Titel: Arend
Uitgever: Pandora
Jaar: 2000
Aantal bladzijden: 270
Motivering
De keuze van dit boek is vooral gemotiveerd op meningen van andere. Zo heeft een vriendin van mij al eerder haar boekverslag over Arend gemaakt. Ze vertelde mij dat ze het een heel mooi en ontroerend boek vond. Toen we samen in de bieb waren heb ik het boek letterlijk van haar pasje op het mijne gezet. Je kunt het erg gemakzuchtig noemen, toch vond ik dit een van de mooiste boeken die ik tot nu toe in de literatuur gelezen heb. Dit komt vooral omdat het boek vanuit een heel onverwachte invalshoek wordt beschreven. Je kijkt namelijk door de ogen van een kleuter. Het is waarschijnlijk niet mogelijk dat een kind al zulke uitgewerkte ideeën heeft als dit kind, maar dat maakt het niet minder mooi.
Zoals mij al verteld was, was Arend vanaf zijn geboorte een dikke jongen die ontzettend graag wilde vliegen. Hij deed er alles aan om dit voor elkaar te krijgen. Door steeds kleine stapjes te ondernemen, die ieder ander kind ook zal ondernemen, probeerde hij dit te bereiken. Verder wist ik nog niet zoveel over het boek en was vooral het einde héél anders dan ik verwacht had.
Eerste reacties
Heftig boek. Laten we er maar van hopen dat peuters in de werkelijkheid niet zo tegen de wereld aankijken! Ik had al best wat verwacht, maar niet dat het zo ontroerend was. Arend wilde al vanaf zijn geboorte af aan het liefste dood zijn. Ook wilde hij vliegen. Hij probeert dan ook van alles om in de lucht te komen. Alleen dat al is erg ontroerend. Zo’n dikke peuter die nou al zulke dingen beleeft. Die nou al zo intens kan genieten als iemand hem de lucht in tilt. Wat het allemaal nog erger maakt is de moeder van Arend. Deze, naar mijn mening, gevoelloze vrouw geeft haar zoon de schuld van al haar zorgen. Zo had Arend volgens haar nooit geboren mogen worden! En dit terwijl Anna er zelf voor had gekozen om een kind te nemen, via een reageerbuisbevruchting. Anna misbruikte Arend. Ze liet hem gewoon uren alleen terwijl zij aan het werk was. Wat ik ook erg frappant vond, was dat Anna Arend al op twee en een half jarige leeftijd naar school stuurde. Door zijn lengte en breedte leek Arend namelijk net een kind van vier. Behalve dat was Arend echter nog lang niet klaar voor school. Hij werd er enorm gepest en dat was best zielig voor zo’n kleuter.
Gelukkig was er na school even een fijne tijd voor Arend. Dan was er Hans. Hans was de vriend van Arend. Hans was een man van rond de vijftig die ook in de flat van Anne en Arend woonde. Hij had al heel snel gemerkt dat het niet helemaal koek en ei was tussen Anna en haar zoon. Hans besluit dan ook een oogje in het zeil te houden. Helaas wordt ook dit niet gewaardeerd door de zelfzuchtige Anna. Als Hans op het einde van het boek sterft, en er nog maar één enkele bladzijde over was, was voor mij eindelijk duidelijk wat er ging gebeuren. Wat ik heel de rest van het boek niet hoopte gebeurde toch. Arend sprong, net als een vogel, uit het raam. Eindelijk vloog hij.
Dit einde vond ik echt ontzettend ontroerend en ik kon mijn tranen echt niet binnenhouden in dat laatste deel. Ik had gehoopt dat Arend gelukkig ging worden, en bevrijd werd van zijn moeder. Helaas liep het anders. Maar dat is logisch, het blijft tenslotte een literatuurboek.
De Fabel
Eigenlijk speelt heel het verhaal zich af tijdens een periode van zes jaar. Van de geboorte van Arend, tot zijn eind. Toch is er nog één enkele flashback, die wel een groot deel van het verhaal bepaald. Het begon namelijk allemaal in de jeugd van Anna
Anna werd op haar vijftiende door haar bloedeigen vader verkracht. Heel haar verdere leven heeft ze hier een enorme haat voor mannen aan over gehouden. Als ze een kind wil, kiest ze voor een reageerbuisbevruchting.
