma gek want ze had daar nog nooit een man thuis gezien. Irma ging erheen, het bleek Jacob te zijn de broer van Herlindis. Irma vond hem erg aardig. Hij ging ook weer weg dat vond Irma erg jammer want ze had nu het idee dat ze in een echt gezin leefde. Herlindis had besloten dat Wouter naar dezelfde school zou gaan als Irma, dan kunnen jullie mooi samen naar school lopen. Na school ging Irma dan met Wouter mee naar huis want dan gingen ze daar een lekker kopje thee drinken. Toen ze op een dag van huis terug kwamen stond er een vreemde auto op de oprit van Herlindis. Wouter noemde hem oom Albert dus noemde Irma hem ook zo. Wouter vond hem heel erg aardig, dat zag je heel goed, hij hing om hem heen en zat bij hem op schoot. Irma vond hem heel aardig. Ze gingen samen met hem naar Lauwersoog en anders uitjes, Irma mocht dan ook mee. Tot op een avond ze bij Herlindis thuis waren Irma erge hoofdpijn kreeg. Ze rende gauw naar huis. Daar belde haar vader de dokter. Ze bleek migraine te hebben. De dagen daarna verliepen goed. Tot op en avond Irma heel erg ruzie kreeg met haar ouders en van huis wegliep. Ze ging die avond naar Herlindis. Irma’s vader had haar al gebeld dat ze was weggelopen. Die avond besloot Herlindis Irma in huis te nemen. En dat vond Irma helemaal niet erg. Alles ging goed met Irma totdat op een avond haar vader naar Herlindis belde, ze hadden een besluit genomen. Irma ging na de zomer naar een internaat. Herlindis had Irma wel geschreven maar Irma had haar brieven nooit beantwoord. Na de basisschool ging Irma naar de Havo. Daar kwam ze Paul tegen, de zoon van oom Albert. Een paar weken later kwam Albert Paul ophalen. Irma zag hem en vroeg hoe het met Herlindis ging. Hij vertelde dat het over was tussen hun twee. Naar de Havo besloot Irma om niet te gaan studeren maar om te gaan werken. Ze begon bij een klein fotowinkeltje de eigenaar heette Heino. Hij zocht een verkoper voor zijn fotozaak die net iets meer kan. Ze zocht haar beste foto’s uit van de werkweek. Hij vond ze goed alleen ze moest iets meer werken met lichtinval. Hij vertelde dat hij haar dat wel zou leren. Ze was aangenomen. Ze had van hem een camera gekregen een Canon AEE. Hij gaf haar van allerlei klusjes. Veel trouwportretten en andere fotojobs. Later bleek waarom, Heino had last van zijn ogen. Irma zei dat hij naar de dokter moest en hij nam het advies aan. Hij kwam terug, de twinkeling uit zijn ogen was weg. Hij vertelde dat hij MS had. Een afbraakziekte. Hij wou alleen zijn, hij sloot de winkel voor vandaag en gaf Irma een vrije dag. De dagen erna zei hij tegen Irma dat hij de winkel ging doen en Irma meer buiten de winkel. Irma huurde toen al een etage aan een kade in de binnenstad. Drie kamers met een eigen keuken en sanitair bij een vriendelijk hospita. Tot op een dag Heino vertelde dat hij het niet meer aan kon. Hij ging de zaak sluiten en Irma moest gaan freelancen. De jaren daarna ging alles snel en alles leek stil te staan. Heino kwam in een verplegingstehuis. Heino zou nooit alleen zijn. Samen met een paar vrienden hadden ze de dagen van de week over zijn vrienden verdeeld en op die dag zou je dat naar Heino gaan. Irma had de dinsdagavond en de zaterdagmiddag. Op een ochtend belde Irma’s vader en die vroeg of hij langs kon komen. Die middag verteld hij dat hij en Sonja (Irma’s moeder) gingen scheiden. Irma schreef Albert een brief. En ze kreeg ook een terug. Hij schreef dat hij haar graag weer wou zien en vooral wou spreken. Hun eerste ontmoeting was op een zomeravond eind juni. Ze hadden bijgepraat en na het afrekenen vroeg Albert of ze nog een keer uit konden gaan. Irma zei dat ze dat heel leuk zou vinden. Toen ze kwam had ze een heel raar gevoel in haar buik. Ze spraken weer af, en na hun date kust Albert haar. Ze vond het niet erg. Hij schreef haar een brief over hoe hij zich voelde. Hij schreef dat hij verliefd op haar was. Albert ging twee week weg. Hij ging met een paar vrienden zeilen over de Noordzee. Toen hij terug kwam sprak hij weer af met Irma. Ze waren verliefd. Irma ging naar Heino en dat was de enige persoon met wie ze over haar relatie met Albert praatte. Hij had haar gevraagd of zij hem wou vertellen over hun seksleven, omdat hij het zelf niet meer kon beleven. Dat wou Irma wel doen. Albert sprak ook met niemand over hun relatie behalve met een