Schrijver: Willem v. Elsschot.
Titel: Kaas
Kroonlijsters 112 blz.
Genre: Novelle.
Samenvatting:
Staat volgens mij in de literaire lexicon.
Verhaaltechniek
Ruimte: Antwerpen 1933.
Verhaal figuren:
Frans Laarmans: Hij is klerk. En bij zijn moeders begrafenis komt hij met Meneer van Schoonbeke in aanraking, die hem aanstelt als groothandelaar in kaas voor België en Luxemburg. Frans Laarmans leeft een simpel bestaan, hij is met alles tevreden en is een zeer gedreven man. Helaas kan hij geen verdriet vinden voor zijn overleden moeder. Ook bezit hij de nare eigenschap altijd iets te moeten kopen in een winkel. Later in het verhaal zie je hem veranderen en zet hij de kaas handel vaarwel.
Van Schoonbeke: Mijnheer van Schoonbeke is een succesvol zakenman. Hij beschikt over vele contacten, waardoor hij Laarmans aan een nieuwe functie kan helpen. Verder is niet veel over hem bekend.
Fine: Fine is de vrouw van Laarmans. Zij is een pittige vrouw, met een eigen wil en een standvastig karakter. Aan Fine kan Laarmans al zijn verhalen en frustraties kwijt. Ze hebben samen twee kinderen.
Boorman: Boorman is de ‘adviseur in zaken’, bij wie Laarmans informatie over het verkopen van kaas inwint.
De broer: De broer van Laarmans is arts. Hij zorgt voor een doktersverklaring, waardoor Laarmans vier maanden van zijn werk op het kantoor weg kan blijven
Vertelwijze:
Het is in de ikpersoon verteld. Je maakt Frans zijn gedachtes mee, en hij spreekt vaak over zichzelf met ik.
Motieven:
Kaas, hierin moet Frans gaan handelen.
Bedrog, Het bedrog dat Frans ziek is om vrij te krijgen van zijn klerken bestaan.
Vertrouwen, Het vertrouwen dan Frans zijn vrouw in hem legt, ze heeft een echt moederlijke instelling en wil haar man behouden stomme dingen te doen.
Thema:
Het thema van Kaas is de tragedie van een levensmislukking. Daarmee wordt de ineenstorting van de droom van Laarmans bedoeld. Hij had gehoopt zich van kantoorbediende op te kunnen werken tot een succesvol zakenman. Dit mislukt echter totaal, omdat hij hier geen talent voor heeft.
Titel verklaring:
De titel is heel makkelijk te verklaren, Frans Laarmans moet gaan handelen in kaas. Volvette edammer op precies te zijn.
Beoordeling:
Het is heel duidelijk dat het boek over kaas gaat en ik vond het daardoor niet echt een interessant onderwerp. Ik wist niet hoe het aan toe ging in de kaaswereld en dat weet ik nu wel. Dat is een van de pluspunten. Het was dus een beetje educatief. Ik ben niet anders gaan denken over kaas of zo, vind nog steeds wel lekker. Maar ik heb wel geleerd dat dus over zo een grappig woord als kaas een best wel serieus boek te schrijven is. Waar ik dus wel later achter kwam is dat het boek dus de autobiografie van Willem Elsschot is, Dan neem je het boek ook serieuzer en ga je er dieper over nadenken.
De gebeurtenissen in het boek zijn integendeel wel wat boeiender dan het onderwerp. Helaas waren er soms een lange tijd niets en dan weer een paar boeiende dingen achter elkaar.
De gebeurtenissen gebeurde een voor een waardoor je wel grip had op het verhaal. De grappige gebeurtenissen maakten het wel aantrekkelijk om door te lezen. Frans Laarmans ( de hoofdpersoon ) is namelijk een klunzige persoon.
De gebeurtenis die grote indruk op mij heeft gemaakt is wanneer Laarmans beschrijft hoe er voor zijn moeder werd gezorgd, en hoe ze haar tijd doorbracht. Dit heeft indruk op mij gemaakt omdat ik de manier waarop ze haar behandelen wel apart vind, maar ze geven haar zo toch haar zin, ze wilt niet praten en dat hoeft ze ook niet. Ze moest huishoudklusjes doen.
Als Frans wordt gevraagd door Mr, Van Schoonbeke om de handel in te gaan heeft mij aan het denken gezet, omdat ik het niet vertrouwde. Waarom zou een rijke man een arme man rijk willen maken? De gebeurtenissen spelen zich een beetje in een geheimzinnige sfeer af, omdat Laarmans op straat steeds moet oppassen dat hij geen mensen van zijn werk tegen komt, die denken dat hij ziek is. De afloop vind ik wel jammer. Ik had namelijk gehoopt dat er een keerpunt zou komen en Frans Laarmans opeens een rijke ondernemer zou worden.
De hoofdpersoon komt wel levensecht over, omdat hij ook problemen heeft net als een echt mens en je alles ziet en leest door zijn ogen komt je het meest over hem te weten en dan moet het haast wel echt overkomen. Ik kon me helaas niet zo goed inleven in de hoofdpersoon, omdat hij allemaal verantwoordingen heeft en ik niet. Hij moet werken, handelen, zijn taak als echtgenoot vullen enz. En ik niet. Als ik de auteur was zou ik de hoofdpersoon een beetje als een held laten overkomen. Maar omdat het boek over hem zelf ging gaat dat een beetje moeilijk. Het zou ook gelijk het thema van het boek veranderen.
Ik vond het verhaal wel goed te lezen. Alles ging lekker vlot, omdat het werd verteld in één lijn. En omdat er weinig tijdsprongen en flash-backs/forwards waren was het verhaal goed te volgen. Het afloop heb ik al boven ergens beoordeeld.
Recensies:
Verpakt tussen twee moeders
Arjan Peters
In aanwezigheid van onder meer de criticus Jan Greshoff en de dichter Jan van Nijlen las Willem Elsschot op 2 maart 1933 in Antwerpen zijn kort daarvoor geschreven nieuwe roman Kaas voor. De volgende dag deed Greshoff aan Menno ter Braak, redacteur van het tijdschrift Forum waarin Kaas in vijf afleveringen zou worden voorgepubliceerd, verslag van deze gebeurtenis: 'Hij zelf was er bij momenten zóó ontroerd van dat hij de lezing moest onderbreken, anders was hij gaan zitten huilen. Een curieuze kerel!'
Toch was die reactie zo vreemd niet. Zeventig jaar na de eerste publicatie schreef de The New York Times naar aanleiding van het verschijnen van Cheese: 'Elsschot possesses the rare knack for making a reader laugh, squirm and sob, all at the same time.'
(hiermee ben ik het eens, Het boek zat vol met allerij ontroerende stukken, maar ook vol met sarcasme die makkelijk een lach om je gezicht konden toveren. )
Missie geslaagd. Elsschot had immers geschreven, dat het er voor een schrijver 'slechts op aan komt zijn persoonlijk tragisch gevoel (om het even waar het om gaat) zoo in woorden te brengen dat het kan overgaan in de ziel van derden, althans van derden die er bevattelijk voor zijn.' In de inleiding tot Kaas poneert hij: 'Men kan niet schilderen zonder oppervlakte. Maar 't skelet zelf is bijzaak, want de hoogste stijlspanning kan bij 't miniemste gebeuren worden bereikt.' Niettemin is ook de keuze van de bijzaak kardinaal. De kaas van Elsschot is de zeesleper in De nieuwe man van Thomas Rosenboom, het object waarop de hoop van een naar verlossing snakkend mens wordt geprojecteerd, en dat maar niet uit de kelder (of de werf) komt; dat verlangens wekt, maar door zijn roerloosheid diezelfde verlangens weer in de nevelen der vergeefsheid laat oplossen.
Dit boek was voor Elsschot 'een brok uit mijn leven, de uitdrukking van mijn walg tegenover publiciteit en handel. Omdat publiciteit een te abstract onderwerp was om over te schrijven heb ik kaas genomen. Het heeft vorm, kleur, het ruikt en het stinkt soms. Ik had ook vis kunnen nemen.'
Als vijfde deel van het Volledig werk is thans Kaas verschenen in een kritische leeseditie. Door zorgvuldig tekstonderzoek kan de roman weer in de authentieke vorm worden gepresenteerd.
Het boek begint met het hoofdstuk waarin Frans Laarmans, klerk bij de General Marine and Shipbuilding Company in Antwerpen, over het levenseinde van zijn kinds geworden moeder vertelt. Ter Braak schreef Elsschot in maart 1933, dat hij het enigszins jammer vond van het geheel, dat het begin 'meesterlijk' en de rest 'heel goed' is. Om zijn Hollandse bewonderaar te plezieren voegde Elsschot bij nader inzien het voorlaatste hoofdstuk toe, waarin hij Laarmans het graf van zijn moeder (en vader) laat bezoeken, zodat 'mijn kaas verpakt wordt tusschen twee moeders'. Had hij begin en eind weggelaten, wat hij ook overwoog, 'dan wordt het werkelijk een kaasgeschiedenis en dat was de bedoeling niet', zoals hij Greshoff schreef: 'Het begin moest vooral dienen om direkt inzicht te geven in de gevoelige persoonlijkheid van de hoofdpersoon. Wat volgt profiteert daarvan, al geeft de gewone lezer zich daar zoo geen rekenschap van.'(ben ik het ook mee eens, de dood van Frans zijn moeder maakt veel emotie los bij de lezer)
Hoe verstandig, die verpakking tussen twee moeders. Want weliswaar is het wedervaren van Laarmans, die door de rijke bons Van Schoonbeke wordt overgehaald om als koopman namens een Nederlandse kaasfirma twintig ton (tienduizend bollen) volvette Edammers te slijten, wat hem niet lukt, waarna hij weer terugkeert in het klerkenbestaan, een onvergankelijk verhaal over illusie en ontgoocheling - maar het openingshoofdstuk is veel méér dan alleen het tikken met de stemvork, teneinde de juiste gevoelssnaar bij de lezer te raken. Kort voordat zij stierf was Laarmans moeder Adela een demente weduwe die manisch aardappels schilde en wol en kapok zat te pluizen. Ze was druk bezig, maar zonder te weten voor wie of wat. En als Laarmans 's nachts naar haar toe moet omdat zij sterven gaat, breken zijn zusters in wenen uit, terwijl hij geen woorden of tranen heeft. Bij de begrafenis komt hij in contact met Van Schoonbeke, een vriend 'en tevens klant' van Laarmans broer die arts is. Kort daarna stelt Van Schoonbeke hem voor, in zaken te gaan. Kaaszaken. Lucratieve handel, naar het schijnt. Maar het zaakje kan ook geducht gaan stinken.
Laarmans moet iemand gaan spelen die hij niet is. Eigenlijk lijkt hij gedurende de hele kaasaffaire op zijn zieltogende moeder: hij is reuze bezig, zonder te weten hoe hij de kaas in klinkende munt kan omzetten. Zijn moeder bracht dagen en nachten door met dommelen en pluizen, 'en daar af en toe een glimlach doorheen, God weet tot wie'. Zó ver van de wereld raakt Frans Laarmans niet, maar in wezen is zijn kaasillusie een vergelijkbaar spartelen in het luchtledige. Er wordt met hem gespeeld, hetgeen Elsschot welsprekend tot uitdrukking brengt door telkens te refereren aan Laarmans' zwijgzaamheid. Zelf zegt de man nauwelijks iets: het is Van Schoonbeke die hem prest, de Hollander Hornstra die hem een contract geeft, zijn vrouw die prompt een onheilsclausule in dat contract aanwijst, zijn zoontje Jan die zowaar een hele kist met zevenentwintig Edammers verkoopt, zijn vreselijke buurvrouw Peeters die Hornstra weerstaat als die bij Laarmans komt checken of de zaken naar behoren marcheren.
Laarmans overschreeuwt zich, bedenkt een ronkende naam voor zijn handeltje, maar besluit ten slotte een advertentie te plaatsen om vertegenwoordigers te ronselen voor zijn hopeloze opdracht. En al die tijd liggen de kazen in een opslagkelder muisstil te stinken.
Schielijk geeft Laarmans zijn baantje eraan, om weer klerk te worden: even heeft hij geloofd iemand te moeten worden. Maar hij kon niet. Hij was niemand.
Voorafgaand aan het kerkhofbezoek laat hij zich ook nog te grote en te veel chrysanten in de maag splitsen (laat de handel maar aan anderen over). Dan komt hij bij het graf. 'Het is hier ongelooflijk rustig. Af en toe valt een druppel uit een kalen boom.' Dat zijn de tranen die hij zelf maar niet vergieten kan. Wij zullen het voor hem doen. Tegelijk met Kaas is een nieuwe editie verschenen van Tsjip (1934) en De leeuwentemmer (1940). Die kon ik niet direct tot me nemen. Eerst ontkazen.(Hiermee bedoelt hij dat hij het boek mooi vond. Hiermee ben ik het eens, zoals in een eerder gemarkeerd stuk, brengt het boek veel emoties te boven, lachen en huilen wordt allemaal in dit dunne boek losgemaakt bij de lezer. Een erg goed boek)
http://www.scholieren.com/boekverslagen/15027
Titel: Kaas
Kroonlijsters 112 blz.