Als Arend geboren wordt, wil hij meteen alweer dood. Hij was dik, lelijk en krijste zijn hele eerste levensjaar bij elkaar. Anna is ten einde raad en heeft een verschrikkelijke hekel aan haar kind.
Arend wil vliegen, vrij zijn. Als hij in zijn box probeert te gaan staan om er dan uit te vliegen, breekt hij zijn been. Voor heel zijn leven zal de jongen mank lopen.
Arend wordt door Anna dagelijks uren in de steek gelaten. In die tijd oefent Arend alles om straks te kunnen vliegen. Hij leert eerst kruipen, om vervolgens te gaan staan en lopen.
Door zijn moeder wordt Arend al op zijn tweede naar school gestuurd. Hier wordt hij erg gepest en voelt hij zich totaal niet thuis.
Op een dag breekt Arend zijn neus. Hierdoor besluit Anna dat een jongen van twee nog niet op een basisschool thuishoort. Arend is eindelijk weer verlost van die rotschool.
Op zijn zesde echter, moet hij weer terug naar school. Zijn moeder eist hem dat hij zijn huiswerk elke dag heel goed maakt. Dit lukt Arend echter niet. Klappen volgen.
Gelukkig is daar Hans. Hans helpt Arend na school, als moeder nog aan het werk is. Ook verzamelen ze samen vleugels om mee te vliegen. Tot op die ene dag…
Zoals al duidelijk was geworden, sterft Hans opeens. Arend was erbij en besluit meteen dat hij hetzelfde wil. Dat is ook meteen het einde van het boek.
De Persoonsbeschrijving
Arend is duidelijk de hoofdpersoon van dit boek. Je ziet alles door zijn gedachten. Op een paar kleine uitzonderingen na, dan zie je Anna of Hans. Arend is een veel te dikke en veel te grote jongen voor zijn leeftijd, al van zijn geboorte af aan. In het boek wordt erg duidelijk beschreven hoe mislukt de jongen eruit zag. Arend heeft een obsessie: vliegen. Alles wat vleugels heeft, of in de lucht hangt, is zijn droom. Arend wil ook vliegen. Zijn hele leven wordt beschreven in het boek, waardoor je hem precies begrijpt.
Anna werd op haar vijftiende door haar bloedeigen vader verkracht. Heel haar verdere leven heeft ze hier een enorme haat voor mannen aan over gehouden. Als ze een kind wil, kiest ze voor een reageerbuisbevruchting.
Hier is Arend nog niet geboren, wat dus ook nog niets met hem te maken heeft. Hierdoor wordt wel een deel van de reacties van Anna duidelijk. Zo had Anna liever een dochter gewild, wegens haar mannenhaat. Toen ze Arend kreeg was ze dan ook diep teleurgesteld.
Als Arend geboren wordt, wil hij meteen alweer dood. Hij was dik, lelijk en krijste zijn hele eerste levensjaar bij elkaar. Anna is ten einde raad en heeft een verschrikkelijke hekel aan haar kind.
Zoals in het boek beschreven staat, wilde Arend zelf nooit geboren worden. Hij bleef zich opsluiten in de buik van zijn moeder. Helaas werd hij er met keizersnee toch uit gehaald. Een gruwelijke krijs van hem maakte meteen duidelijk dat hij dit helemaal niet wilde. Zo jong als ie was, werd Arend natuurlijk niet begrepen. Arend blijft maar krijsen om duidelijk te maken wat hij wil. Anna begrijpt haar zoon totaal niet en is zich ten einde raad. Deze slechte start geeft al duidelijk aan hoe het later zal gaan tussen Arend en Anna.
Arend wil vliegen, vrij zijn. Als hij in zijn box probeert te gaan staan om er dan uit te vliegen, breekt hij zijn been. Voor heel zijn leven zal de jongen mank lopen.
Al van baby af aan wordt Arend geobsedeerd door vogels en vliegen. Zijn slaapkamertje bevat een wolkjesplafond waarna hij uren kon kijken. Al snel leert Arend zich omhoog te trekken aan de spijlen van zijn wieg. Dit is echter niet genoeg voor de kleine jongen. Ook in de box klimt hij omhoog. Als Arend valt begint hij weer met waar ie zo goed in is: krijsen. Hij krijst heel de wereld bij elkaar totdat hij in het ziekenhuis is. In het ziekenhuis voelt Arend zich anders. Hij is meer op zijn gemak. Dit komt voornamelijk door de goede verzorging van de lieve zusters, iets wat hij thuis niet kent.
Arend wordt door Anna dagelijks uren in de steek gelaten. In die tijd oefent Arend alles om straks te kunnen vliegen. Hij leert eerst kruipen, om vervolgens te gaan staan en lopen.
Arend wordt zelfs een keer in de kelder van de flat gedumpt. Voor de verandering krijgt Anna een angstgevoel en komt eerder terug van haar werk om te kijken of haar zoon nog leeft. Arend leeft nog. Hij is echter niet blij om zijn moeder te zien. Hij vond het helemaal niet zo erg om daar alleen te zijn. Ook als het vaker gebeurt dat hij alleen is, vindt hij dat niet erg. Arend leert zichzelf kruipen en lopen. Zijn boze moeder is er niet om hem te straffen, en dat is een hele geruststelling. Zo komt Arend voor zijn gevoel steeds dichter bij de lucht, en kan hij straks vast echt vliegen.
Door zijn moeder wordt Arend al op zijn tweede naar school gestuurd. Hier wordt hij erg gepest en voelt hij zich totaal niet thuis.
School is voor Arend nog erger dan thuis. Hier is er niet een, maar heel veel mensen die hem treiteren. Hij is nog veel te jong, waardoor hij heel veel dingen niet begrijpt. Een keer probeert hij dan ook zijn krijstheorie. Heel de school krijst hij bij elkaar. Als moeder hem op komt halen, en thuis helemaal afranselt, wordt het er niet beter op. Arend ziet steeds meer op tegen school en tegen zijn leven. Het enige wat hem kan boeien zijn vogels.
Op een dag breekt Arend zijn neus. Hierdoor besluit Anna dat een jongen van twee nog niet op een basisschool thuishoort. Arend is eindelijk weer verlost van die rotschool.
Eindelijk had Arend op school een beter gevoel. Hij had een vogel ingekleurd! Ontzettend trots op zijn tekening ging hij naar buiten. Daar kwamen de treiterkoppen echter op hem af en pakten zijn tekening af. Arend wil hem terug, maar struikelt. Hij breekt zijn neus. Hij merkt dat bloed een goede remedie is om van school weg te blijven. Hij maakt hier zelfs een keer gebruik van door zichzelf te snijden. Hier is Arend amper drie jaar oud.
Op zijn zesde echter, moet hij weer terug naar school. Zijn moeder eist hem dat hij zijn huiswerk elke dag heel goed maakt. Dit lukt Arend echter niet. Klappen volgen.
Arends obsessie voor vleugels en vogels probeert hij zoveel mogelijk voor zijn moeder verborgen te houden. Hij is er ondertussen al wel achter dat alles wat hij doet fout is in de ogen van zijn moeder. Als hij weer naar school moet om te leren lezen en schrijven gaat het helemaal fout. Het schrijven gaat hem enorm slecht af. Arend weet zijn vingers niet in bedwang te houden. Anna is opnieuw zwaar teleurgesteld. Arend moet elke dag uren zijn schrijfoefeningen maken. Nooit is Anna tevreden. Arend wordt bang voor de klappen die hij elke dag weer krijgt.
Gelukkig is daar Hans. Hans helpt Arend na school, als moeder nog aan het werk is. Ook verzamelen ze samen vleugels om mee te vliegen. Tot op die ene dag…
Arend heeft helemaal niemand, behalve Hans. Hans is zijn buurman in de flat. Hans is de enige die weet hoe Arend zich voelt, die hem helpt. Als Arend klaar is met school, staat Hans hem op te wachten. Samen gaan ze dan vleugeltjes van insecten zoeken, voor de verzameling van Arend. Op een dag jaagt Hans zelfs de pestkoppen voor Arend weg. Arend voelt zich heerlijk op zijn gemak bij Hans. Hans helpt hem met zijn huiswerk, waardoor hij het altijd af heeft als zijn moeder thuiskomt.
Als moeder merkt dat Hans en Arend contact hebben, wordt ze furieus. Arend durft niet meer naar Hans toe, bang voor de klappen van zijn moeder. Op het einde verrast Hans Arend met echte arendsvleugels. Als Arend Hans wil bedanken krijgt Hans een hartaanval. Arend krijgt door dat hij zijn enige vriend aan het verliezen is. Hij schreeuwt, smeekt, maar het heeft al geen zin meer. Arend heeft nog maar een oplossing. Met zijn arendsvleugels om lijkt hij net een echte vogel. En hij springt. Uit het raam. Hij vliegt. Eindelijk is hij wat hij altijd al wilde zijn.
De thematiek
De thematiek van dit boek vind ik erg lastig vast te stellen. Er wordt het leven besproken van Arend en ziet natuurlijk hoe moeilijk die jongen het heeft. Je zal het boek kunnen plaatsen in het thema familiedrama’s. Zo heb je als eerste Anna, die door haar vader verkracht werd. Daarna zie je hoe zij haar jeugdtrauma’s op haar zoon af reageert. Dit alles draait uiteindelijk uit op de dood van Arend.
Toch denk ik dat dit niet heb beste thema is, doordat de gedachten van Arend centraal staan. De levensopvattingen van een kind kan dus ook een erg goed thema zijn. Je leest namelijk heel goed hoe Arend over de wereld denkt, en weet dat hij het liefst wil vliegen. Arend gaat er op het begin van uit dat vliegen makkelijk is. Dit zal een volwassenen zeker niet meer denken.
Ook de mishandeling van Arend is erg opvallend. Hier valt ook zeker een thema van te maken. Anna misbruikt haar kind namelijk alsof het een pop is. Ze ramt op hem in en laat hem dagenlang alleen. Arend weet gewoon bijna niet beter. Doordat Arend zo slecht verzorgd werd, probeerde hij een uitweg te zoeken. Die hij uiteindelijk ook gevonden heeft.
De Verdiepingsopdracht
Vertelperspectief
Bijna heel het verhaal wordt verteld door de ogen van een kind. Dit is volgens mij onmogelijk, aangezien Arend al wel heel uitgebreide gedachten had voor een baby. Toch maakt deze onrealistische vertelperspectief het verhaal niet minder mooi. Doordat je een boek beschreven ziet door de wereld van een kind, krijg je zelf ook een andere opvatting op bepaalde dingen. Zo heb ik nooit zo over vliegen nagedacht als Arend. Dit maakt het boek tot erg bijzonder.
Af en toe werd er ook verteld vanuit de gedachten van Anna of Hans. Dit was niet verwarrend, en eigenlijk juist ophelderend op sommige momenten. Zo wist je ook hoe anderen tegen Arend aankeken. Een groot verschil tussen vertelperspectief Anna en vertelperspectief Hans was dat die van Anna altijd tegen Arend waren, en die van Hans juist voor.
Mens en wereldbeeld
Hoe Arend tegen de wereld aankijkt, is erg bijzonder bij dit boek. Het boek gaat helemaal over de wereldopvattingen van Arend. Arend weet heel goed het verschil te zien tussen goed, zoals Hans, en kwaad, zijn moeder. Ook ziet hij vogels als iets geweldigs en bijzonders. Dit vind ik erg mooi.
Stefan Brijs heeft het naar mijn zeggen heel goed gedaan. De wereldopvattingen van Arend zijn voor mij meer dan duidelijk geworden. Vanaf het begin af aan wist je hoe Arend over de wereld dacht. Arend voelde zich niet thuis op aarde en wilde liever in de hemel zijn…
Eindoordeel
Ook na het maken van dit boekverslag vind ik het een mooi boek. Mijn meningen over het verhaal zijn dan ook niet erg veel veranderd. Al voor het lezen leek het me een mooi boek, daarna wist ik dat meer dan zeker. Het boek vond ik vooral erg mooi beschreven. Je kunt je precies inbeelden hoe Arend zich voelt. Of ik er iets van geleerd heb? Nee, waarschijnlijk niet. Het was gewoon een prachtig boek om te lezen, maar verder was het niet enorm realistisch. Een kind van drie denkt niet zoals Arend. Hoewel Anna helaas erg realistisch is. Ook heeft het me niet echt aan het denken gezet. Ik heb vooral erg van het lezen genoten. Dat lijkt me uiteindelijk ook wel belangrijk! Ik had nog veel meer willen vertellen, maar het enige wat ik aan kan raden is om het boek gewoon te lezen.