vriend op de kanaaleilanden. Irma en Albert probeerden zo vaak mogelijk af te spreken, maar dat lukt niet altijd omdat Irma met haar werk zat. Op een dag stelde Albert voor om op vakantie te gaan. Naar Jersey daar woonde die vriend van hem en daar konden ze wel logeren. Dat leek Irma wel wat. Ze maakt daar de prachtigste foto’s en ontmoette nieuwe mensen. Zoals Jonathan de vriend van Albert en Robert een surfer die Irma had ontmoet tijdens een wandeling. Vanaf dat moment ging ze bijna iedere morgen met Robert surfen. Toen de vakantie was afgelopen moest Irma direct weer aan het werk. Nadat ze terug waren kreeg Irma een brief, en stond in dat Heino er slecht aan toe was. Ze ging meteen naar hem toe. Hij had het koud, ze ging bij hem in bed liggen om hem op te warmen. Ze vertelde verhalen over haar vakantie hoe mooi ze het vond. De volgende dag kreeg ze een telefoontje van Jan (een vriend van Heino), dat Heino was overleden. Ze ging alleen naar zijn begrafenis. De dagen erna verliepen stroef. Een week later kwam Albert bij Irma. Irma vond dat het tijd werd om aan de buitenwereld te vertellen dat ze een relatie hadden. Albert zou het een Paul vertellen en Irma vertelde het een Irene een vriendin van de manege. Irene reageerde precies zo Irma had verwacht. Onbegrijpelijk, verbaasd en vol afschuw keek ze Irma aan. Irma had het verteld, maar Albert kon het niet. Irma vertelde toen aan hem dat het maar beter was zo. Diezelfde avond maakt ze het uit. Hij schreef haar nog een brief. Daarna heeft ze nog wel een paar korte relaties gehad. Nu had ze een relatie met Ricardo. Hij was ook fotograaf. En samen gingen ze voor hun werk naar Jersey het eiland waar ze op vakantie was geweest met Albert. Ze ging daar op bezoek bij Jonathan. Hij vertelde haar dat Albert was overleden. Haar relatie met Ricardo liep stuk. Een paar dagen later besloot ze Herlindis op te zoeken. Ze herkenden elkaar meteen, en hebben lang gepraat. Na het afscheid begonnen ze weer brieven te schrijven. Een paar dagen later kwam ze Jan tegen in de stad. Ze hadden een praatje gemaakt en toen zag Irma Paul. Ze praatte even en ging weer weg. Jan vroeg wie dat was. ‘Een oude school vriend,’zei ze tegen Jan. ‘Ik heb zijn vader nog gekend.’
Op de voorkant zie je een schitterende villa met een prachtige voortuin. Onder het huis zie je een hele mooie blauwe zee. Het huis dat je op de voorkant ziet is het huis van een vriend van Albert (haar veel oudere vriend). Ze is daar heen geweest op vakantie met Albert. Jaren later (als haar relatie over is) gaat ze weer terug naar het eiland voor haar werk. Daar gaat ze dan nog een keer op bezoek bij die vriend.
Analyse:
1. Personages:
1.1:
Irma, de hoofdpersoon van dit boek, heeft een moeilijke jeugd, mede doordat haar moeder aan de drank is. Ondanks de kostschool maar dankzij een toegewijde winkelier lukt het haar om zich een positie in het leven te verwerven: ze wordt fotografe. De camera is voor haar niet alleen een middel tot contact met anderen, maar ook een mogelijkheid zich er achter te verschuilen. Maar de echte ommekeer komt wanneer de grote liefde zich aandient in de vorm van een veel oudere man.
Irma is een vrouw met een ingewikkeld karakter. Ze laat niet gauw mensen binnendringen in haar leven. Dat zag je heel goed toen Herlindis een vriend kreeg en ze daar steeds meer aandacht aan ging besteden. Dat vond ze helemaal niet leuk en ging ze Albert (de vriend) op afstand houden. Het belangrijkste probleem van Irma is dat ze mensen niet zo snel vertrouwd. En daardoor soms de verkeerde keuzes maakt. Irma had niet echt een doel in het verhaal. Dus ik weet ook niet of ze haar doel heeft bereikt.
1.2:
Ik kon me goed inleven in de hoofdpersoon. Het werd heel goed verteld waardoor de emoties van de hoofdpersoon heel duidelijk begrijpen.
1.3:
‘Ik heb het zo koud,’murmelde hij. Ik trok zijn deken omhoog, warmde de magere hand. Maar het was niet voldoende. Hij bleef het koud houden. Ik keek achterom naar de deur. Wat deed de verpleging tussen negen en elf uur ’s avonds? Het klaarmaken van patiënten voor de nacht? Het uitzetten van medicijnen? Het invullen van dossiers? Ik zou het erop moeten wagen. Meteen deed ik mijn schoenen uit, sloeg het dek terug en kroop naast Heino in bed. Ik omarmde zijn lichaam, schoof mijn gezicht naast zijn hoofd en begon te vertellen.
