The candle man door Catherine Fisher

The candle man

Het verhaal speelt in Zuid- Wales (rivier Tervern)

Buschauffeur krijgt bus niet meer aan de praat en vraagt of Conor thuis wil bellen om hem op te halen. Hij zegt dat ze geen auto hebben en dat hij wel loopt. (eigenlijk hadden wel een auto een busje maar zijn moeder zou te druk zijn en dan moet Evan hem op halen (Vriend van Conor’s moeder waar hij een erge hekel aan heeft. Hij neemt een binnendoorweg over een veld. Dan hoort die een soort schel geschreeuw achter zich. Dan ziet die een man met een viool bij een vuurtje. Conor ziet iets bewegen, hij denkt dat het een aal is maar het is water! De violist is boos op het water. Hij zegt ik kom halen wat je van mij hebt weg genomen.

De floods zijn gemarkeerd met datum en hoogt op de muur. Meurig (Rhys) komt werken in de Cafe van Conor’s moeder als violist. Hij verblijft in de wachttoren die ooit van zijn grootvader was. Conor vraagt of het wel veilig is. Meurig zegt dat het voor hem nergens veilig is.


Mr Caristan (hun oude leraar die geen orde kon houden) zegt tegen Conor’s moeder dat Meurig een dief is, omdat hij bij Mr. Caristan een keer heeft ingebroken om de ‘kaars’ te pakken. Maar de hond had hem al.

Conor vertelt Sara alles wat hij gezien heeft. Dan zien ze zeemeeuwen en dat blijkt een vrouw in het water te zijn. Dan verdwijnt ze. s’Avonds droomt Conor over een vrouw die onder water een kaars brandt. Conor zegt dat ze ‘m moet doven.

Meurig, de wachter bij de dijk van de rivier, vraagt de hulp van Sara en Conor. Hij wil dat ze bij hun leraar die ze helpen met verhuizen, een kaars stelen. Sara en Conor willen eerst helemaal niks stelen maar Meurig verteld ‘toen ik baby was voor ik gedoopt was is er een vloek over de kaars gesproken, als de kaars op zal branden zal ik doodgaan’. Om het leven van Meurig te redden zijn Sara en Conor best bereid om zo’n klein kaarsje te stelen. Het lukt ze als Mr. Caristan een doos laat zien en vraagt of zij ‘m open kunnen maken. Uiteindelijk doet hij het. Er zit geen kaars in. Hij vertelt hen dat die ergens in een kandelaar heeft zitten. Conor herkent dekaars aan het rode draad (in een kandelaar in de mond van een zilveren vis).

Als ze met de kaars naar Meurig rijden begint het erg te stormen. Ze vallen en de kaars rolt uit Conor’s hand en wordt gepakt door koude natte vingers.
s’Avonds gaan ze weer naar Meurig in eens wordt de lucht donker en water komt richting de deur. Dan druppelt er water op de grond en deze vormen: ‘OPEN THE SLUICES. LET ME IN’. Dat kan niet want dat zou een overstroming komen.
De rivier geest (Hafren) schijnt elk jaar 3 slachtoffers te eisen mensen of dieren. Ze moeten de volgende nacht de sluizen om middennacht op en zetten. Dan zal ze de kaars niet opnieuw branden.
De rivier, Hafren, is er niet blij mee. Dit weet Meurig om dat hij contact met haar kan maken door op zijn viool te spelen. Hafren zegt dat Meurig de poorten van de dijk op een bepaald tijdsstip moet openen en dat zij anders de kaars zal opbranden en dan zal Meurig sterven. Meurig, Sara en Conor besluiten de kaars terug te stelen en niet de poorten van de dijk te openen, want dan zullen er vele mensen verdrinken.

Er worden over de radio al berichten over mogelijk vloedgolven genoemd.
Meurig wil alleen gaan. Sara en Conor volgen hem stiekem. Uiteindelijk ziet Conor hen en op dat moment komt er een boot met wat lijkt een geest van mist aan (lijkt een verdronken man).

Sara, Meurig en Conor varen mee met een geest die hen brengt naar het eiland va Hafren. Eenmaal op het eiland gekomen moeten ze de kaars gaan zoeken, dit doen ze terwijl Hafren toekijkt in een gedaante van een witte kat. Ze vinden een smalle grot. Ze kruipen erdoorheen en Conor ziet een plas met doodshoofden, zwaarden, schatten, juwelen enz. en de kaars! De kat wordt steeds groter en valt Conor aan. Dan speelt Meurig een soort lied en de kat en Conor vallen in slaap. Meurig maakt Conor wakker, maar als ze willen vluchten wordt hun weg geblokkeerd door het hoge water. Sara vindt een andere weg. Meurig brandt de kaars om de weg te kunnen zien. Uiteindelijk komen ze weer bij de rivier. Dan is de kat er weer. Als de kat hen volgt het water in verschijnt ineens de veerman die ze meeneemt. De kat verdwijnt in de golven.
Plotseling hangt de kat als een mist over de boot heen. Uiteindelijk als ze verder van het eiland zijn verwijderd kan de kathen niets meer doen.

Het weer op het vaste land wordt steeds erger. Dreigende overstroming, water in huizen enz.

Als het erg wordt komt Meurig terug en zegt dat ze moeten evacueren. Er is gevaar dat de muur breekt bij Conor’s moeder. Sare en Conor gaan naar de wachttoren met Mr. Caristan. Mr. Caristan is een oude man en hij is bij Meurig gebleven om zware natte zandzakken te sjouwen en in de opening te zetten.
's Nachts praat Meurig met de rivier. Ze zegt ‘okay nu dan niet maar ik vind je wel, ik leef eeuwig’.

Ze brengen de kaars naar de bank waar die veilig wordt opgeborgen in een kluis (nummer 77). Als ze de bank uitlopen zit aan de overkant de kat haar pootjes te likken. Als ze doorlopen loopt de kat richting de rivier.