Uitgever: Pandora
Jaar: 2000
Aantal bladzijden: 270
Motivering
De keuze van dit boek is vooral gemotiveerd op meningen van andere. Zo heeft een vriendin van mij al eerder haar boekverslag over Arend gemaakt. Ze vertelde mij dat ze het een heel mooi en ontroerend boek vond. Toen we samen in de bieb waren heb ik het boek letterlijk van haar pasje op het mijne gezet. Je kunt het erg gemakzuchtig noemen, toch vond ik dit een van de mooiste boeken die ik tot nu toe in de literatuur gelezen heb. Dit komt vooral omdat het boek vanuit een heel onverwachte invalshoek wordt beschreven. Je kijkt namelijk door de ogen van een kleuter. Het is waarschijnlijk niet mogelijk dat een kind al zulke uitgewerkte ideeën heeft als dit kind, maar dat maakt het niet minder mooi.
Zoals mij al verteld was, was Arend vanaf zijn geboorte een dikke jongen die ontzettend graag wilde vliegen. Hij deed er alles aan om dit voor elkaar te krijgen. Door steeds kleine stapjes te ondernemen, die ieder ander kind ook zal ondernemen, probeerde hij dit te bereiken. Verder wist ik nog niet zoveel over het boek en was vooral het einde héél anders dan ik verwacht had.
Heftig boek. Laten we er maar van hopen dat peuters in de werkelijkheid niet zo tegen de wereld aankijken! Ik had al best wat verwacht, maar niet dat het zo ontroerend was. Arend wilde al vanaf zijn geboorte af aan het liefste dood zijn. Ook wilde hij vliegen. Hij probeert dan ook van alles om in de lucht te komen. Alleen dat al is erg ontroerend. Zo’n dikke peuter die nou al zulke dingen beleeft. Die nou al zo intens kan genieten als iemand hem de lucht in tilt. Wat het allemaal nog erger maakt is de moeder van Arend. Deze, naar mijn mening, gevoelloze vrouw geeft haar zoon de schuld van al haar zorgen. Zo had Arend volgens haar nooit geboren mogen worden! En dit terwijl Anna er zelf voor had gekozen om een kind te nemen, via een reageerbuisbevruchting. Anna misbruikte Arend. Ze liet hem gewoon uren alleen terwijl zij aan het werk was. Wat ik ook erg frappant vond, was dat Anna Arend al op twee en een half jarige leeftijd naar school stuurde. Door zijn lengte en breedte leek Arend namelijk net een kind van vier. Behalve dat was Arend echter nog lang niet klaar voor school. Hij werd er enorm gepest en dat was best zielig voor zo’n kleuter.
Gelukkig was er na school even een fijne tijd voor Arend. Dan was er Hans. Hans was de vriend van Arend. Hans was een man van rond de vijftig die ook in de flat van Anne en Arend woonde. Hij had al heel snel gemerkt dat het niet helemaal koek en ei was tussen Anna en haar zoon. Hans besluit dan ook een oogje in het zeil te houden. Helaas wordt ook dit niet gewaardeerd door de zelfzuchtige Anna. Als Hans op het einde van het boek sterft, en er nog maar één enkele bladzijde over was, was voor mij eindelijk duidelijk wat er ging gebeuren. Wat ik heel de rest van het boek niet hoopte gebeurde toch. Arend sprong, net als een vogel, uit het raam. Eindelijk vloog hij.
Dit einde vond ik echt ontzettend ontroerend en ik kon mijn tranen echt niet binnenhouden in dat laatste deel. Ik had gehoopt dat Arend gelukkig ging worden, en bevrijd werd van zijn moeder. Helaas liep het anders. Maar dat is logisch, het blijft tenslotte een literatuurboek.
De Fabel
Eigenlijk speelt heel het verhaal zich af tijdens een periode van zes jaar. Van de geboorte van Arend, tot zijn eind. Toch is er nog één enkele flashback, die wel een groot deel van het verhaal bepaald. Het begon namelijk allemaal in de jeugd van Anna
Anna werd op haar vijftiende door haar bloedeigen vader verkracht. Heel haar verdere leven heeft ze hier een enorme haat voor mannen aan over gehouden. Als ze een kind wil, kiest ze voor een reageerbuisbevruchting.
Als Arend geboren wordt, wil hij meteen alweer dood. Hij was dik, lelijk en krijste zijn hele eerste levensjaar bij elkaar. Anna is ten einde raad en heeft een verschrikkelijke hekel aan haar kind.
Arend wil vliegen, vrij zijn. Als hij in zijn box probeert te gaan staan om er dan uit te vliegen, breekt hij zijn been. Voor heel zijn leven zal de jongen mank lopen.
Arend wordt door Anna dagelijks uren in de steek gelaten. In die tijd oefent Arend alles om straks te kunnen vliegen. Hij leert eerst kruipen, om vervolgens te gaan staan en lopen.
Door zijn moeder wordt Arend al op zijn tweede naar school gestuurd. Hier wordt hij erg gepest en voelt hij zich totaal niet thuis.
Op zijn zesde echter, moet hij weer terug naar school. Zijn moeder eist hem dat hij zijn huiswerk elke dag heel goed maakt. Dit lukt Arend echter niet. Klappen volgen.
Gelukkig is daar Hans. Hans helpt Arend na school, als moeder nog aan het werk is. Ook verzamelen ze samen vleugels om mee te vliegen. Tot op die ene dag…
Zoals al duidelijk was geworden, sterft Hans opeens. Arend was erbij en besluit meteen dat hij hetzelfde wil. Dat is ook meteen het einde van het boek.
De Persoonsbeschrijving
Arend is duidelijk de hoofdpersoon van dit boek. Je ziet alles door zijn gedachten. Op een paar kleine uitzonderingen na, dan zie je Anna of Hans. Arend is een veel te dikke en veel te grote jongen voor zijn leeftijd, al van zijn geboorte af aan. In het boek wordt erg duidelijk beschreven hoe mislukt de jongen eruit zag. Arend heeft een obsessie: vliegen. Alles wat vleugels heeft, of in de lucht hangt, is zijn droom. Arend wil ook vliegen. Zijn hele leven wordt beschreven in het boek, waardoor je hem precies begrijpt.
Anna werd op haar vijftiende door haar bloedeigen vader verkracht. Heel haar verdere leven heeft ze hier een enorme haat voor mannen aan over gehouden. Als ze een kind wil, kiest ze voor een reageerbuisbevruchting.
Hier is Arend nog niet geboren, wat dus ook nog niets met hem te maken heeft. Hierdoor wordt wel een deel van de reacties van Anna duidelijk. Zo had Anna liever een dochter gewild, wegens haar mannenhaat. Toen ze Arend kreeg was ze dan ook diep teleurgesteld.
Als Arend geboren wordt, wil hij meteen alweer dood. Hij was dik, lelijk en krijste zijn hele eerste levensjaar bij elkaar. Anna is ten einde raad en heeft een verschrikkelijke hekel aan haar kind.
Zoals in het boek beschreven staat, wilde Arend zelf nooit geboren worden. Hij bleef zich opsluiten in de buik van zijn moeder. Helaas werd hij er met keizersnee toch uit gehaald. Een gruwelijke krijs van hem maakte meteen duidelijk dat hij dit helemaal niet wilde. Zo jong als ie was, werd Arend natuurlijk niet begrepen. Arend blijft maar krijsen om duidelijk te maken wat hij wil. Anna begrijpt haar zoon totaal niet en is zich ten einde raad. Deze slechte start geeft al duidelijk aan hoe het later zal gaan tussen Arend en Anna.
Al van baby af aan wordt Arend geobsedeerd door vogels en vliegen. Zijn slaapkamertje bevat een wolkjesplafond waarna hij uren kon kijken. Al snel leert Arend zich omhoog te trekken aan de spijlen van zijn wieg. Dit is echter niet genoeg voor de kleine jongen. Ook in de box klimt hij omhoog. Als Arend valt begint hij weer met waar ie zo goed in is: krijsen. Hij krijst heel de wereld bij elkaar totdat hij in het ziekenhuis is. In het ziekenhuis voelt Arend zich anders. Hij is meer op zijn gemak. Dit komt voornamelijk door de goede verzorging van de lieve zusters, iets wat hij thuis niet kent.
Arend wordt door Anna dagelijks uren in de steek gelaten. In die tijd oefent Arend alles om straks te kunnen vliegen. Hij leert eerst kruipen, om vervolgens te gaan staan en lopen.
Arend wordt zelfs een keer in de kelder van de flat gedumpt. Voor de verandering krijgt Anna een angstgevoel en komt eerder terug van haar werk om te kijken of haar zoon nog leeft. Arend leeft nog. Hij is echter niet blij om zijn moeder te zien. Hij vond het helemaal niet zo erg om daar alleen te zijn. Ook als het vaker gebeurt dat hij alleen is, vindt hij dat niet erg. Arend leert zichzelf kruipen en lopen. Zijn boze moeder is er niet om hem te straffen, en dat is een hele geruststelling. Zo komt Arend voor zijn gevoel steeds dichter bij de lucht, en kan hij straks vast echt vliegen.
Door zijn moeder wordt Arend al op zijn tweede naar school gestuurd. Hier wordt hij erg gepest en voelt hij zich totaal niet thuis.
School is voor Arend nog erger dan thuis. Hier is er niet een, maar heel veel mensen die hem treiteren. Hij is nog veel te jong, waardoor hij heel veel dingen niet begrijpt. Een keer probeert hij dan ook zijn krijstheorie. Heel de school krijst hij bij elkaar. Als moeder hem op komt halen, en thuis helemaal afranselt, wordt het er niet beter op. Arend ziet steeds meer op tegen school en tegen zijn leven. Het enige wat hem kan boeien zijn vogels.
Op een dag breekt Arend zijn neus. Hierdoor besluit Anna dat een jongen van twee nog niet op een basisschool thuishoort. Arend is eindelijk weer verlost van die rotschool.
Eindelijk had Arend op school een beter gevoel. Hij had een vogel ingekleurd! Ontzettend trots op zijn tekening ging hij naar buiten. Daar kwamen de treiterkoppen echter op hem af en pakten zijn tekening af. Arend wil hem terug, maar struikelt. Hij breekt zijn neus. Hij merkt dat bloed een goede remedie is om van school weg te blijven. Hij maakt hier zelfs een keer gebruik van door zichzelf te snijden. Hier is Arend amper drie jaar oud.
Op zijn zesde echter, moet hij weer terug naar school. Zijn moeder eist hem dat hij zijn huiswerk elke dag heel goed maakt. Dit lukt Arend echter niet. Klappen volgen.
Gelukkig is daar Hans. Hans helpt Arend na school, als moeder nog aan het werk is. Ook verzamelen ze samen vleugels om mee te vliegen. Tot op die ene dag…
Arend heeft helemaal niemand, behalve Hans. Hans is zijn buurman in de flat. Hans is de enige die weet hoe Arend zich voelt, die hem helpt. Als Arend klaar is met school, staat Hans hem op te wachten. Samen gaan ze dan vleugeltjes van insecten zoeken, voor de verzameling van Arend. Op een dag jaagt Hans zelfs de pestkoppen voor Arend weg. Arend voelt zich heerlijk op zijn gemak bij Hans. Hans helpt hem met zijn huiswerk, waardoor hij het altijd af heeft als zijn moeder thuiskomt.
Als moeder merkt dat Hans en Arend contact hebben, wordt ze furieus. Arend durft niet meer naar Hans toe, bang voor de klappen van zijn moeder. Op het einde verrast Hans Arend met echte arendsvleugels. Als Arend Hans wil bedanken krijgt Hans een hartaanval. Arend krijgt door dat hij zijn enige vriend aan het verliezen is. Hij schreeuwt, smeekt, maar het heeft al geen zin meer. Arend heeft nog maar een oplossing. Met zijn arendsvleugels om lijkt hij net een echte vogel. En hij springt. Uit het raam. Hij vliegt. Eindelijk is hij wat hij altijd al wilde zijn.
