1. Schrijver, titel, genre
A: Schrijver van dit boek is Simone van der Vlugt.
B: Titel: Schaduwzuster
Uitgever: Anthos|Amsterdam
Plaats en jaar van uitgave: Amsterdam, 2005.
Druk: 1e druk
C: Genre: Roman; thriller
2. Samenvatting
Het verhaal in dit boek wordt verteldt door 2 personen, de tweelingzussen Marjolein en Marlieke. Marjolein wordt vermoord, dit kom je al in het begin van het boek te weten. Vervolgens lees je in de hoofdstukken van Marjolein steeds hoe het verder ging vanaf het moment waar het boek begint, namelijk dat ze bedreigd wordt door een jongen op school. In de hoofdstukken van Marlieke lees je hoe zij probeert erachter te komen wie Marjolein vermoordt heeft.
Zoals gezegd begint het verhaal met Marjolein. Marjolein is lerares op een zwarte school en daar wordt ze bedreigd door een Marokkaanse jongen, Bilal. Hij trekt in de klas een mes en bedreigd haar daarmee. Marjolein rent gelijk naar de directeur, die haar beloofd dat de jongen direct naar een andere school zal worden gestuurd. Ze twijfelt of ze aangifte moet doen, maar i.v.m. de naam van de school doet ze dit niet. Ze heeft wel het gevoel dat Bilal haar steeds blijft achtervolgen. Mensen om haar heen vinden dat ze zich aanstelt, gelukkig staan haar man Raoul en haar tweelingzus Marlieke volledig achter haar. Raoul heeft een eigen softwarebedrijf en wil eigenlijk dat Marjolein bij hem komt werken, in plaats van op ‘zo’n gevaarlijke zwarte school’. Marjolein wil dit niet, omdat ze gewoon les wil geven en heel veel voldoening krijgt in het onderwijs. Marlieke heeft een eigen fotostudio. Marjolein & Marlieke hebben genoeg geld van hun ouders meegekregen, dus ze zouden niet per sé hoeven werken, maar willen dit allebei wel graag.
Na enige tijd krijgt Marjolein een dreigbrief. Natuurlijk denkt ze dat deze van Bilal is en ze gaat ermee naar de politie. Om Marjolein een beetje afleiding te bezorgen neemt Marlieke haar mee uit eten. Thomas en Sylvie, twee vrienden van Marlieke, gaan ook mee. Later komt ook een collega van Marjolein en haar man Raoul. Marjolein kan het niet zo goed vinden met Thomas en Sylvie. Ze vindt ze maar een beetje apart. Ze vindt Thomas een zwijgzame, rare jongen. Ze ziet dat hij Marlieke leuk vindt, en ze probeert Marlieke ervan te overtuigen dat hij echt niet leuk is en dat ze niet meer zoveel met hem om moet gaan. Marlieke vindt hem echter wel heel aardig, en ze ziet hem ook als haar beste vriend. Marjolein vindt Sylvie ook een beetje raar. Ze weet dat Sylvie achter Raoul aan heeft gezeten, maar ze denkt dat Raoul daar niks mee gedaan heeft en dat hij haar ook maar een raar mens vindt.
Op een gegeven moment lees je dus dat Marjolein is vermoordt. Marlieke probeert er dus achter te komen wie haar vermoordt heeft. Ze verdenkt eerst Bilal, maar dan blijkt dat het pistool waarmee Marjolein is doodgeschoten afkomstig is van ene Hubert Hykema. Hij is agent en heeft een aantal jaren geleden melding gemaakt van vermissing van zijn dienstwapen. Op een gegeven moment komt de moeder van Sylvie langs. Sylvie en haar moeder hadden al lang geen contact meer, maar de moeder van Sylvie vindt dit heel jammer en probeert weer contact met haar te krijgen. Marlieke krijgt van beiden 2 verschillende verhalen te horen over hoe het is gegaan vroeger. Dan komt ze tot de ontdekking dat de nieuwe man van de moeder van Sylvia Hubert Hykema heet. Ze is geschokt. Ze gaat langs bij Sylvie als deze niet thuis is. Ze vindt niet het pistool, maar een plakboek dat Sylvie heeft bijgehouden van de afspraakjes met Raoul. Er staan foto’s, rekeningen etc in. Marlieke denkt dan dat ze het begrijpt. Sylvie wou Marjolein vermoorden, zodat ze eindelijk Raoul voor zichzelf had. Op dat moment komt Sylvie thuis en ze gaan aan tafel zitten. Sylvie haalt het wapen gewoon uit de keukentafel en richt het op Marlieke. Die staat doodsangsten uit, totdat Sylvie het wapen weer op tafel legt. Sylvie legt het een en ander uit over het plakboek. Marlieke grist op een gegeven moment het wapen van tafel en rent weg. Ze loopt tegen Thomas op, die net op dat moment naar binnen liep. Hij rent gelijk met haar mee en probeert een goede vriend voor haar te zijn. Marlieke gaat met het wapen naar de politie. Sylvie is ondertussen al verdwenen.