2. Perspectief:
2.1:
Het boek is geschreven in een ik-perspectief.
“Er was iets in die tijd wat voor mij bijzonder rustgevend was. De werkkamer van Herlindis. Ik zat daar graag te lezen, het liefst als Herlindis daar ook aan het werk was. De nabijheid van een ander zonder dat je elkaar stoorde. Dat kende ik niet. Ik zat altijd met opgetrokken knieën in de fauteuil, een boek als een schat in mijn schoot.”
3. Tijd:
3.1:
Ik denk dat het zich afspeelt in de jaren ’60 of later.
Fragment: “Opgewonden hielpen Wouter en ik de auto van Herlindis volladen. We waren nog nooit eerder naar West-Duitsland geweest.”
3.2:
Het boek wordt verteld in chronologische volgorde, met heel af en toe een flashback.
3.3:
Het verhaal begint in haar jeugd, toen ze een jaar of 9 was en eindige toen ze ongeveer 35 was. Dus de vertelde tijd is 26 jaar.
4. Ruimte:
4.1:
Het verhaal speelt zich af op meerdere plaatsen.
- In de straat waar Irma woonde. (het huis waar ze met haar ouders woonde)
- Op de pier in Lauwersoog.
- Bij Herlindis thuis.
- Op het internaat.
- De luchtmachtbasis Ramstein.
- Irma’s huis
- Het hospita waar Heino ligt.
- Alberts huis.
4.2:
Ik weet eigenlijk niet zo goed waarom de auteur de precies ruimtes gekozen heeft. Misschien wel omdat dat hun thuisbasis is en dat ze daar graag komen. Ik weet niet goed welke functie de ruimtes hebben. Ik denk omdat dat dé plekken zijn waar ze graag was en waar ze zich thuis voelde.
5. Thema en motieven:
5.1:
Ik denk dat het thema van dit boek is: Het toelaten van mensen en afscheid nemen van mensen in je leven.
De dood van Albert: Ze dacht dat ze het hoofdstuk Albert in haar leven had afgesloten, maar als ze te horen krijgt dat ze hij is overleden dan blijkt dat ze er toch nog wel heel erg mee zit.
6. Titel en motto:
6.1:
De titel van die boek is ‘Afscheid’. Het betekend voor dit verhaal, het afscheid nemen van dierbare mensen of je heen. En dat het niet altijd verwacht komt. En dat als je denkt dat je afscheid hebt genomen van iemand en later blijkt dat diegene is overleden en je dat niet wist, blijkt dat je eigenlijk helemaal geen afscheid hebt genomen. Dat zag je heel goed terug in dit boek, met de dood van Albert. Ze dacht dat ze dat hoofdstuk had afgesloten maar toen ze hoorde dat hij van overleden bleek dat het toch niet waar was.
6.2:
Het boek heeft een motto:
to live
white lace and promises
a kiss for luck
and we are on our way
Paul Williams / Roger Nichols
Ik weet niet zo goed wat ze hiermee bedoeld. Waarschijnlijk zoiets als, je begint net te voelen hoe het leven is en dan is het alweer voorbij.
7. Stijl:
7.1:
Ik vond het een makkelijk boek om te lezen. Het is een vrij nieuw boek en is dus al wat moderner geschreven dan de meeste literaire boeken. Het is geen Oudhollands of andere moeilijke taal. Daarom is het makkelijk te lezen. Ze gebruikt geen moeilijke woorden of moeilijke zinnen. Ze zegt alles heel gewoon maar toch heel literair en dat vind ik knap.
7.2:
Er is me eigenlijk niks opgevallen over het taalgebruik in mijn boek. Het is een vrij nieuw boek dus ik had al wel verwacht dat het makkelijker te lezen was.
Fragment: ‘Het is goed dat je het niet gedaan hebt,’zei ik zakelijk. Ik heb erover nagedacht. Onze relatie heeft geen toekomst. We doen er andere en uiteindelijk onszelf alleen maar pijn mee. Ik maak het uit.’
‘Dus dit was het?’ vroeg hij met trillende stem.
‘Ja, het is voorbij.’
Hij is vertrokken, zwijgend en verslagen. Het laatste wat ik van hem zag was zijn gebogen rug. Het zou jaren duren voordat ik weer eens huilde.
8. Eindoordeel:
8.1:
Ik vond het een heel erg mooi boek, omdat alles erg goed uitgelegd wordt en je iemands leven volgt. Een leven vol problemen en keuzes. Dat spreekt mij erg aan.
8.2:
Het boek heeft een open einde.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden