Schuld door Simone van der Vlugt

Over Simone van der Vlugt
Simone van de Vlugt werd geboren op 15 december 1966 in Hoorn. Al heel jong begon ze met schrijven. Op haar achtste scheef ze al verhaaltjes en maakte daar een omslag omheen zodat het net een echt boek leek.
De moeder van een vriendinnetje had een typemachine die ze mocht gebruiken en vanaf dat moment leek het alsof ze daar woonde. Totdat ze van haar ouders een eigen typemachine kreeg. Dat was haar grootste wens. Vanaf dat moment zat ze altijd op haar kamer verhalen te typen. En op haar dertiende stuurde ze een zelfgeschreven boekje naar een uitgever. Die moedigde haar aan om vooral zo door te gaan. Voor Simone was het toen wel duidelijk, zij wilde schrijver worden. Het leek haar onmogelijk. Maar ze bleef verhalen verzinnen die ze opschreef. Ze las veel, leerde veel, en werd steeds beter. Door school en haar studie, een lerarenopleiding voor lerares Frans en Nederlands kwam er een tijdje niet zoveel van schrijven. Maar toen ze de studie had afgerond besloot ze een poging te doen tot het schrijven van een historische jeugdroman. En het lukte. Vanaf dat moment beschouwde ze zichzelf als schrijfster, en ging ze door met schrijven van historische romans.

Waarom ik dit boek gekozen heb
Ik heb dit boek gekozen omdat het me aansprak. Ik heb de achterkant gelezen en dat sprak me ook wel aan. Ik had nog nooit iets gelezen over helderziendheid, en aangezien Zoë ongeveer van mijn leeftijd is, wilde ik wel weten hoe zij met haar helderziendheid om ging.


Eerste persoonlijke reactie:
Ik heb het boek met veel plezier gelezen. Elke keer was er weer iets nieuws waar ik verder over wilde lezen. Het boek las lekker door. Er stonden geen moeilijke worden in en ik had het al snel uit. Ik zou het zeker aanraden om het te lezen!

Samenvatting:
Zoë wist al vroeg dat ze anders was dan de andere kinderen bij haar op school. Ze kon namelijk met haar overleden opa communiceren. Ze zei steeds tegen haar ouders wat haar opa deed, maar haar moeder kon daar niet altijd tegen. Als Zoë een keer beneden komt zit haar moeder aan de keukentafel. Ze zegt tegen haar moeder dat ze van haar opa moet zeggen dat Zoë de zelfde gave heeft als haar oma. Haar moeder, Laura, schrikt en vraagt waar opa nu is. Zoë zegt dat hij naast haar aan de keukentafel zit, want zijn stoel is wat naar achtergeschoven.
Zoë verteld aan Evi en nog wat vriendinnen dat ze helderziend is. Ze vertelt ze alleen dat ze helderziend is, want misschien vinden ze haar dan raar en willen ze geen contact meer hebben met Zoë. De meisjes willen meteen weten wat er gaat gebeuren. Bij de meeste verzint ze maar wat, en bij één meisje ziet ze echt een visioen. Er gaat iets ergs gebeuren met haar hond. Het meisje wil haar niet geloven en wordt boos. Nu is Evi aan de beurt. Zoë pakt Evi’s handen en krijgt meteen een verschrikkelijk visioen. Evi kan heel goed paardrijden en doet veel aan wedstrijden. Maar deze keer moet ze niet mee doen van Zoë. Ze zegt dat ze een ongeluk krijgt omdat haar paard weigert te springen. Evi is geschokt en wil het niet geloven. Er is nog nooit zoiets gebeurd en haar vriendinnen zijn het daar mee eens.
Zoë probeert Evi tegen te houden. Het zit Zoë niet lekker en stapt op haar fiets naar Evi. Ze is nog thuis en Zoë loopt naar de kamer van Evi. Volgens Zoë is het voor haar eigen bestwil en Zoë haalt de sleutel uit het gat, en sluit Evi op in haar eigen kamer. Evi weet toch te ontsnappen en ze gaat uiteindelijk toch naar de wedstrijd. Ze rijdt heel goed. Als ze bij de laatste hindernis is aan gekomen weigert Rakker, haar paard, te springen en Evi wordt van haar paard afgeslingerd. Ze komt op haar rug neer bij een slootje. Ze slaakt een gil en overlijdt terplekke. Zoë is erg verdrietig en mist Evi heel erg. Haar vriendinnen durven haar nog nauwelijks aan te kijken want ze had gelijk over Evi.
Zoë’s ouders zijn gescheiden omdat haar vader een nieuwe vriendin heeft. Daarom verhuizen Zoë, haar moeder en haar broer naar Hoorn. Ze gaan in Hoorn naar een nieuwe school en krijgen een rondleiding van de rector. Zoë wordt naar haar klas gebracht en mag een plaats uitkiezen. Er zijn nog twee plaatsen over. De klas begint de gniffelen en Zoë begrijpt waarom. Er zijn twee leerlingen die geen buurman of buurvrouw hebben: een mager meisje met een bleek gezicht dat bijna helemaal schuilgaat achter haar donkere haren en een boomlange jongen die zijn best heeft gedaan er zo somber mogelijk uit te zien. Hij heeft zich helemaal in het zwart gehuld, zijn gezicht met make-up zo bleek mogelijk gemaakt en zijn ogen en mond met zwarte kohl en lippenstift aangezet. De lerares zegt dat ze maar naast Renske moet gaan zitten maar iets in haar zegt dat ze naast de jongen moet gaan zitten. Ze volgt haar gevoel en gaat dus naast de jongen zitten die Ivar heet.
Als ze thuis komt uit school, is er niemand thuis. Ze staart uit het keukenraam en dan komt Tijmen (haar broer) binnen. Ze maken samen huiswerk tot 5 uur en ruimen dan hun spullen op. Zoë gaat aardappelen schillen en Tijmen dekt de tafel. Nu hun moeder fulltime werkt hebben ze een taakverdeling ingevoerd. Na het eten gaat Zoë naar haar kamer en elke keer als ze de trap op loopt bekruipt haar een vreemd gevoel. Zoë werpt snel een blik over haar schouder maar ziet niets of niemand. In haar kamer aangekomen gaat ze aan haar bureau zitten. Ze ruimt haar boeken op en pakt haar agenda uit haar tas.
Dan ziet ze het foldertje liggen. Een wervingsfolder van atletiekclub Hollandia Hoor.

Zoë wil niet naar de plaatselijke atletiekclub, terwijl ze daar vroeger, in Gouda, heel goed in was.
Als Zoë de volgende dag weer op school in de klas zit en merkt dat er iemand tegen haar praat. Het is haar leraar en hij maakt duidelijk dat er geen briefjes geschreven mogen worden. Hij wil het briefje maar Zoë wil hem niet geven. De leraar wordt boos en pakt het briefje. Voor Zoë het weet grist ze hem weer uit zijn handen. Verfrommelt het stukje papier en stopt het in haar kontzak. Ze zegt dat het privé is en de leraar vraagt nog één keer of ze het briefje wil geven. Ze haalt het briefje uit haar kontzak en de leraar steekt zijn hand al uit, maar in plaats van het aan hem te geven, stop Zoë het in haar mond. Ze kauwt er op, verzamelt zoveel mogelijk speeksel in haar mond en slikt het door. De leraar staat versteld en weet niet goed wat hij moet zeggen. Na de les komen er kinderen op haar af en zeggen dat dat een coole actie was. Als ze op de fiets zit denkt ze aan het weekend, ze gaat met Tijmen naar Gouda naar haar vader. Opeens krijgt ze een visioen over Merel, de vriendin van haar vader. Ze schrikt ervan en slingert een beetje. Ze slaat een straat in en ziet een slinger met: HOERA! EEN MEISJE! Ze klemt haar kiezen op elkaar. Onzin, hoopt ze. Het was gewoon toeval!
Als Zoë met Tijmen in Gouda komt worden ze opgehaald door hun vader en rijden ze door naar huis. De volgende dag loopt Zoë met haar vader door het bos en vraagt ze of hij nog kinderen zou willen. Hij zegt dat hij zijn handen vol heeft aan Tijmen en haar. Ze lopen door en bespreken het nog even. Een paar weken later krijgen ze te horen dat Merel zwanger is en ze bevalt van een meisje, Romy.
Zoë wordt telkens mee gevraagd om mee te gaan met het populaire groepje om dingen te doen. Shanna wil graag een keer mee met Zoë naar huis, maar dat wil Zoë eigenlijk niet. Ze komt er niet onderuit en zoals afgesproken gaat Shanna mee met Zoë naar huis. Shanna verteld dat ze Tijmen een lekkerding vind en dat Zoë er voor moet zorgen dat Tijmen haar ook ziet staan. Zoë verteld aan Tijmen dat Shanna hem leuk vindt en Zoë moet zeggen tegen Shanna dat Tijmen aan ballet doet.
Die nacht heeft Zoë een hele rare droom. Het gaat over Renske die haar om hulp vraagt. Renske heeft last van haar buik en smeekt Zoë.
Als Zoë de volgende dag op school komt bekijkt ze de aura van Renske. Ze heeft bruine plekken in haar aura en heeft veel jeuk en rode plekken op haar armen.
Zoë zoekt op internet op wat het zou kunnen zijn. Uiteindelijk denkt ze dat het leverkanker is, en verteld het aan haar moeder. Die gaat naar de dokter van Renske, en verteld het verhaal. De volgende dag is Renske niet op school, maar bij de dokter. Zoë is opgelucht. Ongeveer een week later, is Renske weer niet op school. Haar leraar die ze het eerste uur heeft, verteld dat Renske die nacht opgenomen is en meteen is geopereerd in het ziekenhuis. Ze had een acute blindedarm ontsteking.
Zoë bezoekt Renske in het ziekenhuis en zo worden ze vriendinnen.

Leeservaringsverslag:
Ik vond het boek zeer de moeite waard! Ik vond het echt een heel mooi en interessant boek. Ik zou niet graag in de schoenen van Zoë willen staan, want om de hele tijd met geesten te kunnen communiceren lijkt me niet zo fijn, en om helderziend te zijn lijkt me ook niet fijn want dan weet jij soms of er iets erg gaat gebeuren. En soms is het ook niet waar, en is het alleen een waarschuwing. En soms wil het helemaal niets zeggen.
De verwerkingsopdracht ging me best gemakkelijk af. Ik had er al zes en moest er nog 4 kiezen. Daar moest ik wel even over na denken en dat is me uit eindelijk ook gelukt. Ik vind het ook een leuke verwerkingsopdracht om te doen, want ik kon wel goede plaatjes vinden en bedenken.


Verwerkingsopdracht:

Ik heb dit plaatje gekozen omdat ik vind dat het schuld uitbeeld. En de titel van het boek heet Schuld. Dat heeft ze vanwege haar beste vriendin Evi, die is omgekomen bij een wedstrijd met haar paard.

Ik heb dit plaatje gekozen omdat Zoë, haar broer en moeder gaan verhuizen en dus moeten ze naar een nieuwe school.

Ik heb dit plaatje gekozen omdat als Zoë nieuw in de klas komt, ze naast een jongen gaat zitten die helemaal in het zwart gekleed is. Later kunnen ze best met elkaar opschieten.

Ik heb dit plaatje gekozen omdat Zoë op haar nieuwe school geen nieuwe vriendschappen wil sluiten. Maar uiteindelijk toch wel doet.

Ik heb dit plaatje gekozen omdat Zoë geesten kan zien, en met ze kan praten.

Ik heb dit plaatje gekozen omdat Zoë ook helderziend is.
Ik heb dit plaatje gekozen omdat Zoë ook aura’s kan zien.

Ik heb dit plaatje gekozen omdat Zoë’s familie haar steunt, en ook dat ze weten dat ze paranormaal begaafd is.

Ik heb dit plaatje gekozen omdat Zoë nog steeds met Evi e-mailt. Ze vertelt haar wat er allemaal gebeurt op school. Ze krijgt geen antwoord.

Ik heb dit plaatje gekozen omdat Shanna wordt opgepakt omdat ze had gestolen, en Zoë daar al een soort voorgevoel over had.