1. Verklaring titel
De titel ‘Buiten is het maandag’ is een combinatie van een ruimte- en een tijdsaanduiding. Bernlef bedoelt dat er een tijd van klokken en kalanders is en daarnaast een tijd in je hoofd. De hoofdpersoon, Stijn, die na een ongeluk problemen heeft met zijn geheugen heeft last van een chaos in zijn hoofd. Dagen en maanden, heden en verleden loopt allemaal door elkaar hen. De titel suggereert dus een contrast; buiten: een exacte dagaanduiding; binnen, in Stijns hoofd: een zwart gat.
2. Motto
Het motto is: ‘Zij die verdwenen, raken vergeten
Zij die blijven, vergaan
Alleen de plaatsen waar zij verbleven,
Blijven bestaan.
3. Genre
Dit boek is een psychologische roman. Het gaat om wat een mens tot mens maakt. Om de werking van de hersenen. Hoe belangrijk gedachten zijn word in dit boek beantwoord.
4. Opgedragen aan
Dit boek is aan niemand opgedragen.
5. Thema’s
De thema’s zijn: verdwijnen en vergeten.
6. De idee
Bernlef wil met zijn boeken laten zien hoe belangrijk herinneringen zijn. Het fascineert hem wat de mens tot mens maakt: de werking van onze hersenen. In het boek wordt een keer gezegd: ‘Zonder herinneringen kun je niet leven.’
7. Opbouw van het boek
Het boek is verdeeld in 9 delen, met elk enkele hoofdstukken (dit verschilt van 3 hoofdstukken per deel, tot 10 hoofdstukken). Elk deel wordt met Romeinse letters aangegeven. Elk hoofdstuk met een cijfer. Bij elk deel begint de telling opnieuw. Er is verder geen sprake van een inleiding, proloog, epiloog of iets anders.
8. Tijd
Het boek is niet chronologisch. Er is continu sprake van een flashback. Dit komt omdat de hoofdpersoon problemen heeft met zijn geheugen en dus veel tijden door elkaar haalt. Aangezien hij de schrijver is van het verhaal, lezen we zijn gedachten en maken wij dezelfde sprongen in de tijd als de ik-verteller.
9. Vertelde tijd
De periode tussen 13 mei 1999 en 1 januari 2001, is de tijd waar het boek over gaat. Dus de duur is bijna twee en een half jaar. Dit is zo duidelijk vast te stellen, omdat op 13 mei 1999 het ongeluk heeft plaatsgevonden waar onze hoofdpersoon zijn vrouw is verloren. Het boek eindigt op 1 januari, wanneer Stijn na de viering van de jaarwisseling naar huis rijdt. Het boek begint en eindigt op een maandag.
10. Vertelsituatie
We hebben te maken met een ik-verteller. Alles is vanuit het oogpunt van Stijn.
11. Ruimte
Het verhaal speelt zich in Nederland en Canada af; voor het grootste deel in Canada. Eerst woont Stijn in Nederland. Als blijkt dat zijn zoon in Canada zit, gaat hij hem opzoeken. Het bevalt hem zo goed dat Stijn in Canada blijft wonen.
12. Karakters, personages
De belangrijke personages in dit boek zijn: Stijn, Harry, Sandra, Bruce en Tracy.
• Stijn is de hoofdpersoon, een man van weinig woorden die een groot verdriet, versterkt door zijn geheugenverlies, met zich meedraagt. Hij kiest voor de stilte en eenzaamheid. Eigenlijk is hij niet echt betrouwbaar, want hij belooft Sandra nooit in de steek te laten, maar hij emigreert naar Canada en laat Sandra’s brieven onbeantwoord.
• Harry is een raadselachtige zwijger, irrationeel, onvoorspelbaar en ongevoelig.
• Sandra is Harry’s vrouw. Ze is trots op Harry en heeft geen moeite met zijn gesloten gedrag. Als hij is vertrokken is ze moedeloos. Als hij terug is gekeerd is ze opgelucht en vergeeft zij hem.
• Bruce ziet zichzelf als kunstenaar en filosoof. Ook is hij een illegale drankstoker en een frauderende kerstboomverkopen. Maar hij stimuleert en inspireert Stijn en laat zien dat hij een echte vriend is op wie Stijn kan rekenen.
• Tracy is een meisje van in de 20 waar Harry een affaire mee heeft gehad. Het is onduidelijk wat haar bezielt. Ze zwijgt over haar hele verleden, doordat ze toen getraumatiseerd is omdat haar vader haar heeft misbruikt en zwanger heeft gemaakt. Ze wil zich nergens aan binnen, maar was toch ergens naar op zoek.
13. Stijl
De stijl van Bernlef is sober en ingehouden, zo ook in Buiten is het maandag. De rustige stijl bevat vaak wel veel details, waardoor het erg beeldend wordt. Door de sobere stijl lijkt het vaak alsof er nog een geheim is, waar wij, de lezers, niks van weten. Het taalgebruik is wel een beetje ouderwets en doordat het zo nuchter is, gaat het erg traag.
14. Bijzonderheden
Er zijn geen bijzonderheden te noemen.
15. Mening
1. Het onderwerp
De onderwerpen zijn verdwijningen en vergeten. Ik heb hier wel vaker dingen over gehoord of gelezen. Verdwijningen zijn vaak in het nieuws, in de krant en op het internet. Ook zijn er enkele boeken over geschreven, waar ik er één van heb gelezen. Ook over vergeten heb ik dingen gehoord en gelezen. Dit komt ook meer in mijn directe omgeving voor. Mensen met dementie zijn overal. Het zit niet in mijn familie, maar ik ken wel mensen die een demente opa en/of oma hebben. Allebei de onderwerpen zijn erg vervelend als je er mee te maken hebt. Verdwijningen is heel erg vervelend door de onzekerheid waar mensen mee blijven zitten. Je weet niet of degene die is verdwenen nog leeft, vrijwillig weg is gegaan of gedwongen is. Ik snap niet dat als mensen vrijwillig verdwijnen, zoals in dit boek, ze helemaal geen teken geven. Niet eens even een briefje achterlaten dat ze weg zijn en niet meer terug komen. Dan blijven andere mensen met meer zekerheid achter dan wanneer je niks van je laat horen.
Dementie is ook heel erg vervelend voor dichtbij staande mensen. Het is ontzettend vermoeiend om voor iemand met dementie te zorgen. In dit boek is er echter nog geen sprake van dementie maar van vergetelheid. Dit is ook vervelend, maar minder erg voor de directe omgeving. Het zijn vooral de herinneringen die door elkaar lopen, wat eigenlijk alleen heel erg vervelend is voor de persoon die hier last van heeft. Dit boek heeft me niet op andere gedachten gebracht. Het heeft eigenlijk vooral mijn gedachten extra benadrukt.
2. De gebeurtenissen
Het gaat vooral om de gedachten en gevoelens in dit boek, omdat de hoofdpersoon hier erg veel problemen heeft. Het gaat erom hoe belangrijk gedachten voor de mens zijn. Je ziet hoe moeilijk Stijn het ermee heeft dat hij zijn gedachten niet op een rijtje kan krijgen. Hij schrijft ontzettend veel op in agenda’s zodat hij het niet meer kan vergeten. De gebeurtenissen zijn erg geloofwaardig, omdat het wel een waar gebeurd verhaal zou kunnen zijn. De spanning in het boek heeft niet echt te maken met de gebeurtenissen, maar ik vond eigenlijk dat er ook niet veel sprake was van spanning in dit boek. Het gaat vooral om de gedachten.
