Walter van den Berg
De Hondenkoning
Groningen, 2007.
Korte samenvatting
Eug is 27 jaar en werkt op de automatiseringsafdeling in een kantorencomplex in Alphen aan den Rijn. Hij woont in Osdorp en reist dagelijks met de trein. Op het werk heeft hij nauwelijks contact met zijn collega’s.
Het verhaal beschrijft in een kale, sobere stijl wat Eug de laatste tien dagen van het jaar doet en denkt. Hij fantaseert over vrouwen. In het kantoorgebouw is er één vrouw die “prettig is om naar te kijken”, de bureauredactrice. Eens in de maand komt zijn baas uit Sloterdijk langs in zijn Porsche.
’s Avonds krijgt Eug regelmatig bezoek van zijn veertienjarige buurmeisje Jennifer, die bij hem een computerspelletje komt spelen. Hij voelt zich tot haar aangetrokken. Af en toe duikt Danny op, een schoolkameraad. Hij vraagt altijd aan Eug of hij mee naar een feest gaat.
Op kantoor wordt hij vaak door zijn moeder gebeld. Ze zegt dat ze het in deze dagen moeilijk heeft “zo zonder je vader”. Ook vertelt ze Eug dat zijn vader eigenlijk niet van hem hield.
Op kerstavond gaat Eug tegen zijn zin met Danny naar een feest. Hij komt, dankzij Danny, aan de praat met een meisje dat hij vaag kent: Helen. Ze wisselen hun mobiele nummers uit. Eug brengt haar thuis tot aan de voordeur. Daarna gaan Eug en Danny naar hun oude school en gooien ramen in onder het noemen van de namen van jongens door wie ze vroeger op school gepest zijn.
Eerste en tweede kerstdag brengt Eug thuis door, hij doet huishoudelijk werk en kijkt tv. Twee dagen na kerst belt hij Helen. Hij spreekt in op haar voicemail: een voorstel om iets af te spreken met oud en nieuw. Jennifer komt langs. Ze voelt dat Eug verliefd op haar is.
Helen laat niets van zich horen. Hij belt haar op 31 december nog een keer en spreekt opnieuw een boodschap in. Als zijn baas hem haalt en naar Amsterdam brengt, komen ze langs de flat van Helen. “Hier woont mijn vriendin,” zegt Eug. Jennifer komt weer langs en kruipt achter de computer. Danny belt maar Eug wil hem afschepen. Hij zit op een belangrijk telefoontje te wachten. Danny komt toch aan de deur. Vlak voor twaalf uur gaan ze gedrieën op stap. Ze rijden doelloos rondjes. Als Jennifer zegt dat ze nog maagd is, bekent ook Eug dat hij nog maagd is. Ze bezoeken een jongen die ze van school kennen: Robbie, inmiddels getrouwd. De hele kliek kwelgeesten van vroeger zit bij hem thuis lamlendig op de bank. Danny, Eug en Jennifer vertrekken en gaan langs de oude school om ruiten in te gooien. Danny heeft uiteindelijk nog één steen, maar weet geen namen meer. Robbie wil hij niet noemen. Dat is een vriend. Eug zegt: “‘Niemand is onze vriend. Gooi die laatste steen nou maar want je hebt geen vrienden.’ Hij wierp, met kracht, en de ruit die hij raakte viel klaterend in. ‘Eug,’ zei hij.”
Auteur:
Walter van den Berg (geboren in Amstelveen in 1970) debuteerde in 2004 met de korte roman De Hondenkoning. Hij woonde in zijn jeugd op verschillende plaatsen voordat hij rond zijn negende in Amsterdam-West terecht kwam. Zijn beroepsstaat vermeldt dat hij o.a. werkte als fietskoerier, graveur, vakkenvuller, schoonmaker, ICT-er en conciërge. Ook zat hij enige tijd op de postkamer van een groot bedrijf. Tegenwoordig werkt hij als programmeur en schrijft hij aan zijn tweede boek dat zomer 2007 uitkwam. Hij publiceerde verhalen in Bunker Hill, Passionate en De Gids.
Zijn eerste roman gaat over Eug, een bedeesde computerwizard die schijnbaar middenin maar feitelijk buiten het normale leven staat. Het verhaal wordt gekenmerkt door een droge, sobere stijl die goed past bij de wereld waarin Eug leeft. De dialogen zijn meestal kort en staccato. Het boek werd goed ontvangen.
Verhalen van Walter van den Berg zijn gepubliceerd in de tijdschriften Passionate, De Gids, Bunker Hill, Bright (online) en Rails. Er stonden bijdragen in de bundels Magazijn #2, Zomerse Steden en Sub Urban. Verder schrijft Van den Berg een column voor iedere editie van Passionate.
Persoonlijke reactie:
In het begin dat ik dit boek ging lezen vond ik het verhaal niet zo leuk. Het was moeilijk te volgen over wie en waar het verhaal precies over ging. Het verhaal sprong van het ene moment op het andere moment. Vooral doordat het op het ene moment het verhaal over Eug ging die iets aan het doen was en dan ineens over bijvoorbeeld Jennifer, zijn buurmeisje.
Ook was het boek op sommige momenten voorspelbaar, dit was vooral het geval bij bijvoorbeeld het contact met Helen.
Ik vond de personages ook saai, omdat er niet verteld werd hoe zij er bijvoorbeeld uitzien en over de meeste personen kom je niks/niet veel te weten. Over Eug’s moeder hoor je in het verhaal alleen als Eug met zijn moeder belt. Ik vind het jammer dat het verhaal niet leuk of spannend wordt afgesloten. Je komt bijvoorbeeld niet te weten wat Eug gaat doen en of hij nog contact opneemt met Helen of Jennifer.
De titel van het boek vind ik eigenlijk niet bij het boek passen, omdat ‘De Hondenkoning’ maar één keer in het verhaal voorkomt en dat stukje van het boek vind ik ook niet belangrijk. Dat is het stukje als Danny en Eug op een camping zijn. Eug maakt een agressieve hond binnen één week een rustige hond. Daardoor noemt het baasje van die hond Eug hondenkoning.
Wat ik wel leuk aan het boek vond, is dat het verhaal in 10 dagen wordt verteld. Daardoor is het wel iets moeilijker te volgen (wat ik al heb uitgelegd).
Ik had het idee dat dit boek eigenlijk nog wel dunner kon zijn. Soms had ik echt het idee dat er iets werd verteld wat niet van belang was. Ik denk dat het in plaats van 112 bladzijden ook in bijvoorbeeld 100 bladzijden verteld had kunnen worden.
Het verhaal werd verteld door de ik-persoon, Eug. Dit vind ik bij de meeste boeken erg fijn, omdat ik dan het boek meestal beter kan begrijpen.
Ik vond het fijn dat er niet al te moeilijk taalgebruik werd gebruikt en ook geen al te lange zinnen.
De Hondenkoning
Groningen, 2007.
Korte samenvatting
Eug is 27 jaar en werkt op de automatiseringsafdeling in een kantorencomplex in Alphen aan den Rijn. Hij woont in Osdorp en reist dagelijks met de trein. Op het werk heeft hij nauwelijks contact met zijn collega’s.
Het verhaal beschrijft in een kale, sobere stijl wat Eug de laatste tien dagen van het jaar doet en denkt. Hij fantaseert over vrouwen. In het kantoorgebouw is er één vrouw die “prettig is om naar te kijken”, de bureauredactrice. Eens in de maand komt zijn baas uit Sloterdijk langs in zijn Porsche.
’s Avonds krijgt Eug regelmatig bezoek van zijn veertienjarige buurmeisje Jennifer, die bij hem een computerspelletje komt spelen. Hij voelt zich tot haar aangetrokken. Af en toe duikt Danny op, een schoolkameraad. Hij vraagt altijd aan Eug of hij mee naar een feest gaat.
Op kerstavond gaat Eug tegen zijn zin met Danny naar een feest. Hij komt, dankzij Danny, aan de praat met een meisje dat hij vaag kent: Helen. Ze wisselen hun mobiele nummers uit. Eug brengt haar thuis tot aan de voordeur. Daarna gaan Eug en Danny naar hun oude school en gooien ramen in onder het noemen van de namen van jongens door wie ze vroeger op school gepest zijn.
Eerste en tweede kerstdag brengt Eug thuis door, hij doet huishoudelijk werk en kijkt tv. Twee dagen na kerst belt hij Helen. Hij spreekt in op haar voicemail: een voorstel om iets af te spreken met oud en nieuw. Jennifer komt langs. Ze voelt dat Eug verliefd op haar is.
Helen laat niets van zich horen. Hij belt haar op 31 december nog een keer en spreekt opnieuw een boodschap in. Als zijn baas hem haalt en naar Amsterdam brengt, komen ze langs de flat van Helen. “Hier woont mijn vriendin,” zegt Eug. Jennifer komt weer langs en kruipt achter de computer. Danny belt maar Eug wil hem afschepen. Hij zit op een belangrijk telefoontje te wachten. Danny komt toch aan de deur. Vlak voor twaalf uur gaan ze gedrieën op stap. Ze rijden doelloos rondjes. Als Jennifer zegt dat ze nog maagd is, bekent ook Eug dat hij nog maagd is. Ze bezoeken een jongen die ze van school kennen: Robbie, inmiddels getrouwd. De hele kliek kwelgeesten van vroeger zit bij hem thuis lamlendig op de bank. Danny, Eug en Jennifer vertrekken en gaan langs de oude school om ruiten in te gooien. Danny heeft uiteindelijk nog één steen, maar weet geen namen meer. Robbie wil hij niet noemen. Dat is een vriend. Eug zegt: “‘Niemand is onze vriend. Gooi die laatste steen nou maar want je hebt geen vrienden.’ Hij wierp, met kracht, en de ruit die hij raakte viel klaterend in. ‘Eug,’ zei hij.”
Auteur:
Walter van den Berg (geboren in Amstelveen in 1970) debuteerde in 2004 met de korte roman De Hondenkoning. Hij woonde in zijn jeugd op verschillende plaatsen voordat hij rond zijn negende in Amsterdam-West terecht kwam. Zijn beroepsstaat vermeldt dat hij o.a. werkte als fietskoerier, graveur, vakkenvuller, schoonmaker, ICT-er en conciërge. Ook zat hij enige tijd op de postkamer van een groot bedrijf. Tegenwoordig werkt hij als programmeur en schrijft hij aan zijn tweede boek dat zomer 2007 uitkwam. Hij publiceerde verhalen in Bunker Hill, Passionate en De Gids.
Zijn eerste roman gaat over Eug, een bedeesde computerwizard die schijnbaar middenin maar feitelijk buiten het normale leven staat. Het verhaal wordt gekenmerkt door een droge, sobere stijl die goed past bij de wereld waarin Eug leeft. De dialogen zijn meestal kort en staccato. Het boek werd goed ontvangen.
Verhalen van Walter van den Berg zijn gepubliceerd in de tijdschriften Passionate, De Gids, Bunker Hill, Bright (online) en Rails. Er stonden bijdragen in de bundels Magazijn #2, Zomerse Steden en Sub Urban. Verder schrijft Van den Berg een column voor iedere editie van Passionate.
Persoonlijke reactie:
In het begin dat ik dit boek ging lezen vond ik het verhaal niet zo leuk. Het was moeilijk te volgen over wie en waar het verhaal precies over ging. Het verhaal sprong van het ene moment op het andere moment. Vooral doordat het op het ene moment het verhaal over Eug ging die iets aan het doen was en dan ineens over bijvoorbeeld Jennifer, zijn buurmeisje.
Ook was het boek op sommige momenten voorspelbaar, dit was vooral het geval bij bijvoorbeeld het contact met Helen.
De titel van het boek vind ik eigenlijk niet bij het boek passen, omdat ‘De Hondenkoning’ maar één keer in het verhaal voorkomt en dat stukje van het boek vind ik ook niet belangrijk. Dat is het stukje als Danny en Eug op een camping zijn. Eug maakt een agressieve hond binnen één week een rustige hond. Daardoor noemt het baasje van die hond Eug hondenkoning.
Wat ik wel leuk aan het boek vond, is dat het verhaal in 10 dagen wordt verteld. Daardoor is het wel iets moeilijker te volgen (wat ik al heb uitgelegd).
Ik had het idee dat dit boek eigenlijk nog wel dunner kon zijn. Soms had ik echt het idee dat er iets werd verteld wat niet van belang was. Ik denk dat het in plaats van 112 bladzijden ook in bijvoorbeeld 100 bladzijden verteld had kunnen worden.
Het verhaal werd verteld door de ik-persoon, Eug. Dit vind ik bij de meeste boeken erg fijn, omdat ik dan het boek meestal beter kan begrijpen.
Ik vond het fijn dat er niet al te moeilijk taalgebruik werd gebruikt en ook geen al te lange zinnen.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden
N.
N.
ben ik nou de enige die door heeft dat Eug een Autist is?
12 jaar geleden
Antwoorden