(Sylvie had Marlieke wijsgemaakt dat zij en Thomas wat hadden)
Marlieke verhuist tijdelijk naar Raoul (voor wie ze overig ook veel gevoelens heeft, ze is een beetje verliefd op hem). De volgende dag belt Raoul haar op om te vertellen dat Marjolein & Raoul’s dochtertje Valerie is verdwenen op school. Ze bellen Sylvie en uiteindelijk vertelt die dat ze op de Euromast staan. Als ze daar aankomen zien ze alleen Vallerie, Sylvie is dan allang weer weg.
Dan komt er een hoofdstuk waarin je leest dat Thomas Marjolein vermoordt. Dit lees je in de persoon van Marjolein.
In het volgende hoofdstuk gaat Thomas bij Marlieke langs en vertelt haar alles. Hij heeft koffie gemaakt, waar GHB in blijkt te zitten. Marlieke wordt natuurlijk niet goed en raakt bewusteloos. Thomas brengt haar naar boven, belt 112 om melding te maken van iemand die thuis ligt en GHB heeft genomen. Vervolgens neemt hij zelf een overdosis en gaat naast Marlieke op bed liggen. Thomas gaat dood, maar Marlieke redt het net in het ziekenhuis. Ze is een paar dagen bewusteloos geweest, maar uiteindelijk komt dat helemaal goed. Thomas had Marjolein vermoordt, omdat hij vond dat Marjolein teveel invloed had op Marlieke. Hij vond dat bij alles wat Marlieke besliste, ze rekening hield met Marjolein. Hij vond Marlieke leuk, maar Marjolein vond Thomas niet leuk en probeerde daarom Marlieke te overtuigen dat Thomas niet leuk was. Echter, Marlieke vond Thomas ook niet leuk, ze zag hem alleen maar als een goeie vriend. Thomas heeft Marjolein dus vermoordt, in de hoop dat Marlieke dan wel naar hem kwam en wat met hem wilde, omdat ze dan geen rekening meer hoefde te houden met wat Marjolein vond.
3. Verhaaltechniek
1. Ruimte
De plaats waar het verhaal zich vooral afspeelt is in Rotterdam. Marjolein geeft les aan het Rotterdams Lyceum. Je weet niet alleen door de school dat het zich vooral in Rotterdam afspeelt; er zijn ook andere herkenbare dingen, zoals de Bijenkorf, de Lijnbaan, Blijdorp Zoo, de Euromast, diverse straatnamen en discotheken, waaronder Nighttown.
De tijd waarin de gebeurtenissen zich afspelen is redelijk goed af te leiden. Eind april wordt Marjolein namelijk bedreigd, begin mei wordt ze al begraven. In het begin lees je dat Marjolein met haar klas de dood van Theo van Gogh heeft besproken. Dit was 2 november 2004, dus het verhaal heeft zich waarschijnlijk in het voorjaar van 2005 afgespeeld. Ook wordt er gesproken over de zomervakantie (1e week van juli 2005) en over het zomercarnaval in Rotterdam (31 juli 2005). Het moment waarop bekend wordt wie Marjolein heeft vermoord is enkele weken later (waarschijnlijk augustus of begin september 2005).
De verhaaltijd is dus ongeveer 4 of 5 maanden.
2. Verhaalfiguren
Marjolein: De persoon die in dit boek vermoord wordt is Marjolein. Er spelen zich 2 verhaallijnen af in dit boek, waarvan er een verteld wordt door Marjolein.
Marjolein heeft een tweelingzus, Marlieke. Ze heeft een man, Raoul, en een dochter, Valerie. Ze werkt als lerares op het Rotterdams Lyceum. Marjolein is vrolijk, spontaan en ze heeft een duidelijk eigen mening. Ze komt op voor de zwakkeren, als er iemand gepest wordt zal zij diegene helpen. Ze draagt vaak rokjes en andere vrolijke kleren.