3. De opbouw
Het verhaal is best ingewikkeld opgebouwd. Dit komt door de voortdurende flashbacks. Omdat het verhaal door onze hoofdpersoon is geschreven word er soms niet duidelijk aangegeven wanneer, waar en met wie het verhaal zich plaatsvindt. Dit vind ik erg vervelend, maar het geeft misschien een beetje het gevoel wat de hoofdpersoon ook moet hebben, omdat hij alles door elkaar haalt.
4. De personages
De belangrijkste personage is Stijn, de ik-verteller. We maken alles mee vanuit zijn oogpunt en het hele verhaal draait om zijn gedachten en zijn leven. Ik kan me niet identificeren met Stijn. Als hij naar Canada vliegt om zijn zoon op te zoeken wordt hij niet boos of is hij niet enorm blij dat hij Harry weer ziet. Hij zegt wel dat hij opgelucht is, maar dat komt waarschijnlijk omdat hij nu niet meer in onzekerheid hoeft te zitten. Het lijkt eigenlijk alsof het Stijn niet heel erg veel uitmaakt wat Harry doet. Ook besluit Stijn zo even om in Canada te blijven wonen, dit zou ik nooit kunnen. Ik zou hier eerst heel erg lang en zorgvuldig over nadenken. Ook vind ik het heel raar dat Stijn de brieven van Sandra niet beantwoord. Hij had beloofd dat hij contact zou houden, maar hij schrijft gewoon niet terug. Ik snap niet waarom hij dit doet.
Daarom vind ik ook dat Stijn niet voorspelbaar reageert. Ik snap niet wat er precies in hem omgaat. Je leest zijn gedachten wel, maar ik weet niet goed of hij boos, verdrietig, blij enz. is.
5. Conclusie
Ik vond het boek niet echt leuk om te lezen. Er gebeurt naar mijn menig te weinig, het gaat teveel om de gedachten en het is mij vaak onduidelijk wat er nou precies aan de hand is, door alle flashbacks. Er is sprake van een ik-verteller. Vaak maakt dit het verhaal niet geheel overzichtelijk en dat is zeker het geval in dit boek. Ook de stijl van Bernlef vind ik niet leuk. Het is mij te traag, sober en te ouderwets. Ik zou mensen dit boek zeker niet aanraden, eerder afraden om het te lezen.
De titel ‘Buiten is het maandag’ is een combinatie van een ruimte- en een tijdsaanduiding. Bernlef bedoelt dat er een tijd van klokken en kalanders is en daarnaast een tijd in je hoofd. De hoofdpersoon, Stijn, die na een ongeluk problemen heeft met zijn geheugen heeft last van een chaos in zijn hoofd. Dagen en maanden, heden en verleden loopt allemaal door elkaar hen. De titel suggereert dus een contrast; buiten: een exacte dagaanduiding; binnen, in Stijns hoofd: een zwart gat.
2. Motto
Het motto is: ‘Zij die verdwenen, raken vergeten
Alleen de plaatsen waar zij verbleven,
Blijven bestaan.
3. Genre
Dit boek is een psychologische roman. Het gaat om wat een mens tot mens maakt. Om de werking van de hersenen. Hoe belangrijk gedachten zijn word in dit boek beantwoord.
4. Opgedragen aan
Dit boek is aan niemand opgedragen.
5. Thema’s
De thema’s zijn: verdwijnen en vergeten.
6. De idee
Bernlef wil met zijn boeken laten zien hoe belangrijk herinneringen zijn. Het fascineert hem wat de mens tot mens maakt: de werking van onze hersenen. In het boek wordt een keer gezegd: ‘Zonder herinneringen kun je niet leven.’
7. Opbouw van het boek
Het boek is verdeeld in 9 delen, met elk enkele hoofdstukken (dit verschilt van 3 hoofdstukken per deel, tot 10 hoofdstukken). Elk deel wordt met Romeinse letters aangegeven. Elk hoofdstuk met een cijfer. Bij elk deel begint de telling opnieuw. Er is verder geen sprake van een inleiding, proloog, epiloog of iets anders.
8. Tijd
Het boek is niet chronologisch. Er is continu sprake van een flashback. Dit komt omdat de hoofdpersoon problemen heeft met zijn geheugen en dus veel tijden door elkaar haalt. Aangezien hij de schrijver is van het verhaal, lezen we zijn gedachten en maken wij dezelfde sprongen in de tijd als de ik-verteller.
De periode tussen 13 mei 1999 en 1 januari 2001, is de tijd waar het boek over gaat. Dus de duur is bijna twee en een half jaar. Dit is zo duidelijk vast te stellen, omdat op 13 mei 1999 het ongeluk heeft plaatsgevonden waar onze hoofdpersoon zijn vrouw is verloren. Het boek eindigt op 1 januari, wanneer Stijn na de viering van de jaarwisseling naar huis rijdt. Het boek begint en eindigt op een maandag.
10. Vertelsituatie
We hebben te maken met een ik-verteller. Alles is vanuit het oogpunt van Stijn.
11. Ruimte
Het verhaal speelt zich in Nederland en Canada af; voor het grootste deel in Canada. Eerst woont Stijn in Nederland. Als blijkt dat zijn zoon in Canada zit, gaat hij hem opzoeken. Het bevalt hem zo goed dat Stijn in Canada blijft wonen.
12. Karakters, personages
De belangrijke personages in dit boek zijn: Stijn, Harry, Sandra, Bruce en Tracy.
• Stijn is de hoofdpersoon, een man van weinig woorden die een groot verdriet, versterkt door zijn geheugenverlies, met zich meedraagt. Hij kiest voor de stilte en eenzaamheid. Eigenlijk is hij niet echt betrouwbaar, want hij belooft Sandra nooit in de steek te laten, maar hij emigreert naar Canada en laat Sandra’s brieven onbeantwoord.
• Harry is een raadselachtige zwijger, irrationeel, onvoorspelbaar en ongevoelig.
• Bruce ziet zichzelf als kunstenaar en filosoof. Ook is hij een illegale drankstoker en een frauderende kerstboomverkopen. Maar hij stimuleert en inspireert Stijn en laat zien dat hij een echte vriend is op wie Stijn kan rekenen.
• Tracy is een meisje van in de 20 waar Harry een affaire mee heeft gehad. Het is onduidelijk wat haar bezielt. Ze zwijgt over haar hele verleden, doordat ze toen getraumatiseerd is omdat haar vader haar heeft misbruikt en zwanger heeft gemaakt. Ze wil zich nergens aan binnen, maar was toch ergens naar op zoek.
13. Stijl
De stijl van Bernlef is sober en ingehouden, zo ook in Buiten is het maandag. De rustige stijl bevat vaak wel veel details, waardoor het erg beeldend wordt. Door de sobere stijl lijkt het vaak alsof er nog een geheim is, waar wij, de lezers, niks van weten. Het taalgebruik is wel een beetje ouderwets en doordat het zo nuchter is, gaat het erg traag.
14. Bijzonderheden
Er zijn geen bijzonderheden te noemen.
15. Mening
1. Het onderwerp
De onderwerpen zijn verdwijningen en vergeten. Ik heb hier wel vaker dingen over gehoord of gelezen. Verdwijningen zijn vaak in het nieuws, in de krant en op het internet. Ook zijn er enkele boeken over geschreven, waar ik er één van heb gelezen. Ook over vergeten heb ik dingen gehoord en gelezen. Dit komt ook meer in mijn directe omgeving voor. Mensen met dementie zijn overal. Het zit niet in mijn familie, maar ik ken wel mensen die een demente opa en/of oma hebben. Allebei de onderwerpen zijn erg vervelend als je er mee te maken hebt. Verdwijningen is heel erg vervelend door de onzekerheid waar mensen mee blijven zitten. Je weet niet of degene die is verdwenen nog leeft, vrijwillig weg is gegaan of gedwongen is. Ik snap niet dat als mensen vrijwillig verdwijnen, zoals in dit boek, ze helemaal geen teken geven. Niet eens even een briefje achterlaten dat ze weg zijn en niet meer terug komen. Dan blijven andere mensen met meer zekerheid achter dan wanneer je niks van je laat horen.
