Samenvatting

Op een dag komt Sophia terug van het uitgaan. Als ze naar haar fiets loopt, wordt ze ineens bewusteloos geslagen. Ze wordt achterop de brommer meegenomen naar een bos, waar ze vervolgens wordt vastgebonden. ’s Nachts komt ze bij en schrikt zich rot: ze kan zich niet bewegen, ze zit vastgebonden! Ze ziet een briefje op de grond liggen waarop staat: Dit is je verdiende loon. Vanavond ben je dood. Ze heeft geen idee wie dat haar zou willen aandoen. Ze probeert het zich te herinneren, maar het lukt niet.

Haar eerste gedachten beginnen een paar weken geleden. Ze heeft daar tijdens het uitgaan een jongen ontmoet: Damian. Hij was heel leuk, lief en aardig, maar een paar dagen later, weten Sophia’s vriendinnen haar te vertellen dat hij al een vriendin heeft. Sophia is woedend en gaat direct naar hem toe. Hij zegt haar dat het meisje Merel heet, het is al een tijdje uit, maar zij stalkt hem. Sophia gelooft dit en valt weer in zijn armen.

Na opbiechting heeft Damian haar proberen te bellen en sms’en, maar hij krijgt geen reactie van Sophia.
Op de training van hockey gaat er een gesprek in de meisjeskleedkamer. Julia schept weer is op over een nieuw vriendje en vraagt vervolgens aan Sophia of ze een vriendje heeft (dat had ze namelijk gehoord), Sophia ontkent dit echter. Dan klinkt er een stemmetje van het verlegen meisje Cecile. Ze vertelt dat ze al een half jaar een vriendje heeft, maar verder zegt ze niets.
Twee weken later is er een feest. Sophia wilde eerst niet gaan, want de kans is groot dat Damian er zal zijn, maar haar vriendinnen weten haar over te halen. Eenmaal op het feest ziet ze het: Damian is er inderdaad. Zodra hij ziet dat ze naar hem kijkt, loopt hij naar haar toe. Sophia wil alleen praten en Damian wil daarom naar een rustigere plek. Samen gaan ze door de nooduitgang in een klein halletje. Hij zoent haar, maar dan krijgen ze ruzie. Sophia wil tegen Merel gaan zeggen dat Damian stom is. Damian is echter heel boos en zegt dat hij Sophia wat zal aandoen als ze dat gaat zeggen. Sophia is niet bang en loopt weg, nu roept Damian het nog een keer: je gaat eraan!

Dit herinnert Sophia zich allemaal, ze weet wie het is: Damian!
Als het bijna avond is hoort Sophia wat. Damian komt eraan! Maar als ‘hij‘ dichterbij komt, ziet ze ineens dat het niet Damian is, het is Cecile! Sophia zegt tegen Cecile: help me! Damian wilt me vermoorden. Als Cecile ineens begint te schelden, begrijpt Sophia er niets meer van. Cecile is woedend op Sophia. Sophia probeert uit te leggen dat Damian net zo goed tegen beide heeft gelogen en dat het een sukkel is. Cecile geeft echter niet toe, want ze heeft Sophia met Damian zien zoenen in de nooduitgang.
Cecile trapt Sophia een paar keer. Sophia valt opzij en hoort het touw knappen: de kans om te ontsnappen! Maar ze is zo zwak, dat ze Cecile nooit zal kunnen voorblijven, ze moet het goede moment afwachten. Dan haalt Cecile iets uit haar zak, het blijkt een pistool te zijn. Sophia grijpt haar kans, als Cecile zit te rommelen met de kogel. Ze springt boven op Cecile, als zij blijft liggen, rent ze weg. Ze valt en heeft een heel zere knie, ze kan niet meer lopen. Ze is bang dat ze er is geweest! Ze kruipt in de bosjes en ontdekt dat haar mobiel niet uit haar zak is gehaald. Ze belt direct 112 en herkent een ANWB-paddenstoel.
Even later vindt de politie Sophia. Sophia is zo in paniek, want ze had een knal gehoord. De politie weet haar te vertellen dat Cecile zichzelf heeft neergeschoten (dat heeft ze gedaan omdat haar vader is overleden, haar moeder nu alcoholist is en ze geen leven verder ziet nu Sophia alles tegen de politie zou gaan vertellen). Ze is niet dood, maar wel zwaargewond.
Omdat Sophia niet kan lopen, komt er een ambulance voor haar. De politie verteld haar dat haar ouders haar als vermist hebben opgegeven. Sophia is daar ontzettend blij mee, want haar ouders waren nooit thuis en ze dacht dat ze niet om haar gaven.


Bespreking van een verhaalaspect

Vertelsituatie
Het verhaal is geschreven in een meervoudige vertelsituatie. Het begint met een stukje van ‘een onbekende’, wat achteraf Cecile blijkt te zijn. Daar vertelt ze de ‘ontvoering’. Vervolgens gaat het in het grootste deel van het boek verder met stukjes van Sophia. Recente gebeurtenissen aan de boom en flashbacks. Af en toe komt er weer een stukje van Cecile tussen, met háár gedachten en gevoelens.

Leeservaringen beschrijven

Onderwerp
Het onderwerp spreekt mij aan. Ik denk dat dat o.a. komt omdat het nieuw is voor mij, ik heb nooit zo’n soort boek gelezen.

Het onderwerp wordt voor de rest niet echt uitgewerkt, maar dat is ook wel lastig denk ik, met zo’n onderwerp.

Gebeurtenissen
Er zitten wel aardig wat gebeurtenissen in die vrij snel op elkaar volgen, maar dat kan ook bijna niet anders, want het is een hele korte verteltijd.
De gebeurtenissen vond ik wel spannend, vooral toen Cecile ineens voor de neus van Sophia stond. Ze zijn overigens niet herkenbaar voor mij.
Ik had totaal niet verwacht dat het Cecile zou zijn, ik dacht aan Merel. Dus toen het Cecile bleek te zijn, was ik wel verrast.

Personages
De hoofdpersoon gaat voor mij leven, omdat het allemaal zo goed beschreven wordt. Er wordt precies genoeg verteld om het te laten leven. Je neemt ook een kijkje in de gedachtenwereld van Sophia en Cecile. Ze veranderen niet echt, Cecile blijft bij haar standpunt om Sophia te vermoorden en Sophia veranderd ook niet echt.

Bouw
De gebeurtenissen volgen logisch op elkaar. Het is ook heel spannend opgebouwd, omdat je steeds verder in het boek iets meer komt te weten over de situatie waar het boek mee begint. Het wordt spannend gehouden tot op de laatste bladzijde.
Er zijn heel veel flashbacks en er wordt af en toe overgesprongen op een andere persoon. Maar omdat de titels van de hoofdstukken worden aangegeven met een tijd en dag (het heden) of met een paar dagen geleden, een paar weken geleden etc. (de flashbacks), is het heel goed te volgen. Als het verhaal op Cecile overgaat, staat haar tekst cursief.
Het slot past bij de rest van het boek, want het gaat heel het boek over die ‘ontvoering’. Ik vind het wel leuk dat ze vrij is en dat de dader ook te pakken is.


Taalgebruik
Het verhaal is heel makkelijk te lezen. Er worden geen moeilijke woorden gebruikt en geen ingewikkelde zinnen. Er wordt precies genoeg beschreven om te weten wat je moet weten, geen overbodige extra’s. Het tempo is vrij hoog.
Er zitten best veel dialogen in het verhaal. Ik vind dat wel leuk, want dan ben je er echt ‘bij’.