1 Schrijver, titel, genre
Schrijver: Eric-Emmanuel Schmitt
Titel: Oscar et la dame rose
Uitgever: Albin Michel S.A.
Plaats en jaar van uitgave: Parijs, 2002
Druk: 1e druk
Aantal bladzijden: 108
Genre: Briefroman. Deze roman maakt deel uit van een trilogie over godsdiensten. Het eerste deel, “Milarepa”, gaat over het boeddhisme. Het tweede, “Monsieur Ibrahim et les fleurs du coran”, gaat over de islam. “Oscar et la dame rose” is het derde deel en gaat over het christendom.

2 Samenvatting
Het boek bestaat uit 12 brieven, geadresseerd aan God en geschreven door de 10-jarige Oscar, die erg ziek is (leukemie) en weet dat hij binnenkort gaat sterven. Madame Rose is een dame die kinderen in het ziekenhuis bezoekt en Oscar vindt meer troost bij haar dan bij zijn eigen ouders die zich met de situatie geen raad weten en tegelijkertijd druk zijn met hun werk. Madame Rose raadt hem aan zijn problemen en vragen aan God voor te leggen. Oscar beleeft een aantal dingen in het ziekenhuis: hij verklaart de liefde aan Peggy Blue, heeft een aantal vrienden genaamd Pop Corn, Einstein, Bacon (Yves) en Sandrine die ook leukemie heeft en zijn ouders komen (voor hem) onverwacht op bezoek. De dokter heeft heel slecht nieuws: Oscar heeft nog maar een paar dagen te leven. Oscar bereidt zich voor op zijn dood, door weer een brief te schrijven aan God. Oscar heeft er vrede mee en “Seul Dieu a le droit de me réveiller.”


3 Verhaaltechniek
Ruimte: Het hele verhaal vindt plaats in het ziekenhuis waar Oscar ligt.

Tijd: De roman bestaat uit 12 brieven. Elke dag schrijft Oscar een brief aan God, dus de vertelde tijd is 12 dagen.

Verhaalfiguren:
- Oscar: is de hoofdpersoon in dit verhaal. Hij maakt zich in eerste instantie erg zorgen om zichzelf en om alle problemen die zich voordoen in het ziekenhuis. Oscar is erg verliefd op Peggy Blue, maar hij is niet de enige: er is nog een kaper op de kust, namelijk Bacon. Bacon vertelt Oscar dat hij Peggy toch nooit zal kunnen krijgen en dat hij maar beter voor Sandrine kan gaan. Oscar laat zich hierdoor niet van zijn eigenlijke doel weerhouden en verklaart aan Peggy zijn liefde voor haar, nadat hij zijn moed bij elkaar geraapt heeft en een bemoedigend woordje van Mamie-Rose heeft gehad. Uiteindelijk wordt Peggy geopereerd en moet ze het ziekenhuis verlaten.
- Madame Rose: is de belangrijkste bijpersoon in dit verhaal. Zij steunt Oscar met haar wijze raad en haar troostende woorden. Zij is degene die Oscar aanraadt God brieven te schrijven.
- Peggy Blue: is een bijpersoon in dit verhaal. Oscar is verliefd op haar en houdt van haar. Volgens mij ziet zij hem ook wel zitten, want op een gegeven moment vraagt ze of hij bij haar in bed komt liggen, maar ze zegt alleen niet zwart op wit dat ze van hem houdt.
- Pop Corn, Einstein, Bacon en Sandrine: Zijn de vrienden van Oscar en Peggy.


Thema: Christendom, naastenliefde, dood, en vriendschap.
Titelverklaring: De titel “Oscar et la dame rose” slaat op de 2 belangrijkste personen die in het verhaal voorkomen, namelijk Oscar en Mamie-Rose.

Schrijfstijl: De schrijfstijl van Eric-Emmanuel Schmitt in dit boek is niet ingewikkeld, omdat het de woorden moeten zijn van een 10-jarig jongetje. Het gebruik van de woorden behoren tot het ‘Français populaire’.

5 Beoordeling
Ik vond het een erg leuk en mooi boek. Het was zeer aangrijpend en ontroerend dat Oscar zijn laatste 12 dagen volledig op God vertrouwde en er vrede mee had dat hij in de komende dagen zou gaan sterven. De passage waarin Oscar zijn angst en verlegenheid overwint en zijn liefde verklaart aan Peggy Blue spreekt me het meest aan. De bemoedigende woorden van Mamie Rose en de steun die Oscar krijgt van God door zijn brieven helpen hem die drempel over en dat vond ik heel mooi.
Wat ik heel naar vond voor de ouders van Oscar is dat zij niet zo’n goede band hadden met hun zoon, maar die madame Rose juist wel. Het lijkt me heel pijnlijk voor de ouders om dat te merken en te zien. Maar eigenlijk was dat wel een onmisbaar element voor het verhaal, omdat het natuurlijk wel kenmerkt hoe goed de band is tussen Mamie-Rose en Oscar.
Het was een leuk boek om te lezen. Het onderwerp was heel zwaar, maar er werd haast luchtig over geschreven en dat maakt dit boek ook bijzonder. De schrijfstijl van Eric-Emmanuel Schmitt in dit boek vond ik erg prettig. Het boek las daarom ook heel makkelijk weg. Ook had ik er moeite mee het boek opzij te leggen.
Ik zou een ander dit boek wel aanraden, omdat het niet al te moeilijk is en vooral heel leuk en lief.