Genre: Novelle.
Samenvatting:
Staat volgens mij in de literaire lexicon.
Verhaaltechniek
Ruimte: Antwerpen 1933.
Verhaal figuren:
Frans Laarmans: Hij is klerk. En bij zijn moeders begrafenis komt hij met Meneer van Schoonbeke in aanraking, die hem aanstelt als groothandelaar in kaas voor België en Luxemburg. Frans Laarmans leeft een simpel bestaan, hij is met alles tevreden en is een zeer gedreven man. Helaas kan hij geen verdriet vinden voor zijn overleden moeder. Ook bezit hij de nare eigenschap altijd iets te moeten kopen in een winkel. Later in het verhaal zie je hem veranderen en zet hij de kaas handel vaarwel.
Van Schoonbeke: Mijnheer van Schoonbeke is een succesvol zakenman. Hij beschikt over vele contacten, waardoor hij Laarmans aan een nieuwe functie kan helpen. Verder is niet veel over hem bekend.
Boorman: Boorman is de ‘adviseur in zaken’, bij wie Laarmans informatie over het verkopen van kaas inwint.
De broer: De broer van Laarmans is arts. Hij zorgt voor een doktersverklaring, waardoor Laarmans vier maanden van zijn werk op het kantoor weg kan blijven
Vertelwijze:
Het is in de ikpersoon verteld. Je maakt Frans zijn gedachtes mee, en hij spreekt vaak over zichzelf met ik.
Motieven:
Kaas, hierin moet Frans gaan handelen.
Bedrog, Het bedrog dat Frans ziek is om vrij te krijgen van zijn klerken bestaan.
Vertrouwen, Het vertrouwen dan Frans zijn vrouw in hem legt, ze heeft een echt moederlijke instelling en wil haar man behouden stomme dingen te doen.
Thema:
Het thema van Kaas is de tragedie van een levensmislukking. Daarmee wordt de ineenstorting van de droom van Laarmans bedoeld. Hij had gehoopt zich van kantoorbediende op te kunnen werken tot een succesvol zakenman. Dit mislukt echter totaal, omdat hij hier geen talent voor heeft.
Titel verklaring:
De titel is heel makkelijk te verklaren, Frans Laarmans moet gaan handelen in kaas. Volvette edammer op precies te zijn.
Het is heel duidelijk dat het boek over kaas gaat en ik vond het daardoor niet echt een interessant onderwerp. Ik wist niet hoe het aan toe ging in de kaaswereld en dat weet ik nu wel. Dat is een van de pluspunten. Het was dus een beetje educatief. Ik ben niet anders gaan denken over kaas of zo, vind nog steeds wel lekker. Maar ik heb wel geleerd dat dus over zo een grappig woord als kaas een best wel serieus boek te schrijven is. Waar ik dus wel later achter kwam is dat het boek dus de autobiografie van Willem Elsschot is, Dan neem je het boek ook serieuzer en ga je er dieper over nadenken.
De gebeurtenissen in het boek zijn integendeel wel wat boeiender dan het onderwerp. Helaas waren er soms een lange tijd niets en dan weer een paar boeiende dingen achter elkaar.
De gebeurtenissen gebeurde een voor een waardoor je wel grip had op het verhaal. De grappige gebeurtenissen maakten het wel aantrekkelijk om door te lezen. Frans Laarmans ( de hoofdpersoon ) is namelijk een klunzige persoon.
De gebeurtenis die grote indruk op mij heeft gemaakt is wanneer Laarmans beschrijft hoe er voor zijn moeder werd gezorgd, en hoe ze haar tijd doorbracht. Dit heeft indruk op mij gemaakt omdat ik de manier waarop ze haar behandelen wel apart vind, maar ze geven haar zo toch haar zin, ze wilt niet praten en dat hoeft ze ook niet. Ze moest huishoudklusjes doen.
Als Frans wordt gevraagd door Mr, Van Schoonbeke om de handel in te gaan heeft mij aan het denken gezet, omdat ik het niet vertrouwde. Waarom zou een rijke man een arme man rijk willen maken? De gebeurtenissen spelen zich een beetje in een geheimzinnige sfeer af, omdat Laarmans op straat steeds moet oppassen dat hij geen mensen van zijn werk tegen komt, die denken dat hij ziek is. De afloop vind ik wel jammer. Ik had namelijk gehoopt dat er een keerpunt zou komen en Frans Laarmans opeens een rijke ondernemer zou worden.
De hoofdpersoon komt wel levensecht over, omdat hij ook problemen heeft net als een echt mens en je alles ziet en leest door zijn ogen komt je het meest over hem te weten en dan moet het haast wel echt overkomen. Ik kon me helaas niet zo goed inleven in de hoofdpersoon, omdat hij allemaal verantwoordingen heeft en ik niet. Hij moet werken, handelen, zijn taak als echtgenoot vullen enz. En ik niet. Als ik de auteur was zou ik de hoofdpersoon een beetje als een held laten overkomen. Maar omdat het boek over hem zelf ging gaat dat een beetje moeilijk. Het zou ook gelijk het thema van het boek veranderen.
Ik vond het verhaal wel goed te lezen. Alles ging lekker vlot, omdat het werd verteld in één lijn. En omdat er weinig tijdsprongen en flash-backs/forwards waren was het verhaal goed te volgen. Het afloop heb ik al boven ergens beoordeeld.
Recensies:
Verpakt tussen twee moeders
Arjan Peters
In aanwezigheid van onder meer de criticus Jan Greshoff en de dichter Jan van Nijlen las Willem Elsschot op 2 maart 1933 in Antwerpen zijn kort daarvoor geschreven nieuwe roman Kaas voor. De volgende dag deed Greshoff aan Menno ter Braak, redacteur van het tijdschrift Forum waarin Kaas in vijf afleveringen zou worden voorgepubliceerd, verslag van deze gebeurtenis: 'Hij zelf was er bij momenten zóó ontroerd van dat hij de lezing moest onderbreken, anders was hij gaan zitten huilen. Een curieuze kerel!'
Toch was die reactie zo vreemd niet. Zeventig jaar na de eerste publicatie schreef de The New York Times naar aanleiding van het verschijnen van Cheese: 'Elsschot possesses the rare knack for making a reader laugh, squirm and sob, all at the same time.'
Missie geslaagd. Elsschot had immers geschreven, dat het er voor een schrijver 'slechts op aan komt zijn persoonlijk tragisch gevoel (om het even waar het om gaat) zoo in woorden te brengen dat het kan overgaan in de ziel van derden, althans van derden die er bevattelijk voor zijn.' In de inleiding tot Kaas poneert hij: 'Men kan niet schilderen zonder oppervlakte. Maar 't skelet zelf is bijzaak, want de hoogste stijlspanning kan bij 't miniemste gebeuren worden bereikt.' Niettemin is ook de keuze van de bijzaak kardinaal. De kaas van Elsschot is de zeesleper in De nieuwe man van Thomas Rosenboom, het object waarop de hoop van een naar verlossing snakkend mens wordt geprojecteerd, en dat maar niet uit de kelder (of de werf) komt; dat verlangens wekt, maar door zijn roerloosheid diezelfde verlangens weer in de nevelen der vergeefsheid laat oplossen.
Dit boek was voor Elsschot 'een brok uit mijn leven, de uitdrukking van mijn walg tegenover publiciteit en handel. Omdat publiciteit een te abstract onderwerp was om over te schrijven heb ik kaas genomen. Het heeft vorm, kleur, het ruikt en het stinkt soms. Ik had ook vis kunnen nemen.'
Als vijfde deel van het Volledig werk is thans Kaas verschenen in een kritische leeseditie. Door zorgvuldig tekstonderzoek kan de roman weer in de authentieke vorm worden gepresenteerd.
Het boek begint met het hoofdstuk waarin Frans Laarmans, klerk bij de General Marine and Shipbuilding Company in Antwerpen, over het levenseinde van zijn kinds geworden moeder vertelt. Ter Braak schreef Elsschot in maart 1933, dat hij het enigszins jammer vond van het geheel, dat het begin 'meesterlijk' en de rest 'heel goed' is. Om zijn Hollandse bewonderaar te plezieren voegde Elsschot bij nader inzien het voorlaatste hoofdstuk toe, waarin hij Laarmans het graf van zijn moeder (en vader) laat bezoeken, zodat 'mijn kaas verpakt wordt tusschen twee moeders'. Had hij begin en eind weggelaten, wat hij ook overwoog, 'dan wordt het werkelijk een kaasgeschiedenis en dat was de bedoeling niet', zoals hij Greshoff schreef: 'Het begin moest vooral dienen om direkt inzicht te geven in de gevoelige persoonlijkheid van de hoofdpersoon. Wat volgt profiteert daarvan, al geeft de gewone lezer zich daar zoo geen rekenschap van.'(ben ik het ook mee eens, de dood van Frans zijn moeder maakt veel emotie los bij de lezer)
Hoe verstandig, die verpakking tussen twee moeders. Want weliswaar is het wedervaren van Laarmans, die door de rijke bons Van Schoonbeke wordt overgehaald om als koopman namens een Nederlandse kaasfirma twintig ton (tienduizend bollen) volvette Edammers te slijten, wat hem niet lukt, waarna hij weer terugkeert in het klerkenbestaan, een onvergankelijk verhaal over illusie en ontgoocheling - maar het openingshoofdstuk is veel méér dan alleen het tikken met de stemvork, teneinde de juiste gevoelssnaar bij de lezer te raken. Kort voordat zij stierf was Laarmans moeder Adela een demente weduwe die manisch aardappels schilde en wol en kapok zat te pluizen. Ze was druk bezig, maar zonder te weten voor wie of wat. En als Laarmans 's nachts naar haar toe moet omdat zij sterven gaat, breken zijn zusters in wenen uit, terwijl hij geen woorden of tranen heeft. Bij de begrafenis komt hij in contact met Van Schoonbeke, een vriend 'en tevens klant' van Laarmans broer die arts is. Kort daarna stelt Van Schoonbeke hem voor, in zaken te gaan. Kaaszaken. Lucratieve handel, naar het schijnt. Maar het zaakje kan ook geducht gaan stinken.
Laarmans moet iemand gaan spelen die hij niet is. Eigenlijk lijkt hij gedurende de hele kaasaffaire op zijn zieltogende moeder: hij is reuze bezig, zonder te weten hoe hij de kaas in klinkende munt kan omzetten. Zijn moeder bracht dagen en nachten door met dommelen en pluizen, 'en daar af en toe een glimlach doorheen, God weet tot wie'. Zó ver van de wereld raakt Frans Laarmans niet, maar in wezen is zijn kaasillusie een vergelijkbaar spartelen in het luchtledige. Er wordt met hem gespeeld, hetgeen Elsschot welsprekend tot uitdrukking brengt door telkens te refereren aan Laarmans' zwijgzaamheid. Zelf zegt de man nauwelijks iets: het is Van Schoonbeke die hem prest, de Hollander Hornstra die hem een contract geeft, zijn vrouw die prompt een onheilsclausule in dat contract aanwijst, zijn zoontje Jan die zowaar een hele kist met zevenentwintig Edammers verkoopt, zijn vreselijke buurvrouw Peeters die Hornstra weerstaat als die bij Laarmans komt checken of de zaken naar behoren marcheren.
Laarmans overschreeuwt zich, bedenkt een ronkende naam voor zijn handeltje, maar besluit ten slotte een advertentie te plaatsen om vertegenwoordigers te ronselen voor zijn hopeloze opdracht. En al die tijd liggen de kazen in een opslagkelder muisstil te stinken.
Schielijk geeft Laarmans zijn baantje eraan, om weer klerk te worden: even heeft hij geloofd iemand te moeten worden. Maar hij kon niet. Hij was niemand.
Voorafgaand aan het kerkhofbezoek laat hij zich ook nog te grote en te veel chrysanten in de maag splitsen (laat de handel maar aan anderen over). Dan komt hij bij het graf. 'Het is hier ongelooflijk rustig. Af en toe valt een druppel uit een kalen boom.' Dat zijn de tranen die hij zelf maar niet vergieten kan. Wij zullen het voor hem doen. Tegelijk met Kaas is een nieuwe editie verschenen van Tsjip (1934) en De leeuwentemmer (1940). Die kon ik niet direct tot me nemen. Eerst ontkazen.(Hiermee bedoelt hij dat hij het boek mooi vond. Hiermee ben ik het eens, zoals in een eerder gemarkeerd stuk, brengt het boek veel emoties te boven, lachen en huilen wordt allemaal in dit dunne boek losgemaakt bij de lezer. Een erg goed boek)
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden