Koning van Katoren door Jan Terlouw

Samenvatting
Het verhaal gaat over de geschiedenis van het land Katoren. Het begon op een nacht zeventien jaren geleden. Voor twee mensen was die nacht in het bijzonder belangrijk. Het was belangrijk voor de koning van Katoren en Stach.

De koning was een man van tachtig jaar , die vriendelijk en gelukkig was. Ook op zijn sterfnacht kreeg hij zijn zin. “Als ik stierf”, had hij dikwijls gezegd “moet het stormen hagelen en bliksem stralen , moeten de lucht doorklieven”. En hij zei dat hij op een warme dag niet kon sterven , want dan zou hij een wandeling willen maken langs de vijvers en naar de zwanen willen kijken of een groot vuurwerk willen afschieten. De koning was een man die van vuurwerk hield. Hij liet bij de wet vaststellen dat er tenminste drie maal per jaar vuurwerk moest worden afgeschoten. En na zijn dood werd het verboden om vuurwerk af te schieten door zes ministers.

Maar op deze dag , de dag waarop de koning dood ging , werd Stach geboren, een jongen. De vader van Stach die een metselaar was , werd in die maanden ingeschakeld voor de restauratie van de St. Aloisius. ‘s Morgens kwam er een bode die hem vroeg of hij zo vriendelijk wilde zijn om op de toren van de vlag half stok te hangen. Hij deed dat en sloeg achterover van de hoogste omloop en stierf. Ze kwamen het Stachs moeder vertellen. De vrouw was er zo geschokt over dat ze de kraamvrouwenkoorts niet overleefde en enkele dagen later was Stach een wees geworden.


Katoren bleef treuren om de dode koning. De zes ministers zeiden dat ze een manier zouden vinden om een nieuwe koning aan te wijzen. Gervaas was een oudere broer van Stachs vader. En nu waren in enkele dagen zijn koning, zijn broer en zijn schoonzuster gestorven. Wellicht zou hij hebben besloten zijn eigen leven ook maar te beeindigen als Stach hem niet met zijn geschreeuw op zijn plicht had gewezen.

Jaren gingen voorbij en nog steeds hadden de ministers geen nieuwe koning aangewezen. Op een dag had Gervaas gedroomd dat hij in een leunstoel zat die naast de troon stond. En de koning waarvan Gervaas droomde , dat hij zat , was Stach. Meer en meer raakte Gervaas overtuigd dat Stach de volgende koning van Katoren moest worden. Minister Regtoe ging op een dag op bezoek bij Minister van Seer en hij zei tegen Minister van Seer dat hij ontdekte dat Gervaas al vijftig jaar in het paleis werkte. Ze lieten Gervaas halen en vroegen hem wat ze voor hem konden doen. Hij zei “Ik zou het erg fijn vinden als u mijn neef Stach eens wil ontvangen”. Minister Regtoe ging ermee akkoord dat Stach even bij hem op bezoek kwam. De volgende ochtend zit Stach tegenover Minister Regtoe. De Minister vroeg hem wat hij wilde vragen en hij zei “Zeventien jaar hebben de Ministers de tijd gehad om een nieuwe koning aan te wijzen”. De Minister Regtoe was verbaasd , want nog nooit had iemand zoiets durven te vragen. En Stach ging verder “Ik kwam vragen wat iemand moet doen om koning van Katoren te worden. De Minister zei dan “Vergeet deze vraag en stel me een andere”. En Stach zei “Ik verzoek u om deze vraag aan de Minister raad voor te leggen”. De Minister zei dan “Dit wordt je dood”. Stach begon te vertellen dat hij alle kranten had opgebeld om te zeggen wat hij zou vragen. Er stond al een heel legertje journalisten voor de paleispoort. De Minister zei heel stroef dat hij zijn vraag aan de Minister raad zal voorleggen. Weken gingen voorbij en Gervaas kreeg niets te horen. Na vele vergaderingen hadden de Ministers besloten om Stach zeven opdrachten te geven. Als hij alle zeven heeft uitgevoerd met succes , dan zou hij de koning van Katoren worden. En als hij die zeven
opdrachten niet met succes uitvoerde, zou dat zijn dood betekenen. Stach ging hiermee akkoord.

Hij kreeg zijn eerste opdracht: hij moest een eind maken aan het geschreeuw van de vogels van Decibel. Stach had nog nooit van die vogels gehoord. Hij ging met volle moed op weg. Zodra hij aankwam in het stadje vroeg hij de weg, maar niemand hoorde hem. Ze hadden ook nog rare kleppen op. Haastig riep een vrouw hem binnen. Ze legde hem uit dat de vogels van Decibel zo'n ontzettend lawaai maken dat je doof kon worden van hun geschreeuw. Zij gaf Stach ook een paar oorkleppen. De burgemeester van Decibel legde alles uit over de vogels van Decibel. Na een aantal dagen wist Stach veel meer over de vogels. Met behulp van 2 geleerden wist hij hoe hij het probleem moest oplossen. Hij kocht een toongenerator, en zodra de vogels er waren , zette hij de toongenerator aan. De vogels probeerden boven het geluid van de toongenerator te komen, maar als ze dat probeerden dan zette Stach de toongenerator elke keer een stukje hoger. Toen ze heel hoog waren gekomen, konden de vogels niet hoger en al hun stembanden waren geknapt. Zo had Stach de eerste opdracht voltooid. Na zijn opdracht voltooid te hebben, keerde hij terug naar Wiss , het stadje waar hij woonde.

De tweede opdracht was: de granaatappelboom in Wapenfelt omhakken. In de trein naar Wapenfelt kwam Stach een mooi meisje tegen. Zij was Kim, de dochter van de burgemeester van Wapenfelt. Zij vertelde alles over de granaatappelboom. Aan de boom groeiden granaten in plaats van appels. Als ze op de grond vielen ,veroorzaakte dat een grote explosie. Stach raakte verwond door de granaatappelboom omdat hij te dicht bij kwam. Hij moest een paar dagen in bed blijven. Intussen bedacht Stach een plan. Er stond een fabriek dichtbij de granaatappelboom, het was een kruitfabriek.Vandaar dat de stuifmeelkorrels( kruit van de fabriek ) op de bloemen viel en dan samen met de stamper versmelde. Daarom gaf de boom geen appels maar granaten. Stach zorgde dat de fabriek ophield om kruit te maken, en er groeiden dan weer appels aan de boom. Zo kon Stach de appelgranaatboom omhakken , zonder dat er een explosie plaatsvond. Nu had hij ook de tweede opdracht voltooid.

Stach kreeg als derde opdracht om de draak van Smook te doden. De draak had zeven grote koppen. Als je er een kop afhakte , groeide er weer meteen een nieuwe aan. Toen Stach aangekomen was in de stad, merkte hij dat de lucht heel erg vervuild was. Na de kennismaking met de burgemeester wist hij alles over de draak. Ondertussen kreeg hij een liefdesbrief van Kim. Hij had aan de burgemeester van Wapenfelt gevraagd naar een paar zakken houtskool en buskruit. Ook vroeg hij aan de burgers van Smook om dode vogels te verzamelen. Toen hij al alles had , ging hij de dode vogels opensnijden , vulde die met houtskool en maakte hij ze weer dicht. Hij liet deze vogels brengen naar de draak. Hij eiste ook van bepaalde mensen om op te letten of de draak die vogels had gegeten. De draak had al bijna alle vogels gegeten. Na een paar dagen ging hij naar de draak toe. Hij had alleen een geweer bij zich met maar één kogel. Als Stach de draak ziet , schoot hij meteen. De draak was op slag dood. Alle mensen uit Smook waren blij dat de vieze lucht was verdwenen en Stach ging verder met zijn vierde opdracht.

Omdat de Ministers erg boos waren , bedachten zij een nog veel moeilijkere opdracht: Stach moest zorgen dat de kerken in Uikumene niet meer schuifelen. De bewoners hadden daar erg veel last van, want als er een kerk schuifelde, schuiflde hij soms gewoon over een huis heen ( net als het huis van de burgemeester). Stach wist dat de kerken bestuurd konden worden. Maar soms ging dat besturen niet goed. Stach had dan een plan bedacht. Stach zorgde ervoor dat alle kerken tegelijkertijd op dezelfde plaats kwamen te staan. Dan botsten de kerken tegen elkaar en konden ze niet meer bewegen. Het werd een grote kerk. Stach had zijn vierde opdracht voltooid!

Alleen de Ministers waren niet blij dat Stach de opdracht had voltooid , daarom bedachten zij de opdracht vier A. Kim las in de krant dat Stach van de St-Aloïsius moest afspringen. Maar Stach wilde dat soort opdrachten nooit doen. Gervaas bedacht een plan: hij vroeg aan iedereen van de stad of hij/zij een kussen wilde meenemen. Als de dag is aangebroken, maakten de mensen een hele grote berg met kussens. Zodat Stach rustig kon springen van de St. Aloisius. En Stach sprong werkelijk van het gebouw en overleefde het.