De andere verhaallijn wordt verteld door Marlieke. De tweelingzus van Marjolein dus. Zij is een beetje het tegenovergestelde van Marjolein. Rustig, verstandig, een beetje in zichzelf gekeerd. Ze heeft niet heel veel vrienden, maar dat vindt ze ook niet erg. Ze draagt eigenlijk alleen maar sportieve en comfortabele kleding, ze houdt niet zo van rokjes. Marlieke heeft een eigen fotostudio en is dus beroepsfotografe.
Marlieke is ook gevoelig voor paranormale dingen. Zo ging ze vroeger met Marjolein kastanjes op het kerkhof rapen, ze wist precies bij welk graf ze wel, en bij welk graf ze niet mochten komen. Ze ziet verder geen geesten of iets dergelijks, maar ze is er wel gevoelig voor. Als Marjolein dood is, denkt ze ook steeds dat ze haar in haar huis ziet en voelt.
3. Vertelwijze
Beide vertellers (Marjolein en Marlieke) vertellen in de ik-vorm. Zo leer je de gedachten en gevoelens van beide zussen goed kennen.
4. Motieven
* Whodunit-motief, de helft van het boek gaat over de zoektocht van Marlieke naar de dader.
* Het schoolleven & geweld op school, het boek speelt zich gedeeltelijk af op school en ook het geweld (de bedreiging van Bilal) speelt een rol.
* Discriminatie, Bilal voelt zich gediscrimineerd omdat Marjolein naar zijn kruis heeft gekeken.
* Overspel, Raoul gaat vreemd met Sylvie. Marjolein weet dit niet, maar ze heeft wel zo haar vermoedens.
5. Thema
Het thema is hoofdzakelijk de vraag wie de hoofdpersoon heeft vermoord en waarom. Ik denk wel dat het thema ook te maken heeft met gedachten en gevoelens van mensen. Vriendschap en zusterliefde tussen de twee zussen, maar ook hoe Marjolein, Thomas & Sylvie over elkaar denken.
6. Titelverklaring
Je kan in het boek een letterlijke verklaring voor de titel vinden. Marlieke zegt op een gegeven moment: ‘Ik voel haar steeds achter me, als een schaduw, maar als ik omkijk is ze al weer weg’. Marjolein is hierbij dus haar schaduwzuster, ondanks dat ze dood is voelt Marlieke haar nabijheid nog steeds.
Echter, er is ook een wat meer figuurlijkere verklaring. Marlieke leeft namelijk voor haar gevoel altijd een beetje in de schaduw van haar zus. Marjolein is in veel dingen meer succesvol geweest; haar studie, baan, man. Marjolein was ook het lievelingetje van hun moeder. Daarom heeft Marlieke zich altijd een beetje een mindere gevoeld, vandaar de naam ‘Schaduwzuster’.
7. Schrijfstijl
Simone van der Vlugt schrijft vlotte boeken. Ze zijn makkelijk door te lezen. Er worden niet veel moeilijke woorden gebruikt en ook de zinnen zijn niet te lang, ze sluiten goed op elkaar aan. Ik vind haar manier van schrijven erg prettig. Als ik bijvoorbeeld een boek met van die lange zinnen lees met heel veel gedachtes erin, dan moet ik de zin wel 2 of 3 keer lezen voordat ik echt weet wat er staat.
4. Plaats in de literatuurgeschiedenis
Het werk is voor het eerst gepubliceerd in 2005. Dat wil zeggen dat het moderne literatuur is.
Simone van der Vlugt heeft nog een ander boek voor ‘volwassenen’ geschreven. Dit speelt zich ook in de 21e eeuw af. Maar ze heeft ook een aantal ‘kinderboeken’ geschreven. Dit zijn echter historische boeken, die spelen zich af in een (ver) verleden.
Ik denk dat het boek wel past in de tijd waarin het geschreven is, tegenwoordig schrijven veel auteurs over actuele dingen, zoals discriminatie, overspel etc. Dat zijn toch wel redelijk herkenbare punten, zoals je die ook in veel andere boeken treft.
5. Beoordeling
Om te beginnen vond ik het een leuk boek om te lezen. Ik vond het meeslepend en ook best spannend, omdat je niet wist wat er ging gebeuren. Hoe het uiteindelijk afloopt, is totaal niet wat je zou verwachten. Dat hoort natuurlijk ook zo bij een thriller.
