Titel: 13 enveloppen & 1 rugzak

Auteur:Maureen Johnson
Uitgeverij: De Fontein

De keuze van het boek:
Ik heb dit boek gekozen omdat het mij door de titel wel avontuurlijk leek. Toen ik het las vond ik het wel droevig en het liet me erg meeleven met de hoofdpersoon Ginny, maar ik kan me niet in Ginny verplaatsen. Dat komt doordat haar zoveel overkomt wat ik nooit zou meemaken of mogen meemaken van mijn ouders. Het verhaal was verrassend want je hebt geen idee hoe het af zou lopen. Verder was het gemakkelijk om te lezen doordat er weinig moeilijke woorden worden gebruikt. Als je het boek eenmaal uit hebt zet het je even aan het denken. Je kunt je afvragen of het anders was gelopen als ze bijvoorbeeld niet bestolen was. Mijn eindconclusie over het verhaal is verder wel positief!

Samenvatting:
Ginny woont in Engeland samen met haar ouders en is erg verlegen. Maar als ze bij haar tante Penn in Amerika is voelt ze zich altijd veel stoerder doordat haar tante een schilderes is en soms vreemde buien heeft waardoor ze alles durft wat Ginny nooit alleen zou hebben gedurfd. Op een dag krijgt Ginny te horen dat haar tante zomaar is vertrokken. Dat doet ze wel vaker dus niemand maakt zich echt zorgen. Maar als ze na een paar maanden nog niets heeft gehoord begint Ginny zich toch wel zorgen te maken. Ze krijgt een brief waarin staat dat haar tante is overleden. Na de begrafenis voelt Ginny zich in de steek gelaten. Maar na een paar dagen krijgt ze een brief van haar tante waarin word uitgelegd dat ze een hersentumor had en dat ze graag zou willen dat Ginny haar laatste wens vervult. Dat is een wereldreis maken. Ginny krijgt 13 enveloppen waarin elke keer één opdracht staat en het land waar ze heen moet. Verder mag ze maar 1 rugzak mee en absoluut geen landkaarten of elektronische hulpmiddelen. Vol goede moed begint Ginny haar reis en word steeds zelfverzekerder. Zo ontdekt ze de wereld die soms vol verrassingen zit!


De opbouw:
Dit verhaal heeft flashbacks doordat Ginny telkens een brief van haar tante krijgt die al overleden is. Daarin vertelt haar tante wat ze allemaal heeft meegemaakt vóór haar dood. Daardoor is het gelijk ook niet-chronologisch opgebouwd, want het bevat tijdsprongen. Het is verteld in de alwetende vertelsituatie doordat de schrijver van iedereen weet wat hij/zij denkt en/of voelt. Het keerpunt in het verhaal is dat Ginny de laatste brief zelf naar haar tante schrijft doordat alle brieven zijn gestolen.

Het onderwerp:
Het onderwerp van dit boek spreekt me wel aan doordat het leuk is om telkens iets over een ander land te horen. Het zette me ook aan het denken want het einde was erg verrassend. Ook wordt het verhaal erg grondig uitgewerkt. Er wordt namelijk veel omschreven. Verder heb ik wel eens eerder zo een verhaal gelezen namelijk 4 vriendinnen & 1 spijkerbroek. Dat lijkt wel een beetje op dit verhaal.

De gebeurtenissen:
Er staan in dit boek erg veel gebeurtenissen want ze gaat telkens naar een ander land en daar overkomen haar dan allerlei dingen. Wel valt het verhaal soms stil als Ginny op één plek blijft. Alles wat er gebeurd zou ook echt kunnen zijn maar ik denk niet dat het iemand gauw zal overkomen. Ikzelf zou alles wat Ginny meemaakt ook wel willen beleven maar ik mag niet hopen dat ik dat meemaak want dan moet er eerst een tante van mij doodgaan.

De personages:
Ik ga leven voor Ginny. Je hoopt toch voor haar dat het goed komt en dat haar tijdens het reizen niets overkomt. Maar ze is niet echt een held voor mij want het is gewoon een verlegen meisje dat door het reizen zelfverzekerder wordt. Ginny’s tante Penn gedraagt zich niet zoals het hoort want ik zou nooit zomaar verhuizen en mijn familie in de steek laten. Je komt wel écht alles te weten over de personages doordat de schrijver alles van iedereen weet en dat ook uitvoerig beschrijft. Ginny veranderd in het boek in een zeer positieve zin. Eerst is ze erg verlegen maar aan het eind van de reis is ze zekerder over zichzelf.

De bouw:
De gebeurtenissen volgen elkaar logisch op want Ginny gaat van het ene naar het andere land. Ik vind het verhaal niet zo heel erg spannend, maar je wordt nieuwsgierig naar de afloop van het verhaal. Door de brieven zijn de verhaallijnen goed verbonden en zijn er ook terugblikken op haar tantes leven. Het slot is erg verrassend, maar dat past juist wel bij het verhaal!


Het taalgebruik:
Ik vond het verhaal gemakkelijk te lezen. Er stonden namelijk geen moeilijke woorden in. Wel waren er soms teveel beschrijvingen en dat was storend tijdens het lezen want je wilde gewoon gauw verder naar het eind van het verhaal. Er zitten niet zo heel erg veel dialogen in maar soms moet Ginny met kennissen van haar tante praten. Dit maakt het verhaal juist leuk en stoort verder niet.

Ginny na haar reis:
‘Ik ben me bewust geworden dat ik zelfverzekerder ben ook zonder mijn tante.’

Dit keer gaat het interview over een meisje dat zonder hulpmiddelen de wereld moest rondreizen in opdracht van haar overleden tante. Ze is nu weer terug maar hoe erg heeft deze reis haar leven veranderd?

Wat heb je als eerste gedaan toen je thuiskwam?
Ik heb mijn ouders omhelsd en ben daarna meteen gaan slapen. Toen ik weer wakker werd heb ik allerlei vrienden gemaild. Daarna ben ik gaan douchen.

Wat vinden je ouders van de erfenis?
Ze hebben tante Penn altijd al een schande gevonden voor de
familie. Maar ik weet zeker dat ze diep in hun hart heel veel van
haar houden. Ze vinden het ook een heel mooi gebaar.

Tijdens de reis ben je verliefd geworden. Hoe is het nu met Keith?
We zijn nog steeds verliefd en we houden natuurlijk contact door vaak af te spreken met elkaar. Misschien dat we ooit samen gaan wonen. Je weet het maar nooit!

Hoe denk jij nu over je tante?
Ik mis haar meer dan ooit maar door de reis ben ik me wel bewust geworden dat ik ook zelfverzekerd kan zijn zonder mijn tante. Dat wou ze me waarschijnlijk ook duidelijk maken op haar eigen gekke manier.


Wat mis je het meeste van haar?
De sfeer die ze altijd met zich meenam! Ze was altijd erg gezellig. Ook mis ik haar schilderijen en haar aparte kijk op het leven.

Tot slot: Welk advies geef je aan degene die precies het zelfde zou gaan meemaken?
Ik zou zeggen laat het allemaal gewoon over je heenkomen!Het schip strandt uiteindelijk wel ergens waar je gelukkig zult worden, zoals mijn tante Penn altijd zei.

Over de auteur:
Maureen Johnsonschrijft jeugdboeken. Ze studeerde: ‘Writing and theatrical dramaturgy’ aan de universiteit van Colombia. Als kind wist ze al dat ze schrijfster wilde worden, maar voordat het zover was serveerde ze hamburgers en stond achter de bar in een café. Momenteel woont ze met haar man in New York City.