Zakelijke gegevens:
Auteur: Janne IJmker
Titel: Achtendertig nachten, Uitgeverij Mozaik, Zoetermeer, 4e druk 2007, 310 blz. (1e druk 2006).
Genre: Historische roman
Eerste reactie:
Keuze: Wij hadden het boek in de kast staan. Op de heenreis naar ons vakantiehuis heb ik een stuk op cd gehoord bij vrienden. Zo was ik nieuwsgierig hoe het afloopt.
Inhoud: Een heel mooi boek. Al ben ik het er niet eens dat ze haar man mocht vermoorden. Op vakantie hebben nog over dit gepraat, maar we konden niet echt een doel/hoofdgedachte bedenken.
Verdieping:
Samenvatting: Het boek gaat over Elsjen Roelofs. Ze is een boerendochter uit het Drentse plaatsje Doldersum. Ze is getrouwd met Jan Albers, met wie ze het niet kan vinden. De problemen beginnen als op een nacht haar man Jan doodziek wakker wordt. Elsjen reageert niet op zijn roepen. Jan gaat naar het huis van Luit, Elsjens broer. Die laat Elsjen drie keer halen, maar ook dan komt ze niet. Die nacht nog sterft Jan, zonder dat Elsjen is komen kijken, waardoor ze zich verdacht heeft gemaakt tegenover de burgers. Als later blijkt dat Jan is vergiftigd, word Elsjen gearresteerd. Ze wordt naar de gevangenis in Assen gebracht. Daar zit ze haar zwangerschap uit en bevalt ze van een dochter, die gelijk weer van haar word afgepakt. Tijdens die bevallig is er wat in haar veranderd. Ze gaat Janna, haar verzorgster, vertrouwen en vraagt haar om een pen en papier. Zo begint ze haar levensverhaal te schrijven:
Als Elsjen vier jaar is sterft haar vader, waar ze helemaal niets van begrijpt. Kort daarna sterft ook haar opa. Omdat haar moeder ziek, zwak en misselijk is, word Elsjen eigenlijk opgevoed door haar oma, die overal heel erg streng en hard in is. Elsjen is vastbesloten om haar oma niet teleur te stellen, wat een sterke druk op haar leven legt, ook als haar oma is overleden. Haar moeder legt ook een grote druk op haar. Dit komt omdat ze eerder al een dochtertje heeft verloren. Elsjen heette dat kind net zoals zij. Moeder is bang nog een kind te verliezen en dus veel druk op Elsjen. Deze twee dingen leggen zo’n enorme druk op Elsjen dat ze als kind geen kind kon zijn, omdat ze altijd op moest passen dat ze haar oma en vooral haar moeder geen pijn zou doen. Maar Lieven, de zus van haar oma, zorgt ervoor dat ze zich af en toe toch vrij voelt, door haar liefde voor de natuur bij te brengen. Een van de dingen die haar aantrekken in de natuur is de roep van de buizerd, die heeft een onweerstaanbare aantrekkingskracht, die haar iedere keer weer naar buiten lokt.
Op een dag is ze dan aan het zwerven op de hei, nadat ze de roep van de buizerd heeft gehoord. Als ze dan Leffert, de herder, tegenkomt, komt ze erachter dat ze de tijd is vergeten. Eindelijk thuisgekomen, ziet ze haar Bartelt wegrijden op een paard. Ze denkt dat er iets met haar moeder is gebeurd, en ze rent naar huis, maar zodra ze daar is, ziet de dat het haar oma van de trap is gevallen. Ze beseft dat het haar schuld is, en probeert door zo hard mogelijk te werken haar schuldgevoel weg te werken. Op een avond roept oma iedereen om de beurt bij zich. Elsjen is de laatste die aan de beurt is. Als ze dan bij oma zit, laat zij doorschemeren dat ze gaat sterven, ze laat Elsjen met haar hand op de bijbel beloven dat ze haar moeder bij alles zo veel mogelijk zou helpen, en dat ze alles zou doen om de boerderij die ze hebben te onderhouden. Dat ze dus eigenlijk heel haar leven zou wijden aan haar moeder en de boerderij. Elsjen belooft het wel, maar ten diepste wil ze het niet. De eerste tijd nadat haar oma is overleden, doet Elsjen niets anders dan het huishouden runnen zoals haar oma het gedaan zou hebben, en niet alleen Elsjen, maar ook haar beide broers. Met z’n drieën proberen ze de boerderij draaiende te houden, wat na een tijdje steeds beter gaat. Elsjen krijgt weer tijd voor andere dingen, en gaat met haar beste vriendin Hillegijn mee naar spinavonden. Op die avonden kwamen alle meisjes uit het dorp en nadat ze een paar uur hadden zitten spinnen, kwamen alle vrijgezelle jongens uit het dorp om met de meiden te praten en een beetje te sjansen. Op die avonden wordt ze verliefd op Leffert. Als ze een week later aan tafel zit, vlak voor er weer zo’n avond is, word haar verteld dat ze Leffert moet vergeten en werk moet maken van Jan Albers, omdat oma gewild zou hebben dat ze met hem zou trouwen. Ze wil het niet, maar na een scène met haar moeder, besluit ze om haar eigen geluk op te offeren voor het geluk van haar moeder, en dus dat ze gaat trouwen met Jan.
Al tijdens haar verkeringstijd komt ze erachter dat Jan een gruwelijk verwend nest, jaloers en een echt moederskindje is. Maar toch heeft ze hoop dat het tijdens hun huwelijk zal veranderen. Ze begint haar huwelijk ook met een gevoel van hoop en het voornemen om er het beste van te maken. Maar op de eerste dag na haar bruiloft komt ze er achter dat het niets beter zal worden. Dat Jan nog steeds verwend is en alles aan zijn moeder overbrieft. De eerste tijd probeert ze het te negeren en er het beste van te maken, maar wat ze ook doet, niets is goed genoeg. Maar als ze merkt dat ze zwanger is, krijgt ze weer opnieuw hoop, dat het toch nog goed zal komen, maar al gauw blijkt het tegendeel: het word alleen maar erger. Ondertussen lopen de spanningen tussen Jan en Bartelt, die nog steeds thuis woont, steeds hoger op, waardoor Jan het idee krijgt dat hij samen met zijn gezin maar eens op zoek moet gaan naar een andere boerderij, om voor zichzelf te beginnen en van de problemen thuis af te zijn. Elsjen laat duidelijk merken dat zij niet weg wil uit haar ouderlijk huis en dat ze haar moeder niet in de steek wil laten. Als Jan dan ineens een hele tijd en een heel veel ruzies later plotseling zegt dat hij een boerderij ‘op de kop heeft getikt’, raakt haar moeder zo in paniek dat Elsjen besluit dat Jan zijn mond dicht moet houden. Als ze dan de dag daarna naar de markt moet en voor een ziek paard rattenkruit mee moet nemen, besluit ze dat ze wat meer mee te nemen en Jan er een beetje van te geven om hem te laten zwijgen.
Vanaf dit punt weten we wat er gebeurd is. Elsjen is naar de gevangenis in Assen gebracht, waar ze word berecht. In de cel waar ze zit is er elke nacht een vrouw bij haar die haar niet veroordeelt en haar met liefde behandelt, die vrouw is Janna. In het begin wantrouwt ze Janna. Elsjen wil haar pijn doen, maar Janna blijft aardig voor haar. Langzamerhand gaat Elsjen Janna vertrouwen. Ze bouwen samen een vertrouwensband op en Janna staat voor Elsjen klaar als ze nodig is. Janna wijst iedere keer als Elsjen het niet meer ziet zitten op God en dat Hij er ook voor haar wil zijn en dat ook haar zonden zijn vergeven. Janna word voor Elsjen de weg terug naar God, en als ze, na achtendertig nachten, van schrijven en praten met Janna, ter dood wordt veroordeelt, kan ze rustig sterven. Ze heeft vrede gekregen met haar verleden en haar lot.
Onderzoek naar de schrijftechniek:
Vertelwijze: Dit boek is in de ik-figuur geschreven. Dit komt omdat Elsjen haar eigen verhaal verteld. Alleen het eerste en laatste stuk niet.
Ruimte: De ruimte is in dit boek erg belangrijk. Zo zien we het huis als benauwde, gedrongen sfeer. Elsjen moest hier altijd hard werken voor haar schuldgevoel. Buiten het huis kon ze haar zelf zijn. Vrij, weg van al het nare.
Schrijfstijl: Het is leuk dat het boek daar Elsjen wordt geschreven. Zo lijkt het net of het een boek in een boek is. Er werden ook alleen maar dingen opgeschreven die voor Elsjen belangrijk waren. De rest van haar leven wordt weggelaten en als onbelangrijk beschouwd. Zo kunnen wij ook zien, waarom Elsjen tot een moord is gekomen door alleen de belangrijke dingen op te schrijven.
Opzoek naar de thematiek:
Hoofdgedachte: Wie heeft hier schuld?
Motieven: We kunnen wel zeggen dat Elsjen de schuld heeft in de moord van Jan, maar er zijn nog andere mensen die hier aan mee hebben gewerkt. Zoals..
* Jan, was hij maar wat meer betrokken bij Elsjen en paste hij zich aan de rest.
* Otie, zij heeft Elsjen eigenlijk verplicht met Jan te trouwen.
* Mam, zij heeft ook een rol in het huwelijk.
Verband tussen titel en hoofdgedachte: In de achtendertig nachten in de gevangenis schrijft Elsjen de oorzaak tot de moord van haar man, Jan.
Plaats in de literatuurgeschiedenis:
Janne Ymker wordt in 1962 geboren in Drenthe. Ze heeft de havo gedaan en studeerde aan de pedagogische academie en stond jaren voor de klas. Sinds kort woont ze met haar man in het voormalige boerderijtje van haar grootouders en grootoverouders in Tiendeveen.
Sinds haar terugkeer naar Drenthe, is ze gestopt met haar baan voor de klas en begonnen met schrijven. Eerst kinderboeken en nu is ze bezig met een roman.
Janne Ymker is een succesvol schrijfster. Ze won tweemaal de prijs voor het beste christelijke kinderboek van Nederland, in 2003 met Mijn vriend Samuël en in 2005 met Verdwenen vaders. Achtendertig nachten, kreeg de Publieksprijs voor het Christelijke boek 2007. Met een vierde oplage en achtduizend verkochte exemplaren, een luisterversie op cd, en een Duitse vertaling in aantocht geldt Ymkers debuut op de kleine christelijke markt als bestseller.
Ymker schrijft historisch. Ook het boek achtendertig nachten is een historisch boek. Ze heeft het in een archief in Assen opgezocht. Ze doet daar ontdekkingen en dan denkt ze: daar zit een verhaal in! Dit boek gebaseerd op historische feiten.
Auteur: Janne IJmker
Titel: Achtendertig nachten, Uitgeverij Mozaik, Zoetermeer, 4e druk 2007, 310 blz. (1e druk 2006).
Genre: Historische roman
Eerste reactie:
Keuze: Wij hadden het boek in de kast staan. Op de heenreis naar ons vakantiehuis heb ik een stuk op cd gehoord bij vrienden. Zo was ik nieuwsgierig hoe het afloopt.
Inhoud: Een heel mooi boek. Al ben ik het er niet eens dat ze haar man mocht vermoorden. Op vakantie hebben nog over dit gepraat, maar we konden niet echt een doel/hoofdgedachte bedenken.
Verdieping:
Samenvatting: Het boek gaat over Elsjen Roelofs. Ze is een boerendochter uit het Drentse plaatsje Doldersum. Ze is getrouwd met Jan Albers, met wie ze het niet kan vinden. De problemen beginnen als op een nacht haar man Jan doodziek wakker wordt. Elsjen reageert niet op zijn roepen. Jan gaat naar het huis van Luit, Elsjens broer. Die laat Elsjen drie keer halen, maar ook dan komt ze niet. Die nacht nog sterft Jan, zonder dat Elsjen is komen kijken, waardoor ze zich verdacht heeft gemaakt tegenover de burgers. Als later blijkt dat Jan is vergiftigd, word Elsjen gearresteerd. Ze wordt naar de gevangenis in Assen gebracht. Daar zit ze haar zwangerschap uit en bevalt ze van een dochter, die gelijk weer van haar word afgepakt. Tijdens die bevallig is er wat in haar veranderd. Ze gaat Janna, haar verzorgster, vertrouwen en vraagt haar om een pen en papier. Zo begint ze haar levensverhaal te schrijven:
Op een dag is ze dan aan het zwerven op de hei, nadat ze de roep van de buizerd heeft gehoord. Als ze dan Leffert, de herder, tegenkomt, komt ze erachter dat ze de tijd is vergeten. Eindelijk thuisgekomen, ziet ze haar Bartelt wegrijden op een paard. Ze denkt dat er iets met haar moeder is gebeurd, en ze rent naar huis, maar zodra ze daar is, ziet de dat het haar oma van de trap is gevallen. Ze beseft dat het haar schuld is, en probeert door zo hard mogelijk te werken haar schuldgevoel weg te werken. Op een avond roept oma iedereen om de beurt bij zich. Elsjen is de laatste die aan de beurt is. Als ze dan bij oma zit, laat zij doorschemeren dat ze gaat sterven, ze laat Elsjen met haar hand op de bijbel beloven dat ze haar moeder bij alles zo veel mogelijk zou helpen, en dat ze alles zou doen om de boerderij die ze hebben te onderhouden. Dat ze dus eigenlijk heel haar leven zou wijden aan haar moeder en de boerderij. Elsjen belooft het wel, maar ten diepste wil ze het niet. De eerste tijd nadat haar oma is overleden, doet Elsjen niets anders dan het huishouden runnen zoals haar oma het gedaan zou hebben, en niet alleen Elsjen, maar ook haar beide broers. Met z’n drieën proberen ze de boerderij draaiende te houden, wat na een tijdje steeds beter gaat. Elsjen krijgt weer tijd voor andere dingen, en gaat met haar beste vriendin Hillegijn mee naar spinavonden. Op die avonden kwamen alle meisjes uit het dorp en nadat ze een paar uur hadden zitten spinnen, kwamen alle vrijgezelle jongens uit het dorp om met de meiden te praten en een beetje te sjansen. Op die avonden wordt ze verliefd op Leffert. Als ze een week later aan tafel zit, vlak voor er weer zo’n avond is, word haar verteld dat ze Leffert moet vergeten en werk moet maken van Jan Albers, omdat oma gewild zou hebben dat ze met hem zou trouwen. Ze wil het niet, maar na een scène met haar moeder, besluit ze om haar eigen geluk op te offeren voor het geluk van haar moeder, en dus dat ze gaat trouwen met Jan.
Al tijdens haar verkeringstijd komt ze erachter dat Jan een gruwelijk verwend nest, jaloers en een echt moederskindje is. Maar toch heeft ze hoop dat het tijdens hun huwelijk zal veranderen. Ze begint haar huwelijk ook met een gevoel van hoop en het voornemen om er het beste van te maken. Maar op de eerste dag na haar bruiloft komt ze er achter dat het niets beter zal worden. Dat Jan nog steeds verwend is en alles aan zijn moeder overbrieft. De eerste tijd probeert ze het te negeren en er het beste van te maken, maar wat ze ook doet, niets is goed genoeg. Maar als ze merkt dat ze zwanger is, krijgt ze weer opnieuw hoop, dat het toch nog goed zal komen, maar al gauw blijkt het tegendeel: het word alleen maar erger. Ondertussen lopen de spanningen tussen Jan en Bartelt, die nog steeds thuis woont, steeds hoger op, waardoor Jan het idee krijgt dat hij samen met zijn gezin maar eens op zoek moet gaan naar een andere boerderij, om voor zichzelf te beginnen en van de problemen thuis af te zijn. Elsjen laat duidelijk merken dat zij niet weg wil uit haar ouderlijk huis en dat ze haar moeder niet in de steek wil laten. Als Jan dan ineens een hele tijd en een heel veel ruzies later plotseling zegt dat hij een boerderij ‘op de kop heeft getikt’, raakt haar moeder zo in paniek dat Elsjen besluit dat Jan zijn mond dicht moet houden. Als ze dan de dag daarna naar de markt moet en voor een ziek paard rattenkruit mee moet nemen, besluit ze dat ze wat meer mee te nemen en Jan er een beetje van te geven om hem te laten zwijgen.
Vanaf dit punt weten we wat er gebeurd is. Elsjen is naar de gevangenis in Assen gebracht, waar ze word berecht. In de cel waar ze zit is er elke nacht een vrouw bij haar die haar niet veroordeelt en haar met liefde behandelt, die vrouw is Janna. In het begin wantrouwt ze Janna. Elsjen wil haar pijn doen, maar Janna blijft aardig voor haar. Langzamerhand gaat Elsjen Janna vertrouwen. Ze bouwen samen een vertrouwensband op en Janna staat voor Elsjen klaar als ze nodig is. Janna wijst iedere keer als Elsjen het niet meer ziet zitten op God en dat Hij er ook voor haar wil zijn en dat ook haar zonden zijn vergeven. Janna word voor Elsjen de weg terug naar God, en als ze, na achtendertig nachten, van schrijven en praten met Janna, ter dood wordt veroordeelt, kan ze rustig sterven. Ze heeft vrede gekregen met haar verleden en haar lot.
Onderzoek naar de schrijftechniek:
Vertelwijze: Dit boek is in de ik-figuur geschreven. Dit komt omdat Elsjen haar eigen verhaal verteld. Alleen het eerste en laatste stuk niet.
Ruimte: De ruimte is in dit boek erg belangrijk. Zo zien we het huis als benauwde, gedrongen sfeer. Elsjen moest hier altijd hard werken voor haar schuldgevoel. Buiten het huis kon ze haar zelf zijn. Vrij, weg van al het nare.
Schrijfstijl: Het is leuk dat het boek daar Elsjen wordt geschreven. Zo lijkt het net of het een boek in een boek is. Er werden ook alleen maar dingen opgeschreven die voor Elsjen belangrijk waren. De rest van haar leven wordt weggelaten en als onbelangrijk beschouwd. Zo kunnen wij ook zien, waarom Elsjen tot een moord is gekomen door alleen de belangrijke dingen op te schrijven.
Opzoek naar de thematiek:
Hoofdgedachte: Wie heeft hier schuld?
* Jan, was hij maar wat meer betrokken bij Elsjen en paste hij zich aan de rest.
* Otie, zij heeft Elsjen eigenlijk verplicht met Jan te trouwen.
* Mam, zij heeft ook een rol in het huwelijk.
Verband tussen titel en hoofdgedachte: In de achtendertig nachten in de gevangenis schrijft Elsjen de oorzaak tot de moord van haar man, Jan.
Plaats in de literatuurgeschiedenis:
Janne Ymker wordt in 1962 geboren in Drenthe. Ze heeft de havo gedaan en studeerde aan de pedagogische academie en stond jaren voor de klas. Sinds kort woont ze met haar man in het voormalige boerderijtje van haar grootouders en grootoverouders in Tiendeveen.
Sinds haar terugkeer naar Drenthe, is ze gestopt met haar baan voor de klas en begonnen met schrijven. Eerst kinderboeken en nu is ze bezig met een roman.
Janne Ymker is een succesvol schrijfster. Ze won tweemaal de prijs voor het beste christelijke kinderboek van Nederland, in 2003 met Mijn vriend Samuël en in 2005 met Verdwenen vaders. Achtendertig nachten, kreeg de Publieksprijs voor het Christelijke boek 2007. Met een vierde oplage en achtduizend verkochte exemplaren, een luisterversie op cd, en een Duitse vertaling in aantocht geldt Ymkers debuut op de kleine christelijke markt als bestseller.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden
F.
F.
Hey, deze smvt heeft me geholpen bij bepaalde vragen!
Txs
8 jaar geleden
Antwoorden