Een gang met gele deuren door Rom Molemaker

De samenvatting:
Martje gaat verhuizen, van Amsterdam naar IJsselstein. Ze vindt het niet leuk daar, op school loopt ze helemaal alleen en ze mist haar vriendinnen. Ze kijkt heel erg op naar Gabrielle en haar groepje, eigenlijk wil Martje wel bij dat groepje komen.
Als ze een ruzie heeft gehad met haar ouders, loopt ze het huis uit en gaat naar de markt toe. Ze is heel erg boos en daarom steelt ze een armbandje op de markt, even later ook een pet, want het gaf haar zo’n kik!
Op het schoolplein komt Gabriëlle naar haar toe. Ze zegt dat ze Martje op de markt wat spullen zag stelen. Gabrielle is erg onder de indruk daarvan, en vraagt aan Martje of ze zich aansluit bij hun groep. Dat wil Martje heel erg graag.

Als Martje bij de groep zit, ziet ze dat het echt een criminele groep is. Ze stelen spullen, gebruiken drugs en bedreigen mensen.
Martje vind het allemaal heel erg dat ze dit doen, en wil uit de groep stappen. Dat gaat niet goed en ze laten Martje iets heel ergs doen, wat er dan gebeurt...

De analyse:
1.
1. Mijn hoofdpersoon is echt een karakter, ze is best wel onzeker, maar heeft toch wel iets vriendelijks, en omdat ze onzeker is wil ze graag populair worden door zich bij een groepje aan te sluiten. Dat merkte ik aan deze stukjes uit het boek;
1. Martje liep over het schoolplein, ze keek opzij naar Grabrielle en haar groepje, wat zou ik daar graag bij horen dacht Martje. Ach ja, ze willen mij daar vast niet, ik ben veel te lelijk en te braaf daarvoor; onzeker.
2. Brenda viel plots neer, iedereen zag dat ze verging van de pijn. Kon ik maar iets voor haar doen dacht Martje. Alleen ze wist wel dat Gabrielle dat niet zou pikken. Toen Gabrielle al om het hoekje was ging Martje nog snel naar de snikkende Belinda toen. Gaat het weer een beetje? Nee, snikte Belinda; aardig.
3. Gabrielle schudde haar hoofd, nee Martje dat gaan we niet doen. Dat is echt super link, wil je door de politie opgepakt worden ofzo? Martje schudde nee. Nou dan, snauwde Gabrielle haar toe. Toen riep Martje opeens: Wacht, ik doe het toch. Ik ben ook stoer en ik heb ook mijn eigen mening. Het interesseert me geen bal meer wat jullie denken; eigenwijs.

• Hoofdpersoon: De hoofdpersoon van het verhaal is Martje. Haar innerlijk is heel aardig, maar toch wel heel erg onzeker en eigenwijs. Het aardige en het eigenwijze is niet zo heel erg, alleen wel dat ze zo onzeker is. Martje’s uiterlijk staat niet zo goed beschreven, daar kon ik dus niks over vinden. Martje zit op een middelbare school in Ijsselstein. Haar hobby’s waren altijd lachen en lekker gek doen met haar vriendinnen. Ze heeft redelijk wat vriendinnen op haar oude school die ze ontzettend mist, op haar nieuwe school krijgt ze ook vrienden: Gabrielle, Meral, Elsa, Veronique en Glenn. Glenn is alleen niet op het begin gelijk een vriend van Martje. Ze heeft niet zo’b bijzondere familie, gewoon een vader, moeder en een broertje.
• Het citaat: Gewoon de tas laten vallen en maken dat ze wegkwam, het kon nog. Maar nee, dat kon helemaal niet. Dát zou pas opvallen. En Gabrielle kon ze niet ontlopen. Ja, vandaag misschien en de rest van het weekend, maar daarna niet meer. En ze wilde ook helemaal niet weglopen . Ze had weer hetzelfde triomfantelijke gevoel als toen ze dat kettinkje gepikt had. Er zaten gestolen spullen in die tas, daar was ze van overtuigd. Nou en? Iedereen pikte wel eens iets, en die winkeliers verdienden geld zat.


Ik heb dit citaat gekozen omdat ik dit duidelijk vind aangegeven dat ze onzeker is en ze stoer wil doen voor Gabrielle. Bladzijde nummer; 47.

2.
• Over het lezen heb ik niet zo super lang gedaan, ongeveer 5 dagen. Het boek leest op het begin wel een beetje moeilijk, want zij vertelt het verhaal zeg maar en daar raak je op het begin heel erg van in de war.
• Het boek heeft 160 bladzijde’s.

3.
Het is heel erg moeilijk om precies te vertellen hoe lang het boek duurt, maar ik schat ongeveer één week of anderhalve week. Ik kan er geen goede voorbeelden over geven, dat komt omdat zij zelf het verhaal verteld, dus het begin van het boek is eigenlijk in het midden van het verhaal zelf.

4.
Ja, ik vind het verhaal wel realistisch, ik zou me best voor kunnen stellen dat zoiets is gebeurt of gebeurt en het is ook wel heel erg geloofwaardig. Voorbeelden daarvan zijn:
1. Het speelt zich af gewoon in een plaats in Nederland, niet in een fantasie wereld.
2. De beschrijvingen van de personen zijn heel echt, het zijn echte kenmerken van echt mensen.
3. Wat er gebeurt zou best zo echt kunnen gebeuren, het is dus zo dat er uiteindelijk een meisje word overreden door een tram, en dat zou dus ook in het echte leven kunnen gebeuren.