Er wordt over herkenbare dingen gepraat, dat vind ik ook wel fijn.
Een van de laatste passages spreekt me het meeste aan. In een van die passages vertelt Thomas waarom hij Marjolein heeft vermoord en geeft hij Marlieke koffie met GHB erin. Je leest hoe hij Marlieke naar boven tilt en hoe Marlieke denkt dat ze doodgaat. Op een gegeven moment ziet ze ook haar zus weer terug. Maar Marjolein zegt dat Marlieke terug moet gaan, het is nog te vroeg voor haar om echt te sterven. Dan wordt ze wakker. Dat vond ik een heel mooi en aangrijpend stukje, je leest hoe het uiteindelijk is gegaan. Ook vond ik het mooi om te lezen dat ze Marjolein weer terug ziet en haar omhelst, maar dat Marjolein vindt dat het te vroeg is voor Marlieke. Dit betekent dat ook Marjolein nog heel veel van Marlieke zou houden, dat ze het niet erg zou vinden wat er allemaal gebeurd is.
Ik heb vrij weinig verhaalelementen opgemerkt die voor mij vervelend waren. Het kan een beetje storend zijn dat Marjolein steeds uitlegt waarom ze lesgeeft op die ‘zwarte’ school. Dat lees je wel 4 of 5 keer. Op een gegeven moment weet je dat natuurlijk wel.
Het boek is niet precies te vergelijken met andere boeken. Natuurlijk zijn er veel boeken die over dit soort onderwerpen gaan. Er zijn zat boeken over moord, zusterliefde, vriendschap, overheersing, discriminatie etc. Ik vind dit alleen juist leuk, omdat dat herkenbaar is. Het is iets uit het dagelijks leven, niet zo ver gezocht. Ik houd ervan om realistische boeken te lezen, waarin je je makkelijk in de hoofdpersoon kan verplaatsen.
Het taalgebruik vind ik goed. Ze gebruikt niet veel lastige woorden en ook haar zinnen zijn goed opgebouwd. Ze gebruikt niet veel lange zinnen, zodat je makkelijk door kan lezen.
Zoals waarschijnlijk al wel duidelijk ben ik erg enthousiast over dit boek. Ik vond het gewoon erg leuk om te lezen, herkenbaar. Je kan je makkelijk in de personen verplaatsen, dat vind ik prettig. Van mij hoeven er niet allemaal van die achterliggende gedachtes achter te zitten. Dat is bij dit boek dus ook niet zo. Ik heb bij het boek ook niet zoveel storende elementen opgemerkt. Je leest het gewoon in een keer uit.
Ik zou het boek een ander zeker aanraden! Vooral als je houdt van een simpel geschreven, maar spannend, boeiend boek!
A: Schrijver van dit boek is Simone van der Vlugt.
B: Titel: Schaduwzuster
Uitgever: Anthos|Amsterdam
Plaats en jaar van uitgave: Amsterdam, 2005.
Druk: 1e druk
C: Genre: Roman; thriller
2. Samenvatting
Het verhaal in dit boek wordt verteldt door 2 personen, de tweelingzussen Marjolein en Marlieke. Marjolein wordt vermoord, dit kom je al in het begin van het boek te weten. Vervolgens lees je in de hoofdstukken van Marjolein steeds hoe het verder ging vanaf het moment waar het boek begint, namelijk dat ze bedreigd wordt door een jongen op school. In de hoofdstukken van Marlieke lees je hoe zij probeert erachter te komen wie Marjolein vermoordt heeft.
Zoals gezegd begint het verhaal met Marjolein. Marjolein is lerares op een zwarte school en daar wordt ze bedreigd door een Marokkaanse jongen, Bilal. Hij trekt in de klas een mes en bedreigd haar daarmee. Marjolein rent gelijk naar de directeur, die haar beloofd dat de jongen direct naar een andere school zal worden gestuurd. Ze twijfelt of ze aangifte moet doen, maar i.v.m. de naam van de school doet ze dit niet. Ze heeft wel het gevoel dat Bilal haar steeds blijft achtervolgen. Mensen om haar heen vinden dat ze zich aanstelt, gelukkig staan haar man Raoul en haar tweelingzus Marlieke volledig achter haar. Raoul heeft een eigen softwarebedrijf en wil eigenlijk dat Marjolein bij hem komt werken, in plaats van op ‘zo’n gevaarlijke zwarte school’. Marjolein wil dit niet, omdat ze gewoon les wil geven en heel veel voldoening krijgt in het onderwijs. Marlieke heeft een eigen fotostudio. Marjolein & Marlieke hebben genoeg geld van hun ouders meegekregen, dus ze zouden niet per sé hoeven werken, maar willen dit allebei wel graag.
Op een gegeven moment lees je dus dat Marjolein is vermoordt. Marlieke probeert er dus achter te komen wie haar vermoordt heeft. Ze verdenkt eerst Bilal, maar dan blijkt dat het pistool waarmee Marjolein is doodgeschoten afkomstig is van ene Hubert Hykema. Hij is agent en heeft een aantal jaren geleden melding gemaakt van vermissing van zijn dienstwapen. Op een gegeven moment komt de moeder van Sylvie langs. Sylvie en haar moeder hadden al lang geen contact meer, maar de moeder van Sylvie vindt dit heel jammer en probeert weer contact met haar te krijgen. Marlieke krijgt van beiden 2 verschillende verhalen te horen over hoe het is gegaan vroeger. Dan komt ze tot de ontdekking dat de nieuwe man van de moeder van Sylvia Hubert Hykema heet. Ze is geschokt. Ze gaat langs bij Sylvie als deze niet thuis is. Ze vindt niet het pistool, maar een plakboek dat Sylvie heeft bijgehouden van de afspraakjes met Raoul. Er staan foto’s, rekeningen etc in. Marlieke denkt dan dat ze het begrijpt. Sylvie wou Marjolein vermoorden, zodat ze eindelijk Raoul voor zichzelf had. Op dat moment komt Sylvie thuis en ze gaan aan tafel zitten. Sylvie haalt het wapen gewoon uit de keukentafel en richt het op Marlieke. Die staat doodsangsten uit, totdat Sylvie het wapen weer op tafel legt. Sylvie legt het een en ander uit over het plakboek. Marlieke grist op een gegeven moment het wapen van tafel en rent weg. Ze loopt tegen Thomas op, die net op dat moment naar binnen liep. Hij rent gelijk met haar mee en probeert een goede vriend voor haar te zijn. Marlieke gaat met het wapen naar de politie. Sylvie is ondertussen al verdwenen.
(Sylvie had Marlieke wijsgemaakt dat zij en Thomas wat hadden)
Marlieke verhuist tijdelijk naar Raoul (voor wie ze overig ook veel gevoelens heeft, ze is een beetje verliefd op hem). De volgende dag belt Raoul haar op om te vertellen dat Marjolein & Raoul’s dochtertje Valerie is verdwenen op school. Ze bellen Sylvie en uiteindelijk vertelt die dat ze op de Euromast staan. Als ze daar aankomen zien ze alleen Vallerie, Sylvie is dan allang weer weg.
Dan komt er een hoofdstuk waarin je leest dat Thomas Marjolein vermoordt. Dit lees je in de persoon van Marjolein.
In het volgende hoofdstuk gaat Thomas bij Marlieke langs en vertelt haar alles. Hij heeft koffie gemaakt, waar GHB in blijkt te zitten. Marlieke wordt natuurlijk niet goed en raakt bewusteloos. Thomas brengt haar naar boven, belt 112 om melding te maken van iemand die thuis ligt en GHB heeft genomen. Vervolgens neemt hij zelf een overdosis en gaat naast Marlieke op bed liggen. Thomas gaat dood, maar Marlieke redt het net in het ziekenhuis. Ze is een paar dagen bewusteloos geweest, maar uiteindelijk komt dat helemaal goed. Thomas had Marjolein vermoordt, omdat hij vond dat Marjolein teveel invloed had op Marlieke. Hij vond dat bij alles wat Marlieke besliste, ze rekening hield met Marjolein. Hij vond Marlieke leuk, maar Marjolein vond Thomas niet leuk en probeerde daarom Marlieke te overtuigen dat Thomas niet leuk was. Echter, Marlieke vond Thomas ook niet leuk, ze zag hem alleen maar als een goeie vriend. Thomas heeft Marjolein dus vermoordt, in de hoop dat Marlieke dan wel naar hem kwam en wat met hem wilde, omdat ze dan geen rekening meer hoefde te houden met wat Marjolein vond.
3. Verhaaltechniek
1. Ruimte
De plaats waar het verhaal zich vooral afspeelt is in Rotterdam. Marjolein geeft les aan het Rotterdams Lyceum. Je weet niet alleen door de school dat het zich vooral in Rotterdam afspeelt; er zijn ook andere herkenbare dingen, zoals de Bijenkorf, de Lijnbaan, Blijdorp Zoo, de Euromast, diverse straatnamen en discotheken, waaronder Nighttown.
De tijd waarin de gebeurtenissen zich afspelen is redelijk goed af te leiden. Eind april wordt Marjolein namelijk bedreigd, begin mei wordt ze al begraven. In het begin lees je dat Marjolein met haar klas de dood van Theo van Gogh heeft besproken. Dit was 2 november 2004, dus het verhaal heeft zich waarschijnlijk in het voorjaar van 2005 afgespeeld. Ook wordt er gesproken over de zomervakantie (1e week van juli 2005) en over het zomercarnaval in Rotterdam (31 juli 2005). Het moment waarop bekend wordt wie Marjolein heeft vermoord is enkele weken later (waarschijnlijk augustus of begin september 2005).
De verhaaltijd is dus ongeveer 4 of 5 maanden.
Marjolein: De persoon die in dit boek vermoord wordt is Marjolein. Er spelen zich 2 verhaallijnen af in dit boek, waarvan er een verteld wordt door Marjolein.
Marjolein heeft een tweelingzus, Marlieke. Ze heeft een man, Raoul, en een dochter, Valerie. Ze werkt als lerares op het Rotterdams Lyceum. Marjolein is vrolijk, spontaan en ze heeft een duidelijk eigen mening. Ze komt op voor de zwakkeren, als er iemand gepest wordt zal zij diegene helpen. Ze draagt vaak rokjes en andere vrolijke kleren.
De andere verhaallijn wordt verteld door Marlieke. De tweelingzus van Marjolein dus. Zij is een beetje het tegenovergestelde van Marjolein. Rustig, verstandig, een beetje in zichzelf gekeerd. Ze heeft niet heel veel vrienden, maar dat vindt ze ook niet erg. Ze draagt eigenlijk alleen maar sportieve en comfortabele kleding, ze houdt niet zo van rokjes. Marlieke heeft een eigen fotostudio en is dus beroepsfotografe.
Marlieke is ook gevoelig voor paranormale dingen. Zo ging ze vroeger met Marjolein kastanjes op het kerkhof rapen, ze wist precies bij welk graf ze wel, en bij welk graf ze niet mochten komen. Ze ziet verder geen geesten of iets dergelijks, maar ze is er wel gevoelig voor. Als Marjolein dood is, denkt ze ook steeds dat ze haar in haar huis ziet en voelt.
3. Vertelwijze
Beide vertellers (Marjolein en Marlieke) vertellen in de ik-vorm. Zo leer je de gedachten en gevoelens van beide zussen goed kennen.
4. Motieven
* Whodunit-motief, de helft van het boek gaat over de zoektocht van Marlieke naar de dader.
* Het schoolleven & geweld op school, het boek speelt zich gedeeltelijk af op school en ook het geweld (de bedreiging van Bilal) speelt een rol.
* Discriminatie, Bilal voelt zich gediscrimineerd omdat Marjolein naar zijn kruis heeft gekeken.
* Overspel, Raoul gaat vreemd met Sylvie. Marjolein weet dit niet, maar ze heeft wel zo haar vermoedens.
5. Thema
Het thema is hoofdzakelijk de vraag wie de hoofdpersoon heeft vermoord en waarom. Ik denk wel dat het thema ook te maken heeft met gedachten en gevoelens van mensen. Vriendschap en zusterliefde tussen de twee zussen, maar ook hoe Marjolein, Thomas & Sylvie over elkaar denken.
Je kan in het boek een letterlijke verklaring voor de titel vinden. Marlieke zegt op een gegeven moment: ‘Ik voel haar steeds achter me, als een schaduw, maar als ik omkijk is ze al weer weg’. Marjolein is hierbij dus haar schaduwzuster, ondanks dat ze dood is voelt Marlieke haar nabijheid nog steeds.
Echter, er is ook een wat meer figuurlijkere verklaring. Marlieke leeft namelijk voor haar gevoel altijd een beetje in de schaduw van haar zus. Marjolein is in veel dingen meer succesvol geweest; haar studie, baan, man. Marjolein was ook het lievelingetje van hun moeder. Daarom heeft Marlieke zich altijd een beetje een mindere gevoeld, vandaar de naam ‘Schaduwzuster’.
7. Schrijfstijl
Simone van der Vlugt schrijft vlotte boeken. Ze zijn makkelijk door te lezen. Er worden niet veel moeilijke woorden gebruikt en ook de zinnen zijn niet te lang, ze sluiten goed op elkaar aan. Ik vind haar manier van schrijven erg prettig. Als ik bijvoorbeeld een boek met van die lange zinnen lees met heel veel gedachtes erin, dan moet ik de zin wel 2 of 3 keer lezen voordat ik echt weet wat er staat.
4. Plaats in de literatuurgeschiedenis
Het werk is voor het eerst gepubliceerd in 2005. Dat wil zeggen dat het moderne literatuur is.
Simone van der Vlugt heeft nog een ander boek voor ‘volwassenen’ geschreven. Dit speelt zich ook in de 21e eeuw af. Maar ze heeft ook een aantal ‘kinderboeken’ geschreven. Dit zijn echter historische boeken, die spelen zich af in een (ver) verleden.
Ik denk dat het boek wel past in de tijd waarin het geschreven is, tegenwoordig schrijven veel auteurs over actuele dingen, zoals discriminatie, overspel etc. Dat zijn toch wel redelijk herkenbare punten, zoals je die ook in veel andere boeken treft.
5. Beoordeling
Om te beginnen vond ik het een leuk boek om te lezen. Ik vond het meeslepend en ook best spannend, omdat je niet wist wat er ging gebeuren. Hoe het uiteindelijk afloopt, is totaal niet wat je zou verwachten. Dat hoort natuurlijk ook zo bij een thriller.
Een van de laatste passages spreekt me het meeste aan. In een van die passages vertelt Thomas waarom hij Marjolein heeft vermoord en geeft hij Marlieke koffie met GHB erin. Je leest hoe hij Marlieke naar boven tilt en hoe Marlieke denkt dat ze doodgaat. Op een gegeven moment ziet ze ook haar zus weer terug. Maar Marjolein zegt dat Marlieke terug moet gaan, het is nog te vroeg voor haar om echt te sterven. Dan wordt ze wakker. Dat vond ik een heel mooi en aangrijpend stukje, je leest hoe het uiteindelijk is gegaan. Ook vond ik het mooi om te lezen dat ze Marjolein weer terug ziet en haar omhelst, maar dat Marjolein vindt dat het te vroeg is voor Marlieke. Dit betekent dat ook Marjolein nog heel veel van Marlieke zou houden, dat ze het niet erg zou vinden wat er allemaal gebeurd is.
Ik heb vrij weinig verhaalelementen opgemerkt die voor mij vervelend waren. Het kan een beetje storend zijn dat Marjolein steeds uitlegt waarom ze lesgeeft op die ‘zwarte’ school. Dat lees je wel 4 of 5 keer. Op een gegeven moment weet je dat natuurlijk wel.
Het boek is niet precies te vergelijken met andere boeken. Natuurlijk zijn er veel boeken die over dit soort onderwerpen gaan. Er zijn zat boeken over moord, zusterliefde, vriendschap, overheersing, discriminatie etc. Ik vind dit alleen juist leuk, omdat dat herkenbaar is. Het is iets uit het dagelijks leven, niet zo ver gezocht. Ik houd ervan om realistische boeken te lezen, waarin je je makkelijk in de hoofdpersoon kan verplaatsen.
Het taalgebruik vind ik goed. Ze gebruikt niet veel lastige woorden en ook haar zinnen zijn goed opgebouwd. Ze gebruikt niet veel lange zinnen, zodat je makkelijk door kan lezen.
Zoals waarschijnlijk al wel duidelijk ben ik erg enthousiast over dit boek. Ik vond het gewoon erg leuk om te lezen, herkenbaar. Je kan je makkelijk in de personen verplaatsen, dat vind ik prettig. Van mij hoeven er niet allemaal van die achterliggende gedachtes achter te zitten. Dat is bij dit boek dus ook niet zo. Ik heb bij het boek ook niet zoveel storende elementen opgemerkt. Je leest het gewoon in een keer uit.
Ik zou het boek een ander zeker aanraden! Vooral als je houdt van een simpel geschreven, maar spannend, boeiend boek!
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden