De gelukkige klas door Theo Thijssen

6.3

Boekverslag door een scholier
5e klas vwo | 785 woorden
20 augustus 2008
31 keer beoordeeld

6.3

31 keer beoordeeld

Theo Thijssen, de beste schrijver over kind en onderwijs die Nederland heeft opgeleverd, is in 1879 in Amsterdam geboren, uit een klein burgergezin in de Jordaan. In 1898 kwam Thij…

Theo Thijssen, de beste schrijver over kind en onderwijs die Nederland heeft opgeleverd, is in 1879 in Amsterdam geboren, uit een klein burgergezin in de Jordaan. In 1898 kwam Thijssen op een Amsterdamse volksschool in het onderwijs. Tot 1921 bleef hij actief onderwijzer, en hoewel hij sindsdien als bestuurslid van de Bond van Nederlandse Onderwijzers, als kamerlid en Amsterdams gemeenteraadslid ander werk om handen kreeg, is hij in zijn hart nooit anders dan onderwijzer gebleven. Want Thijssen was onderwijzer van harte, hij geloofde niet in glanzend ongepoetste pedagoochelarij, of in gladde methodiekjes; hij hield van kinderen, en hij vond het allemachtig leuk om ze wat bij te brengen. Men kan er de kinderen van zijn klas nu nog om benijden. Gelukkig is er van deze groothartige mens, ook na zijn dood (1943), iets bewaard gebleven. Want Theo Thijssen was een rasschrijver, en heeft in een vijftal onvergelijkelijke boeken de ervaringen van kind en onderwijzer neergelegd. In 1923 verscheen Kees de Jonge, het reëelste en hartveroverendste boek dat over een jeugd in Amsterdam geschreven is. in 1925 Schoolland, in 1926 gevolgd door De gelukkige klas, beide de amusante beschrijving van het samenleven van klas en onderwijzer. In 1927 verscheen de felle aanklacht tegen kindervernietiging door milieu en school: Het Grijze Kind. In 1932 tenslotte Het taaie ongerief, een humoreske op het thema kledingmisère van wieg tot graf. De officiële literatuur heeft altijd een beetje schichtig om Thijssen heen gelopen. Maar de lezers zijn deze schrijver met humor, vertellersgave en zuiver gevoel nooit ontrouw geworden. Tussen het werk van veel verbleekte grootheden is dat van Thijssen nog springlevend.

Oefenen voor je mondelingen?

Komen je mondelingen er aan en wil je oefenen? Probeer onze Boekenquiz. We stellen je open vragen over de gelezen boeken.

ADVERTENTIE

Overweeg jij om Politicologie te gaan studeren? Meld je nu aan vóór 1 mei!

Misschien is de studie Politicologie wel wat voor jou! Tijdens deze bachelor ga je aan de slag met grote en kleine vraagstukken en bestudeer je politieke machtsverhoudingen. Wil jij erachter komen of deze studie bij je past? Stel al je vragen aan student Wouter.

Meer informatie

Titelbeschrijving
Theo Thijssen, De gelukkige klas. Amsterdam 1926 (15e druk 2007)

Motivatie boekkeuze
Ik keek naar de hoeveelheid bladzijdes en het aantal punten. En ik vond dat het wel kon.

Samenvatting
Het boek gaat over Meneer Staal die schoolmeester is van een school. Hij is begonnen met het schrijven van een dagboek en daar begint het verhaal mee. Hij schrijft dat hij op school instructie heeft gekregen, dat hij een register moeten bijhouden over de gedane activiteiten omtrent de school vakken. Ook moet er iedere les iemand in een klassenschrift werken. Als hij zijn collega’s informeert over het register geven ze verschillende antwoorden. Kraak vindt het maar onzin en doet er niet aan, terwijl Van der Lee het een goed idee vindt. Daarom weet hij zelf niet echt wat hij moet doen maar besluit later toch maar alles in orde te hebben omdat er een inspecteur langs komt.

Op een dag krijgt hij een nieuwe leerling in de klas: Louis van Rijn. Een zielig jongetje met een bochel. Hij voelt zich niet echt thuis in de klas.

Hij vertelt in zijn dagboek ook hoe hij de klas tot stilte probeert te manen. “Uitscheiden” was al genoeg om ze stil te houden. Maar dit moest hij steeds vaker zeggen om de rust te bewaren. Daarom introduceert hij een nieuw systeem: De eerste keer een waarschuwing, de 2e keer is na blijven. Dit wordt op een vel bijgehouden door zijn lievelingetje Fok Goosens.

Het systeem werkt de eerste keer, maar na verloop van tijd wordt de groep nablijvers steeds groter. Dit werkt dus ook niet.
Op een gegeven moment is het tijd voor taalcursussen. Staal moet beslissen wie er naar Engels, Duits of Franse les moeten. Hij geeft er maar liefst 17 op. Kraak waarschuwt hem dat dit bonje op zal leveren.
Uiteindelijk gaan er minder kinderen op de cursus, omdat hun ouders het nut er niet van inzien.

Een maand of 2 later is Staal heel erg boos. Frans de Wit is aan het treiteren met een paar vrienden. Staal doet net of hij hem slaat, waarop Frans hard met zijn hoofd op het tafelblad botst. Hij moet huilen en ziet lijkbleek.
De dagen erop piekert Staal over Frans, aangezien hij al een paar dagen niet op school is geweest.
Hij besluit langs te gaan en tot zijn opluchting is alles goed met hem.
Op een dag wordt gevraagd naar zijn verjaardag. Hij zegt dat hij altijd op 31 februari jarig is, maar dat kan niet. Daar komen ook de kinderen achter en hij zegt dat hij zal trakteren als hij jarig. Hij besluit om op zijn verjaardag naar Artis te gaan met de klas en ook nog een keer te trakteren. Het werd een geslaagde dag

Meneer Staal gooit klassieke leermethoden over boord, waardoor de kinderen al heel snel het verschil tussen alle werkwoordstijden snappen. Ook met rekenen legt hij alles heel anders uit en de klas heeft dan ook helemaal geen problemen met de breuken.

In de zomervakantie haalt hij zijn akte voor Frans bij meneer de Wilde. Zijn vrouw vond dat hij daarom maar zo snel mogelijk naar een andere school moest gaan omdat hij ongeveer 8 gulden in de maand meer zou gaan verdienen. Staal wil dit eigenlijk helemaal niet en daaruit blijkt dat hij zich heel erg aan zijn klas heeft gehecht. Het liefst zou hij namelijk met deze klas van school afgaan en daarna naar een andere school gaan.

Op een dag is het klassenschrift verdwenen. Staal maakt zich hier heel druk
om , omdat dat een belangrijk deel is van de inspectie. Hij maakt er dan ook een hele speurtocht van om het boek terug te vinden. Tevergeefs vindt hij het schrift niet terug en besluit snel een nieuwe te maken.

Op het laatst mist hij telkens een leerling: Louis van Rijn, de jongen met de bochel. Het gebeurde wel vaker dat hij een paar dagen weg bleef maar het duurde nu al 3 weken. Hij ging daarom maar even bij Louis langs om te kijken waarom hij er niet is. Hij komt erachter dat de benen van Louis verlamd zijn en dat hij er waarschijnlijk binnen een jaar aan overlijd. Staal brengt hem daarom al zijn spullen en wat leesboeken zodat hij zich niet gaat vervelen.

In de bijlage schrijft Koning in een brief aan Kraak dat meneer Staal is plotseling overleden aan longontsteking. Zijn vrouw en dochter zijn toen in Den Haag gaan wonen bij zijn ouders. Zijn vrouw is een paar jaar later ook gestorven op dezelfde manier. Hij heeft het dagboek van zijn dochter gekregen om het even door te lezen en te beoordelen. Hij is tot de conclusie gekomen dat ze Staal altijd hebben onderschat. Ook Kraak antwoordt dat hij er ongeveer hetzelfde over denkt.