Stachs vijfde opdracht was dat hij de knobbelneuzen in Afzette-Rije moest genezen. Afzette-Rije was een arme stad. De neuzen die Stach moest genezen waren hele gekke neuzen. Er was een rode koolneus, de bloemkoolneus, de paddestoelneus enzovoort. De enigen, die de neuzen konden genezen, waren de Tara’s. Zij kwamen op bezoek en gaven je een zalfje. Alleen dat bezoek was heel duur, je moest tien gulden betalen per woord wat de Tara’s zeiden en dan ook nog voor het zalfje. Stach vroeg dan aan iedereen of ze nog een beetje zalf over hadden en dat aan hem konden geven. Dat wilden de mensen wel doen. Stach deed alle zalfjes bij elkaar en vroeg aan iemand of zij dat elke dag op haar neus wilde doen. Het zalfje werkte goed, de neus werd weer normaal. Stach zorgde ervoor dat hij op een echte Tara leek. Hij kreeg kleren en andere dingen van mensen zodat hij op een Tara leek. Hij ging toen in het huis waar alle tara’s zich verzamelden. In plaats van dat de tara’s werkten, gingen ze wijn drinken. Toen ze dronken waren,  had Stach een van de tara’s gevraagd of hij een zalfje voor een paddestoelneus voor hem kon maken, omdat die van zijn kliniek op was. Zo kreeg Stach te zien wat er allemaal in dat zalfje zat. Er zaten helemaal geen dure spullen in. Het waren gewoon zelfrijzend bakmeel, azijn, slaolie , mosterd, veengrond enzo... Stach kocht deze spullen en liet aan alle mensen zien hoe je zo’n zalfje kon maken. De Tara’s moesten voor straf het driedubbele betalen waar alle inwoners gewoon de normale prijs voor betaalden. Zo heeft Stach ook de vijfde opdracht opgelost. De mensen van Katoren waren onder indruk van Stach.


Stachs zesde opdracht was: de tovernaar in Ekilibrie vernietigen. De tovenaar van Ekilibrië heette Pantaar. Iedere avond ging hij naar een huis. Hij belde dan aan en vroeg om een aalmoes. Dan moest je hem iets dierbaars van je aan hem weggeven. Hij voelt dan of je echt wel iets dierbaars weggaf. Als dat niet zo was, dan pakte hij zelf iets dierbaars af. En als je je verzette, dan veranderde hij je in een gangklok. Een paar dagen later kwam hij langs bij de burgemeester, maar zij bezat helemaal niets dierbaars. En zij gaf haar portemonnee aan hem. Maar Pantaar vond dat niet genoeg ,dus nam hij Stach mee. Hij wilde Stach in het vuur duwen, maar Stach haalde hem over om eerst te gaan praten. Pantaar vertelde dat hij elke avond iets dierbaars in het vuur moest gooien, anders zou Ekilibrië ten onder gaan. Maar als er iemand vrijwillig in het vuur zou gaan, dan zou het vuur voor altijd blijven branden. Stach beloofde aan Pantaar dat hij zich morgen vrijwillig in het vuur liet gaan. Daar stemde Pantaar mee in. Stach zat de volgende dag bij de grot en eigenlijk was Pantaar wel verbaasd, dat Stach daar nog zat. Stach vroeg aan Pantaar waarom hij niet veel eerder was gestopt met offeren. Dat had Pantaar zichzelf ook al heel vaak afgevraagd. Dan zei Pantaar dat hij zichzelf wilde offeren, want hij was oud en Stach was nog jong. Dat deed Pantaar en het vuur bleef voor altijd branden en Pantaar ging dood. Zo had Stach de zesde opdracht voltooid.

De Minister hielden een vergadering in het park om de laatste opdracht te verzinnen. Stach moest op de stenen stoel van Stellingwoude gaan zitten. Als Stach er was, zag hij meteen de grote stoel. Want Stellingwoude was maar een klein stadje en de stoel was heel groot. Stach liep naar de stoel toe , maar er was een groot ijzeren hek voor de stoel. Op het hangbord voor het hek stond: wie deze stoel beklimt vermake aan zijn erven tevoren geld en goed, want hij zal zeker sterven. Stach ging een cafeetje binnen en vroeg wie de sleutel van het hek had. Geesje van Dorp had de sleutel , dus ging hij meteen naar Geesje. Geesje vertelde hem dat je alleen op de stoel kon gaan zitten, als zes belangrijke personen je op de stoel tilden, anders zou je sterven. Stach vroeg aan de Ministers of zij hem op de stoel wilden tillen, maar dat wilden zij niet. Dan vroeg Stach aan alle burgemeesters waar hij was geweest of zij hem op de stoel wilden optillen. De burgemeesters wilden dat wel. Als ze er allemaal waren, tilden ze hem op de stoel. En alle mensen die kwamen , keken en riepen heel hard: “ Leve de koning van Katoren!” Stach was dan de koning geworden. Er werd gefeest en Stach benoemde de burgemeesters tot Ministers. De oude Ministers moesten de opdrachten , die de mensen van Katoren hadden getuurd, toen Stach zijn opdrachten moest uitvoeren. Stach trouwde later met Kim en zij leefden lang en gelukkig.


*****Het Einde*****