De thematiek
De thematiek van dit boek vind ik erg lastig vast te stellen. Er wordt het leven besproken van Arend en ziet natuurlijk hoe moeilijk die jongen het heeft. Je zal het boek kunnen plaatsen in het thema familiedrama’s. Zo heb je als eerste Anna, die door haar vader verkracht werd. Daarna zie je hoe zij haar jeugdtrauma’s op haar zoon af reageert. Dit alles draait uiteindelijk uit op de dood van Arend.
Toch denk ik dat dit niet heb beste thema is, doordat de gedachten van Arend centraal staan. De levensopvattingen van een kind kan dus ook een erg goed thema zijn. Je leest namelijk heel goed hoe Arend over de wereld denkt, en weet dat hij het liefst wil vliegen. Arend gaat er op het begin van uit dat vliegen makkelijk is. Dit zal een volwassenen zeker niet meer denken.
Ook de mishandeling van Arend is erg opvallend. Hier valt ook zeker een thema van te maken. Anna misbruikt haar kind namelijk alsof het een pop is. Ze ramt op hem in en laat hem dagenlang alleen. Arend weet gewoon bijna niet beter. Doordat Arend zo slecht verzorgd werd, probeerde hij een uitweg te zoeken. Die hij uiteindelijk ook gevonden heeft.
De Verdiepingsopdracht
Vertelperspectief
Bijna heel het verhaal wordt verteld door de ogen van een kind. Dit is volgens mij onmogelijk, aangezien Arend al wel heel uitgebreide gedachten had voor een baby. Toch maakt deze onrealistische vertelperspectief het verhaal niet minder mooi. Doordat je een boek beschreven ziet door de wereld van een kind, krijg je zelf ook een andere opvatting op bepaalde dingen. Zo heb ik nooit zo over vliegen nagedacht als Arend. Dit maakt het boek tot erg bijzonder.
Af en toe werd er ook verteld vanuit de gedachten van Anna of Hans. Dit was niet verwarrend, en eigenlijk juist ophelderend op sommige momenten. Zo wist je ook hoe anderen tegen Arend aankeken. Een groot verschil tussen vertelperspectief Anna en vertelperspectief Hans was dat die van Anna altijd tegen Arend waren, en die van Hans juist voor.
Hoe Arend tegen de wereld aankijkt, is erg bijzonder bij dit boek. Het boek gaat helemaal over de wereldopvattingen van Arend. Arend weet heel goed het verschil te zien tussen goed, zoals Hans, en kwaad, zijn moeder. Ook ziet hij vogels als iets geweldigs en bijzonders. Dit vind ik erg mooi.
Stefan Brijs heeft het naar mijn zeggen heel goed gedaan. De wereldopvattingen van Arend zijn voor mij meer dan duidelijk geworden. Vanaf het begin af aan wist je hoe Arend over de wereld dacht. Arend voelde zich niet thuis op aarde en wilde liever in de hemel zijn…
Eindoordeel
Ook na het maken van dit boekverslag vind ik het een mooi boek. Mijn meningen over het verhaal zijn dan ook niet erg veel veranderd. Al voor het lezen leek het me een mooi boek, daarna wist ik dat meer dan zeker. Het boek vond ik vooral erg mooi beschreven. Je kunt je precies inbeelden hoe Arend zich voelt. Of ik er iets van geleerd heb? Nee, waarschijnlijk niet. Het was gewoon een prachtig boek om te lezen, maar verder was het niet enorm realistisch. Een kind van drie denkt niet zoals Arend. Hoewel Anna helaas erg realistisch is. Ook heeft het me niet echt aan het denken gezet. Ik heb vooral erg van het lezen genoten. Dat lijkt me uiteindelijk ook wel belangrijk! Ik had nog veel meer willen vertellen, maar het enige wat ik aan kan raden is om het boek gewoon te lezen.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden
T.
T.
BEDANKT HEA
13 jaar geleden
Antwoorden