Dementie is ook heel erg vervelend voor dichtbij staande mensen. Het is ontzettend vermoeiend om voor iemand met dementie te zorgen. In dit boek is er echter nog geen sprake van dementie maar van vergetelheid. Dit is ook vervelend, maar minder erg voor de directe omgeving. Het zijn vooral de herinneringen die door elkaar lopen, wat eigenlijk alleen heel erg vervelend is voor de persoon die hier last van heeft. Dit boek heeft me niet op andere gedachten gebracht. Het heeft eigenlijk vooral mijn gedachten extra benadrukt.
Het gaat vooral om de gedachten en gevoelens in dit boek, omdat de hoofdpersoon hier erg veel problemen heeft. Het gaat erom hoe belangrijk gedachten voor de mens zijn. Je ziet hoe moeilijk Stijn het ermee heeft dat hij zijn gedachten niet op een rijtje kan krijgen. Hij schrijft ontzettend veel op in agenda’s zodat hij het niet meer kan vergeten. De gebeurtenissen zijn erg geloofwaardig, omdat het wel een waar gebeurd verhaal zou kunnen zijn. De spanning in het boek heeft niet echt te maken met de gebeurtenissen, maar ik vond eigenlijk dat er ook niet veel sprake was van spanning in dit boek. Het gaat vooral om de gedachten.
3. De opbouw
Het verhaal is best ingewikkeld opgebouwd. Dit komt door de voortdurende flashbacks. Omdat het verhaal door onze hoofdpersoon is geschreven word er soms niet duidelijk aangegeven wanneer, waar en met wie het verhaal zich plaatsvindt. Dit vind ik erg vervelend, maar het geeft misschien een beetje het gevoel wat de hoofdpersoon ook moet hebben, omdat hij alles door elkaar haalt.
4. De personages
De belangrijkste personage is Stijn, de ik-verteller. We maken alles mee vanuit zijn oogpunt en het hele verhaal draait om zijn gedachten en zijn leven. Ik kan me niet identificeren met Stijn. Als hij naar Canada vliegt om zijn zoon op te zoeken wordt hij niet boos of is hij niet enorm blij dat hij Harry weer ziet. Hij zegt wel dat hij opgelucht is, maar dat komt waarschijnlijk omdat hij nu niet meer in onzekerheid hoeft te zitten. Het lijkt eigenlijk alsof het Stijn niet heel erg veel uitmaakt wat Harry doet. Ook besluit Stijn zo even om in Canada te blijven wonen, dit zou ik nooit kunnen. Ik zou hier eerst heel erg lang en zorgvuldig over nadenken. Ook vind ik het heel raar dat Stijn de brieven van Sandra niet beantwoord. Hij had beloofd dat hij contact zou houden, maar hij schrijft gewoon niet terug. Ik snap niet waarom hij dit doet.
Daarom vind ik ook dat Stijn niet voorspelbaar reageert. Ik snap niet wat er precies in hem omgaat. Je leest zijn gedachten wel, maar ik weet niet goed of hij boos, verdrietig, blij enz. is.
5. Conclusie
Ik vond het boek niet echt leuk om te lezen. Er gebeurt naar mijn menig te weinig, het gaat teveel om de gedachten en het is mij vaak onduidelijk wat er nou precies aan de hand is, door alle flashbacks. Er is sprake van een ik-verteller. Vaak maakt dit het verhaal niet geheel overzichtelijk en dat is zeker het geval in dit boek. Ook de stijl van Bernlef vind ik niet leuk. Het is mij te traag, sober en te ouderwets. Ik zou mensen dit boek zeker niet aanraden, eerder afraden om het te lezen.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden